ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [TVXQfic] ปั๋วข้า...ใครอย่า(บังอาจ)แตะ!!(Yaoi)

    ลำดับตอนที่ #7 : *((Spoil Part 4))

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 516
      0
      8 พ.ค. 50

    Title: Don’t Touch My Husband!! ปั๋วข้า...ใครอย่าง(บังอาจ)แตะ!!
    Category: ตามใจฉัน-O-“(ซะงั้น)
    Pairing: ยุน/แจ,มิค/เซีย,??/มิน
    Rating : Nc-17 .....หยาบด้วย....
    Author notes: 55+ มีคนถามว่า..... เรื่องนี้มีคู่ในนอกจากยุนแจบ้าง?
    คำตอบ = คังทึก + คยูมิน+ วอนฮันซิน (ยังเป็นปริศนา) * + คิเฮฮยอค (ยังเป็นปริศนา)*

    *หมายเหตุ – หึหึหึ(หัวเราะอย่างมีเลศนัยน์)

    ที่ซานเอา อินโทร4 มาลง ณ วันนี้.... ซานอาจจะได้ต่อตอน4 ภายในอาทิตย์นี้....หรือ.... ถ้าเลยอาทิตย์นี้ไป ก็คงอีกนานที่ซานจะมาต่อ อาจจะเป็นซัก 2 อาทิตย์ค่ะ เพราะซานต้องปรับตัวกับการเปิดเทอม....

    >.< ซานเรียนอยู่ สตรีนนท์ น้า ใครเรียนอยู่ แวะมาลัลล้า บ้ารั่ว กะซานได้ ซานอยู่ห้อง 3/10 ตึก 1 ห้องติดกะผอ. เยย มา เฮฮาบ้าบอ กันได้จนกว่าเซเว่นตรงข้ามโรงเรียนจะปิดนะคะ(ได้ข่าวว่าเซเว่นเปิดตลอด 24 ชม. - -“)

    เอาล่ะ.... มาอ่านสปอยล์ๆๆ บางฉากใน Part 4 กันดีกั่ว~

    ----------------------------------------------------

    “พี่จองซู....ขอถามอะไรหน่อยได้มะ....” แจจุงจอดรถเทียบฟุตบาทข้างถนน ก่อนจะละจากพวงมาลัยแล้วหันมาหาคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

    “ว่ามาสิ....”

    “ทำไม....พี่กับพี่ยองอุนถึงเลิกกันอะ?....”

    เปรี้ยง!

    ราวกับสายฟ้าฟาดลงมากลางกบาลสวยๆของอีทึกก็ไม่ปาน.... คนสวยNo.1 หันไปมองคนสวย No.2 ที่ทำหน้าตาอยากรู้อยากเห็นทันที...ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ...

    “แจ....รถแกใช้น้ำมันอะไร?”

    “แก๊สโซฮอลไง....ทำไมอะ?”

    “นี่ไง....เพราะแกใช้แก๊สโซฮอล....พวกฉันถึงได้เลิกกัน!!” (เกี่ยวไรวะ?)

    ----------------------------------------------------

    RRRRRRRRRR~

    เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำเอาคนที่ง่วนอยู่กับการนวดแป้งซาลาเปาถึงกับอารมณ์ เสีย.... อีหมวยน้องรักก็โดนไอ้หนุ่มคิบอมล่อลวงไปจีบกันหน้าร้าน.... เขาจึงต้องจำใจล้างมือเพื่อมารับโทรศัพท์ทั้งๆที่แป้งซาลาเปากำลังได้ที่...

    "ฮัลโหล....ใครอะ...โทรมาทำไม!" อาเจ๊กขายซาลาเปานามว่าฮันคยองกรอกเสียงไปตามสายโทรศัพท์อย่างมีน้ำโห จะไม่ให้โมโหได้ไง ไอ้เบอร์แปลกหน้านี่โทรมาหลายรอบแล้ว แต่ดันเสือกตัดสายทิ้งไม่พูดทุกรอบ.....

    ถึงกรูจะแสนซื่อ จนเกือบเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว แต่กรูก็โมโหเป็นนะเมิง!!!!!!

    "ฉันโทรมาเพื่อนจะบอกว่ารัก.....ถึงเวลาที่ต้องบอกซ๊ากที~~~" เสียงหล่อๆดังขึ้นจากปลายสายยิ่งทำให้คนฟังอารมณ์พุ่งปรี๊ด....... เสียงแบบนี้จะมีใครอีกนอกจาก.....

    “(ไอ้) คุณชเว.....”

    “จ๊ะจ๋า ฮันนี่~~” สรรพนามน่ารักที่ถูกเรียกออกมา ยิ่งทำให้คนขายซาลาเปาอย่างฮันคยองชักจะหมดความอดทน มึงเจอกรูแน่ ไอ้หล่อ ชเว ซีวอน!!

    "บ้านมึงเป็นองค์การณ์โทรศัพท์รึไงห๊า!! โทรมาทำไมบ่อยๆเนี่ย...."

    “เปล่าครับ...แค่รวย..ตังค์เยอะ....อยากผลาญเงินเล่น....”

    “.....ไอ้.....” คนขายซาลาเปา กำมือแน่น.... ในใจคิด ยุบหนอ พองหนอ.... งืมๆ.... ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นลูกค้านะ...

    พ่อจะเอาปังตอฟันหน้าหล่อๆนั่นให้เสียโฉมเลยคอยดู.....

    “ตกลงนายมีธุระอะไรกับฉันกันแน่!!”

    “...ฉันก็ไม่รู้ระหว่างเราคืออะไร
    มันคืออะไรที่เธอคิดกับฉัน
    คนที่สนใจหรือเล่นๆไป
    ทำแบบไหนที่เราจะคบกัน
    หรือต้องให้ฉันแค่แอบมีเธอในใจ
    แค่นี้ใช่ไหมที่เธอคิดกับฉัน
    บอกกับฉันที ฉันไม่เข้าใจ
    "ระหว่างเรามันควรเป็นเช่นไร ไม่รู้เลย"”

    “=[]=” ต้นสายเงียบสนิท..... ไม่ใช่ว่าอึ้งกับเพลงที่มันแหกปากร้องออกมา....

    แต่กรูอึ้ง! มึงโทรมาเพื่อนร้องเพลง “ระหว่างเราคืออะไร ของ ลิเดีย” ให้กุฟัง.....
    แค่เนี๊ยะ?
    มึงไม่เปลืองค่าโทร แต่กุเปลืองเวลานวดแป้งซาลาเปาว้อยยยยยยยยยยย!!!

    “ฮันนี่....ตอบผมทีสิ.....ว่า ระหว่างเราคืออะไร?”

    ----------------------------------------------------

    “ทุกคนฟัง!”

    น้ำเสียงทรงอำนาจดังขึ้น ก่อนท่าน คิม ฮีซอล หัวหน้าของแก๊งจะก้าวขึ้นมาบนลังเล็กๆ พอให้ตัวเองสูงมากกว่าลูกน้องกว่า 100 คนที่ยืนตาละห้อยอยู่ตรงหน้า.....

    “วันนี้.....ฉันได้รับคนเข้าแก๊งมาใหม่หนึ่งคน.....” มือเรียวผายออก เป็นสัญญาณให้คนร่างสูงก้าวขึ้นมาอยู่ข้างๆลังเล็กๆของฮีซอลก่อนจะก้มศีรษะลงอย่างน้อบน้อม

    “สวัสดีครับ.....ผมชื่อ โจ คยูฮยอน... ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ....”คนหน้าหล่อ โปรยยิ้มให้กว่า 100 คนตรงหน้า แน่นอน ทุกคนเคลิบเคลิ้มกะรอยยิ้มพิมพ์ใจของร่างสูง......

    แต่มีคนนึงที่ไม่ค่อยจะพอใจเอาซะเลย.......

    “แม่ง....กรูเกลียดขี้หน้ามันว่ะ....” เสียงเล็กๆพึมพำเบาๆกับคุณหัวหน้าพ่อบ้าน เยซอง เบาๆ....

    “คุณซองมิน...ใจเย็นๆก่อนนะครับ”

    “ก็ดูหน้ามันดิ คุณเยเย่....หน้าตาเจ้าเล่ห์ยังกะหมาจิ้งจอก.....”

    “ใจเย็นๆก่อนเถอะครับ....” คุณหัวหน้าพ่อบ้านปรามเบาๆ..... ก่อนใบหน้าสวยของหัวหน้าแก๊งจะหันมาสบกับซองมิน ที่ตอนนี้อารมณ์กำลังพุ่งพล่านเหมือนมีใครเอาไฟมาสุม แล้วเอาเสื้อสีชมพูตัวโปรดมาเผาให้เหลือแค่ธุลีดิน

    “ซองมิน.....”

    “ค....ครับท่านหัวหน้า”

    “ถ้าฉันจะให้ คยูฮยอนไปเป็นมือขวาของนายอีกที....นายจะว่ายังไง?”

    ----------------------------------------------------

    “อ....อย่านะครับ!!.....อย่าถอดแว่นของผมนะ!!!!” ร่างสูงที่เวลานี้จนมุมสุดๆ เพราะ คนหน้าสวยหัวหน้าแก๊ง มองรูยุง กำลังสาวเท้าเข้ามา เพื่อจะถอดแว่นของเขาเสียซะให้ได้.....


    “น่านะ.....ขอดูหน้านายตอนไม่ใส่แว่นหน่อยเหอะ......”

    “ม....ไม่ได้ครับ!!!!”

    “ไม่ได้งั้นหรอ!!!” แจจุงตะคอกเสียงดัง มือเรียวกระชากแว่นที่ติดกับใบหน้าของร่างสูงตลอดเวลาทิ้งลงพื้น...

    แว่น.....แตกแล้ว....

    “..........”

    “อ....เอ่อ....ฉ...ฉันขอโทษ....ฉันไม่ได้ตั้งใจทำมันแตกนะ.....”แจจุงพูดพลางโบกไม้โบกมือ..... ก็ไอ้ยุนโฮเนี่ยสิ.... อยู่ดีๆก็นิ่งไปโดยไร้สาเหตุ...... แถมยังก้มหน้าชนิดที่ว่า แทบจะไม่เห็นส่วนของใบหน้ามันเลย...

    ไม่รู้เลยว่ามันทำหน้ายังไงอยู่น่ะเซ่ะ!!!

    “คุณ....บังอาจมาก....ที่ทำแว่นผมแตก....”

    อั่ก!

    มือหนาคว้ามือเรียว กระชากร่างบางให้เป็นฝ่ายเสียเปรียบก่อนจะดันหลังของแจจุงให้ติดกับกำแพง มันกระแทกแรงจนแจจุงรู้สึกเจ็บจนแทบจะกระอั่กเลือดออกมาให้รู้แล้วรู้รอด ก่อนยุนโฮจะกันทางออกของร่างบางให้หนีออกไปไม่ได้


    “น...นายจะทำอะไรฉันวะ!!!”

    “คุณต้องชดใช้!......
    ด้วยร่างกาย”

    ----------------------------------------------------
    TBC Full Part 4

    5555+ - - จงอดทนรอ Full Part ด้วยความสนุกสนานนะคะ>.<

    (ไปปั่นฟิคโชตะต่อละ>.<)
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×