คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ตอนที่ 22 คำพูดของหัวใจ 100%%%%%%
ตอนที่ 22 คำพูดของหัวใจ
“สารเลว”-
เพี๊ยะ!!!!!
มือใหญ่ของคิมนัมจุนจัดการฟาดลงบนใบหน้าเล็กของคนรักที่คิดนอกใจจนล้มลงกับพื้น ตอนนี้สิ่งที่เขาแคลงใจมาตลอด มันปรากฏชัดเจนแล้ว จองโฮซอก งูเห่าที่เขาเลี้ยงมาตลอดหลายปี
“ฉันขอโทษ ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ ปล่อยฉันไปสักที”
ร่างบางที่ล้มลงพยายามตะเกียดตะกายลุกขึ้นมากอดขาของอีกฝ่ายเพื่ออ้อนวอนขออิสระภาพอย่างน่าเวทนา
“หึหึ มึงว่าไงนะ?”
มือหนาตรงเข้ากระชากคอเสื้อที่บัดนี้กระดุมหลุดออกหมด พร้อมกับถามอย่างไม่พอใจในสิ่งที่ได้ยิน
“ฉันรักซอกจิน ปล่อยเราไปเถอะ”
เพี๊ยะ!!!!!
“มีแต่ความตายเท่านั้น ที่จะให้อิสระกับมึงได้”
เป็นไปตามที่จองโฮซอกคิดไว้อยู่ในใจ คนเลวอย่างคิมนัมจุนไม่มีหัวใจ มันไม่ทางปล่อยเขาไปง่ายๆ นอกจากไม่คิมนัมจุนก็เขาต้องตายไปข้างนึง
“เห้ยยลากตัวมันกลับ ส่วนไอเลวที่กล้ามายุ่งกับของๆกู ขอซัดมันให้หนำใจสักที”
ร่างสูงเอ่ยเรียกชายฉกรรจ์ชุดดำหลายคนที่ยืนเรียงรายออยู่เข้ามาจับตัวจองโฮซอก ก่อนที่เขาเองจะเดินไปจิกหัวของคนเมาที่พยายามจะพยุงตัวเองลุกขึ้นยืน
“ยอมแล้ว ฉันยอมทุกอย่าง นัมจุนยา นายปล่อยซอกจินนไปเถอะ ฉันขอร้อง”
“หึหึ ทำไมหรอ กลัวมันตายคามือกูหรือไง”
น้ำเสียงหัวเราะอันชั่วร้ายของร่างหนาที่กำลังรั้งตัวของคิมซอกจินลุกขึ้นมาราวกับเพชฌฆาต ดวงตาคมเอี้ยวมามองใบหน้าของจองโฮซอกที่ถูกล็อคตัวเอาไว้เป็นการเยาะเย้ย
“ไง ซ่าส์นักหรอมึงถึงมายุ่งกับของของกู อยากตายนักใช่ไหม”
“ถุ้ยย!!!! กูอยากตาย เออฆ่ากูสิ ฮ่าๆๆๆๆๆ ฆ่ากูสิไอ้โง่”
คิมซอกจินถ่อมน้ำลายปนเลือดใส่หน้าของอีกฝ่าย ก่อนจะพูดยั่วโมโหคนที่กำลังกำปืนกระบอกดำสนิทที่แอบซ่อนอยู่ภายในกระเป๋าไว้แน่น
“อย่าทำเขา ได้โปรด นัมจุน ต่อจากนี้นายต้องการอะไรฉันจะทำทุกอย่าง ฉันจะตามใจนายทุกอย่าง”
จองโฮซอกที่พยายามร้องห้ามและดั้งด้นจะออกจากการกักกุมของชายชุดดำ เพราะคนรู้ดีว่าคิมนัมจุนไม่ชอบคนท้าเพราะมันเป็นคนจริง
“ทุกอย่างหรอ แน่ใจนะว่าทุกอย่าง”
“ใช่!! ฉันจะทำทุกอย่างตามที่นายต้องการ นายได้โปรดปล่อยซอกจินไป”
ถึงแม้ว่าสิ่งที่จองโฮซอกจะรู้ดีแก่ใจว่าคิมนัมจุนต้องการอะไร และมันชั่วช้าแค่ไหน เขาก็ต้องยอมแลกเพื่อปกป้องคนที่รักเอาไว้
ผลั๊วะ!!!!!
สันกระบอกปืนถูกฟาดลงบนลำคอของคิมซอกจินอย่างจังจนคนปากดีเมื่อสักครู่สลบลงกับพื้นต่อหน้าต่อตา นี่ถือว่าโชคดีของซอกจินแล้วที่ไอ้คนใจบาปมันยอม
“รักษาคำพูดของมึงไว้ด้วย จองโฮซอก!!!!!!”
ต่อ…
“ริต้า ตามมาเร็วสิ มาร์ครออยู่นะ”
เสียงแหลมร้องเรียกหญิงสาวร่างสูงที่ก้าวออกมาจากรถสีดำคันหรูทรงยุโรป แว่นตาสีดำสนิทค่อยๆถูกออกเผยให้ดวงตาเรียวสวยตัดกับจมูกที่โด่งขึ้นเป็นสัน ผมสีแดงยาวสลวยถึงกลายหลัง เธอผู้นี้มีความสวยที่ได้รับการรันตีจากผู้คนมากมาย ‘ริต้า เจ’ ลูกสาวบุญธรรมของ อีฮันแท ประธานาบดีคนล่าสุดของเกาหลี
“รีบนักก็เข้าไปก่อนสิยะ ฉันละเบื่อปาร์ตี้กับพวกใจร้อนจริงๆ”
หญิงสาวหันไปต่อว่าเพื่อนสาวคนสนิทอย่าง เคท ที่กำลังทำตัวดี๊ด๊ายังกับปลาได้เล่นน้ำฝน เคท หรือ ปาร์คซังฮี ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของมาดามปาร์คแชฮยอน เจ้าของโรงแรมและคาสิโนใหญ่ในเกาะเชจู
“งั้นรีบตามมานะ”
หลังจากที่ปล่อยให้คนตื่นเต้นเข้าก่อน ริต้าก็เลื่อนไปมือไปล้วงบุหรี่ในกระเป๋าสะพายราคาหกหลักออกมาดูดเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ตึงเครียด เนื่องจากเพิ่งทะเลาะกับคนเป็นพ่อเรื่องงานหมั้นมา
“คิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบหรือไงนะ ทำไมต้องจับฉันไปให้ใครโดยที่ไม่รักด้วย”
ใช่สิสมัยนี้มันหมดยุคคลุมถุงชนไปแล้ว ทำไมประธานบดีอีถึงไม่เข้าใจ ทั้งๆที่ตัวเองก็เคยชินกับวัฒนธรรมของฝรั่ง
“อะไรนะ”
ในขณะนั้นเองที่ริต้ากำลังบ่นอุบอิบ สายตาเล็กได้เหลือบไปเห็นการเคลื่อนไหวของใครบางคนบริเวณมุมมืดของผับ ดูเหมือนเขาต้องการความช่วยเหลือ หญิงสาวจึงไม่อยู่เฉยรีบวิ่งไปดูทันที
“นาย!!! โอเคไหม”
สภาพของคนตรงหน้าที่ใบหน้าเปียกโชกไปด้วยเลือดสีแดงจัด พร้อมกับลมหายใจอันรวยระริน เขาต้องถูกใครทำร้ายมาแน่ๆ
“ใจเย็นๆก่อนนะ ฉันจะพานายไปหาหมอ”
ริต้ารีบจัดการลากร่างของคนที่กึ่งมีสติขึ้นไปยังรถส่วนตัวที่จอดอยู่ นัดวันนี้ถูกยกเลิกกะทันหัน แน่นอนว่ายัยเคทคงจะโกรธแต่ตอนนี้การได้ช่วยชีวิตเขาน่าจะสำคัญกว่า
“ติดอะไรกันนักหนาวะ คนจะตายอยู่แล้วเนี่ย”
ท่ามกลางจราจรติดขัดทั้งที่เป็นคืนวันเสาร์แท้ๆ ทำให้คนขับรถขี้ใจร้อนเริ่มเดือดขึ้นอีกครั้ง
“จอน…จอง…”
คนที่อยู่เบาะหลังครางออกมา เพราะพิษแผล ทำเอาคนขับรถด้านหน้าต้องหันหลังกลับไปดูเพราะกลัวว่าจะเป็นอะไร
“เห้ยๆๆ อย่ามาตายบนลูกสาวฉันนะยะ”
“พี่รัก….นาย”
“เออ..นายจะรักใครฉันไม่สนหรอก แต่ฉันก็รักรถคันนี้เหมือนกัน ดังนั้นถ้าจะตายบอกก่อนล่วงหน้าจะได้โยนทิ้งข้างทาง”
คิดๆไปเธอก็ไม่น่าจะต้องมาวุ่นวายกับเขาขนาดนี้ ซึ่งเป็นใครก็ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าไม่มี แต่ที่สำคัญที่สุดไอ้ละแวกนี้มันไม่โรงพยาบาลเลยหรือไงคนไข้จะตายอยู่แล้วเนี่ย หลังจากขับรถวนไปมาอยู่นาน ริต้าจึงตัดสินใจพาคนบาดเจ็บกลับไปยังคอนโดส่วนตัวเพื่อรักษา
“ค่อยๆ เข้ามานะ”
คิมซอกจินค่อยถูกพยุงเข้ามาในห้องหรูชั้นบนสุดของคอนโด ก่อนที่จะถูกพาให้นอนลงบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่
“หน้าติ๋มๆแบบนี้ ไม่เหมาะจะเป็นนักเลงเลย”
มือเรียวค่อยบิดผ้าขนหนูผืนเล็กที่ชุบน้ำจนแห้งหมาดๆ ก่อนจะค่อยๆซับมันไปบริเวณใบหน้าเปื้อนเลือดที่นอนหลับพริ้ม เผยให้เห็นใบหน้าหล่อฉบับลูกผู้ดี
“อื้อ…”
คนที่นอนหลับครางออกมาเพราะความเย็นของน้ำที่สัมผัสโดนร่างกาย ริต้า เจ ค่อยพิจารณาโดนแผลที่เกิดขึ้น พร้อมกับจัดการทำแผลให้จนเสร็จสรรพ
“สกปรกที่สุด น่าขยะแขยง”
เสื้อเชิ้ตที่เต็มไปด้วยฝุ่นถูกถอดออกอย่างช้าเผยให้เห็น แผงอกสีขาวสุขภาพดี ก่อนที่คนหลับจะหันพลิกไปอีกด้านนึงจนคนที่กำลังถอดเสื้อให้รู้สึกเหนื่อยใจ
Rrrrrrrrrr
สมาร์ทโฟนสีขาวที่ตั้งอยู่ข้างโต๊ะสั่นเรียกเจ้าของ พร้อมกับโชว์เบอร์จากปลายสายที่ริต้าเองไม่อยากจะรับสักเท่าไหร่
‘ยัยบ้า ยูหายไปไหนเนี่ยย’
เสียงสิบแปดหลอดของเคทกรอกผ่านมาจนหูของอีกฝ่ายเกิดจะหนวก ริต้าเตรียมใจไว้แล้วว่าเคทจะต้องโทรมาวีนเรื่องเธอเบี้ยวนัดกับพี่ชายของเธอแน่นอน
“ขอโทษจริงๆนะเคท พอดีฉันมีธุระด่วน เลยต้องเบี้ยวแก”
‘แล้วก็ทิ้งไอให้มาเที่ยวกับพี่ชายตัวเองเนี่ยนะ บ้าไปแล้วว’
“เอาน่าบอกมาร์คด้วย ว่าคราวหน้าฉันจะเลี้ยงข้าวเขาชดใช้”
“หนาว พี่หนาว นายกอดพี่หน่อยนะ”
‘เสียงผู้ชายนะ ยูอยู่กับใครบอกมานะ’
เวรกรรมแล้วไง จู่ๆไอ้คนป่วยก็ดังครางออกมาเสียงดังขนาดนั้น ทำให้เคทเริ่มสงสัยขึ้นไปอีก และถ้าเรื่องนี้เข้าหูประธานาธิบดีอีละก็ มีหวังริต้าต้องถูกบังคับให้แต่งงานเร็วขึ้นแน่ๆ
“ไม่มีหรอกน่า แกหูฝาดแล้ว เอ่อแค่นี้ก่อนนะ”
‘เดี๋ยว…’
หลังจากที่จัดการตัดสายยัยเพื่อนขี้สงสัยไปได้ เห็นทีว่าเจ้าของห้องจะต้องจัดการกับคนมาพักด้วยในคืนนี้สะแล้ว
“ไอ้บ้าเอ้ยย ไม่รู้จักมารยาท เวลาคนอื่นคุยโทรศัพท์หรือไง”
ใจนึงก็อยากจะกระชากคอไอ้คนที่นอนไม่รู้เรื่องราวขึ้นมาสั่งสอนสักทีสองที แต่ใจนึงเขาก็ดูน่าสงสารจับใจ จนหญิงสาวต้องช่วยขยับผ้าห่มผืนหนามาปกคลุมที่ร่างที่กำลังนอนสั่นสะท้านตรงหน้า
แสงแดดยามเช้าถูกสาดส่องเข้ามาประทะคนที่กำลังนอนหลับสนิทมาตลอดทั้งคืน คิมซอกจินค่อยลืมตาทั้งคู่อย่างช้าๆ จนปรากฏภาพของผนังสีขาวที่ดูยังไงก็ไม่คุ้นตา เท่าที่สมองจำได้เมื่อคืนเขาเมามาก แล้วก็มีใครไม่รู้ว่าทำร้ายเขา หลังจากนั้นทุกอย่างก็มืดสนิท
“ตื่นแล้วสินะ ฉันละนึกว่าจะไม่รอด”
เสียงหวานเอ่ยทักทายยิ่งทำให้ชายหนุ่มตกใจมากกว่าเดิน ร่างสูงโปร่งอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำกำลังยืนเป่าผมอยู่หน้ากระจกอย่างสบายใจ
“เธอเป็นใคร มาอยู่กับฉันได้ไง”
“ฉันเป็นใครไม่สำคัญ แต่ฉันคือคนที่ช่วยนายให้รอดตาย”
ริต้า เจ ค่อยๆสาวเท้าเก้าเข้ามาหาคนที่กำลังลุกลี้ลุกลนเพราะแปลกที่
“อ่อและก็ พานายมานอนที่นี่ด้วย”
“อย่าเข้ามานะ”
คิมซอกจินเอ่ยปากไล่คนที่กำลังขยับเข้ามาเรื่อยๆ ก่อนจะคว้ามาข้างมาบดบังตัวเองเอาไว้ราวกับกลัวว่าจะโดนทำมิดีมิร้าย เพราะสภาพเปลือยท่อนบนของเขาแสดงถึงว่าเมื่อคืนเขาถูกผู้หญิงคนนี้ลวนลาม
“ตลกชะมัดเลย มีผู้ชายที่ไหนเขากลัวผู้หญิงแบบนายบ้างเนี่ย”
หญิงสาวหัวเราะร่าออกมา พลางเดินกลับไปแต่งตัวยังที่เดิม
“แล้วมีผู้หญิงที่ไหนเขาพา ผู้ชายที่ไม่รู้จักเข้าห้องบ้างละ”
“ว่าไงนะ?”
ไดร์ขนาดใหญ่ถูกวางลงอย่างไม่พอใจ พร้อมกับสายตาอันไม่พอใจถูกส่งผ่านมามองคนที่นั่งอยู่บนเตียง
“ช่างเถอะ ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าเมื่อคืนเกิดอะไรบ้าง เพราะคนแบบเธอน่าจะเป็นประเภทเดียวกันกับฉัน วันไนท์แสตนด์ คืนเดียวจบกัน”
“เหอะๆ ฉันก็ไม่ตาต่ำเอาเกย์แบบนายหรอกนะ”
“เกย์?”
ผู้ชายที่รักผู้ชายด้วยกัน เธอรู้ได้ยังไง
“เอาน่า สมัยนี่ก็เยอะแยะไป ไงก็กลับไปแล้วก็ไปเคลียร์กับแฟนดีดี และอย่าให้แฟนใหม่เขามากระทืบได้อีกละ”
ริต้าพูดเสร็จพลางเขวี้ยงเสื้อผ้าและสัมภาระทุกสิ่งอย่างมาให้คิมซอกจินที่กำลังนั่งอึ้งกับคำพูดของเธออยู่
“ไม่รู้อะไร อย่ามาพูดดีกว่า ฉันไปละ ไว้คราวหลังฉันจะตอบแทนเธอสำหรับที่ช่วยฉันครั้งนี้”
คิมซอกจินจัดการสวมเสื้อและหอบสัมภาระเดินออกไปทางประตูทันที
“โชคดีนะจ้ะ เพื่อนสาววว”
หญิงสาวโบกมือลา ก่อนจะรั้งประตูปิดอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงความไม่เข้าใจของคิมซอกจิน
“กินข้าวเถอะมึง”
มินยุนกิที่ได้รู้เรื่องทั้งหมดก็รีบผละตัวจากเวลาแห่งความสุขเพื่อมาดูอาการของเพื่อนสนิทที่อาการเหมือนกับคนกึ่งเป็นกึ่งตาย
ไม่คิดเลยว่าจอนจองกุกจะเป็นหนักขนาดนี้ คิมซอกจิน มันหูเบา มันเชื่อคนง่ายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่ฟังเหตุผลกันบ้าง
“ติดต่อไอ้จินไม่ได้เลย”
คิมแทฮยองที่พยายามติดต่อเพื่อนตัวเองทุกช่องทางแต่ก็ไม่เป็นผล
“ไอ้บ้านั่นมันไปตายที่ไหนวะ”
“กูจะทำไงดีอะ ซูก้า พี่จินแม่งไม่ฟังกูเลย”
เจ้าตัวเล็กเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา อาหารตรงหน้าไม่สามารถจะขย่อยลง เพราะตอนนี้ทุกๆสิ่งมันตันไปหมด
ผมกลัวเหลือเกิน ว่าจะถูกพี่จินทิ้ง ทิ้งทั้งที่เข้าใจผิด
“งั้นลุกขึ้น ”
มินยุนกิไม่อาจจะทนเห็นคนใกล้ตัวเป็นแบบนี้ได้ต่อไปแล้ว พลางคว้ามือเล็กรั้งขึ้น
“…..”
“ไปหามันที่บ้าน ไปคุยให้รู้เรื่อง”
“พี่จินคงไม่อยากเจอกู”
“มันต้องออกมาเจอมึงแน่ ไอ้วีไปเตรียมรถมา”
คนจริงอย่างมินยุนกิ พูดคำไหนคำนั้น เขามีแผนสำรองที่จะทำให้ทั้งสองได้เคลียร์กันแน่นอน ส่วนคิมแทฮยองหลังจากที่ได้รับคำสั่งจากภรรยาสุดที่รักก็รีบไปขับรถตัวเองที่จอดอยู่อีกด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว
###################################################################################
ครบแล้วค่า
รู้สึกเหมือนชื่อตอนจะไม่ตรงกับเนื้อเรื่องเลย แต่เอาเถอะวันนี้ไรท์ขอแนะนำตัวละครตัวใหม่ ก็คือ ริต้า เจ ลูกสาวประธานาธิบดีอีฮันแท มีแนวเปรี้ยวๆดี ร้ายแบบหน้าสวย ไรท์ค่อนข้างชอบตัวละครแบบนี้มากคะ เพราะแต่งง่ายเหมือนเอาความเป็นตัวเองออกมา ฮ่าๆๆๆๆๆ แอบร้าย
ยังไงก็ขอขอบคุณสำหรับการติดตามและทุกๆกำลังใจ จัดส่งเอ็นซีให้กับทุกคนที่ขอมาแล้วนะคะ ฝากโหวตนิยายให้ด้วยนะคะ ฝากคอมเม้นท์เยอะๆนะจะได้มีกำลังใจแต่งต่อ
รักรีดเดอร์คะ ติดตามข่าวสารและทวงฟิคได้ที่ @btob2mh_fan ใช้แท๊กนี้ในการทวงฟิคหรือติดต่อกับรท์นะคะ #secretloveBTS
CRY .q
ความคิดเห็น