คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #54 : ตอนที่ 52 I'm Not Cinderella
ตอนที่ 52 I'm Not Cinderella
"ดูสิ พูดไม่ออกกันทั้งคู่เลย" เสียงพี่สักคนพูดขึ้น ทำให้หมวดรีบหันไปถาม
"อะ..อ่อ เท่าไหร่ครับ รวมของภัทรด้วยเลยนะครับ" ฉันจึงหันไปมองหน้าเขายิ้มๆ กับน้ำเสียงตะกุกตะกัก
"เท่าไหร่อะไรกัน รีบไปกันเถอะ พี่ไม่คิดเงินหรอก" พี่เกียรติ์รีบพูด
"แบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ วันนี้มันเยอะเกินไป" ปรกติพี่สองคนเขาก็ไม่ค่อยยอมคิดเงินฉันอยู่แล้ว ฉันต้องแอบให้ที่ส้มโอแทน พี่เขาชอบบอกว่าฉันเอาชุดไปใส่ก็โปรโมทพี่เขาไปในตัว มีคนรู้จักพี่เขาเยอะขึ้นเพราะฉันเอาไปใส่ ฉันจึงพยายามพูดขอบคุณพี่ทั้งสองคนออกสื่อบ่อยๆ เพราะไม่รู้จะตอบแทนยังไง จนตอนหลังฉันต้องตกลงกับพี่เขาว่าขอเปลี่ยนเป็นยืมใส่แทน แต่ตัวไหนชอบจะขอซื้อเพื่อความสบายใจ
"คราวนี้พี่ยินดีให้จริงๆ ไม่ต้องแอบเอาไปให้ส้มโออีกนะ ถือว่าเป็นของขวัญจากพี่สองคนแล้วกัน ปรกติพี่ไม่เคยเห็นภัทรยิ้มให้ผู้ชายคนไหนแบบนี้เลย ขอให้น้องโชคดีนะจ๊ะ" พี่ก้องกับพี่เกียรติ์พูดกึ่งกระซิบถึงคนด้านหลัง ทำให้ฉันแอบเขินไม่ได้ แล้วนี่ฉันยิ้มตอนมองเขาหรอเนี่ย
"ขอบคุณมากนะครับ งั้นไปกันเถอะคุณ เดี๋ยวจะสายแล้ว" หมวดพูดขึ้นพร้อมยกมือไหว้ ทำให้ฉันต้องรีบไหว้ลาพี่ๆ ทั้งสองคนที่ยังยิ้มไม่หุบ แอบหัวเราะกันคิกคักๆ คล้อยหลังฉันมา
"ไหนบอกไม่ให้ผมควงไง มาจับแขนผมเองเลยนะเนี่ย" หมวดพูดยิ้มๆ ก้มลงไปมองที่มือที่ฉันจับแขนเข้าอยู่ กลับมาใส่ส้นสูงแบบนี้อีกครั้งพร้อมชุดราตรียาวแบบนี้ทำให้เวลาเดินฉันเผลอไปจับแขนผู้ชายข้างๆ โดยไม่รู้ตัว
"แล้วจะให้ควงไหมล่ะ" ฉันหันไปพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ ก็คำพูดที่อยากได้ยินฉันยังไม่ได้ยินเลย
"เป็นอะไรอ่ะ หน้าบึ้งเชียว" หมวดถามขึ้นมาลอยๆ แต่ก็ดูไม่ได้สนใจเตรียมขึ้นรถแล้ว ประตูก็ไม่เดินไปเปิดให้ ฉันว่าแล้ว นายนี่มันไม่ใช่เจ้าชายหรอก และฉันก็ไม่ได้เป็นซินเดอเรลล่าด้วย ฉันไม่สวยพอจะทำให้เขาเอ่ยปากชมด้วยซ้ำ
"อ้าว มัวแต่ทำหน้าเป็นนางร้ายในละครอยู่ได้ ใส่ชุดแดงแล้ว ยังทำหน้าดุอีก ขึ้นรถเร็ว" หมวดพูดแล้วเปิดประตูขึ้นรถไปเลย ฉันได้แต่เดินฟึดฟัดมาอีกฝั่ง นอกจากฉันไม่ใช่ซินเดอเรลล่าแล้วยังเป็นนางร้ายในสายตาเขาอีกใช่ไหม
ฉันนั่งเงียบไม่คุยกับหมวดจนถึงงาน แม้อีกฝ่ายจะพยายามชวนคุยเล่นก็ตาม
เมื่อถึงงาน ฉันเดินพร้อมเอามือจับราวบันไดแทน ส่วนคนข้างๆ ฉันก็ได้แต่เดินไม่รู้เรื่องต่อไป นี่เขาสนใจฉันบ้างไหมเนี่ย ว่าฉันเลือกจะไม่ควงแขนเขาแล้วนะ อยู่ๆ ก็รู้สึกอารมณ์เสีย ทันทีที่ถึงห้องจัดงานฉันก็เห็นคุณเจนยืนยิ้มหวานรออยู่หน้างานแล้ว มีคุณอิฐอยู่ด้วย และอีกคนที่ฉันเจอไม่คิดว่าจะเจอคือ...คุณแอน แฟนเก่าของผู้ชายข้างๆ ฉันนี่ไง เธอยืนคุยกับแขกต่างชาติคนอื่นอยู่ ฉันลืมไปเธอก็มางานนี้ แถมเป็นคนสำคัญของงานด้วย หึ
ให้ทายว่าเมื่อนางร้ายอย่างฉันปรากฏตัวในชุดแดง นางเอกคนสวยแสนดีอย่างคุณเจนจะมาในสีอะไร ถ้าไม่ใช่สีชมพูฟูฟ่องน่ารักเหมือนตุ๊กตา ส่วนแม่นางเอกอีกคนที่รอการรีเทิร์นก็มาในชุดสีขาวสวยสะอาดตาประดุจนางฟ้า ทั้งสองคนดูต่างจากฉันโดยสิ้นเชิง
"ไงเจน แต่งตัวซะสวยเชียวนะวันนี้" คำชมเสียงหวานดังขึ้นจากผู้ชายข้างๆ คำพูดที่ฉันได้แต่เฝ้ารอ คำพูดที่ฉันอยากได้ยิน แต่คำพูดนั้นไม่ได้ถูกมอบให้ฉัน คนที่ได้รับคำพูดนั้นได้แต่ยิ้มไม่หุบ
"แหม วันนี้ตั้มก็หล่อเถอะ แต่งแบบนี้ก็แปลกตาไปเลยนะ ยังกะเจ้าชายแนะ" เสียงเล็กๆ ของอีกฝ่ายชมกลับบ้าง
ฉันไม่อยากแม้แต่จะมองภาพสองคนตรงหน้า มันดูเหมาะสมกันมากเกินไป ฉันไม่คู่ควรเลยจริงๆ ใครที่เคยชอบคิดว่าสาวประเภทสองชอบแข่งกับผู้หญิง ฉันคนหนึ่งแหละที่ไม่เคยคิดจะแข่ง แข่งไปยังไงก็มีแต่แพ้ ยังไงผู้หญิงจริงๆ ก็ต้องเป็นฝ่ายชนะอยู่แล้ว ตัวก็เล็กกว่า เสียงก็เพราะกว่า ดูนุ่มนิ่ม น่าปกป้อง เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันจึงหันไปมองให้คนที่ยิ้มให้ฉันอยู่แทนดีกว่า
"คุณภัทรสวยจังเลยนะครับ งานทั้งงานหมองไปหมดเลย" เสียงคุณอิฐพูดหยอดพร้อมสายตากรุ้มกริ่ม แม้มันจะไม่ใช่เสียงจากคนที่ฉันอยากได้ยินแต่ฉันก็ยินดีรับเอาไว้ ฉันยิ้มทักทายคุณเจนและควงแขนคุณอิฐเข้างานไปแทน
"ภัทรยืมตัวหน่อยคงไม่ว่าอะไรนะคะ" ฉันหันไปพูดยิ้มๆ ให้คุณอิฐ
"เต็มใจอยู่แล้วครับ" คุณอิฐพูดและชวนฉันคุยพร้อมหยิบเครื่องดื่มให้ คุณอิฐยังเป็นคนที่น่ารักพูดเก่งเฟรนลี่เหมือนเดิม แม้จะมีคำพูดหวานๆ คอยหยอดทีเล่นทีจริงมาเป็นระยะ แต่ฉันรู้สึกได้ว่ามันไม่มีอะไรแอบแฝง ฉะนั้นฉันจึงวางใจได้เมื่ออยู่กับเขา อย่างน้อยตอนนี้เขาเป็นที่พึ่งเดียวให้ฉันได้
สักพักคุณเจนก็เดินตามเข้ามากับหมวด ด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนใจประหลาด และที่แขนของหมวดมีมือของผู้หญิงคนหนึ่งเกาะอยู่ ไม่ใช่มือคุณเจน แต่เป็น...คุณแอน
"สวัสดีค่ะ คุณภัทรสวยจนแขกตะลึงไปทั้งงานเลยนะคะ" เสียงคุณแอนดังขึ้นมาทักทาย ท่าทางสวยหวานแต่ดูมั่นใจ กับสายตาที่ฉันมองไม่ออกว่ามองมาที่ฉันในฐานะอะไร แต่ฉันรู้สึกได้ว่ามันดูไม่ค่อยเป็นมิตร และตอนนี้ฉันไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะมาปั้นหน้าคุยกับใคร
"ขอบคุณค่ะ..." ฉันพูดเรียบๆ แม้ไม่ได้อยากจะคุยด้วยแต่ก็ต้องทำเป็นมารยาทและเมื่อคุณแอนกำลังจะพูดต่อ ฉันก็เห็นผู้ชายคนนึงที่เหมือนสวรรค์ส่งมา
"ขอตัวนะคะ วิวววววว" ฉันพูดพร้อมรีบเดินเข้าไปหาพี่ชายฉัน
"โห คิดว่าใคร สวยจนจำไม่ได้เลยนะเนี่ย ใครช่วยลอกคราบให้เนี่ย" วิวทักทายด้วยคำพูดยิ้มพร้อมมองตั้งแต่หัวจรดเท้า
"นี่ อย่าเพิ่งมากวนโมโห ละมาได้ไงเนี่ย" ฉันถามเข้าประเด็น
"งานคุณลุงวิวจะไม่มาได้ไงล่ะ เดี๋ยวขอไปเข้าห้องน้ำก่อน ไปด้วยไหม" ฉันได้แต่พยักหน้าเดินตามวิวไป ฉันคุยกับวิวไปเรื่อยๆ และรอจนวิวเข้าห้องน้ำเสร็จ แต่ยังไม่อยากกลับเข้างาน
"นี่อย่าเพิ่งกลับเข้าไปได้ไหม คุยเล่นเป็นเพื่อนก่อน" ฉันคว้าแขนวิวไว้ นั่งลงบนโซฟาในโรงแรม
"เราอ่ะเป็นอะไร หน้าบึ้งเชียว อุตส่าได้แต่งตัวสวยๆ ไม่ดีใจหรอไง" วิวถามด้วยท่าทางสบายๆ เหมือนทุกครั้งที่ฉันดูเครียด
"ไม่สวยหรอก ในงานมีแต่คนสวยกว่าภัทร ดูภัทรแต่งสิ เหมือนนางร้ายในละครใช่ไหมวิว" ฉันหันไปหาวิวด้วยเสียงหงอยๆ
"อะไรกัน ปรกติออกจะมั่นใจเกินร้อย พี่ตั้มเขาบอกหรอ" วิวพูดขำๆ มองอย่างรู้ทัน
"เออ ไอ้หมวดบ้านั้นแหละ" ฉันยอมรับอย่างไม่เต็มใจ แต่ก็อยากระบายออกกับใครสักคน
"ภัทรนะ แต่งหน้าทำผมเป็นชั่วโมงๆ กว่าจะหาชุดได้อีก เล่นฝึกจนตัวดำแบบนี้ แต่เขากลับไปชมแต่คนอื่นอ่ะวิว" ฉันพูดเสียงงอนๆ หันมามองหน้าวิว
"พี่เจนอ่ะนะ" วิวถามขึ้นมา คงรู้จักกันแล้วสินะ
"จะใครซะอีกก็แม่ทหารพยาบาลนั้นแหละ พอเห็นเขาใส่ชุดสีชมพูหวานแหววหยั่งกับขนมถ้วยฟูเข้าหน่อยนะ รีบชมเลย ไม่ใช่คนเดียวนะ ยังมีแฟนเก่านั้นอีกคน อันนี้ไม่รู้ชมอะไรกันอีกภัทรไม่อยากฟัง แค่เห็นหน้าภัทรก็ไม่ถูกชะตาแล้ว มีอย่างที่ไหน เขาชวนภัทรมางาน แต่ไปเดินควงกับคนอื่น" ฉันเบือนหน้าจากหน้าวิวที่กำลังมองฉันยิ้มๆ ฉันมองตรงไปด้านหน้าและพูดต่อถึงสิ่งที่กำลังคิด
"สองคนนั้นเขาสวยหวานปานเจ้าหญิงตามสเปคเขาอยู่แล้ว ละดูภัทรสิ" ฉันยิ่งพูดยิ่งน้อยใจ เพราะอะไรฉันถึงทำตัวเพี้ยนได้ขนาดนี้ ฉันเริ่มทำตัวงี่เง่าบ่อยเกินไปแล้วนะช่วงนี้
"ไหนๆ ก็พูดออกมาหมดแล้ว งั้นเคลียกันเองนะ" วิวพูดทำให้ฉันสงสัยจนต้องหันไปมองหน้าวิวที่กำลังยิ้ม ก่อนจะมองตามสายตาวิวไปด้านหลัง คนถูกนินทากำลัง ยืนมองฉันอยู่...
"ง้อกันเองนะพี่ ผมไปรอด้านใน" วิวพูดขำๆ พร้อมตบไหล่หมวดแล้วเดินเข้างานไป ทิ้งฉันไว้กับคนใจร้ายนี่สองคน
………………………………………………….
หาลุคสวยๆ ให้คุณหมอเจนดีกว่า สวยหวานชมพิ๊ง แต่หาชุดฟูๆ ไม่ได้เลย
ความคิดเห็น