ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สอง
2
“นายครับ เจอตัวแล้วครับ”เชนรายงานนายเมื่อเขาพบผู้หญิงคนหนึ่งที่เจ้านาย
ของเขาสั่งให้ตามหาหล่อนให้พบด่วนที่สุด
“ออกมาทานข้าวกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง แต่ทรงผมไม่เห็นเหมือนในรูปแต่อย่างอื่นเหมือนเป๊ะครับนาย”เชนกรอกเสียงลงในโทรศัพท์รายงานงานที่นายมอบหมายให้ทำอย่างซื่อสัตย์
“จับตาดูแล้วถ่ายรูปมาให้ฉัน ตามตัวให้ถึงที่บ้านของมันและอย่าให้มันคราดสายตาล่ะ ฉันเชื่อมือแกนะ…เชน” นายกรอกเสียงลงในหูโทรศัพท์
“ครับ”เชนรับคำนายเบาๆแต่หนักแน่น ดวงตามุ่งมั่นอยู่ที่สุภาพสตรีสองคนคนหนึ่งสวยหวานดูเป็นผู้ใหญ่ ส่วนอีกคนที่หน้าเหมือนคนในรูปที่เขาถืออยู่ สง่างาม หยิ่งผยอง เหมือนนางพญาและที่สำคัญหล่อนสวยจนหาตัวจับได้ยากทีเดียวเชนบอกตัวเองพลางคิดว่าเจ้านายเขาตาถึงชะมัดเลย
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นในตอนสายของวันถัดมา
“เข้ามาได้”เสียงทรงอำนาจกังวานทุ้มแต่เฉียบขาดทำให้เชนเปิดประตูค่อยๆ และก้าวเข้าอย่างมั่นคงเข้ามาในห้องหนังสือของเจ้านายผู้มีพระคุณ พรมหนานุ่มชั้นดีจึงไม่ทำให้เกิดเสียงเวลาเดิน เชนค่อยวางซองสีน้ำตาลลงบนโต๊ะ
“เรียบร้อยครับนาย จะให้ผมทำอะไรต่อไปครับ”สิ้นเสียงเชน จอมนราค่อยๆหันเก้าอี้สีดำมะเมื่อมโตๆกลับมามองหน้าลูกน้องคนสนิท ใบหน้าเข้มพยักหน้าอย่างพอใจในผลงาน
“ดีมากเชน ต่อไปแกก็จงทำตามแผนต่อไปได้เลยทันที”สิ้นคำร่างของเชนก้มรับคำสั่งพร้อมกับเดินออกไปจากห้อง จอมนราจ้องมองซองสีน้ำตาลพร้อมกับแววตาเหี้ยมเกรียม เมื่อเปิดเอารูปภาพด้านในออกมาดู
“ในที่สุดชั้นก็เจอตัวเธอ ยัยมารร้าย ถึงเธอจะเปลี่ยนตัวเองเพื่ออำพรางลบล้างความผิดก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา ยังไงชั้นก็จำเธอได้ คนที่ทำให้น้องสาวชั้นตายอย่างเลือดเย็น”น้ำเสียงเย็นเยียบ อาฆาตแค้น จนน่าใจหาย เสียงหัวเราะในลำคอเหมือนผู้ชนะตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้น
“เกมส์นี้มีแต่เธอคนเดียวที่ต้องชดใช้ให้ชั้นอย่างสาสม” แววตาเหี้ยมเกรียมไหววูบ เมื่อคิดถึงภาพน้องสาวนอนจมกองเลือดจากแผลกรีดข้อมือเป็นแผลยาวและลึก บวกกับฤทธิ์ยานอนหลับอีกครึ่งขวด ที่เป็นผลให้หลานชายตัวเล็ก ของเขาต้องกำพร้าแม่เมื่ออายุเพียง 2 ขวบเท่านั้นเอง มันไม่ยุติธรรมทั้งกับน้องสาวเขาและหลานของเขา ปานรามาน้องพี่ พี่กำลังจะแก้แค้นให้กับเธอ ขอให้เธอจงเป็นกำลังใจให้กับพี่ด้วยเถิด จอมนราหยิบรูปสาวน้อยหน้าตาน่ารักถ่ายคู่กับน้องปลื้มหรือด.ช.ปวีร์ลูกชายของปานรามา และเขาผู้เป็นลุงแท้ของเด็กน้อย รูปที่ทั้งสามถ่ายร่วมกันขึ้นกอดแนบอก
“พี่สัญญา พี่จะแก้แค้นให้เธอ”จอมนรากระซิบสัญญาฝากสายลมและดวงดาวไปถึงปานรามา ...น้องสาวคนเดียวของเขา ญาติคนเดียวและสุดท้ายของเขา ที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ
“เฮ้ย! นายจะไปที่นั่นจริงเหรอว่ะ”นันทพัทเอ่ยอย่างแปลกใจในสถานที่ที่จอมนราบอกเขาว่าจะไปอยู่ซักพักทำให้นันทพัทเกิดอาการสงสัยระคนแปลกใจ
“เออ.แล้วแกก็ไม่ต้องปากโป้งให้ใครๆเขารู้กันล่ะ กันรำคาญอยากอยู่เงียบๆซักพัก “
ชายหนุ่มเอ่ยขณะนั่งกึ่งนอนที่บ้านสวนส่วนตัวแถบชานเมือง
“ฮั่นแน่แกตั้งใจจะเป็นฤษี…เอ๊ะ หรือว่าตั้งใจจะฉุดสาวไปกกวะ บอกกันมาเถอะน่า”
นันทพัททำเสียงเหย้าแหย่เพื่อนรัก ทั้งที่รู้ว่าจอมนราไม่มีทางที่จะทำอย่างที่ตนพูดได้อย่างแน่นอน เพราะว่าเพื่อนของเขาคนนี้นอกจากจะมีรูปร่างหน้าตาที่จัดได้ว่าหล่อเหลาคมคาย ยังมีหน้าที่การงานและทรัพย์สมบัติที่มากมายมั่งคั่งอะไรๆก็ดูเพอเฟกไปซะหมด จนไม่ว่าสาวไหนก็อยากที่จะวิ่งเข้าหาเพียงแค่กระดิกนิ้วเรียก อย่างนี้เพื่อนเขาจะต้องไปฉุดสาวที่ไหนอีกเล่า นันทพัทคิดอย่างขำๆ ไม่ทันได้สังเกตสีหน้าของเพื่อนรักว่ามีบางอย่างวาบขึ้นบนใบหน้าแสดงอาการฟันกรามที่บดกันแน่น
“ไม่แน่นะ ฉันอาจจะต้องทำแบบที่แกว่ามั่งล่ะ..แก้เซ็งไปพลางๆ เบื่อสาวๆใจกล้าเต็มกลืนแล้ว”จอมนราพูดเป็นนัยแฝงที่ไม่มีใครจะรู้ความนัยได้ดีเท่ากับตัวของเขาเอง
“แกคงจะสนุกพิลึกว่ะ เอ๊า..มาๆดื่มฉลองให้กับแกก่อนที่แกจะจากกันไปอยู่เป็นฤษีเฝ้าเกาะ”
“นายครับ เจอตัวแล้วครับ”เชนรายงานนายเมื่อเขาพบผู้หญิงคนหนึ่งที่เจ้านาย
ของเขาสั่งให้ตามหาหล่อนให้พบด่วนที่สุด
“ออกมาทานข้าวกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง แต่ทรงผมไม่เห็นเหมือนในรูปแต่อย่างอื่นเหมือนเป๊ะครับนาย”เชนกรอกเสียงลงในโทรศัพท์รายงานงานที่นายมอบหมายให้ทำอย่างซื่อสัตย์
“จับตาดูแล้วถ่ายรูปมาให้ฉัน ตามตัวให้ถึงที่บ้านของมันและอย่าให้มันคราดสายตาล่ะ ฉันเชื่อมือแกนะ…เชน” นายกรอกเสียงลงในหูโทรศัพท์
“ครับ”เชนรับคำนายเบาๆแต่หนักแน่น ดวงตามุ่งมั่นอยู่ที่สุภาพสตรีสองคนคนหนึ่งสวยหวานดูเป็นผู้ใหญ่ ส่วนอีกคนที่หน้าเหมือนคนในรูปที่เขาถืออยู่ สง่างาม หยิ่งผยอง เหมือนนางพญาและที่สำคัญหล่อนสวยจนหาตัวจับได้ยากทีเดียวเชนบอกตัวเองพลางคิดว่าเจ้านายเขาตาถึงชะมัดเลย
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นในตอนสายของวันถัดมา
“เข้ามาได้”เสียงทรงอำนาจกังวานทุ้มแต่เฉียบขาดทำให้เชนเปิดประตูค่อยๆ และก้าวเข้าอย่างมั่นคงเข้ามาในห้องหนังสือของเจ้านายผู้มีพระคุณ พรมหนานุ่มชั้นดีจึงไม่ทำให้เกิดเสียงเวลาเดิน เชนค่อยวางซองสีน้ำตาลลงบนโต๊ะ
“เรียบร้อยครับนาย จะให้ผมทำอะไรต่อไปครับ”สิ้นเสียงเชน จอมนราค่อยๆหันเก้าอี้สีดำมะเมื่อมโตๆกลับมามองหน้าลูกน้องคนสนิท ใบหน้าเข้มพยักหน้าอย่างพอใจในผลงาน
“ดีมากเชน ต่อไปแกก็จงทำตามแผนต่อไปได้เลยทันที”สิ้นคำร่างของเชนก้มรับคำสั่งพร้อมกับเดินออกไปจากห้อง จอมนราจ้องมองซองสีน้ำตาลพร้อมกับแววตาเหี้ยมเกรียม เมื่อเปิดเอารูปภาพด้านในออกมาดู
“ในที่สุดชั้นก็เจอตัวเธอ ยัยมารร้าย ถึงเธอจะเปลี่ยนตัวเองเพื่ออำพรางลบล้างความผิดก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา ยังไงชั้นก็จำเธอได้ คนที่ทำให้น้องสาวชั้นตายอย่างเลือดเย็น”น้ำเสียงเย็นเยียบ อาฆาตแค้น จนน่าใจหาย เสียงหัวเราะในลำคอเหมือนผู้ชนะตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้น
“เกมส์นี้มีแต่เธอคนเดียวที่ต้องชดใช้ให้ชั้นอย่างสาสม” แววตาเหี้ยมเกรียมไหววูบ เมื่อคิดถึงภาพน้องสาวนอนจมกองเลือดจากแผลกรีดข้อมือเป็นแผลยาวและลึก บวกกับฤทธิ์ยานอนหลับอีกครึ่งขวด ที่เป็นผลให้หลานชายตัวเล็ก ของเขาต้องกำพร้าแม่เมื่ออายุเพียง 2 ขวบเท่านั้นเอง มันไม่ยุติธรรมทั้งกับน้องสาวเขาและหลานของเขา ปานรามาน้องพี่ พี่กำลังจะแก้แค้นให้กับเธอ ขอให้เธอจงเป็นกำลังใจให้กับพี่ด้วยเถิด จอมนราหยิบรูปสาวน้อยหน้าตาน่ารักถ่ายคู่กับน้องปลื้มหรือด.ช.ปวีร์ลูกชายของปานรามา และเขาผู้เป็นลุงแท้ของเด็กน้อย รูปที่ทั้งสามถ่ายร่วมกันขึ้นกอดแนบอก
“พี่สัญญา พี่จะแก้แค้นให้เธอ”จอมนรากระซิบสัญญาฝากสายลมและดวงดาวไปถึงปานรามา ...น้องสาวคนเดียวของเขา ญาติคนเดียวและสุดท้ายของเขา ที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ
“เฮ้ย! นายจะไปที่นั่นจริงเหรอว่ะ”นันทพัทเอ่ยอย่างแปลกใจในสถานที่ที่จอมนราบอกเขาว่าจะไปอยู่ซักพักทำให้นันทพัทเกิดอาการสงสัยระคนแปลกใจ
“เออ.แล้วแกก็ไม่ต้องปากโป้งให้ใครๆเขารู้กันล่ะ กันรำคาญอยากอยู่เงียบๆซักพัก “
ชายหนุ่มเอ่ยขณะนั่งกึ่งนอนที่บ้านสวนส่วนตัวแถบชานเมือง
“ฮั่นแน่แกตั้งใจจะเป็นฤษี…เอ๊ะ หรือว่าตั้งใจจะฉุดสาวไปกกวะ บอกกันมาเถอะน่า”
นันทพัททำเสียงเหย้าแหย่เพื่อนรัก ทั้งที่รู้ว่าจอมนราไม่มีทางที่จะทำอย่างที่ตนพูดได้อย่างแน่นอน เพราะว่าเพื่อนของเขาคนนี้นอกจากจะมีรูปร่างหน้าตาที่จัดได้ว่าหล่อเหลาคมคาย ยังมีหน้าที่การงานและทรัพย์สมบัติที่มากมายมั่งคั่งอะไรๆก็ดูเพอเฟกไปซะหมด จนไม่ว่าสาวไหนก็อยากที่จะวิ่งเข้าหาเพียงแค่กระดิกนิ้วเรียก อย่างนี้เพื่อนเขาจะต้องไปฉุดสาวที่ไหนอีกเล่า นันทพัทคิดอย่างขำๆ ไม่ทันได้สังเกตสีหน้าของเพื่อนรักว่ามีบางอย่างวาบขึ้นบนใบหน้าแสดงอาการฟันกรามที่บดกันแน่น
“ไม่แน่นะ ฉันอาจจะต้องทำแบบที่แกว่ามั่งล่ะ..แก้เซ็งไปพลางๆ เบื่อสาวๆใจกล้าเต็มกลืนแล้ว”จอมนราพูดเป็นนัยแฝงที่ไม่มีใครจะรู้ความนัยได้ดีเท่ากับตัวของเขาเอง
“แกคงจะสนุกพิลึกว่ะ เอ๊า..มาๆดื่มฉลองให้กับแกก่อนที่แกจะจากกันไปอยู่เป็นฤษีเฝ้าเกาะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น