คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #55 : ตอนที่ 53 Mean Girl
ตอนที่ 53 Mean Girl
(ตั้ม's)
"ตั้ม แล้วยัยภัทรไปไหนซะล่ะ" คุณลุงถามขึ้นเมื่อมองหาลูกสาวตัวเองไม่เจอ ผมเดินมาคุยกับคุณลุงที่เพิ่งเดินทางมาถึง โดยให้อิฐมันดูแลสาวๆ ไป หน้าที่ถนัดมัน
"ผมเห็นเดินไปข้างนอกกับวิว งั้นเดี๋ยวผมไปตามให้นะครับ เดี๋ยวครอบครัวของท่านทูตก็น่าจะถึงแล้วด้วย" ผมพูดพร้อมอาสาไปตาม ดีเหมือนกันจะได้หาจังหวะคุยว่า เป็นอะไร ทำหน้าหงุดหงิดอะไรนักหนา
ผมเดินออกมานอกงานก็ได้คำตอบ พี่น้องคู่นี้กำลังนั่งคุยกันอยู่ ผมกำลังจะทักแต่ได้ยินตัวเองถูกกล่าวถึงซะก่อนเลยหยุดยืนฟัง
"เออ ไอ้หมวดบ้านั้นแหละ" น้ำเสียงเธอดูไม่สบอารมณ์เต็มที่ ผมไปทำอะไรให้เนี่ย วิวเหมือนเห็นผมแล้ว แต่ไม่ทักแบบนี้แสดงว่าคงอนุญาตให้ผมฟังได้
"ภัทรนะ แต่งหน้าทำผมเป็นชั่วโมงๆ กว่าจะหาชุดได้อีก เล่นฝึกจนตัวดำแบบนี้ แต่เขากลับไปชมแต่คนอื่นอ่ะวิว" เสียงภัทรพูดด้วยท่าทางกำลังน้อยใจ อย่าบอกนะว่าที่หงุดหงิดใส่ผมเพราะเรื่องแค่นี้เนี่ย
"พี่เจนอ่ะนะ" เสียงวิวถามเหมือนต้องการย้ำให้แน่ชัดว่า คนอื่นที่เธอกำลังหมายถึงเนี่ยเป็นใคร
"จะใครซะอีกก็แม่ทหารพยาบาลนั้นแหละ พอเห็นเขาใส่ชุดสีชมพูหวานแหววหยั่งกับขนมถ้วยฟูเข้าหน่อยนะ รีบชมเลย ไม่ใช่คนเดียวนะ ยังมีแฟนเก่านั้นอีกคน อันนี้ไม่รู้ชมอะไรกันอีกภัทรไม่อยากฟัง แค่เห็นหน้าภัทรก็ไม่ถูกชะตาแล้ว มีอย่างที่ไหน เขาชวนภัทรมางาน แต่ไปเดินควงกับคนอื่น สองคนนั้นเขาสวยหวานปานเจ้าหญิงตามสเปคเขาอยู่แล้ว ละดูภัทรสิ" ผมได้แต่มองยิ้มๆ ได้การเปรียบเทียบของภัทร แม้จะดูโกรธ แต่กลับน่าจับมาหยิกแก้มแรงๆ สักที ก็บอกไปแล้วว่าไม่ได้คิดอะไรกับเจน ส่วนแอนก็เลิกกันแล้ว... แม้ผมจะเริ่มรู้สึกว่าแอนดูเข้าหาผมมากกว่าปรกติก็ตาม
"ไหนๆ ก็พูดออกมาหมดแล้ว งั้นเคลียกันเองนะ ง้อกันเองนะพี่ ผมไปรอด้านใน" วิวพูดขำๆ ก่อนจะเดินมาตบไหล่ให้กำลังใจผม โดยเก็บใบหน้าที่กำลังบ่งบอกถึงความไร้สาระของอาการน้องตัวเองไว้ไม่มิด ผมได้แต่สายหน้าเดินไปนั่งแทนที่วิว แต่คนข้างๆ ผมดันเตรียมจะลุก ทำให้ผมต้องคว้าแขนไว้
"ปล่อย ฉันจะไปหาวิว" ภัทรพูดด้วยเสียงสะบัด ไม่ยอมมองหน้าผม
"มาคุยกันดีๆ ก่อนนะ อย่าดิ้น พูดไม่ฟัง งั้นมานี่เลย" ในเมื่อจับให้นั่งดีๆ ไม่ได้ ทำให้ผมออกแรงดึงเธอมานั่งตัก และรวบไว้แทน วันนี้ตัวหอมเชียวแหะ กลิ่นเหมือนภัทรปรกติ นั้นแหละ แต่วันนี้หอมกว่าเดิม
"นายทำอะไร เดี๋ยวมีคนมาเห็นนะ ปล่อยก่อน" ภัทรพูดน้ำเสียงเริ่มดูเขินๆ ไม่ต้องเห็นหน้าก็ฟังดูรู้ เธอเริ่มดิ้นน้อยลงเมื่อผมยิ่งกอดแน่นขึ้น
"ปล่อยแล้ว จะคุยดีๆ ใช่ไหม" ผมพูด ภัทรพยักหน้าอย่างขัดไม่ได้ ผมจึงปล่อย และลุกขึ้นยืนคุยกัน เพราะคิดว่าคงไม่เหมาะสมเหมือนกัน พ่อเธอก็อยู่ด้านใน คงไม่ดี ถ้าเห็นว่าผมไปล่วงเกินภัทรแบบนี้
"ไม่ใช่ผมไม่อยากชม แต่ตอนนั้นมัน...พูดไม่ออก" ผมพูดความจริงไม่ได้แค่พูดกลบเกลื่อน ตอนนั้นผมตะลึงไปเลยดีกว่า ตอนเห็นภัทรยืนว่าสวยแล้ว พอก้าวขาลงบันไดยิ่งทำเอาผมพูดไม่ออก จากภัทรในเวอชั่นชุดทหารมอมแมม กลายเป็นชุดแดงขับผิวที่วันนี้ดูสวยและถูกเปิดเผยส่วนต่างๆ เป็นพิเศษ ใครเห็นก็ต้องเหลียวหลัง ผมเดินข้างเธอทำไมจะไม่รู้สึกถึงสายตาที่ผู้ชายทุกคนมองมา คงมีแต่เธอที่ไม่เห็น หรือเรียกว่าไม่สนใจคงจะเหมาะกว่า
"ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ นายบอกฉันเหมือนนางร้ายด้วยอ่ะ" ภัทรยังคงพูดหน้าบึ้ง แม้จะดูตาเริ่มเป็นประกายนิดๆ
"ก็แซวเล่นอ่ะ ปรกติก็คุยกันแบบนี้อยู่แล้วนิ พอจะชมมันก็แบบกระดากปากแปลกๆ" ผมพูดขำๆ ไม่คิดว่าภัทรจะเก็บมาคิดจริงจังขนาดนี้
"อีกอย่าง...ถ้าผมชมคุณก็ต้องแต่งตัวแบบนี้บ่อยๆ ใช่ไหมละ ผมไม่ชอบ" คำพูดผมทำเอาภัทรเริ่มหน้าเสียอีกครั้ง ผมจึงต้องรีบอธิบายต่อ ก่อนเธอจะตีความหมายผมผิดอีก
"ผมไม่ชอบ ไม่ใช่เพราะไม่สวย แต่แค่ไม่อยากให้คนอื่นเห็น... เก็บไว้ใส่ให้ผมเห็นคนเดียวได้ไหม" พอผมพูดจบ แน่นอนว่าหน้าภัทรเปลี่ยนสีไปเลย แต่คราวนี้มันแดงแข่งกับเสื้อเธอแทน
"นายชมแล้วทำไมฉันต้องแต่งบ่อยๆด้วย เกี่ยวอะไรไม่ทราบ" ภัทรดูพยายามโวยวายปกปิดอาการที่เริ่มอยู่ไม่สุขแทน ดูตลกดี หน้าแดง หูแดงไปหมด
"อ้าว คุณก็ต้องอยากเอาใจผมอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ" ผมพูดอย่างรู้ทัน เธอเองคงมีความคิดไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นนักหรอก ผมว่าผมคงไม่ได้แอบคิดไปเองคนเดียว ที่คิดว่าเธอเองก็น่าจะมีใจให้ผมบ้าง เกือบร้อยทั้งร้อยผู้หญิงก็คงอยากให้ผู้ชายที่ตัวเองชอบชมว่าแต่งตัวสวย หรือน่ารักทั้งนั้น ดูสิ นี่ขนาดแค่ไม่ชมแค่นี้ งอนเป็นเรื่องเป็นราว ขืนถ้าแสดงออกว่า เธอสวยมาก เดี๋ยวก็แต่งอีกแน่ๆ
"บ้ารึเปล่า เพ้อเจ้อ ฉันจะไปแต่งเอาใจนายทำไม ฉันแต่งเพราะคิดว่าตัวเองชอบ และก็มั่นใจต่างหาก" และนั้นก็คือคำแก้ตัวที่ผมได้ยินทุกครั้งเช่นกัน ผมได้แต่มองเธอยิ้มๆ
" แล้ว...สรุป...." ภัทรพยายามวกกลับเข้าประเด็นที่ผมยังไม่ได้บอกเธอ แต่ท่าทางของเธอทำให้ผมจะหลุดขำ เพราะผมยิ่งจ้องหน้า เธอกลับยิ่งไม่กล้าถามออกมาสักที จนผมเองที่ต้องเป็นฝ่ายพูด
"สวยครับ ไม่ได้แกล้งพูดให้หายงอนนะ คุณสวยจริงๆ แต่ผมแค่ไม่รู้จะชมคุณยังไง" ผมรีบพูดให้เธอมั่นใจ เพราะไม่งั้นวันนี้คงง้อกันไม่เสร็จแน่
"เคลียร์กันแล้ว งั้นกลับไปเดินควงผมได้รึยัง เจ้าหญิงคนไหน นางฟ้าคนไหนก็ไม่เอาทั้งนั้นอ่ะ ขอควงนางร้ายคนนี้แทนได้ป่ะ" ผมพูดขำๆ แล้วยกศอกไปกระทุ้งคนข้างตัวเบาๆ ให้เห็นว่าผมรอเธอเอามือมาคล้องจะได้เดินเข้างานด้วยกัน
"เชอะ ยอมก็ได้ แต่ไม่ได้ยอมเป็นนางร้ายนะ" ภัทรพูดเหวี่ยงๆ ตามสไตล์ แต่ก็ยอมสอดแขนเข้ามาและออกแรงนำผมไปแทน ผมหลุดขำในท่าทางตลกๆ จนเธอต้องหันมาทำตาดุๆ ที่แปลได้ว่าให้รีบหยุดก่อนจะงอนใหม่ ทำให้ผมต้องรีบเม้มปาก เหนื่อยแล้วอ่ะ วันหนึ่งจะงอนผมกี่รอบเนี่ย
………………………………………………….
ความคิดเห็น