ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [OS/SF] How cute you are - ChanBaek / Exo

    ลำดับตอนที่ #7 : I waited so long⌛ (OS: HunBaek)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.08K
      26
      26 เม.ย. 60

                                                        

                                                      ผลการค้นหารูปภาพสำหรับ ฮุนแบค

     // Each time I see you, I stop breathing for a second. // 



    คงเป็นภาพที่ชินตากันไปแล้วในช่วงนี้สำหรับพนักงานที่ทำงานในตึกของช่องYSJ ที่จะเห็นนายแบบดาวรุ่งผู้มีเจ้าของเรือน

    ร่างสุดแสนจะฮอต ด้วยส่วนสูง 185 เซนติเมตร น้ำหนัก 63 กิโลกรัม ผิดขาวน้ำนมน่าจับตามอง ผมสีบลอนด์เหลือบ

    น้ำตาลไหม้อ่อนน่าสัมผัส ใบหน้าคมชัดแสนเสน่ห์ สันกรามเป๊ะอย่างชัดเจน จมูกโด่งทะลุหัวใจคนมอง เหมือนชีวิตนี้ไม่

    เคยมียุคมืดอย่าง โอ เซฮุน เดินเข้าออกสตูดิโอของช่องเป็นว่าเล่น ตามคอนเซ็ปต์.. 

    ถ้าคุณเป็นเบอร์ 1 งานทุกชิ้นจะเป็นของคุณ

     

    "งั้นวันนี้ผมกลับก่อนนะครับคุณคิมถ้ายังไง ผมจะให้เมเนเจอร์ฮยองบอกสถานที่อีกที"   เสียงทุ้มที่ติดเนิบนาบเอ่ยบอกคนเป็นโปรดิวเซอร์ของรายการทันทีที่ถึงหน้าประตูสถานี

     

    "ได้เลยครับ เจอกันอีกทีวันถ่ายทำเลยนะครับคุณโอ"    คนเป็นโปรดิวเซอร์รีบขานตอบนายแบบหนุ่มอย่างเป็นกันเอง

     

    "ครับ:)"    ร่างสูงก้าวขึ้นรถทันทีที่รถมาจอดเทียบ และรีบพิงศรีษะทันทีอย่างคนอ่อนล้า

     

    "เหนื่อยมากเลยใช่ไหม อดทนหน่อยนะเจ้าฮุน"    แต่น้ำเสียงโทนอ่อนของเมเนเจอร์ฮยองรั้งไม่ให้เจ้าตัวเคลิ้มหลับไปเสียก่อน

     

    "อืม"    และเขาเหนื่อยเกินกว่าจะตอบอะไรยาวๆได้แล้ว

     

    "ฉันอ่านข้อความที่คุณคิมส่งมาให้แล้ว นายจะเป็นคนเลือกสถานที่เองใช่ไหม"

     

    "อ่า.."    คนกำลังจะหลับอยู่แล้วยังต้องคุยเรื่องงานอีกแล้วเหรอ

     

    "คงไม่ใช่ร้านนั้นหรอกใช่ไหม.."    ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเมเนเจอร์ฮยองอยากให้ตอบว่าไม่ใช่ขนาดไหน แต่ขอโทษที่เขาจะตอบว่าใช่

     

    "ถ้าผมจะทำงานโดยเลือกสถานที่เองแน่นอนว่าต้องเป็นร้านนั้นอยู่แล้ว"    เอ่ยด้วยน้ำเสียงมั่นคงหนักแน่นทำเอาคนเป็น

    เมเนเจอร์ถึงกับอยากจะร้องไห้

     

    "แต่ว่า.."

     

    "ผมจะพักแล้วถึงบ้านละค่อยปลุกผม"

     

    คนที่ทำหน้าที่คนดูแลนายแบบหนุ่มถึงกับหนักอกหนักใจในความดื้อด้านและแสนจะเอาแต่ใจของเด็กในความดูแลจน

    อยากจะร้องไห้วันละหลายๆรอบเหลือเกิน

     

    ครืด ๆ

     

    Gudongjun's  ohsehun : Location > Bayun cafe

     

    "อ้าวร้านของไอ้หมานี่หว่า"    เพราะเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าทำให้ผู้จัดรายการหนุ่มคว้าเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูถึงได้รู้ว่า

    ร้านที่นายแบบคนดังต้องการจะไปคือร้านของรุ่นน้องคนสนิทสมัยเรียนมัธยม อ่าบังเอิญจริงๆแหะ

     

     

    //////

     

     

    กริ๊งง~

     

    "ร้าน Bayun cafe ยินดีต้อนรับครับ!"

     

    เสียงพนักงานในร้านคาเฟ่สุดเรียบง่ายแต่น่าดึงดูดดังขึ้นพร้อมกับกลิ่นหอมของพวกเบเกอรี่ที่อบอวลอยู่ในร้านอย่างลงตัวชวนให้ลูกค้าอยากลิ้มลองทุกเมนู

     

    "แบคฮยอนอยู่ไหม?"

     

    "มาหาเจ้านายเหรอครับ อยู่หลังร้านน่ะครับเดี๋ยวผมไปตามให้ครับ"    คล้อยหลังพนักงานคนเก่งอย่างคิมจงแด เสียงของคนที่เต็มเปี่ยมไปด้วยสดใสก็ดังขึ้นตามทันที

     

    "คุณฮีชอลจะรับอะไรก่อนไหมครับ"

     

    "อ้าวอี้ชิงวันนี้เข้าด้วยเหรอเห็นทุกทีถ้าจงแดอยู่นายจะไม่อยู่นี่"

     

    "ตอนนี้เข้าพร้อมกันแล้วล่ะครับ ตั้งแต่ที่ร้านได้ลงในเพจลูกค้าก็แน่นทุกวันเลยครับ"

     

    "อ่อนั่นสินะดีแล้วละๆ งั้นฉันเอาเหมือนเดิมละกัน"

     

    "ได้เลยครับ รอสักครู่นะครับ"

     

    "พี่ฮีชอล! คิดถึงมากเลยยช่วงนี้ไม่ค่อยมาหาผมเลยนะ"    ทันทีที่ฮีชอลล้มตัวลงนั่งเสียงของเจ้าลูกหมาที่ดูยังไงก็เหมือนบีเกิ้ลที่เขาเลี้ยงไว้ก็ดังขึ้นพร้อมกับแทรกตัวลงนั่งข้างเขาอย่างถือวิสาสะ

     

    "งานยุ่งมากกกนายก็น่าจะรู้นี่ไอ่ลูกหมา ว่าแต่เป็นไงนายก็ยุ่งนี่ดูท่าแล้ว" เขาเองก็ได้พูดไปตามที่เห็นละได้ฟังจากอี้ชิงมา

     

    "อื้ออก็เพราะพี่อะแหละที่แนะนำร้านผมอะยังไงก็ขอบคุณนะครับ"    เจ้าลูกหมายิ้มแฉ่งให้กับพี่คนสนิทซะเต็มคำ

     

    "พี่เปล่านะ...เออแต่ช่างเรื่องนั้นก่อนที่พี่มานี่ก็เพราะจะมาบอกว่าเดี๋ยวอีก4 วัน รายการของพี่จะมาถ่ายทำที่ร้านนายนะ"

     

    "รายการของพี่หรอ? รายการแวะชิมร้านโปรดเซเลปอะนะ?"   เจ้าลูกหมาถามถึงหนึ่งในรายการที่คนเป็นพี่ทำอยู่

     

    "ใช่อันนั้นแหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมีทีมงานเอาจดหมายขอใช้สถานที่มาให้นะ ละเดี๋ยวจะมีคนเข้ามาจัดการเองนายไม่ต้องห่วง"

     

    "อ่ายินดีเลยยครับบบว่าแต่ใครเป็นแขกรับเชิญอะ"

     

    "สวัสดีครับแฟนๆทุกคน ผมมาขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจและซัพพอร์ตผม ผมจะพัฒนาฝีมือให้ดีขึ้นไปอีกแน่นอนครับ ทุกคนไฟท์ติ้ง! เซฮุนไฟท์ติ้ง!"

     

    "นั่นไงพ่อหนุ่มสุดฮอตของปีน่ะแขกรับเชิญของพี่"

     

    สิ้นสุดคำพูดของพี่คนสนิทที่จบลงพร้อมกับผู้ชายที่อยู่ในทีวีเจ้าลูกหมาก็ถึงกับหลุดเข้าภวังค์ไปทันที ก็นั่นมัน โอ เซฮุน เลยนี่นะ

     

    //////

     

    "อ่าร้านน่าดึงดูดเหมือนลูกค้าสุดฮอตคนนี้เลยนะคะ"    เสียงของพิธีกรสาวชื่อดังทะลุเข้าหูซ้ายออกหูขวาของคนเป็นนายแบบไปแล้ว ทันทีที่การบรีฟงานจบลงคนที่เขาเฝ้ามองมาตลอดก็ออกมายืนหน้าเคาท์เตอร์จนทำให้สมาธิเขาหายไปพร้อมกับทีมงานที่เดินออกไป

     

     

    อ่าาไม่ได้เห็นหน้าตั้ง 4 วันแล้วแก้มยุ้ยขึ้นหรือเปล่านะ? คนตัวสูงนึกว่าเจ้าของร้านจะทำงานหนักสะอีกเพราะเขาอุตส่าห์สร้างกระทู้แนะนำร้านโปรดของ โอ เซฮุน เพื่อให้แฟนๆมากันเยอะๆแท้ๆ

     

    "ครับไม่เคยเบื่อที่จะมองเลยละครับ"   คนฮอตพูดพร้อมกับมองเข้าไปในตาของเจ้าลูกหมาอย่างมั่นคงจนทำให้คนที่ได้สบตาถึงกับเบือนหน้าหนี

     

    "คะ? อ่อคุณเซฮุนหมายถึงบรรยากาศขอร้านใช่ไหมคะ เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยค่ะ"

     

    "ครับ..อร่อยด้วย"  แก้มเจ้าของร้านน่ะนะ

     

    "แหมพอได้ยินคุณเซฮุนพูดแบบนี้ เอริอยากรีบชิมเลยค่ะ"

     

    "ก่อนอื่นเลยนะคะขอเชิญเจ้าของร้านคาเฟ่สุดฮิตแห่งนี้มาร่วมพูดคุยกันสักนิดก่อนนะคะ"

     

    "สวัสดีครับ:)"  ก่อนที่พิธีกรสาวจะได้เอ่ยคำทักทายนายแบบหนุ่มก็ชิงตัดหน้าไปก่อนแล้ว

     

    "เอ่อแหม..ท่าทางคุณเซฮุนจะมาบ่อยนะคะเนี่ยดูสนิทสนมกับเจ้าของร้านเชียวสวัสดีค่ะคุณบยอน"

     

    "เอ่อสวัสดีครับ"

     

    "คุณเซฮุนแวะมาทานที่ร้านบ่อยไหมคะ"

     

    "ทุกครั้งที่เขามีเวลาว่างเขาจะแวะมาน่ะครับเท่าที่ผมเห็นนะ"  เจ้าของร้านตอบไปตามน้ำให้เหมาะสมกับที่เป็นร้านประจำของนายแบบดัง ทั้งๆที่ว่างหรือไม่ว่างก็จะเห็นเขาแท้ๆ

     

    "ครับ ผมแวะมาตอนที่ว่างจากงานทันทีเลยครับ เหมือนว่าร่างกายของผมจะเสพติดของหวานที่นี้น่ะครับ"

     

    "แหมพูดแบบนี้เดี๋ยวไม่ทันถึงพรุ่งนี้สาวๆคงแห่กันมาชิมของหวานที่นี้กันให้ขวักแน่เลยนะคะ"   ประโยคของพิธีกรสาวเรียกเสียงหัวเราะของทุกคนที่อยู่ในร้านได้เป็นอย่างดี

     

    "แล้วอย่างนี้เมนูโปรดของคูณเซฮุนคืออะไรคะ?"

     

    "ผมชอบขนมปังแบค(ฮ)ยอนน่ะครับ.."

     

    "ขนมปังอะไรนะคะเอริฟังไม่ชัดเลย"

     

    "คุณเซฮุนหมายถึงขนมปังแบล๊คยอนน่ะครับ ผมตั้งชื่อโดยใช้จุดเด่นของตัวขนมปังที่เป็นสีดำผสมกับชื่อของผมน่ะครับ..จานนี้ครับ"   เจ้าลูกหมาในสายตาของนายแบบหนุ่มรีบแก้ไขความเข้าใจผิดอย่างร้อนรนจนทำให้เขาอดเอ็นดูไม่ได้

     

    "ว้าว!ไอเดียดีมากๆเลยนะคะเนี้ยงั้นเอริจะชิมแล้วนะคะ"

     

    "แฮะๆ ขอบคุณครับ.."   ท่าทางของเจ้าลูกหมาทำเอานายแบบหนุ่มถึงกับอดสงสัยไม่ได้ว่าคนเรามันจะน่ารักอะไรกันได้ขนาดนี้

     

    ใช้ความน่ารักพร่ำเพรื่อเกินไปแล้วพี่แบคฮยอน

     

    "อร่อยมากๆเลยนะคะไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณเซฮุนถึงชอบเมนูนี้เป็นพิเศษ"

     

    "ครับชอบมากเป็นพิเศษเลย:)"  อยู่ดีๆ คนเป็นเจ้าของร้านก็เกิดอาการเหมือนคนทำผิดอะไรมาตาล่อกแล่กเก็บอารมณ์ไม่เก่งเอาซะจริงๆในสายตานายแบบหนุ่ม

     

     

    //////

     

     

    "และเเล้วก็ถึงช่วงสุดท้ายของรายการกันแล้วนะคะหลังจากสัมภาษณ์หนุ่มฮอตกันไปอย่างเจาะลึกแล้ว คุณเซฮุนฝากผลงานในช่วงนี้หน่อยค่ะ"

     

    "ช่วงนี้ผม.."  คนเป็นเจ้าของร้านที่ตอนนี้หลบออกมาอยู่ตรงเคาท์เตอร์แล้วได้แต่มองคนเป็นนายแบบตอบคำถามอย่างคนต้องมนต์เป็นคนที่น่าหลงใหลมากจริงๆ

     

    การถ่ายทำจบลงแล้ว และคนในร้านเองก็เริ่มเก็บของเพื่อที่จะปิดร้านกันอย่างแข็งขันเพราะดีใจที่วันนี้จะได้กลับไปพักผ่อน

     

    "แบคฮยอนเก็บร้านเสร็จแล้วใช่ไหม? ออกมากับพี่หน่อยสิ"  ก่อนที่เจ้าของร้านคนเก่งจะได้บอกลาพนักงานในร้านก็มีเสียงแทรกดังขึ้นมาซะก่อน

     

    "พี่ดงจุนมีอะไรหรือเปล่าครับ?"  และเขาก็ถามเมเนเจอฮยองของคนดังด้วยท่าทีคุ้นชินกับสถานการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น

     

    "มี.."

     

    "อ่าผมเข้าใจแล้วครับเดี๋ยวผมตามไปครับ"

     

     

    แกรก ฟึบ

     

    "เป็นแฟนกัน"  และทันทีที่แบคฮยอนเข้ามานั่งในรถชายหนุ่มที่นั่งอยู่ก่อนแล้วก็จู่โจมเขาทันที

    "เป็นแฟนกันนะพี่แบคฮยอน"

     

    "..."

     

    "อย่ามาทำใจร้ายหน่อยเลย"

    "ก็ได้ ผมจะโตขึ้นกว่านี้เพื่อเป็นคนที่ดีพอของพี่ ผมจะโตกว่านี้รอผมก่อนนะ"

     

    "ผมไม่อยากรอแล้ว"

    "ไม่ว่าจะนานแค่ไหนผมอยากให้พี่รอผม" ราวกับมีใครมาเปิดเทปย้อนวัยไป5ปีที่แล้วใส่หัวเข้ามายังไงอย่างงั้น

     

    "เซฮุน.."

     

    "อะไร..ผมโตพอแล้วแบคผมไม่ใช่เด็กอีกแล้ว"

     

    "เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อยมาเรียกเราแบคเฉยๆได้ไง"  ทำไมคนเป็นพี่จะไม่รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าโตขึ้นมากขนาดไหน

     

    "ทำไมจะไม่ได้ผมไม่อยากเรียนแฟนตัวเองว่าพี่นี่"

     

    "ใครเป็นแฟนนาย! อย่ามาขี้ตู่นะ!"

     

    "อะไรแบคฮยอน หมายความว่าครั้งนี้ก็จะไม่รับอีกงั้นเหรอ?"

     

    "เราคิดว่ามันยังไม่เหมาะสะ.."

     

    "ผมรอมา5ปีและผมจะไม่รออีกแล้วแบคฮยอน"

     

    "หมายความว่านายจะตัดใจจากเราแล้ว?"

     

    "เปล่า..หมายความว่ายังไงวันนี้เซฮุนต้องมี แฟนชื่อแบคฮยอน"

     

    "โอ เซฮุนนายเป็นคนของประชาชนนะถ้าวันหนึ่งทุกคนเกิดจับได้ขึ้นมานายจะทำยังไง"  ไม่ใช่ว่าไม่ชอบไม่ใช่ว่าไม่มีความรู้สึกดีๆให้แต่เซฮุนไม่ใช่คนธรรมดาแล้ว เขาเป็นคนดังไปแล้ว

     

    "เลิกคิดถึงเรื่องที่มันยังไม่เกิดขึ้นได้ไหม แล้วที่ผมมาเป็นนายแบบก็เพราะผมอยากเป็นคนที่ดีพอสำหรับแบคฮยอนนะ"

     

    "..."

     

    "ตอนนี้หรือตอนไหนผมก็รักแฟนคลับอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าอยากจะทำให้พวกเขาเสียใจสักหน่อย"

     

    "..."

     

    "แต่ถ้าวันนี้ผมไม่ได้แฟนครับนี่สิ..ผมต้องเสียใจมากแน่ๆเลยแบค"

     

    "นายไม่อยากรอแล้วงั้นหรอ"

     

    "แน่นอนตลอด5ปีมานี่มีปีไหนไหมละที่ผมจะไม่พยายามทำให้เราสองคนคบกันน่ะ

     

    "ขอโทษที่ให้รอนะเซฮุน ถ้าวันนี้นายมั่นใจแล้ว..เราเองก็จะมั่นใจด้วย"

     

    "หมายความว่า.."

     

    "อื้อเราจะเป็นแฟนเซฮุน!"  คนน่ารักในสายตานายแบบหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ทำให้คนฟังรู้สึกได้ว่าตัวเองโชคดีแค่ไหนที่ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนใจไปจากรักครั้งแรกของตนเอง

     

    "ให้รอตั้งนานนะแบคฮยอนชดใช้ผมด้วยการรักผมไปทั้งชีวิตเลยนะ"

     

    แบคฮยอนไม่คิดว่านี่บทลงโทษเพราะหลังจากที่เขาได้ยินเขากลับมีความสุขเหมือนวันแรกที่เรารู้จักกันซะอีก

     

     




    \\ End //

     

    เครๆเตงนี่เรือผีของเลาเองเตง ตอนหน้าเรือรบเดินกำลังเต็มที่เพราะมมชบที่เมกาทำใจเลาสั่นไหวมากเตง เพื่อนบ้านจะคัมแบคแล้วนะเตงจุ้บๆ ปลลลลล.ใครเจอคำผิดบอกเลาได้นะเตงงิ











    (c)              Chess theme
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×