โซเฟีย เจ้าหญิงแห่งนาเธียส

ลำดับตอนที่ #20 : บทที่ 18

บทที่ 18

(บรรยายโดยผู้แต่ง**)

ปึก

เสียงของโซเฟียที่กระแทกเข้ากับพื้น กลางลานเต้นรำ โดยมีฟีน่าอยู่ในอ้อมแขน

คู่เต้นรำที่ยืนอยู่ตรงนั้นประมาณสี่คู่ ต่างหันมามอง ณ จุดกำเนิดเสียง และวิ่งเข้ามาหา

“ท่านพี่โซเฟีย ตื่นสิเพค่ะ” ฟีน่าร้อง มือของเธอเขย่าตัวของโซเฟียไม่ยอมหยุด โดยรอบของฟีน่ามีคนที่เข้ามามุงมากมาย

จนในที่สุดฟราสออสที่เห็นความผิดปกติ ที่กลางลานเต้นรำก็วิ่งเข้ามาดู

“ท่านพี่ฟราสออสเพค่ะ ช่วยท่านพี่โซเฟียด้วย” ฟีน่าร้อง ฟราสออสจึงเข้ามาอุ้มโซเฟีย และหายไปกับฟีน่า

 พร้อมเสียงประกาศของพระราชาอาร์เนิลด์ดังขึ้น “ของให้ทุกท่านอยู่ในความสงบ เรื่องที่เจ้าหญิงโซเฟีย ธีอาดอร์บาดเจ็บ ไม่ใช่เพราะมีคนรอบทำร้าย เพราะฉะนั้นทุกท่านไม่ต้องกังวล เราของเชิญให้ทุกท่าน ฉลองงานครบรอบ 100 ปีของโรงเรียนซากุระ และโรงเรียนซาบะต่อ” ทันทีที่เสียงจบลง ผู้คนที่แตกตื่นก็พากันไปทำกิจกรรมที่ทำค้างไว้ต่อ

+++++++++++++++++++++++++++++++

(บรรยายโดยฟราสออส)

ผมพาโซเฟียกลับห้องของเธอ และวางเธอลงบนเตียงของเธอ ทำไมนะเธอต้องหาเรื่องเจ็บตัวได้ทุกวัน สักพักหมอคนเดิมก็เข้ามา(บองกา นาที หมอคนที่รักษาโซเฟียครั้งก่อน)

“ถวายบังคับพะยะค่ะ เจ้าชายฟราสออส แพทระ....” ผมรำคาญจึงพูดแทรกไปว่า

“ไม่ต้องพูดมาก รีบมารักษาโซเฟียเร็ว” ทันทีที่ผมพูดจบนาทีก้รีบเข้ามารักษาโซเฟีย (อ้าว ทำไมไม่เรียกว่าบองกาล่ะ>>>>>คนแต่ง) (ชื่อมันน่าเกลียด>>>ฟราสออส) (นิทาอย่างนี้ไม่กลัวเค้าได้ยินหรอ>>>>คนแต่ง) (ไม่ต้องกลัวหรอขอรับ ผู้แต่ง เพราะผมได้ยินอยู่แล้ว>>>>บองกา) เลิกไร้สาระเถอะครับ ไปดูสถานการณ์ต่อดีกว่า

นาทีเข้าไปร่ายเวทรักษาโซเฟีย ทำให้แผลที่ไหล่ของเธอหายไป ก่อนจะส่งยาบางอย่างให้แก่ผม

“องค์ชาย ต้องทรงให้องค์หญิงเสวย ตอนที่องค์หญิงทรงตื่นจากการบรรทมขอรับ องค์ชาย คงไม่มีอะไรให้หม่อมฉันรับใช้แล้ว หม่อมฉันคงต้องของทูลลาพะยะค่ะ” นาทีบอก และเดืนออกจากห้องไป ปล่อยให้เราอยู่กับโซเฟียและฟีน่า

“พี่ฟราสออสค่ะ พี่โซเฟียจะเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ” ฟีน่าถาม

“ไม่หรอกฟีน่า น้องก็รู้นี่ว่าพี่โซเฟีย ออกจะแข็งแรง พี่เค้าคงไม่ตายง่ายๆหรอก” ผมบอก

“แต่หนูกลัวว่า พี่โซเฟียจะเป็นอะไรเพราะหนูนี่ค่ะ” ฟีน่าบอก น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมา ผมทำท่าจะเดินไปปลอบฟีน่า แต่...

“อือ” โซเฟียครางออกมา ผมกับฟีน่าจึงรีบเข้าไปดูเธอทันที

(บรรยายโดยโซเฟีย)

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น ก็เห็นฟีน่ากับฟราสออสมองฉันอยู่

“พี่โซเฟียฟื้นค่ะ ดีใจจังเลยนะค่ะ พี่โซเฟียไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหมค่ะ” เธอพูด พรางกระโดดเข้ากอดฉัน ฉันจึงต้องกอดตอบ

“พี่ไม่แล้วล่ะฟีน่า” ฉันพูด ตามองไปที่ฟราสออสที่จ่องราวกับจะฆ่ากันให้ตายอ่า น่ากลัวอ่า~

“ฟีน่า เลิกกอดพี่เค้าก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่เค้าต้องกินยาแล้ว” ฟราสออสพูด ฟีน่าจึงปล่อยฉันออก แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ แต่เมื่อกี้ฟราสออสบอกว่าอะไรนะ (เจ๊ เค้าบอกว่าต้องกินยาไง >>>~NaNee~) ไม่เอาอ่า นั้นดูดิ ฟราสออสส่งยาสีเขียวมาแล้วอ่า สีมันน่ากลัวมากเลยอ่า ไม่อยากกินอ่า

“ไม่กินไม่ได้หรอ ฟราสออส” ฉันถามเสียงอ่อย พร้อมส่งสายตาอ้อนวอนไปอีก

“ไม่ได้” เขาพูดเสียงแข็ง

“นะ ขอร้องน้า”ฉันพยายามอ้อนถึงที่สุด

“เธอจะกินดีๆ หรือจะให้วิธีอื่น” เขากระซิบข้างหูฉัน ฉันจึงรีบหยิบยาขึ้นมา และดื่มอย่างรวดเร็ว ยารสขมก็เข้าลงคอไป อยากอ้วกแตก ตาฉันมองหาฟีน่า แต่ก็พบว่าเธอหายไปแล้ว สายตาฉันมองไปมองมา ก่อนมาสบกับตาของคนบางคนที่จ่องจะกินเลือดกินเนื้อ

“มะ มอง อะ อา ระ ไร” ฉันพูดอย่างตะกุกตะกัก

“กำลังมองคนที่ผิดสัญญา แล้วก็คิดว่าจะลงโทษอะไรดี” ฟราสออสบอก อ้ากกกกกก มันจะทำอะไร

“ละ แล้ว จะ หะ ให้ ทะ ทำ อะ ระ ไร หรอ” เสียงฉันยังคงตะกุกตะกัก

“เอาเป็นเธอต้องทำตามที่ฉันบอก 1 วัน ตกลงหรือเปล่า” เขาพูด หลังจากทำท่าครุ่นคิดสักพัก

“ก็ได้ ไม่มีอะไรแล้ว นายก็ออกไปเถอะ ฉันจะไปอาบน้ำและนอนก่อน” ฉันพูดเชิญ (ไล่) ฟราสออสออกจากห้อง แต่แปลกที่เขาออกไปอย่างง่ายดาย

ปัง หลังจากได้ยินเสียงปิดประตูแล้ว ฉันก็รีบไปอาบน้ำและนอนทันที

+++++++++++++++++++++++
nut zameE _N