คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : Death Screen SS.2 :1
ผู้ถูกแขวนคอคืนที่ 1:มิยาบาซะ เรียวจิ
“อืมๆเหยื่อรายแรกของผมคือเรียวจิโอเน่ซังเหรอเนี่ย- -”
ร่างของเด็กชายวัย 12 สวมหมวกแพนด้าเอ่ยพึมพำเบาๆพล่างมองไปที่ไอพอดแสดงผลของการโหวตครั้งแรกออกมา ไนท์หาวเบาๆอย่างเบื่อหน่ายบวกกับเพราะเมื่อคืนเขาแทบไม่ได้นอนเพราะโดนรุ่นพี่จากทางเบื้องบนสวดยับจนหูชา มือเล็กขยี้กลุ่มไหมสีอเมทิสต์บนหัวของตนจนยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงพล่างโยกหัวไปมาสักพักแล้วจึงวางไอพอดลงที่เตียงของตนแล้วเดินออกไปสะสางงานที่ต้องทำ
ก๊อก!ก๊อก!
ไนท์ยืนเคาะประตูอยู่ตรงหน้าห้องของมิยาบาซะ เรียวจิ แล้วก็ต้องถอนหายใจ.....เพราะว่าคะแนนโหวตที่เทมาให้เขาอย่างล้นทะลัก ไม่แปลกที่เขาจะล็อคประตู มือของไนท์ที่กำลังจะทำการสะเดาะกลอนกุญแจห้องหยุดชะงัก เสียงของเด็กชายเอ่ยขึ้นอย่างเย็นเรียบ
“หนีไปแล้วสินะครับ...”
……………………………………….
หลังจากที่ไนท์เดินตัดอาคารมาสักพักร่างของเด็กชายมาหยุดอยู่หน้าโกดังเก่าของเกาะ ไนท์ได้แต่จำใจพลักประตูเปิดเข้าไปอย่างไม่เต็มใจนัก...เพราะโกดังเก่านี้ฝุ่นเยอะยิ่งกว่าอะไรดี กลิ่นเหม็นอับก็ลอยไปทั่ว ไหนจะเป็นโกดังแห่งนี้ของวางระเกะระกะมีที่ให้ซ่อนตัวเยอะอีก
“มางานแรกก็สร้างปัญหาให้ผมเลยนะครับ…”
เจ้าตัวทำได้แค่บ่นอุบอิบเบาๆแต่ในเมื่อทางเบื้องบนให้งานเขามาแล้วทำไงได้!
ริมฝีปากของเด็กชายแยกยิ้มแสยะเลือดเย็นก่อนจะเดินตามหา
“เน่ๆ....เรียวจิโอเน่ซัง..ไปซ่อนอยู่ไหนเหรอครับ...อย่าซ่อนเลยยังไงก็หนีไม่พ้นหรอก...”
แกร๊ก!
เสียงข้าวของขยับดังขึ้นจากด้านหลังไนท์หันขวับไปหาต้นเสียง ก่อนจะโยกตัวหลบคมมีดที่หมายจะมาแทงปลิดชิวตเขาอย่างสบายๆ ตาสีม่วงฉายแววเลือดเย็นก่อนจะหยิบของบางอย่างที่ซ่อนไหวในกระเป๋ากางเกงของเขา
ปัง!!
เสียงของกระสุนดังขึ้นตามมาด้วยแผลบนขาของเรียวจิ มีดในมือที่เรียวจิเอามาปกป้องตัวเอาสั่นเทาและล่วงลงพื้น ไนท์ยิ้มร่าก่อนจะวิ่งไปหาเหยื่อรายแรกของเขาอย่างสดใส แล้วจัดการนำมีดที่ตกลงสู่พื้นแทงเข้าท้องของผู้ที่หมายจะแทงตนเมื่อครู่ เลือดสีแดงไหลออกมาจากปากแผลตามมาด้วยเสียงกรีดร้อง
“อ๊ากกก!!เจ็บ...หยุดนะ”
ฉึก!ฉึก!ฉึก!ซวก...
คมมีดโดนกระหน่ำแทงลงบนร่างของเรียวจิไม่หยุด ไนท์ในตอนนี้แทบไม่เหลือเค้าของเด็กน้อยไร้เดียงสาอยู่เลย เพราะร่างที่กำลังสังหารเรียวจิอยู่...มองยังไงก็คือเด็กวิปริต ปีศาจในคราบมนุษย์ชัดๆ
“อ้าวๆไม่หายใจแล้วแฮะ..”
ไนท์มองร่างของเรียวจิที่แน่นิ่งสลับกับเนื้อตัวของตนเองที่โดนย้อมไปด้วยสิแดงฉานก่อนจะหัวเราะออกมา
“คิกๆตายแล้วล่ะ..ตายแล้วล่ะ สนุกจัง..สนุกจังเลย..ว่าแต่จะกำจัดศพยังไงน้าคิกๆฮะๆ อ๊ะ!รู้แล้ว...”
……………………………………….
เพราะโกดังเก่าอยู่ไม่ห่างจากโขดหินสูงของเกาะมานักทำให้ต่อให้เป็นเด็กอย่างไนท์ก็พอจะลากมาได้ ไนท์มองคลื่นทะเลแรงที่ซัดโขดหินแล้วสวมรอยยิ้มบนใบหน้าก่อนจะปล่อยร่างเรียวจิลงไป
“เอามื้อดึกมาให้ครับ....กลิ่นเลือดแรงขนาดนี้อีกสักพักคงจะ..เอ๋?มากันแล้วแฮะ”
ไนท์จ้องมองร่างของเรียวจิที่ค่อยๆโดนฉลามฉีกร่างเป็นชิ้นๆเพื่อเป็นอาหารก่อนจะเอ่ยขึ้นเบาๆ
“สำเร็จไปหนึ่งงาน..คุณฉลามหวังว่าจะชอบอาหารที่ผมเอามาให้นะครับ...”
ผู้ถูกกินคืนที่ 1:คิโรคิคาวะ โช
ในยามค่ำคืนแรกของเกม มีผู้เล่นคนหนึ่งนอนไม่หลับ เรือนผมทรงทวินเทลสีดำพริ้วไปตามลมโชถอนหายใจเบาๆและนั่งลงตรงที่นั่งหน้าป้อมปราการ
“อะไรกัน?เธอนอนไม่หลับเหรอ?”
ร่างของบุคคลคนๆหนึ่งเดินเข้ามานั่งข้างๆโช เธอยิ้มตอบให้บุคคลคนๆนั้นและเอ่ยขึ้น
“ค่ะ...ฉันนอนไม่หลับ...ไม่อยากสงสัยใครในเกมนี้เลย..”
โชยิ้มแห้งๆแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
“หืม…..งั้นเหรอ?.....อย่าคิดมากเลยน่ะ!ทุกอย่างมันจะเรียบร้อยแน่ๆนะ?”
“ขอบคุณค่ะ....จะว่าไปคุณไม่นอนเหร...อ๊อก!!”
เสียงของโชขาดหาย เพราะตอนนี้เธอโดนบุคคลที่เข้ามาคุยอย่างเป็นมิตรกำลังใช้เชือดหนารัดคออยู่ ร่างเล็กกระตุกเกร็งเพราะร่างกายขาดอากาศหายใจ พยายามด้นรนหาทางรอดจนสลัดตัวหลุดมาได้
“ไม่น่าเชื่อว่าคุณจะเป็นหมาป่า...”
เด็กสาวเอ่ยก่อนจะพยายามคลานหาทางหนี แต่ก็โดนหมาป่ากระชากผมเอาไว้ซะก่อน ร่างสูงของหมาป่าขึ้นคล่อมร่างของโชและบีบคอของเด็กสาว คอบางของเริ่มเป็นรอยม่วงจากแรงบีบ ใบหน้าซีดพยายามดิ้นรนเนื่องจากขาดอากาศหายใจ เด็กสาวอ้าปากกว้าง ดวงตาเหลือกขึ้นมองเพดานและทุกอย่างก็จบลงเมื่อร่างของคิโรคิซาวะ โชแน่นิ่งไร้ลมหายใจ
“…เอาล่ะ...ที่เหลือก็จัดการศพสินะ..”
ร่างของหมาป่าหิวกระหายแสยะยิ้มในความมืดก่อนจะอุ้มร่างของโชเพื่อไปจัดแจงศพ โดยให้ศพของโชอยู่ในสภาพโดนตรึงกางแขนอยู่กลางพนังหน้าป้อมปราการ ที่บริเวณอกถูกลิ่มขนาดใหญ่ตอกเอาไว้
ร่างของไนท์แอบมองเหตุการณ์ทุกอย่างตั้งแต่ตนจนจบและปรบมือให้ผู้เป็นหมาป่าเบาๆ
แปะ!แปะ!แปะ!
“เป็นการจัดศพที่เป็นศิลปะดีนะครับ…คุณหมาป่าขี้โกหก....”
ความคิดเห็น