คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #60 : Ep.60 - Silly
UNagain.60 – Silly
“ซ-ซีหลง? นี่เธอคือ【กรงเล็บมาร • ซีหลง】งั้นเหรอ?”
“จ๋าจ้ะ”
หล่อนยิ้มกว้างให้ วีดซึ่งเคยได้ยินชื่อเสียงของเธอถึงกับสั่นสะท้าน
ท่าทีอันแปลกพิกลนี้จึงทำให้เกลงุนงงไปชั่วขณะ “พวกเดียวกันไม่ใช่เหรอ?” พอถามไปแบบนั้น
วีดก็ส่ายพั่บๆกล่าวเสียงสั่น
“ก็จริงว่าซีหลงน่ะเคยเป็นอดีตผู้นำกลุ่มไอแซค แต่ว่าตอนนี้น่ะ––”
วูบ!
“หล่อนเป็นคนทรยศ..!”
เปรี้ยง! บังเกิดแรงปะทะมหาศาลดังกังวานก้องไปทั่ว แรงลมหอบใหญ่พัดฮู้ดบนศีรษะวีดลง
เผยให้เห็นเส้นผมยาวจรดกลางหลัง ตัวเขาในตอนนี้ถึงกับถ่างตาค้างแทบถลน
เบื้องหน้านั้นปรากฏกรงเล็บอสุภะลอยค้างติ่งห่างออกไปไม่เกิน 5 เซนฯ
———หากไม่ได้ขาอสุภะของเกลต้านไว้ล่ะก็หัวของวีดคงกระจุยไปแล้ว!
“อึ๋ย..!” เจ้าของผมยาวสลวยรีบเบือนหน้าหนีทันที
ขณะเดียวกันเกลก็บิดพลิ้วถีบเท้าอีกข้างออกไปในท่าดรอปคิก ซีหลงเมื่อเห็นเช่นนั้น
จึงเปลี่ยนกระบวนท่าคว้าหมับเข้ากลางแข้งของเกล
ก่อนจะเร่งท่าพลังจิตยกตัวเขาฟาดลงกับพื้นอย่างจัง
เปรี้ยง! เสียงกัมปนาทดังลั่นอีกครั้ง
เกลถึงกับสำรอกเลือดคำโต อวัยวะภายในบอบช้ำ ชายหนุ่มข่มความเจ็บปวดไว้ในใจ
ก่อนจะเตะตัดขาอีกฝ่ายแก้สถานการณ์
———ด้วยเหตุนี้ซีหลงจึงถอนมือล่าถอยออกไป
“ฟิ้ว! น่ากลัวๆ ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อนั่นไม่ใช่ธรรมดาเลยแฮะ”
หล่อนหัวเราะร่วน แล้วว่า “เหมือนกับร่างกายมันผิดจากมนุษย์มนายังไงก็ไม่รู้สิ”
“.....ตาดีซะจริงนะ ก็แค่ร่างกายถูกดัดแปลงนิดหน่อยน่ะ”
เพียงปะทะไม่กี่กระบวนท่า อีกฝ่ายกลับรู้ตื้นลึกได้ถึงขนาดนี้
———ยัยนี่ดูถูกไม่ได้จริงๆ!
เกลคิด พลางเปล่งคำถามออกไป “ไม่ได้เจอกันนาน แขนกับตาหายไปไหนซะแล้วล่ะ” คำพูดยียวนกวนประสาทนี้ ส่งผลให้หล่อนกระตุกคิ้ว แล้วว่า “นี่นายเป็นใคร?”
“เป็นศัตรูไงล่ะ”
“อย่ามาเล่นคำถามปุจฉาวิสัจจะนาดีกว่า” ซีหลงกางขาออกให้มั่น จากนั้นเส้นผมดำขลับจึงสยายออกไประต้นคอ
เส้นเลือดปูดโปนพลันทิ่มทะลวงผ่านเนื้อหนังปกคลุมไปทั่วสรรพางค์
.....นี่คือร่างแปลงสมบูรณ์!
“อย่าทำให้อยากแล้วจากไปล่ะ” ซีหลงเปรย
ฟุ่บ! เหนือสติและการรับรู้ เบื้องหน้าของเขานั้นจู่ๆก็ปรากฏอสุภะหญิงขึ้นตรงหน้า
แย่แล้ว! แม้ในใจจะคิดเช่นนั้น ทว่าก็สายเกินไปเสียแล้ว
ป่ง!
การ์ดซึ่งถูกยกขึ้นต้านรับอย่างลวกๆถึงกับหงองุ้มพลิกกลับไปคนละทิศ
กระดูกแตกเป็นผุยผง เกลรับรู้ได้อย่างนั้น
ก่อนจะกระเด็นไปตามแรงอัดลอยถลาหน้าทิ่มดินร่วม 5-6 เมตร “แค่กๆ..แค่กๆ..” แข็งแกร่ง! ซีหลงแข็งแกร่งเกินไป! เกลลอบสบถในใจ ทว่าก่อนจะทันได้ลุกขึ้นจากพื้น
———ตรงหน้าก็เผยฝ่าเท้าสีโลหิตง้างรอไว้แล้ว
ตึง! ตึง!
ตึง!
“อย่าหนีเซ่..!” สาวแกร่งคำรามเหี้ยม
พร้อมกันก็กระทืบเท้าลงไปไร้ซึ่งความปราณี โดยมีเกลกลิ้งหลบอย่างทะลักทุเล
สถานการณ์แบบนี้คล้ายตอนที่สู้กับชิมาสุอยู่ไม่น้อย จะต่างกันเพียงแค่ความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย
เกลได้แต่กัดฟันกรอดก่อนกำทรายในมือแน่น
แล้วขว้างเข้าใส่ตาของซีหลงทั้งอย่างนั้น
“อึก..!? ก-แก!” ซีหลงถึงกับชะงักงันขยี้ตาเป็นการใหญ่ จังหวะนี้จึงเป็นโอกาส
เกลเหยียดกายขึ้นถีบอกอีกฝ่ายอย่างหมดจด เปรี้ยง! ซีหลงถึงกับพ่นโลหิตเป็นฟูมฟอยตัวลอยคว้างอยู่กลางอากาศ
———ดังนั้นนี่จึงเป็นโอกาสอีกครั้งหนึ่ง
ท่าพลังจิตของอาคมอสุภะพลันถูกเรียกใช้
ป่ง! ป่ง!
ป่ง!
ลูกเตะจำนวนมากล้วนถูกประโคมเข้าใส่อย่างไม่หยุดยั้ง! แม้กำลังขาจะสู้หญิงสาวไม่ได้
แต่ความเร็วนั้นนับเป็นอีกเรื่องหนึ่ง หนึ่งครั้ง...สองครั้ง...สี่ครั้ง...แปดครั้ง...สิบหกครั้ง
ในระยะเวลา 3 วินาทีกลางอากาศ———
ชายหนุ่มกลับซัดลูกเตะถึง 23 ครั้งเข้าตำแหน่งเดิม ณ กลางอก
“ฮ่าห์!”
เปรี้ยง!
และครั้งที่ 24 จึงตอกอกของซีหลงด้วยสันเท้า จนตัวตกดินพื้นแตกออกเป็นข่ายใยแมงมุมรอบด้าน
ซีหลงกระอักเลือดไม่หยุด โดยมีเกลซึ่งยืนสงบนิ่งมองอีกฝ่ายอย่างใจเย็น บาดแผลที่แขนทั้งสองเริ่มสมานกันทีละน้อยตามความสามารถของอาคม【อสุภะ】ตอนนั้นเองที่ซีหลงเปรยขึ้น
“ก-แกเป็นใครกัน?”
“เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอก”
“งั้นเหรอ? ไม่คิดเลยว่านอกจากเจนฟ้ากับดิเอโก้แล้ว
ไอแซคจะยังมีคนเก่งขนาดนี้อยู่” ซีหลงยิ้มบางขึ้นบนหน้า
แล้วกล่าวต่อ “น่าเสียดายจริงๆ ที่ชั้นมาได้แค่นี้”
“ชั้นไม่ใช่พวกไอแซค”
“ว่าไงนะ?”
เขาไหวไหล่วูบหนึ่งก่อนชี้นิ้วโบ้ยไปยังวีดซึ่งอยู่ห่างกันไม่ไกลนัก “ไอแซคน่ะมีแค่หมอนั่นเท่านั้น”
ก่อนจะง้างขาขึ้นเหนือศีรษะซีหลง แล้วเอ่ยเสียงเหี้ยม
“ทีนี้ก็ได้เวลาตายของเธอแล้ว”
“.........”
ทันใดนั้นหล่อนก็หัวเราะออกมาดังลั่น
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! เข้าใจล่ะ
เป็นอย่างนี้นี่เอง”
“.....?” เกลขมวดคิ้ว
จากนั้นหล่อนจึงชิงโพล่งขึ้น “อสุภะรูปแบบดัคน่าชายซึ่งไม่ได้ฝักฝ่ายไหน
เท่าที่จำความได้เนี่ยมันก็มีอยู่คนๆหนึ่ง ถึงจะแทบเป็นไปไม่ได้ก็เถอะ––”
———หล่อนฉีกยิ้มพูด
“นายคือเกลที่ถูกหลอกใช้คนนั้นสินะ?”
“.........”
“ถูกเผงสินะ แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะยังมีชีวิตอยู่แบบนี้” ตึง! ราวกับสนองต่อคำพูดนั้น เกลจึงกระทืบเท้าลงกลางอกซีหลงจนหล่อนลิ้นจุกปาก
ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้แล้วว่า
“ถ้าใช่แล้วทำไม?”
“หึ...หึหึหึ ค่อก!
ได้ข่าวว่าตายไปแล้วแท้ๆ พอมาเจอกันอีกทีในสภาพนี้นี่มันช่างน่าประหลาดใจซะจริง” หญิงสาวหัวเราะปนสำลักไอค่อกแค่ก เห็นดังนั้นเขาจึงขยี้เท้าซ้ำจนเธอแผดร้องออกมาดังลั่น
“พูดจบแล้วใช่ไหม?”
เกลตอบเสียงเรียบ จากนั้นหญิงสาวจึงเอ่ยต่อ “ค-คิดไม่ผิดเลย
ดูเหมือนจะยังแค้นชั้นอยู่สินะ เรื่องนี้น่ะไม่ขอปฏิเสธหรอก แต่ว่าขืนนายฆ่าชั้นตอนนี้ล่ะก็มีหวังได้เสียใจภายหลังแน่”
“คิดจะเล่นลิ้นอะไรอีกล่ะ?”
“ฮะฮะฮะ.....นายรู้จัก【ประตูภพ】รึเปล่า?”
“หุบปากไปซะ ชั้นไม่อยากฟัง”
“ถ้าไม่อยากฟัง
นายคงขยี้หัวชั้นทิ้งไปแล้วล่ะ”
“อึก!” พอถูกกลับมาอย่างนั้น ชายหนุ่มจึงได้แต่สะอึกคำ ซีหลงใคร่ใส่ใจชิงปริปากต่อ
“นายอาจไม่รู้จัก แต่【ประตูภพ】น่ะเป็นของวิเศษอย่างหนึ่ง” เธอแหงนหน้าขึ้นมองฟ้าสีแดงฉาน
“มันเป็นสิ่งที่มีไว้ข้ามภพระหว่างมนุษย์และนรก”
“ต้องการจะสื่ออะไร?”
เขาได้แต่ลอบหลั่งเหงื่อเย็นไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะมาเล่นไม้ไหน
ทางด้านซีหลงเองก็ปรือตาขึ้นมองเกลอย่างคาดหวังในบางสิ่ง แล้วตอนนั้นหล่อนจึงเผยความลับออกไป
“ชั้นรู้จักที่ตั้งของ【ประตูภพ】การจะเข้าไปชิงมันมาน่ะนับเป็นเรื่องยากสำหรับชั้น
ก็ถ้าทางนี้ลุยเดี่ยวล่ะนะ”
“นี่เธอ...อย่าบอกนะว่า––”
———ซีหลงเหยีดยิ้มชั่วร้ายออกมาอีกครั้ง
“ร่วมมือกับชั้นซะสิ เกล”
۞۞۞
ความคิดเห็น