คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : จูบแรก
“นี่ใครให้เธอเข้ามาในห้องชั้นก่อนได้รับอนุญาตย่ะ”
หลังจากที่ลิมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเธอก็หาเรื่องใส่สาวแก้มกลมทันที
“ก็ชั้นเห็นประตูไม่ได้ล็อคหนิก็เลยเข้ามาไม่นึกว่าเธอจะ…”
สาวแก้มกลมพูดเว้นวรรคไว้ให้ลิมคิดทำให้ลิมรู้สึกอายๆอย่างบอกไม่ถูก
“นี่ หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ คนอะไรเสียมารยาทที่สุด”
ลิมเบ้หน้าเล็กน้อย
“อ้าว เธอจะมาว่าชั้นก็ไม่ถูกนะยัยแอ๊ปเปิ้ล”
“ก็เพราะเธออะแหละ ชิ ทำให้ชั้นตกใจจน…”
ลิมเงียบเพราะจะให้ตนพูดก็เขินแย่ล่ะสิ
“จน…อะไรหรอ”
สาวแก้มกลมที่เห็นลิมหน้าแดงๆก็ยังแกล้งไม่เลิก
“เออ ช่างเหอะ ชิ”
ลิมที่หันหน้าหนีมาเช็ดผมให้แห้ง
~นี่เธอโกรธก็น่ารักดีเหมือนกันนะยัยแอ๊ปเปิ้ล~
~คนบ้า นี่ชั้นเขินไปหมดแล้วนะเนี่ย ไม่ได้ๆ เดี๋ยวยัยนั่นจะหาว่าเราชอบ เก็บอาการไว้ลิมมี่ๆ~
“ไปทำอะไรกันนะ”
ซอนเยที่นั่งพึมพำอยู่คนเดียวยังคิดเรื่องที่เยอึนกับซอนมีไปทำอะไรกันอยู่ จึงลองกดเบอร์โทรไปแต่ก็ไม่มีใครรับ จึงลองส่งข้อความไปแทน
“ทำไมไม่รับเนี่ย”
“นี่ ปล่อยชั้นได้แล้วไม่ต้องจับมือชั้นตลอดก็ได้”
ร่างบางพูดกับร่างสูงที่จับข้อมือเธอไว้ตลอดเวลาอยู่
“ได้ไงล่ะ ถ้าเธอหนีชั้นขึ้นมาค่าจ้างชั้นก็ไม่คุ้มหน่ะสิ”
“คุณก็กินอิ่มแล้วก็กลับบริษัทสักทีสิ”
“นี่บริษัทชั้นมันคงไม่หนีไปไหนหรอกนะไม่เห็นจะต้องรีบเลย”
“แล้วคุณจะพาชั้นไปไหนเนี่ย”
“อย่าถามมาก ตามมาเหอะน่า”
ร่างสูงหันมามองร่างบางที่กำลังขัดขืนนิดๆ
ภายในรถคันหรูของร่างสูงที่กำลังขับเคลื่อนออกไปจากเขตพื้นที่นอกโซลร่างบางที่นั่งมองข้อความจากซอนเยที่ส่งมาให้ตนก่อนหน้านี้
(ซอนมีตอนนี้เธอกำลังอยู่กับใครทำไมไม่รับโทรศัพท์พี่)
เมื่อซอนมีเปิดออกมาอ่านก็รู้ว่าซอนเยนั้นได้ส่งมาให้ตนนานแล้วและยังมีเบอร์ที่ไม่ได้รับอีกหลายสาย
“พี่ซอนเย”
ร่างบางที่เรียกชื่อพี่สาวตนเบา
“เป็นอะไรรึป่าว”
“ชั้นว่าเรากลับกันเถอะ”
“ออกมาไกลขนาดนี้แล้วชั้นไม่กลับง่ายๆหรอกนะ”
ร่างสูงที่หันมองบอกร่างบางโดยที่ร่างบางก็ไม่ได้คัดค้านอะไรอีกเพียงแต่ร่างบางก็ได้แต่ทำใจ
~คุณจะพาชั้นไปไหนเนี่ย จะทำอะไรชั้นรึป่าวก็ไม่รู้ T^T~
ซอนมีหยุดความคิดเหล่านั้นไปก็ที่หยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมากดเบอร์โทรไปยังพี่สาวเธอ
[นี่ซอนมี ทำไมไม่รับโทรศัพท์พี่]
“เอ่อ พอดีที่นี่มันไม่ค่อยมีสัญญาณหนะค่ะ”
[หือ ที่นี่ที่ไหนกัน]
ซอนเยพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูสงสัย
“เอ่อ ซอนมีก็ไม่รู้เหมือนกันหน่ะค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะสัญญาณไม่ดีเลย”
[อะ..อ้าว ฮัลโหล ฮัลโหล ซอนมี]
~ซอนมีขอโทษนะคะพี่ซอนเย ชั้นไม่อยากให้พี่รู้ว่าชั้นอยู่กับคุณเยอึนสองคน~
ร่างบางที่นั่งกำโทรศัพท์ไว้แน่นพรางถอนหายใจยาวๆ
“ซอนเยหิวอะไรมั้ย”
“….”
“ซอนเย”
“คะ อะไรนะคะพี่ยูบิน”
ซอนเยที่หลุดจากภวังค์
“พี่ถามว่าเธอหิวอะไรมั้ย”
“ไม่หน่ะค่ะ”
“เป็นอะไรรึป่าว”
“ป่าวนี่คะ”
“ปากเธอบอกป่าวแต่หน้านี่มันบอกว่าเหมือนมีอะไรนะ”
“ชั้นไมได้เป็นอะไรแล้วก็ไม่มีอะไรด้วย”
~วันนี้เธอดูแปลกจังเลยนะ ไม่เหมือนซอนเยคนเดิมเลย~
ติ๊ด ติ๊ด
(ซอนเยวันนี้ชั้นมีธุระนิดหน่อยคงไม่ว่างไปทานอาหาร ไว้วันหลังแล้วกันนะ เยอึน)
ข้อความนั่นยิ่งทำให้สาวร่างเล็กนี่หงุดหงิดขึ้นไปใหญ่อยากจะปาโทรศัพท์เครื่องหรูนี่ทิ้งซะจริงๆ
“เป็นอะไรอีกล่ะ”
ร่างโปร่งที่ตัดสินใจถามไปอีกครั้ง
“ไม่มีอะไรหน่ะค่ะแค่เรื่องงาน”
“อืมมม พี่ว่าช่วงนี้เธอดูจะเครียดเรื่องงานมากเลยนะ”
“ก็ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ”
“เธอจะไปไหนรึป่าว”
“ไม่ล่ะค่ะ ชั้นอยากกลับบ้าน”
เมื่อทั้งคู่พูดจบก็สาวผิวเข้มก็ขับรถมุ่งหน้าไปส่งร่างบางตามเคย
~งานที่ว่าจะเป็นเรื่องของไอปาร์ครึป่าวนะ~
“เฮ้อ ถึงสักที”
ร่างสูงมองไปทางร่างบางที่เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ในรถของตน
“ขี้เซาจังเลยนะ”
ร่างสูงเผยยิ้มออกมาที่มุมปาก แล้วค่อยๆเคลื่อนตัวไปยังเบาะของร่างบางที่กำลังนอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่ ทำให้ร่างสูงที่ตอนนี้เริ่มสำรวจร่างบางนี่ไม่หยุดทั้งปากที่อวบอิ่มจมูกที่โด่งสวยเข้ารูปใบหน้าที่สวยเหลือเกินจนใครก็ห้ามใจไม่ไหวรวมถึงร่างสูงก็เช่นกัน
“เธอนี่ก็สวยไม่แพ้พี่สาวเลยนะ”
ร่างสูงที่กำลังลูบแก้มเนียนขาวนั่นอยู่
“อือ อืม”
ร่างบางที่เหมือนเริ่มรู้สึกไม่สบายตัวจึงเอามือมาปัดๆที่ใบหน้าพร้อมกับลืมตาขึ้นมาช้าๆ
“คะ..คุณ”
“เป็นเลขาแบบนี้ใช้ไม่ได้เลยนะ”
ร่างสูงพูดพรางเอาผมที่ปกปิดใบหน้าออก
“ชั้นขอโทษค่ะ พอดีชั้น..อุ๊บ!”
ร่าสูงที่ไม่รอให้ร่างบางพูดจบมือเรียวของร่างสูงจับคางมนเกยขึ้นมาก่อนจะประทับริมฝีปากไปที่ร่างบางอย่างดูดดื่ม ร่างบางที่ไม่ขัดต่อการกระทำของร่างสูงแต่ในใจก็นึกโกรธตัวเองที่ไปยอมให้เค้าทำแบบนี้ได้ยังไง
“อื้อออ อืมมม คุณยะ อื้ม”
ร่างบางที่ครางออกมาพร้อมกับเอามือไปโอบรอบคอร่างสูง ร่างสูงที่เห็นว่าคงไม่ดีแน่ถ้าใครมาเห็นเข้าจึงเป็นคนผละออกมาจากตัวร่างบางก่อน
“ทำไมหายใจแรงขนาดนั้นล่ะ ทำกับอย่างเธอไม่เคย”
ร่างสูงที่หันไปมองอีกฝ่ายที่ตอนนี้หายใจแรงมาก
“กะ..ก็ชั้นไม่เคยหน่ะสิ”
ร่างบางที่พูดติดขัดพรางหันหน้าไปมองกระจก
“นี่เธออย่าบอกนะว่านี่คือจูบแรกของเธอหน่ะ”
ร่างสูงพูดแบบไม่คิดอะไร
“ก็ใช่น่ะสิ”
ร่างบางที่หันหน้ามาทำหน้าเหมือนโมโหร่างสูงสุดๆที่จู่ๆก็มาขโมยจูบแรกของเธอไป
“ห้ะ!!!”
~บ้าๆๆชะมัด นี่ชั้นเสียจูบให้กับยัยนี่แล้วงั้นหรอ~
~นี่ชั้นเป็นจูบแรกของเธอหรอ แต่ทำไมชั้นต้องรู้สึกดีใจขนาดนี้ด้วยนะ~
ความคิดเห็น