บอกก่อนเลยว่าเห็นนิยายเรื่องนี้มีการอัปเดตขึ้นมาหน้าแรกๆแล้ว แต่ไม่ยักอ่าน
ด้วยสาเหตุอันใดก็
ไม่ทราบค่ะ แต่
แล้ววันนึงก็เปิดอ่านจนได้
และติดหนึบ ชนิดที่ว่า
เปิดมาเช็คตลอดเลยว่า
ไรเตอร์มาหรือยัง? เรื่องราว
จะดำเนินไปยังไงต่อไป? เกิดความสงสัย เกิดคำถามต่างๆ
มากมายเลยค่ะ ถามว่าทำไม
ถึงติดนิยายเรื่องนี้???
ชอบทุกอย่างเลยค่ะ
วิธีการเขียน การเล่าเรื่อง
ถ้อยคำสำนวน
บรรยากาศของเรื่อง ตัวละค
การวางเรื่อง โอโห้!
เพอร์เฟ็คต์เลยจริงๆ :)
มีการเล่าเรื่องได้นาตื่นเต้น
และมีการจินตนาการตาม
เป็นนิยายรักสีเทาแต่ก็มีสีสันอย่างอื่นผสมด้วยทำให้เรื่องมันลงตัวสมบูรณ์เลยค่ะ
บอกเลยว่าเรื่องนี้ทำ
ให้เราเองได้มุมมองอะไร
ใหม่ๆ ในหลายๆด้านมากเลยนะ
เรื่องนี้ถูกถ่ายทอดออกมา
ให้เราได้เห็น
ความรักระหว่างสายเลืยด ถึงจะโกรธกันยังไงเราก็ให้อภัยได้กันเสมอ ถึงแม้ว้ามันจะสายไปแล้วก็ตาม และอนุภาพของความรักทำให้เราสามารถที่จะทำอะไร ที่ไม่คาดคิดเสมอ และสื่อในเรื่องของการแย่งความเป็นใหญ่ชิงอำนาจกัน สุดท้ายและท้ายที่สุด เราว่าทุกคนที่
เป็นแฟนคลับ แรงตะวัน
ก็คงรู้สึกอย่างเดียวกับเราค่ะ
คือ ชอบและมีความบันเทิงกับนิยายเรื่องนี้

ถ้าใครอยากขายหรือมีแหล่งซื้อติดต่อเรามาหน่อยน้า
วันนี้เพิ่งได้มีโอกาสดูตั้งแต่ต้นจนจบเลยสนใจมากๆเลย
เป็นนิยายหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่เค้าชอบดูและอยากติดตามต่อเราอยากได้มาเก็บไว้เป็นที่ระลึก ขอร้องน้า ใครมีหรือยังไงช่วยบอกเราด้วยน้า ><
ถ้าใครมีแนะนำรบกวนบอกที่เฟส Phimploy Rojvanit ด้วยน้า
เราอยากได้มาอ่านมากๆเลย ขอบคุณจ้า >

ไรท์จ้า ไรท์มีเฟสมั้ยอ่า ขอชื่อเฟสหน่อยสิค้า อยากแอดเป็นเพื่อนอ่า พอดีมีอะไรจะถามน่ะค่ะ
ฟิคเรื่องนี้สนุกมากกกกกก อ่านมาสองเรื่องแล้ว แต่เม้นไม่เป็นฮรือออออออ
ขอความกรุณาจากไรท์ด้วยค่าาาาา ขอเฟสด้วยน้าาาา
แล้วเดี๋ยวถ้าหนูรู้ว่าเม้นยังไงนะ หนูจะมาเม้นให้ทุกตอนเบย
ยอมรับเลยว่าทุกเรื่องที่ไรท์แต่งเนี่ย
มีแต่เรื่องฟินอ๊ากกกกกก
แต่ยังไม่เคยออ่านเอ็นซีเลยสักกะเรื่อง=_="
oo_mk2555@hotmail.com
ขอเอ็นซีด้วยน้า รักแอดที่น่าร๊ากกกกกมากกกกก

ติดตามมาตั้งแต่ตอนที่ 3-4 แล้ววคนแปลก็หายไปพักนึง



อยากขอบคุณคนแปลครับ. ขอบคุณมากจริง ๆ ครับ



เคยไปอ่าน eng ใช้อากู๋ช่วยแปล แต่แปลไม่รู้เรื่องเลย เลยตัดใจไม่อ่าน



แต่ ... ผู้แปลก็กลับมาแปลต่อเห็นมีหลายท่านช่วยกันแปล อาจจะมีติดขัดบ้างเป็นบางจุด ก็ไม่ได้ทำให้สนุกน้อยลงเลย



ขอบคุณมากจริง ๆ ครับขอให้แปลต่อไปเรื่อย ๆ นะครับจะติดตามผลงานต่อ



เป็นกำลังใจให้ครับแปลให้ถึง 18 ไวๆนะครับ ขี้เกียจอ่านอิ้งยังต้องไปตะลุยเมืองคนแคระอีก

คือ...เราก็เข้าสู่วงการนี้มานานแล้ว กว่าจะหาฟิคดีๆแบบนี้ก็เหนื่อยเหมือนกัน ถ้าเป็นแฟนวงการนี้จริงๆ คงจะรู้สึกเหมือนกันนะค่ะ ว่าเวลาที่นิยายอัพถึงแม้ไม่อ่าน มันก็ใจสั่นแล้ว >< ชอบลูลอว์มากๆ วอนให้ไรต์แต่งให้หน่อย แต่ตอนนี้นู๋ขอ ป๋ากะลูก่อนน๊าาเราขอเป็นกำลังใจให้ไรต์นะค่ะ สู้ๆ เราเองยังเข้ามาดูวันละหลายรอบเลยรีบอัพไวน่ะค่ะ ^^ อยากบอกว่านิยายไรต์สนุกโคตร

กราบสวัสดีไรท์เตอร์งามๆ ขอบคุณนะค้ะที่แต่งฟิคที่ละมุนละไม สนุกสนานให้อ่านกัน
คือแบบว่าไม่มีอะไรให้ติเลยจริงๆ บางฉากก็มุ้งมิ้งกัดจิกฟัดหมอนกระจุยกระจาย (?) ><
ดราม่ามีนิดหน่อยเพิ่มสีสันเรียกน้ำตาเบาๆ สนุกคบรสมากจริงใครไม่อ่านนะ แบบว่าพลาดอ้ะ
แม่หมูก็น่าร้ากกกก พี่ปาร์คก็อย่าหล่อง่ะ งื้มๆ :3
ฮันบยอลก็ดูน่ารักน่าถนุดถนอมเหลือเกินน แบบว่าทุกอย่างมันลงตัวมากๆอ่ะ
คู่ฮุนฮานก็อย่างซึ้ง โอเซมัวแต่สมมติอยู่นั้นแหละ (แอบฟินแอบร้องไห้กับคู่นี้เบาๆ)-3-
ไรท์เขียนเนื้อหาแบบว่าดีมากอ่ะ แนะนำให้เขียนบทละครเลย งุงิ
เนื้อหาไม่เร็ว ไม่ช้า ค่อยๆเป็นค่อยๆไปอ่านแล้วเพลินไม่เบื่อเลย สนุกสุดด~
ชอบทุกบรรทัดทุกประโยคทุกตัวอักษรที่ไรท์เขียนเลยจริงๆ ชอบมาก
เป็นเรื่องแรกที่อ่านแล้วแบบว่า เห้ยย มันใช่อ้ะ เค้ามอบตำแหน่งฟิคในดวงใจให้เลยย 
ใครที่กำลังหาฟิคอ่านอยู่ บอกเลยว่าเรื่องนี้ไม่ผิดหวังจริงๆค้ะ
เค้าก็ขอโทษไรท์ด้วยนะที่ผ่านมาไม่เห็นเม้นให้เลย ขอโทษจริงๆนะค้ะ TT
เราก็นักอ่านเงาคนนึง ( รู้สึกตัวเองแย่จัง T3T )
ถ้าเค้าว่างๆจะตามอ่านใหม่แล้วจะเม้นให้ครบทุกตอนเลยย
ฮลบ ซีซั่นสอง เค้าสัญญาว่าจะติดตามแม่หมูพี่ปาร์คน้องฮันบยอลพี่ลูคุณโอโด้ไคพี่คริสหมอเลย์หมอจุนน้องเทา บลาๆ
และจะคอยเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ จะไม่อ่านอย่างเดียวเหมือนเรื่องนี้แล้ว
เค้าไม่เคยเขียนคำนิยมให้ฟิคเรื่องไหนเลยนะ แต่เรื่องนี้แบบอ่านแล้วรู้สึกผิดจริงๆที่ไม่เม้นให้กำลังใจไรท์เลยมาเขียนให้
ยังไงก็ขอบคุณนะคะที่แต่งฟิคที่โค-ตรสนุก โค-ตรละมุน มากให้อ่านกัน ขอบคุณจริงๆค่ะ
ปล. เรื่องนี้สนุกจริงลองอ่านนะ แล้วจะถอนตัวไม่ขึ้นอ่านยันเช้าเลยรับประกันน~

สู้ๆๆนะขะ เป็นกำลังใจให้พี่โอ๋นะขะ อัพ100 เรยนะขะ รอกัปตันพาไปแดนฟินแลน ไปกับเฮียออทิม รอออออออออออ อยู่นะขะ เพื่อนๆๆๆเม้นกันยาววว พี่โอ๋ใจดีอัพให้ยาวว แบบฟินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บินนนนนนนไปกับพลับพลาน้อยสู้ๆๆๆๆๆๆอย่าาาาาไปยอมมมมอีเฮียมัน ฮิฮิ สู้เขา รอนักรบอยู่ด้วยนะขะ พี่โอ๋รีบแต่งนะขะ อ่านนิยายเล่มเดิมๆๆรอพี่โอ๋อยุ่ขะ

ต้องขอกราบอภัยคุณพี่ฝ้ายที่ไม่ได้มาเม้นท์ให้ตั้งแต่แรกๆ ตามมาจากnothing's over
สมัครสมาชิกไว้นานมากกกกก จนลืมไปหมดแล้ว 5555
เข้าเรื่องดีกว่า จะบอกว่าตั้งแต่อ่านฟิคเรื่องนี้มา เศร้าทุกตอน สงสารทุกคนมากๆ
ไม่รู้ว่าแต่ละคนทำกรรมอะไรกันไว้ รู้สึกสงสารในชะตากรรมชีวิตของคริสตัลมากมาย
ความรักทำได้ทุกอย่างจริงๆ ชานยอลก็น่าสงสาร เพราะว่ารักมากไป ไม่อยากให้คริสตัลต้องหายไปจากชีวิตอีกแล้ว TT เข้าใจนะว่าที่ชานยอลทำมันก็เพราะความรัก
ถ้าทุกๆคนยอมเปิดใจให้กัน คุยกันดีๆตั้งแต่แรกคงไม่จบแบบนี้
อ่านnothing's over ในรูปเล่ม อยากบอกว่า สนุกและซึ้งมากๆๆๆๆเลยค่ะ
สเปเชียลแต่ละคู่มีครบทุกรสเลย ซอลมีลูก ถ้าเกิดมาคงอายุเท่าๆลูกคริสตัลใช่มั้ย
อร๊ายยยย อยากอ่านภาคต่อ เดี๋ยวจับจิ้นถ้าลูกของทั้งสองคู่เป็น ชาย-หญิง
เอ๊ะ นี่คิดอะไร5555 สุดท้ายนี้จะบอกว่า รักฟิคเรื่องนี้ สนุกมากมาย ได้เห็นความรักในหลายๆรูปแบบ ทั้งเศร้า หวานซึ้ง ปะปนกัน สนุกมากๆ เเละก็ขอให้พี่ฝ้ายแต่งฟิคสนุกๆแบบนี้หลายๆเรื่อง มีรีดเดอร์อ่านกันเยอะๆนะคะ 

สวัสดีปีใหม่ค่ะ
พี่ขอมาเจิมเขียนคำนิยมให้เป็นของขวัญแก่ไรเตอร์จ้า ในภาค 2

ขอบอกว่าตามอ่านงานเขียนของน้องสาวคนนี้มาตั้งแต่ลงภาค1 บทแรกๆเลยค่ะ แต่ไม่ได้เม้นเลย (เสียมารยาทมาก 55 )จะบอกว่าเห็นพัฒนาการที่น่าตกใจของน้องราตรีฯมาก เหมือนคนเขียนนิยายมานานหลายเรื่องแล้ว (ไม่แน่ใจว่าเคยเขียนมากี่เรื่อง พี่ได้มีโอกาสมาตามเรื่องนี้แหละค่ะ)

เรื่องนี้มีครบทุกรส และตัวละครน่าสนใจทุกคน ไรท์เตอร์ค่อยๆเปิดเผยปมทีละนิด ทีละหน่อย จนคนอ่านหยุดไม่ได้เลยค่ะ เรียกได้ว่าสะกิดต่อมเผือกกกกของคนอ่านได้ดีมากๆ จนจบภาค 1 แล้วต่อมเผือกก็ยังทำงานไม่หยุด (อยากให้ถึงเดือนกพ.ไวๆ)

เรื่องราวความรักเขียนได้แบบว่า ทำให้คนแก่ๆหัวใจกระชุ่มกระชวยบอกไม่ถูก ทั้งๆที่พระเอกนางเอกแค่อยู่ด้วยกัน ก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง บางตอนนี่นะ แทบไม่ได้คุยกันเลย แต่ก็ทำให้ป้าๆกรี๊ดดดกร๊าดดดดจิกหมอน จนบางทีคิดว่า ป้าบ้ารึป่าว เพ้อเจ้อขนาดนี้

เห็นไรท์เตอร์ทำการบ้านมาอยู่เสมอๆ เรื่องราวก็ไม่ได้มีแแต่ความรัก แต่มีทั้งหน้าที และการทางเลือกของตัวละคร ที่อ่านจบมา 1 ภาคแล้ว ยังเดาไม่ออกเลยว่าจะดำเนินเรื่องต่อไปแบบไหน เจ้าชายตองอูนี่ยิ่งเดาไม่ได้

ที่เดาได้ก็มีเพียงคนเดียวตอนนี้ คืออโกจีสุดที่รักของป้า (จริงๆไม่ได้เดาหรอกนะ แต่อ่านคำโปรยที่น้องราตรี มาสะกิดต่อมเผือกเอาไว้) ว่ายังไงอโกจีก็คงรักนางเอกของเราไม่เปลี่ยนแปลง

ไม่รู้ว่าตอนจบจะเป็นยังไงแต่ภาค1 ทำป้าเสียน้ำตาไปหลาบปี๊บแล้วลูกเอ๊ย ทั้งสุข ทั้งเศร้า ดีใจเสียใจ อินไปกับเรื่องจริงๆ สุดท้ายขอให้น้องสู้ต่อไปเด้อออ ป้าจะรอนะ

สนุกค่ะ เรียบเรียงได้ดี ภาษาที่ใช้ก็อ่านได้เพลิดเพลิน
สรุปคือ ชอบค่ะ นักเขียนก็น่ารักมาๆ ใส่ใจเสมอ : )



อยากให้เขียนนิยายดีๆแบบนี้ออกมาเรื่อยๆนะคะ
เราไม่ใช่คนใต้ค่ะ แล้วก็ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับคนใต้ด้วย อยากให้เขียนแนวคนใต้เยอะๆค่ะ