คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 3rd STEP : Yes No Okay? ♡
3rd STEP
Yes No Okay?
เ้าวันถัมา
“แล้วมึะทำยัไ่อ มึบ้าหรือเปล่า
ไปอ่อยเาแล้วพูทิ้ท้ายวิ่หนีออมาาึ ูเียม”
ไที่นั่ฟัแบฮยอนเล่าเรื่อ็ถึับำลั่นโ๊ะหน้าะ
“ฮืออออ… ูพลาแล้วเหรอ ูพลาแล้วใ่มั้ย”
“อีแบ
มึ้อรีบว้าผู้ายหล่อรวยหน้าาีมีารศึษานนี้ไว้
่อนะนีนับล้านะมาแย่พี่เาไป” อีเฮุนที่นั่ินานมไ่มุเียบๆ ไม่ไ้
้อปริปาออมาพู้วยวามเป็นห่ว “ะบอเลยนะว่ามึ้อสรอ”
“ยิ่ิยิ่แ้นสุีสุฤทธิ์สุเ”
ไร้อเพลึ้นมาอย่าอารม์ี
“มึอะไรอมึเนี่ยอีำ”
“เปล่า้ะเมียูไ่ำไปเถอะ”
“ไ่ำบ้านท่านเ้าุนมึสิ”
เฮุนที่โนไแว็ับแ้วานมไ่มุฟาไปที่หน้าอไ
แบฮยอนไม่ไ้สนใพวเพื่อนสนิททั้สอเท่าไรนั
ลับำลันั่เหม่อๆ แล้วิอะไรหลายๆ อย่าในหัว
“พวมึ่วยูที ่วยู้วย ูอยาไ้พี่เาริๆ”
ทั้ไและเฮุน่าหันไปมอหน้าันแล้วถอนหายใิทบทวนอะไรหลายๆ
อย่าในหัวสมอ
“วันนี้พี่เามีแพลนไปไหนปะวะ” เฮุนถามึ้น
“อืม ็เห็นว่า้อเ้าโร’บาลวันนี้น่ะ”
“มึ็เอาแบบนี้เลย!!!! ูนึอะไรีๆ ออแล้ว”
เฮุนยิ้มร่าให้แบฮยอนที่ยัทำหน้าไม่ประสีประสาเ่นเิม “นมันะแร
มึ้อแรแบบอ่อยๆ อ่อยแล้วให้เาหลหัวปรัหัวปรำให้ไ้”
“โอ้ยยยย
อีฮุนมึะพูใหู้สับสนวุ่นวายไปทำมะเือเทศอะไร ็บอไป่ายๆ
มึ็แ่อัพสิลารอ่อย และารสำออย็เท่านั้น”
“นีู่้อไปัแบบออยหรือเปล่าวะ”
“เอาเป็นว่าฟัพวู!!!...”
เวลา 16.00 โรพยาบาล H
“พี่หมอปาร์ะ วันนี้ายออมาเล่นสัพันะะ”
สาวน้อยรูปร่าไ้สัส่วน
ผมสีน้ำาลปะทะับลมแอร์ที่ปลิวไปามสายลม ริมฝีปาบาๆ รับับรูปหน้าสวยๆ รูปไ่
และวาลมโมนสีำ ที่ใรหลายๆ น็หลใหลเธอือ ‘อันายอ’
ลูสาวอลุเพื่อนพ่ออนเอ เธอแอบอบปาร์ านยอลมาั้แ่สมัยเ็ๆ
เธอือบุลที่อยู่้วยันับแบฮยอนและานยอลมาโยลอ
และรู้้วยว่าแบฮยอนแอบอบานยอลเหมือนับเธอ
‘ุ๊อย่ามันะมาสู้อะไรผู้หิสวยๆ
หุ่นีแบบายอ’
“เอ่อ ทำไมละรับ?”
ถามอะไรเยอะแยะ เามาอ่อยไไอ้พี่หมอนื่อ!
“็ือว่าวันนี้ายอ้อลับพร้อมุพ่อ
แุ่พ่อมีประุม่วเย็น ายอเลยอล.ไปบอฟาเธอร์ว่าะแบโฮมพร้อมุพ่อ”
ลมึะพูอัฤษำ ไทยำเพื่ออะไร นัะนีว!
“อ่าเอ่อ ็ไ้รับ
ถ้าั้นนั่รอที่ห้อรับรอผู้บริหาร่อนไหม”
“ไม่เอาอะ อยาอยู่ับพี่หมอานยอลลลล”
หมั่นไส้!!! #นี่อีนเียนเอ
ฝั่แบฮยอน
“มึ ืออีผู้หิหน้าลอยนั่นใรวะ”
ไที่ยืนอยู่ับแบฮยอนและเฮุนยืนอยู่ภายนอระประูอโรพยาบาล
แบฮยอนไ้แ่ยืนมอ้วยวามไม่พอใ แ่็ทำไ้แ่้มหน้าุ
ไม่ล้าเยหน้าึ้นไปมออะไรที่มันบาามาไปว่านี้
“เฮ้ย ือหน้าลอยไม่พอ นมนี่ยัฟอน้ำมาแน่ๆ
มึะเินรัแร้มาอะไรมามาย ูำ”
“มึแล้วสรุปอีนั่นมันใรวะ”
ไพยายามพาทุนเ้าเรื่อและ้มหน้าลมาถามแบฮยอน “อบสิ เป็นใบ้เหรอ”
“อันายอน่ะ
เป็นเพื่อนสมัยเ็ที่โมาพร้อมูับพี่านยอล แู่เอพี่านยอล่อน
แู่เหมือนว่าายอะอบพี่หมอ้วยน่ะนะ”
เฮุนที่ไ้ยิน็แทบะเล้มลไป ้วยวามเ่าอ่อน
แบฮยอนมีศัรูเป็นะนีที่แรพอๆ ัน!
“อ..เอ่อ แล้วมันนิสัยีหรือเสียวะ”
ป๊าบ!
ไเินรไปบหัวเฮุนแล้วยื่นหน้าไปใล้แสยะยิ้มพลาพู้วยสีหน้าเหยียๆ
“เมื่อี๊มึยัูไม่อออีเหรอ..วายหรือวายอบู”
“เอาอย่านี้ไหมแบฮยอน
มึไปลน้ำที่น้ำพุรนั้นสัสอสามรอบแล้วเล่นให้ปวบวมไปเลย
แล้ว็เ้าไปในโรพยาบาละ”
“ไอ้ห่ามันะเวิร์เหรอวะเฮุน”
“ไม่เวิร์็้อเวิร์แล้วแบบนี้ไปไป๊
เี๋ยวูถีบน้ำเอ”
“ะีเหรอ Y__Y” แบฮยอนเบะปาทำท่าเหมือนะร้อไห้
แ่ไลับยิบาแล้วลาแบฮยอนไปที่บ่อน้ำพุ “เฮ้ยมึือูไม่พร้อมมม”
เฮุนับไไม่สนใท่าทาอแบฮยอนพลาลาไปบ่อน้ำพุแล้วมอหน้าันยิ้มๆ
“ูเลว”
“เฮ้ยมึรถ!!!!”
ปั!!!!!
อยู่ๆ รถมอเอร์ไ์าไหนไม่รู้พุ่นรั้วโรพยาบาลเ้ามา
(ือมันเป็นรั้วเหล็ั้นเยๆ ะเป็นรถอผู้มาใ้บริารโรพยาบาล)
เหมือนะเบรแ นับมอไ์ูหน้าาื่นมา
เพราะรถมอไ์ันนั้นพุ่เ้ามานแบฮยอนอย่าั…
“โอ้ยยยย!!!!!”
“เฮ้ยแบ!!!!!” เฮุนที่มอเหุาร์้วยวามื่นใถึับ้ออ้าปา้าพอเหมือนรถนแบฮยอนแล้วรถะหยุล
เฮุน็ถลาไปหาแบฮยอน “อีแบ!!! มึะายไม่ไ้นะ
แล้วพี่หมอละ ฮือ”
ไไม่สนใทั้แบฮยอนและเฮุนเาเินไปหานับรถมอไ์นิ่ๆ
่อนะ่วยพยุัวนับึ้นมา นับู ูสับสนและไ้รับบาแผลเล็น้อยาารล้มอรถเมื่อสัรู่
“เอาเป็นว่าพาทั้สอนไปในโรพยาบาลเถอะ”
“ไม่้อแล้วมึ บุรุษพยาบาลเาวิ่หน้าั้มานู่นแล้ว”
เฮุนที่หันไปเหลือบที่ประูอโรพยาบาลแล้ว็ปรามีนุาวำนวนไม่น้อยวิ่ออมาหน้าื่นๆ
พร้อม้วยเียผู้ป่วย “เฮ้ย! แบฮยอนเยหน้าๆๆๆ พี่หมอมึวิ่มาทานี้”
แบฮยอนที่ไ้ยินำว่าพี่หมอ็หันวับไปทาประูโรพยาบาล
ส่ผลให้พบับเทพเทวาที่แสนะลใ นี่เาะไ้เป็นนไ้อพี่หมอริๆ ใ่มั้ย
นี่้อแล้วยารถูมอไ์เ่าๆ เสียแ๊ๆๆๆ พุ่นเหรอเนี่ย ุ้ม่าที่สุ
เอ๊ะ…นั่นมันะนีน้อยายอนี่หว่า
มึะวิ่มาเะะามพี่เาทำาอะไรนัว
“นั่นมันน้อแบฮยอนใ่มั้ย”
านยอลวิ่หน้าาื่นเ้ามาที่เฮุนับแบฮยอน
เฮุนเห็นอย่านั้นเลยรีบีหน้าเศร้าน้ำาึมแล้วเบะปาเหมือนนะร้อไห้ออมาเ็มทน
“ือ… แบฮยอน…ฮึ…
โนนแรมารับ ผ..ผมไม่รู้ะทำยัไแล้วฮึ”
เฮุนทำหน้าและเสียเหมือนนะร้อไห้ พลาัวสั่นไป้วย
นั่นทำให้ายอรู้สึหมั่นไส้ึ้นมา
“บ้าหรือเปล่าแ่รถมอไ์นแ่นี้ ไม่ายหรอย่ะ”
เินามมาเหมือนหมาเียบๆ ไม่ไ้ใ่ไหม นัวนี่!
“เพื่อนูะายอยู่แล้ว มึเสือไรอะะนี”
“..แว่าอะไรนะ” ายอหันหน้ามามอเฮุนแรๆ
แล้วรอาบนพลาหัวเราะโว์เิน้อยๆ อัวเอ “ิว่าเป็นใรมาาไหนฮะ?
อีแบฮยอนนี่มันถึะาย”
“็ะทำไมอะ มันเพื่อนู สวยว่ามึอีนัว”
เฮุนเน้นย้ำำว่าวแรๆ ใส่หน้าายอ
นั่นทำให้ายอแทบลั่แล้วเ้าไประาอเฮุนมาบสั่สอน “พี่หมอรับ มาูแลเพื่อนผม้วยรับ
ฮือ ผมลัวะเสียเาไป”
านยอลไ้ยินแบบนั้นเลยสั่ารพวบุรุษพยาบาลให้ัารับนับรถมอไ์ให้เ้าไปทำแผลสั่ยา่าๆ
ในโรพยาบาลแล้ว็รีบโผเ้ามาหาแบฮยอน ่อนะับไปทั่วๆ ร่าายอแบฮยอน
ามแนและา เฮุนปล่อยให้านยอลูแลแบบใล้ิ ุนี้
อบสั่สอนะนีหน่อยไ้ไหมเนี่ย
“ะทำไมนัะนี”
เฮุนยืนออมอแล้วเหยียยิ้มพลาเหลือบามอไพร้อมับานยอลและแบฮยอนที่วิ่เ้าไปในโรพยาบาลโยที่แบฮยอนโนานยอลอุ้มไป้วยท่าเ้าหิน่าทะนุถนอม
ายอเห็นแบบนั้น็็อึ
“พวแวาแผนันมาละสิ ันรู้ทันนะ ผีย่อมเห็นผี”
“ูนาฟ้าไม่ไปเลือลั้วับผีแบบมึหรอ”
เฮุนพู้วยสีหน้าสะใพลาทำท่าะหันหลัเินลับไปในโรพยาบาล
่า
ไม่ทันไ้เิน้าวไปไหน
็้อหันหลัลับไปพบับผู้หิเ้าอารม์ที่ัน้ำมาสาใส่้านหลัอเฮุน
ทำให้เสื้อนัศึษาอเาเปียุ่มและเบาบาเห็นทรัพยารภายใ้เสื้อ
“บาเียว หุ่นอะ ุ๊แบบมึะสู้อะไรูไ้”
“หนอย!!! อีะนีไม่สิ้นลิ่นน้ำนม” เฮุนโรธเลือึ้นหน้า
พลาเินเ้าไปถีบายอที่ยืนอยู่อบบ่อน้ำพุ ส่ผลให้ายอลไปในบ่อน้ำพุ
“ะเอาไปแ้นบอพ่อ็ไ้นะ เผอิพ่อแมู่็รวยล้นฟ้าไม่่าับมึหรอ
บ๊ายบาย ะนีห้าร้อยบาท”
เฮุนโบมือลาแล้วสู่บไปให้ายอที่ยั็อึอยู่ในบ่อน้ำพุ
“ฝาไว้่อนนะอีุ๊!!!”
“อย่าลืมมารับืน้วยน้าาาาา :)"
END Chapter
นาลับมาแล้วววว เย้!!!! 5555 พยายามะอัพให้ถึอนที่ 10 ในเือนนี้นะะ ะพยายาม
อนนี้อาะสั้นไปหน่อย เพราะอยาให้สะใายอไปพร้อมๆับนเียน 555555555555
อบเฮุนมาอนนี้ ไม่เยรู้สึแ่เมนัวเอแล้วแบบให้อารม์ีัเลย อบแบบนี้มา่อน 5555
มาเอาใ่วยให้แบฮยอน่าายอันนะะ <3
1 อมเม้นท์ = 100 ำลัใ แ่เม้นท์นเียน็ยิ้มร่าแล้ววว อบุทุนที่ยัรอและไม่รอน้า ุ๊บๆ
#เนื้อเรื่อะเ้ม้นึ้นแล้วน้าาา อ่านเถอะ อยาให้อ่าน ฮือออ
ความคิดเห็น