ฟิคสั้น โน่ริท

ลำดับตอนที่ #26 : อสรพิษ

SF อสรพิษ

 

At ปาร์ตี้หลังคอนเสิร์ต

“ริทวันนี้กันขอไปนอนด้วยนะ ไม่ได้นอนกับริทนานแล้วคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ” เสียงผู้ชายผิวเข้มเอ่ยขึ้นมาตอนกำลังเดินเข้ามาในงาน

“อื้ม ไปสิเพราะเดี๋ยวพรุ่งนี้ริทก็กลับแล้ว”

“มาสัญญาก่อนว่าจะให้นอนด้วย” กันยกนิ้วก้อยขึ้นมาตรงหน้าริท คนตัวเล็กยิ้มเบาๆก่อนจะเกี่ยวนิ้วก้อยสัญญา

“แล้วก็ว่าแต่เขาที่ทำตัวเป็นเด็กๆ”

“เฮ้ย! สัญยงสัญญาอะไรกันวะ” โตโน่เดินมากอดคอริทแล้วจ้องหน้าคนทั้งคู่

“เกี่ยวไรกับพี่เนี่ย กันไม่บอก” กันตอบไป

“ใครถามมึงไอ้ขวานฟ้าหน้าดำ ริทตกลงสัญญาอะไร” คนตัวสูงหันไปถามริทแทน

“กันจะไปนอนกับริท”

“งั้นพี่ไปด้วย”

“เฮ้ย ไปทำไม” กันรีบพูดขึ้นมาแทรก

“ทำไม มึงคิดไรเหรอ ทำไมไม่ให้กูไปนอนด้วย”

“เปล่า แค่คิดว่าเตียงริทแค่นิดเดียวจะนอนหมดเหรอ” คนผิวเข้มรีบแก้ตัวจนลิ้นแทบพันกัน

“ก็กูจะไป มีไรไหม” บอกพร้อมๆกับยักคิ้วท้าทาย

“เลิกเถียงกันเถอะ ไปนอนกันทั้งสองคนนั่นแหละริทก็คิดถึงตอนที่เราอยู่ในบ้านสามคนเหมือนกัน” ริทหน้ามุ่ยก่อนจะเดินออกจากวงสนทนาไป ทิ้งสองหนุ่มที่จ้องหน้าหาเรื่องกันไว้อย่างนั้น
 

หลังจบปาร์ตี้

“บอกแล้วว่าไม่ต้องให้มันมานอน ก็ไม่เชื่อ” ก็โน่พูดทั้งที่มือยังพยุงคนผิวเข้มที่เมาจนเดินแทบไม่ไหว

“มาเถอะ พูดมากน่ะ ริทหนักนะเนี่ย” ริทพยุงแขนอีกด้านนึง

“รู้ว่าคอไม่แข็งกินทำไมวะ ไอ้กาคาบถ่านเอ้ย”

“อารายยยย กานนนนไม่มาวววว” ดูจากน้ำเสียงที่ฟ้องอาการชัดเจน ริทกับโตโน่ลากกันเข้ามาในห้อง

“แล้วทีนี้จะนอนยังไงวะ” คนเป็นพี่ใหญ่ถาม

“ก็พี่นั่นแหละ กันบอกว่าอย่ามาก็ไม่เชื่อ” กันหน้าแดงกร่ำชี้หน้าพี่ชายไปมา

“เมาแล้วเงียบไป กูไม่อยากต่อยคนเมา”

“โอ๊ย กลัวที่ไหนมาดิ” กันยกหมัดขึ้นมารอ

“จะทะเลาะกันอีกนานไหมเนี่ย ริทว่าต้องมีคนนึงนอนข้างล่าง” เสียงเหวี่ยงเบาๆพร้อมท่าเท้าเอวที่ชอบทำประจำ

“พี่ว่าไอ้กันอะ นอนข้างล่างเลยเมาขนาดนี้” รีบออกความเห็นทันที

“พี่โน่ พี่ก็ใช่ย่อยนะกลิ่นนี่หนักเชียว” ริททำจมูกฟึดฟัดอยู่ข้างกายพี่ชาย

“พี่ก็ไม่ได้เมาขนาดไอ้กันนี่หว่า”

“ไม่ กันไม่นอนข้างล่างนะ ริทสัญญาแล้วว่าจะนอนกับกัน” เวลาเมานี่เอาแต่ใจเหมือนกันนะ นภัทร

“งั้นนอนบนเตียงด้วยกันหมดนี่แหละ นอนเบียดๆอุ่นดี” ริทตัดปัญหา

“งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ”

“อื้ม เดี๋ยวริทจะได้เช็ดตัวให้กันเพราะสภาพแบบนี้คงอาบน้ำไม่ไหว”

“เฮ้ย! เดี๋ยวพี่เช็ดให้มันเอง”โตโน่รีบบอก

“พี่ไปอาบน้ำเถอะ จะได้นอน ริทง่วงจะแย่”

“แต่ว่าริท…”

“พี่โน่” เข้าหมวดดุอีกแล้ว

“เออ ก็ได้ๆ” ตัดใจหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

                อีกฝ่ายก็ไปเตรียมน้ำกับผ้ามาเช็ดตัว

“กันนอนดีๆเดี๋ยวริทเช็ดตัวให้ก่อน” ริทค่อยพลิกตัวกันมาแล้วปลดกระดุมทีละเม็ด

“ริท” มือหนาจับมือเล็กเอาไว้

“วะว่าไง” ตกใจกับการสัมผัสแบบไม่ทันตั้งตัวเล็กน้อย

“จะกลับพรุ่งนี้แล้วจริงๆเหรอ”

“อื้ม” พยักหน้าแล้วปลดกระดุมจนถึงเม็ดสุดท้าย

“ไม่ไปไม่ได้เหรอ” กันดึงริทเข้าไปกอดแน่นกดใบหน้าลงที่ไหล่คนตัวเล็กเบาๆ

“ไม่ได้หรอก ริทต้องเรียนหนังสือ จะได้เป็นหมอที่ดีมารักษากันไง”

“พูดยังกับปลอบใจเด็กแนะ ถ้าจะให้ดีก็หอมแก้มปลอบใจด้วยสิ” กันทำแก้มโป่งแล้วยิ้มบางๆ

“เมาแล้วเยอะนะกัน เช็ดตัวเองเลย” โยนผ้าให้แล้วทำท่าจะลุกขึ้น

“แหมแค่นี้ทำเขินไปได้” กันรั้งตัวไว้แล้วกอดเอวคนตัวเล็กมานั่งบนตัก

“ปล่อยนะ ไอ้กันบ้า ไอ้กาดำ ไอ้เสือ ไอ้…”

“ถ้าว่าอีกคำเดียว กันจูบนะ” ริทเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้ทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้น

“ไอ้กัน มึงทำไรวะ” เสียงเข้มๆตวาดขึ้น

“เปล๊า เล่นกันเฉยๆ” เมื่อกันปล่อยมือ ริทรีบลุกขึ้นยืน

“ทีนี้ละ พูดรู้เรื่องไม่เมาแล้วเหรอมึง”

“ก็บอกแล้วว่าไม่เมา”

“ก็ดี ถ้าไม่เมา มึงก็ไปอาบน้ำ”

“ก็ไหนว่าริทจะเช็ดตัวให้ไง” กันหันไปมองหน้าริท

“กูนี่แหละจะเช็ดตัวให้มึงเอง ริทไปอาบน้ำไป” โตโน่บอกเสียงดัง คนตัวเล็กพยักหน้าแล้วทำตามคำสั่ง

“ไม่ต้องเลยพี่ เดี๋ยวผมไปอาบน้ำ”

“อ้าว อาบไหวแล้วเหรอ”

“ก็บอกว่าไม่ได้เมาไง”

“ไอ้กันสั้นๆตรงๆเลยนะ”

“มึงจะเอาไง”

“อะไร”

“ไม่ต้องมาเนียน”

“ผมว่าใครดีใครได้”

“แต่กูได้ไปแล้ว อย่ามามั่ว”

“ได้ข่าวว่าวันนั้นเมา อีกอย่างเขาเคยบอกเหรอว่าชอบพี่”

“แต่กูมั่นใจ”

“เพ้อตลอดอะพี่ ให้เขาพูดก่อนว่าชอบพี่ ผมจะยอม ตอนนี้ถือว่าเราเสมอกัน”

“แย่งกูทุกคนเลยนะมึง คนนี้กูขอเถอะ”

“คนนี้ผมเอาจริงนะพี่”

“แล้วใครว่ากูเล่นละ” ทั้งคู่จ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

“ทำไรกันสองคน นั่งจ้องหน้ากันอยู่ได้”

“เล่นต่อสุภาษิตกันอยู่เนอะกัน ดังสุภาษิตที่ว่า น้ำพึ่งเรือ…”

“เสือคาบไปกิน แล้วก็ดังสุภาษิตที่ว่าใครดี…” กันยักคิ้ว

“กูได้ จบไหม” คนตัวสูงยิ้มอย่างสะใจ

“เออ ปัญญาอ่อนทั้งสองคน” คนตัวเล็กบ่นอุบก่อนจะขึ้นไปนอนบนเตียง

“ริทนอนข้างกันนะ สัญญาแล้วจำได้ไหม” กันรีบพูด

“ให้ริทนอนกลางดิ”

“แต่ริทบอกจะนอนข้างผม”

“ก็นอนกลางไม่ข้างมึงตรงไหน”

“โอเคริทนอนกลาง จบนะ ง่วงแล้วครับ ไปอาบน้ำเถอะกันจะได้มานอน” กันไปอาบน้ำ ริทล้มตัวลงนอน

“นานแล้วเนอะที่พี่ไม่ได้นอนกอดริท เมื่อก่อนกอดทุกคืน” พี่ชายหันหน้าไปกอดเอวน้องที่นอนหันหลังให้ใบหน้าคลอเคลียอยู่ที่ลำคอ

“อื้อ อย่า เดี๋ยวกันออกมา” คนตัวเล็กดิ้นดุกดิกในอ้อมกอดแกร่ง

“คิดถึงพี่บ้างไหม คิดถึงอ้อมกอดแบบนี้บ้างรึเปล่า” ตัวเล็กหันหน้าไปหาเขา

“คิดถึงสิ พี่ทำให้ริทชินกับกอดแบบนี้ พอริทกลับไปที่ขอนแก่นไม่มีใครกอดนอนไม่หลับเลย สอนน้องให้เคยตัวนะพี่อะ” ริทยิ้ม

“น่ารักขนาดนี้ไม่ให้พี่หวงได้ไง” โตโน่ดึงริทมาอยู่ในอ้อมกอด

“กอดคนเดียวไม่แบ่งเลย” กันเดินออกมา

“ของแบบนี้ใครเขาแบ่งกันวะ”

“กอดด้วยๆ” กันกอดริทจากด้านหลัง ตัวริทตอนนี้โดนก๊อปปี้ไปแล้ว

“เฮ้ยยยยย หายใจไม่ออก” ริทตะโกนบอก

“กันมึงปล่อยดิ ริทมันหายใจไม่ออก”

“พี่นั่นแหละปล่อย ริทตัวนิดเดียวจะแบนละ” ยังเถียงกันไม่เลิก

“ปล่อยทั้งสองคนนั่นแหละ ริทอึดอัด” ทั้งคู่คลายอ้อมกอดออก

“แล้วก็นอนได้แล้วนะ พรุ่งนี้ริทต้องกลับแต่เช้า ฝันดีทั้งสองคน”

“ไม่กู๊ดไนท์คิสเหรอริท” พี่ใหญ่แย้งขึ้นมา

“คิสก็ต้องคิสสองคนนะ” กันบอก

“ไม่คงไม่คิสใครทั้งนั้น ถ้าไม่นอนจะคิกทั้งคู่” ริทเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียงแล้วหลับตาลง

“อื้อ กัน อย่ากอดแน่นดิ” เสียงริทพึมพำ

“มา ริทขยับมานอนแทนที่พี่ เดี๋ยวพี่นอนกลางเอง” ริทลุกขึ้นแล้วให้พี่โน่มานอนแทน

“อะไรเนี่ย ไหนว่าจะให้ริทนอนข้างกันไง ริทสัญญาแล้ว” กันโวยวายลั่น

“จะนอนไม่นอน ถ้าไม่พอใจงั้นแกไปนอนข้างล่าง” พี่โน่ตวาด จากนั้นเสียงก็เงียบไป

Part Gun

ผมนอนไปสักพักก็รู้สึกว่ามีมือมาเกาะที่เอวผม แล้วก็เริ่มลามเข้าไปลูบไล้ภายใต้เสื้อผม  ลูบเบาๆเรื่อยๆจนผมต้องลืมตาขึ้นมามอง

“เฮ้ยยยยยยย พี่โน่ทำไร” ผมตกใจลุกขึ้นมามองหน้าพี่โน่

“เบาๆดิวะ เดี๋ยวไอ้ริทตื่น” ตอบได้ ฟังรู้เรื่อง แสดงว่าไม่ได้ละเมอ

“พี่จะทำไรผมเนี่ย”

“ไม่รู้จริงๆเหรอไง” พี่โน่ลุกขึ้นมาประจัญหน้ากับผม

“เฮ้ยยย อย่านะ” ผมเขยิบหนี แต่ทำได้เล็กน้อยเพราะอีกนิดเดียวจะตกเตียงแล้ว

“พี่จะทำให้แกมาเป็นของพี่ จะได้หมดคู่แข่งในการจีบไอ้ริทไง หึหึ” เสียงหัวเราะยังกับซาตาน

“พี่บ้าไปแล้วเหรอ” ผมถามเมื่อเขาดึงมือผมเข้าไปใกล้ตัวแล้วกอดผมไว้แน่น จากนั้นก็ถอดเสื้อผมออกอย่างรวดเร็ว ผมพลักเขาออกเมื่อรู้สึกตัวว่าท่อนบนของตัวเองว่างเปล่า.....มือไวชะมัด

“นี่พี่เอาจริงเหรอ ผมไม่ได้ชอบพี่ อย่าเฮ้ยยยย” ผมร้องออกมาเมื่อพี่โน่ขบเม้นที่ต้นคอผมเบาๆ ผมพยายามดิ้นไปมาแต่ดูเหมือนเขาจะแข็งแรงกว่าผมมาก

“อ๊ากกกกกกกก อย่ากัด” ผมร้องออกมาเมื่อเค้าขบที่ต้นคอผม

“หึหึ ตอบสนองดีนี่หว่า ดูสิส่วนล่างเริ่มทำงานละ”

“ไอ้บ้า ไอ้พี่หื่น อย่านะ ผมชอบริทไม่ใช่พี่  อย่าทำแบบนี้”

“แกยิ่งบอกชอบมัน พี่ก็ยิ่งทำเพราะจะตัดคู่แข่ง” พี่โน่เลื่อนไปขบเม้มที่ยอกอกผม มือก็เลื่อนมาสำหรับส่วนล่างตอนนี้ตัวผมเริ่มเกร็งขยับแทบไม่ได้ ไม่เคยโดนผู้ชายด้วยกันทำแบบนี้มาก่อน

“อ๊ะ อ๊า อย่านะพี่” ผมร้องออกมาเมื่อมือเขาเข้าไปในกางเกงขาสั้นแล้วสัมผัสน้องชายของผม

“หึหึ นี่ต้องการขนาดนั้นเลยเหรอ” เขาหัวเราะชอบใจกับปฎิกิริยาของผม…บ้าเฮ้ย! ทำไมเป็นแบบนี้วะ

“ริท ตื่นดิวะ ช่วยกูด้วย” เมื่อผมเริ่มหมดทางเลือกจึงต้องขอความช่วยเหลือสุดท้ายจากคนที่ผมไม่อยากให้เห็นภาพนี้ที่สุด

“อื้อ” ไอ้ริทไม่ตื่นแต่ส่งเสียงอู้อี้แล้วหันตัวไปอีกทาง แก้วเดียวเมาขนาดหลับไม่ตื่นเลยเหรอวะ

“อยากให้มันตื่นขึ้นมาเห็นรึไง เงียบๆแล้วทำตามร่างกายตัวเองเถอะ” พี่โน่พูดเสียงแหบพร่าทำเอาผมขนลุกไปหมด

“โอ๊ะ โอ๊ย” ผมร้องออกมาเมื่อเขาเอานิ้วแทรกเข้าไปในช่องทางหลัง

“เสียงเพราะเหมือนตอนร้องเพลงเลยนี่หว่า” ไอ้โรคจิต ตอนนี้หน้าพี่โน่หน้ากลัวมากถึงแม้ผมจะมองผ่านแสงไฟที่รอดมาจากระเบียงห้องก็ตาม

“โอ๊ะ พะพี่ ผมยะ…ยอมแล้ว” ผมบอกอย่างยากลำบากเมื่อนิ้วเขาขยับเข้าออกอย่างเร็ว

“ห๊ะ ยอมอะไรเหรอ” นิ้วนั้นหยุดชะงัก พี่โน่เอาหน้าขึ้นมาจะจูบผม ผมหันหน้าหนีหลบริมฝีปากนั้น

“ไม่ใช่แบบนั้น ผมหมายถึง ผมไม่จีบไอ้ริทแข่งกับพี่แล้วก็ได้ ผมยกมันให้พี่เลย” ผมร้องบอกเสียงดัง

“ไม่ทันแล้ว แกไม่ต้องยกให้พี่เพราะไอ้ริทมันเป็นของพี่ตั้งแต่แรกแล้ว”

“แล้วพี่ทำแบบนี้กับผมทำไม”

“ก็หน้าแกตอนเมามันเร้าใจดีนี่หว่า” พี่โน่คร่อมลงมาบนตัวผม ร่างกายเราตอนนี้ว่างเปล่าเสื้อผ้าไม่รู้ถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่

“อย่านะพี่โน่ ไม่นะ” ผมพลักอกเขาไม่ให้เข้ามาใกล้ ใจผมยิ่งเต้นรัวเมื่อท่อนเอ็นของเขามาจ่ออยู่ที่ปากทาง

“กัน พร้อมนะ อย่าเกร็งมันจะได้ไม่เจ็บ…”

“ม่ายยยยยยยยยยยยย”

“ไอ้กัน ไอ้กันมึงเป็นวะ” พี่โน่เขย่าตัวผมไปมา ผมสะดุ้งตัวโยนขึ้นจากเตียง

“พี่โน่” ผมหันไปมองหน้าคนข้างๆที่ถอดเสื้ออยู่

“อ๊ากกกกกกกก อย่าเข้ามานะ” ผมถีบพี่โน่ไปอีกทาง

“ถีบกูทำไมไอ้กาคาบถ่าน มึงเป็นอะไรวะ ฝันร้ายเหรอ” พี่โน่ลุกขึ้นมากุมท้องตัวเองใบหน้าเจ็บปวด

“ฝะฝันงั้นเหรอ” ผมเริ่มมองสภาพห้องตอนนี้ เราอยู่ห้องริท ผมมองเสื้อผ้า เออ ยังอยู่ครบดี ที่เตียงก็ปกติ ผมมองหน้าพี่โน่อีกครั้ง พี่โน่ทำหน้างงๆ

“ผมฝันไป” ผมทวนอีกครั้ง

“เออ แล้วมึงฝันห่าอะไรเนี่ย มาถีบกูทำไม” พี่โน่ตบหัวผม

“โทษทีพี่ ผมฝันร้าย ร้ายจริงๆ” ผมเขยิบหนีพี่โน่อีกครั้ง

“ไหวไหมมึง หน้าซีดเชียว” พี่โน่เอื้อมมือมาจะจับที่หน้าผม

“อย่านะเว้ย” ผมลุกขึ้นยืน

“เป็นอะไรอีกวะ มึงแปลกนะเนี่ย” พี่โน่ลุกตามผม

“ไม่ ไม่เป็นไร ไม่ต้องมาใกล้”

“ไม่ต้องมาใกล้งั้นเหรอ  เออ....มึงประสาทละ”

“แล้วไอ้ริทละ ริทไปไหน” ผมเปลี่ยนเรื่องทันที

“มันกลับขอนแก่นตั้งแต่เช้าแล้ว กูตื่นไปส่งมันมาแล้วกลับมานอนเนี่ย”

“แล้วทำไมไม่ปลุกผม”

“กูเห็น มึงนอนเพ้อ โอ๊ย อ๊า โอ๊ะ อะไรก็ไม่รู้ไม่อยากกวน คิดว่ามึงคงฝันดี” พี่โน่ยิ้มบอก

“ผมละเมออย่างนั้นเหรอ” ผมตกใจ

“เออดิ ไอ้ริทมันบอกสงสัยมึงยังไม่สร่างเมา”

“อื้ม ผมยังปวดหัวอยู่เลย” ผมกุมขมับแล้วหยิบผ้าขนหนูจะเดินเข้าห้องน้ำ

“เดี๋ยว…” พี่โน่ดึงมือผมไว้  ผมหันกลับไปมอง เขายังคงถอดเสื้ออยู่  ไหนจะบ๊อกเซอร์ตัวจิ๋วนั่น ภาพในฝันเริ่มลอยมา  ทีละช๊อตๆ

“ตกลงมึงจะจีบริทแข่งกะกูจริงๆใช่ไหม” พี่โน่ถามเสียงเข้ม

ผมมองหน้าเขา

“ม่ายยยยจีบแล้ว ผมยกมันให้พี่เลยแล้วกัน” ผมรีบบอกแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ

The EnD




 

ฮ่าๆๆๆๆ อันนี้เป็นแบบฮาๆนะคะ

ชอบก็ช่วยกันเม้นด้วยเน้อออ ไม่ได้มาอัพเลยช่วงนี้

แต่เรื่องหน้าเหมือนจะมาม่ามั้งนะ^^ สลับกันบ้างเนอะ