คนที่โง่แล้วโง่อีก

ทำไมไม่เคยถามกันเลยว่าชอบไหม ต้องการไหม อยากได้นั่นไหม
ทำไมมีแต่การยัดเยียด และบังคับใส่เข้ามากัน
รู้ว่าหวังดี และมันเป็นสิ่งที่ดี
แต่ควรจะถามสิว่าต้องการไหม ชอบไหม
ทำไมมีแต่บังคับกันวะ!

ยิ่งโดนบังคับ ยิ่งทำให้ไม่อยากเรียนหนังสือ
ไม่อยากไปเรียนอีกต่อไปแล้ว
ไม่ชอบเรียนเลย
เรียนไปก็โดนว่า โดนบังคับ
พอสอบคะแนนไม่ดี ก็โดนบังคับไปเรียนพิเศษ
ถามสิวะว่าต้องการไหม!
ไม่อยากเรียนไรแม่งแล้ว
อะไรที่ชอบแม่งไม่ได้ทำ ทำไม่ได้ ไม่ให้ทำ
แล้วจะให้อยู่อย่างนี้เป็นแบบนี้ต่อไปหรอวะ
จะให้เป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน
เป็นแม่งตั้งแต่เด็ก แล้วโตไปถึงขนาดมีครอบครัว
นี่ก็คงเลือกเองตัดสินใจเองไม่ได้ใช่ไหมว่าจะกินอยู่จะมีลูกกับใคร
เหอะ ดูเป็นชีวิตที่เพรียบพร้อมดีนะ

ดีจัง
ดีจริงๆเลย
ดูเป็นคนมีสมองดีจัง
แล้วก็บ่นแล้วก็พูดว่าโง่

พรุ่งนี้ว่าจะตั้งใจฮึดอ่านแคลรอบสุดท้าย
แต่แม่งมาเจอแบบนี้แล้วไม่อยากอ่านเลย
ไม่อยากไปสอบด้วย
เจอแบบนี้แล้วมันท้อ
เป็นเรื่องเดิมๆที่มันชินไม่ได้
โคตรอึดอัดใจเลย
ทำไมต้องเป็นงี้วะ
ป้าก็ไปมอ ไปเพื่ออะไรวะ
ไปแล้วช่วยอะไรได้
นี่ไม่ไหวแล้วนะ
ไม่ชอบให้ก้าวก่ายให้มายุ่งเรื่องส่วนตัวเลย
ทำกันเยอะมาก เข้ามายุ่งกันเยอะมาก
มากจนคิดว่าตัดสินใจทำอะไรเองไม่ได้แล้ว
นี่เป็นเด็กอมมือหรอวะ
เวรจริงๆ แม่งมาเจอแต่เรื่องแบบนี้
โคตรนรก
มีแต่คนบอกว่า ดีนะ ที่เรามีคนสนใจ เขาใส่ใจเรา
เหอะ! อยากจะบอกว่า มันมากกว่าที่มึงเห็น
มึงไม่เป็นกู มึงไม่รู้หรอกนะ
คนเราความต้องการมันต้องการไม่เหมือนกัน ชอบไม่เหมือนกัน
ถ้าเหมือนกันนี่ พ่อแม่แม่งคงเป็นคนเดียวกันแล้ว

..

โดยส่วนตัวเเล้ว คิดว่า ติดเอฟแล้วชีวิตไม่ได้พังนะ
จะหายติดคุณก็แค่แก้สิ ลงซัมเมอร์สิ ยังไงคุณก็ผ่านอยู่แล้ว
แต่นี่แม่ง ทำไมวะ
การติดเอฟนี่ชีวิตมันแย่มากเลยหรอ
ติดแล้วมันจะตายหรือไงวะ
ไม่เคยล้มกันบ้างเลยหรือไง
ชีวิตนี่แม่งสวยหรูเหมือนอยู่บนสวรรค์ขนาดนั้นเลยหรอ
มโนกันไปเองรึเปล่า!

ก็เห็นกับตาตัวเองอยูว่าเเม่งเคยล้มกันทั้งนั้น
แม่งก็หลอกตบตาคนอื่นได้ว่าชีวิตชั้นงดงามสวยงามเหมือนดอกไม้บาน
แต่ไงคือ มันหลอกตัวเองไม่ได้หรอก

มันก็แค่ตัวคุณคือผู้ใหญ่ ที่อายุมากกว่าชั้น
แล้วตัวชั้นเองเป็นเด็กเป็นลูกหลานพวกคุณ
คุณเลยเอาแต่สั่งสอนแล้วยัดเยียดสิ่งที่คุณคิดว่าดีเข้ามา
โดยไม่ถามความสมัครใจเลยสักคำ
ว่ามันใช่รึเปล่า ชั้นต้องการไหม

สุดท้ายมันเป็นยังไงล่ะ
ทิ้งทุกอย่าง
ไม่เอาแล้ว
เป็นแบบนี่ทุกครั้ง
แล้วก็มาว่า ว่าทำไมไม่ตั้งใจ ต้องตั้งใจนะ อ่าหนังสือเปล่า
เหอะ คงจะอ่านหรอก มีแรงจูงใจ มีอารมณ์อ่านมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
เหอะ

เกลียดการเรียนพิเศษตัวต่อตัว
เกลียดการคุยกับคนแแปลกหน้า
เกลียดการโดนซักถาม
เกลียดการโดนมองด้วยสายตาดูถูก
แม่งให้เรียนๆตัวต่อตัวอยู่นั่นแหละ
แม่งไม่เคยรู้กันเลย ว่าเวลาที่อาจารย์ที่สอนพิเศษแม่งสอนน่ะ
แล้วทำไม่ได้น่ะ มันมองด้วยสายตาดูถูกมากแค่ไหน
สายตาที่เหยียดหยามมา มันโคตรท้อเลย
พอเรียนมาแล้วไม่ได้ผล ไม่รู้เรื่อง
แม่งก็มาว่ากันอีก จะให้ทำยังวะ
รู้ว่าตัวเองโง่
แล้วคนมันโง่ จะให้เรียนทำไม
ไม่อยากเรียนแล้ว

อยากไปให้ไกลๆจากคนที่บ้านทุกคนเลย
ไม่อยากอยู่กับใครเลย
คนที่เค้าไม่สนับสนุนเรา
เราไม่อยากอยู่ด้วยหรอกนะ
ญาติทุกๆคน ไม่เว้นแม้แต่พ่อแม่
ก็ไม่อยากอยู่ด้วย
ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากเจอคำพูด

อยากอยู่เงียบๆคนเดียว ไม่ต้องรู้จักใคร

ไม่รู้ว่าต้องตายรึเปล่า ถึงจะมีชีวิตที่ตัวเองอยากทำอยากเป็นได้...

don't come here this is my ocean
don't do it. this is my ocean
it's my ocean this is ocean

คนที่โง่แล้วโง่อีก

ความคิดเห็น