คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2(รีไรท์สมบูรณ์)
อะไรนะ...ให้ตายสิ ฉันกลายเป็นหญิงสาวในจินตนาการของใครเข้าแล้วล่ะเนี่ย แต่ที่รู้ๆเขาต้องเป็นคนมีอิทธิพลแน่ๆเลย ถึงพาฉันเข้ามาในนี้ได้ แล้วฉันจะตอบยังไงดี ต้องทำเป็นไม่ตื่นเต้นๆๆ(แต่ความจริง ใจนี้แทบหลุดออกมาจากอก)
"จริงๆเหรอ ที่นายบอกว่าฉันเป็นเสป็คของนาย?"ฉันรู้สึกว่า พวกผู้ชายนี่ชอบมามุกเดิมๆเสียจริง
"แน่นอนที่สุด...สาวน้อย ^-^"เฮ้ๆ นายแอบลามปามนะ ไม่รู้จักกันมาเรียกสาวนงสาวน้อย...เดี๋ยะ! แม่ซัดเปรี้ยง
"อืม..จะว่าไป นายก็...ใช้ได้เลยนะ"ฉันพูด
"ที่ว่าใช้ได้นี่ ยังไงล่ะ...ไม่ใช่ใช้ไปไถนาได้นะคร้าบบบ...^0^"แหมๆ ย้อนจริงนะ แต่ไม่ไหว แป้กว่ะ - ^-
"ก็....นายน่ะ ทั้งหล่อ....เท่ ดูมีอิทธิพลดี ฉันนะชอบมากเลย คนที่ดูเถื่อน เซ็กซ์ เอ็กซ์ กระชากใจแบบเนี่ย ~O~"ฉันว่าพลางใช้นิ้วเรียวยาว ตั้งแต่ไหล่ของเขาลงมาเรื่อยๆ....เรื่อยๆ...จนเราจับมือกัน(นี่ฉันแอบแต๊ะอั๋งเขาอ่ะเปล่าเนี่ยะ ^///^)
"งั้น...ถ้าไม่เป็นการรังเกียจ เธอจะสละเวลาสักนิดไปนั่งดื่มกับฉันที่เคาท์เตอร์ได้ไหม?"เขาพูดพร้อมกับส่งสายตาวิงวอนมา อ๊ะ! ฉันจะละลายไหมเนี่ย
"แน่นอนค่ะ!"ฉัน(รีบ)นำมือของฉันไปสอดที่วงแขนของเขา ที่พร้อมจะควงฉัน 55+
เคาท์เตอร์
"จะสั่งอะไรไหม?"เขาถาม
"อืมม...ขอเป็นอะไรก็ได้ที่มันแรงๆ ที่นึงก็แล้วกัน"
"โห! ดื่มอย่างนั้น ระวังจะกลับบ้านไม่ไหวนะครับคนสวย”
เหอๆ คนอย่างฉันนี่หรือจะกลับบ้านไม่ไหว ขอบอก คอทองแดง ย่ะ
"ไม่เป็นไรหรอกถ้าไม่ไหวก็ให้นายไปส่งไง เฟียส ^_^”ฉันส่งยิ้มอย่างเชิญชวนให้เขาหนึ่งที
“ยินดีครับ ^--^”เขายิ้มตอบ
“เออ ว่าแต่นายสั่งอะไรไปล่ะอย่าบอกนะว่าแค่ SPY โห่..จิ๊บๆ"ฉันเย้ยเขาเล็กน้อย
"นี่ผมดูอ่อนหัดขนาดนั้นเลยหรอ...เหอะ อย่างผมมันต้องนี่....."พูดเสร็จเขาก็เรียกบาร์เทนเดอร์ ที่กำลังเขย่าๆๆๆ อย่างเมามันส์
"น้อง เอาเป็นไวน์แรงๆ 2 ที่"
"สักครู่ครับลูกพี่! " โห...นายนี่ มีลูกน้องเยอะจริงๆ เป็นมาเฟียหรือเปล่าเนี่ย
"เอ่อ แล้วนี่นายเป็นใครในผับนี้เหรอ เห็นมีแต่คนเกรงกลัวนายแล้วยังเรียกว่าลูกพี่อีก"ฉันถามเขาในขณะที่ค่อย
“จะขอแนะนำตัวอีกทีแล้วกันนะครับ ผม...เฟียส อนาคตเจ้าของผับ ‘The C-Crown’ แห่งนี้ครับผม! "
นายเฟียสว่าพลางทำมือตะเบ๊ะ นายนี่เหมาะสมที่จะไปเรียนลูกเสือใหม่จริงๆ(ท่าวัตยาหัตถ์ก็ทำไม่ได้เรื่อง -0-")
"ฉันลีเบอต์ค่ะ เรียกสั้นๆ ว่าลี ยินดีที่ได้รู้จักนะคะเฟียส"ฉันทักตอบตามมารยาท
"ชื่อแปลกดีนะครับ”
“นิดหน่อยค่ะ ^-^”
“ถ้าอย่างนั้นขอดื่มให้กับมิตรภาพของเราครับ ^0^"เฟียสยกแก้วขึ้นเล็กน้อย
"ที่อาจจะพัฒนาไปมากกว่านี้...ได้ใช่ไหมคะ!? -v- "แหมๆ คำพูดของฉันนี่ ดูเชิญชวนให้เขามาเป็นแฟนยังไงก็ไม่รู้ อุ๊ย! เขินนน *///*
"...มันก็ไม่แน่ จริงไหมครับ"ตอนนี้มือปลาหมึกของเขา กำลังยื่นมากุมมือฉันอยู่
"เฟียสนี่ ดูมีเสน่ห์เหมือนกันนะคะ"ฉันพูดพลางจ้องตาเขา ราวกับต้องการจะค้นหาอะไรบางอย่าง ที่ซ่อนอยู่ในนัยน์ตาคู่นั้น
"แล้ว...ไม่คิดบ้างหรือครับ ว่าลีเองก็มีเสน่ห์ที่สามารถลากจูงผม เข้าไปนั่งในหัวใจได้เลย"อี๋ย์..น้ำเน่า
"ไม่ทราบสิคะ แต่ลีว่ามุกของเฟียสมันเน่าๆ ยังไงก็ไม่รู้นะคะ" ใช่แล้ว ตอนนี้ฉันกำลังเลี่ยนสุดๆ
“ถึงจะน้ำเน่าแต่ก็ยังเห็นเงาจันทร์นะครับ”
“เสี่ยวไม่ไหวแล้ว - -^^”ฉันเริ่มจะทนอาการมุกควายๆ ของเขาไม่ไหวแล้วนะเนี่ย
“เสี่ยวนักเพราะรักลี” โอ๊ย! พอกันที....มุกนี้ฉันรับไม่ได้ สุดตีนจริงๆ
“พอเถอะคะ...ขอร้อง ไม่ไหวแล้ว....”ฉันตอบอย่างเอือมระอา
"จะเอาอย่างนั้นก็ได้ครับ " ^-^ หน้าตาเขาดูยิ้มแย้มมากๆเลย
เฮ้อ~ เขาเป็นคนที่ทำให้สาวน้อยอย่างฉัน แอบปลื้มไม่ได้ตั้งแต่แรกพบ ~
"เฟียส...อายุเท่าไหร่หรอคะ?"ตอนนี้ฉันเริ่มมึนหัวเล็กน้อยแล้วนะเนี่ย สงสัย..ฉันคงไม่ได้ดื่มนาน เลยแอบแฮงค์ - ~ -
"ปีนี้ก็ 17 แล้วครับ..."เอ๋! หน้าก็อ่อน อายุก็น้อย ใช้ได้ๆ!!
"ปีนี้ลีก็ 16 แล้วล่ะค่ะ...ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเรียกว่าพี่เฟียสแล้วสินะ ถึงจะถูก "ฉันตอบอย่างคนมีมารยาท และได้รับการศึกษา โฮะๆๆ (เมาแล้วๆ)
"อย่าเรียกพี่สิครับ มันดูแก่ -*-"
"ถ้าอย่างนั้นก็แล้วแต่เฟียสเถอะค่ะ"ไม่แก่หรอกค่า..ที่ฉันเรียกอย่างนั้น ก็เพราะกลัวนายคิดว่าฉันตีซี้กับทายาทเจ้าของผับนี้
"แล้วนี่ โรงเรียนของลีเปิดวันไหนเหรอครับ"
"พรุ่งนี้ค่ะ" -0-ฉันทำสีหน้าเบื่อสุดๆ
"เหมือนผมเลย เซ็งเป็นบ้าเลยเนอะ"เฮ้ๆ นายเริ่มตีซี้ฉันเหมือนกันนะ -*-
โอ๊ย! เป็นอะไรกันฉัน อยู่ดีดีก็ปวดหัวตุ้บๆๆ เหมือนสมองจะระเบิดยังไงอย่างนั้นเลย อ๊ากก! ไม่ไหวแล้ว...ออกไปเต้นคลายเครียดดีกว่า เพื่อจะช่วยให้ดีขึ้น
" ^_^ "(ใบหน้าของเฟียส)
"เฟียสคะ เราออกไปเต้นกันบ้างไหมคะ อยู่แต่ตรงนี้มันอึดอัดยังไงบอกไม่ถูก - - "ฉันว่าพลางขยับตัวไปมา
"ก็ดีนะครับ เพลงกำลังสนุกอยู่เชียว เชิญครับเจ้าหญิง"เฟียสหงายฝ่ามือเพื่อรองรับมืออันอ่อนนุ่มของฉัน และเราก็เดินไปแด๊นซ์(อย่างสุดเหวี่ยง - -^)ที่กลางฟลอร์ได้อย่างไม่อายใคร(โดยเฉพาะฉัน >_<)
' อย่าทำให้รักเดี๋ยวมันหลงเดี๋ยวมันรัก ฉันตั้งหลักไม่ทันเดี๋ยวจะรั้งไว้ไม่ไหว รักมันปักหัวใจทำไง จะดึงออกไปก็ดึงไม่ออก....~ '
"ลีครับ เฟียสเป็นคนใจง่ายหรือเปล่าที่หลงรักลีขนาดนี้"
"ไม่รู้ซีคะ แต่ทำไมเฟียสต้องแอบขุดหลุมไว้ตอนที่เราเจอกันด้วยล่ะคะ ดูสิ...ทำให้ลีต้องตกหลุมรักเฟียสเลย ~o~”
เป็นไงๆ สะใจโจ๋จัง ฮ่าๆๆ โจ๋เรนเจอร์ๆๆ เราไม่เกรงใจใครๆ จ๊ะๆ โจ๋เรนเจอร์
"ฮ่าๆๆ ลีนี่ รับมุกผมได้ตลอดเลยนะครับ"
"แน่นอนคะ โอ๊ะ! ~ "นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย มึนๆ เซๆ ยังไงก็ไม่รู้
"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
"ลีรู้สึกมึนหัวนิดหน่อย ยังไงก็ขอตัวกลับก่อนแล้วกันนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปโรงเรียนสาย - v -"ฉันโบกมือให้เฟียสเล็กน้อย ก่อนที่จะหันหลังเดินกลับออกจากผับ
"ให้ผมไปส่งนะครับ ^*^"เฟียสจับข้อมือของฉันไว้ก่อนจะเอ่ยวาจาอย่างสุภาพ
"ไม่เป็นไรคะ ฉันกลับเองได้~"
"แล้วจะกลับอย่างไรล่ะครับ - - ^"เฟียสมองดูตัวฉันอย่าง...เอ่อ...เรียกว่าอะไรดีล่ะ สมเพชหรอ? ไม่ใช่มั้ง เรียกว่าเอ็นดูจะน่ารักกว่าเยอะนะ ^_^ เพราะในตอนนี้ฉัน ดูไม่ต่างอะไรจากคนเมาโดยทั่วไป ผมยาวที่ปล่อยสลวยดูยุ่งเหยิงผิดกับตอนแรก หน้าตาที่แต่งแต้มมาด้วยเครื่องสำอางค์อย่างเล็กน้อย ถูกลบออกหมด แต่ก็ยังคงความเซ็กซี่ของเค้าโครงหน้าของฉันอยู่
"ก็...แท็กซี่สิคะ ฉันไม่ได้ขับรถมาเองหรอก"ฉันตอบอย่างมึนๆ
"แล้วถ้าเกิดโดนทำมิดีมิร้ายล่ะครับ...."เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนว่าเป็นห่วง
"โอ๊ย! เฟียสคะ ถึงคราวคนมันจะโดนทำอะไรนะ ก็คงโดนแม้กระทั่งตอนนั่งอยู่เฉยๆแล้วล่ะค่ะ"ฉันเริ่มหงุดหงิด นี่จะซักไปถึงไหนเนี่ย ง่วงแล้วน้า....~0~
"ผมคิดว่าคุณคงไม่อยากได้สามีเป็นคนขับแท็กซี่หรอกนะครับ ^,^"เขาทำท่าพลางจะหัวเราะ หน็อย! ดูถูกฉันหรือยะ เริ่มไม่ตลกแล้วนะ...
"ถ้าลีได้สามีเป็นคนขับแท็กซี่ ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเฟียสนี่คะ ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง...แต่ตอนนี้ ลีง่วงมากแล้ว"
"ถ้าอย่างนั้น ได้ผมเป็นสามีไม่ดีกว่าหรือครับ" ^0^
"นายนี่มัน......"
"นะคร้าบบ~ "เฟียสอ้อนฉัน อย่างกับลูกหมา....(เปรียบให้ดีกว่านี้ไม่ได้หรือไง - -^)
"ก็ได้ค่ะ...ตามใจ ดี...ฉันจะได้ไม่ต้องเสียค่าแท็กซี่"เฮ้อ~ สุดท้ายก็แพ้ลูกอ้อนของหนุ่มหล่อจนได้สินะฉัน
"เยส!!! "เขากระโดดอย่างตัวลอย นี่มันจะดีใจอะไรกันนักกันหนาวะ
"แล้ว...รถนายอยู่ไหนล่ะ - -^"
"เชิญทางนี้ครับ ^O^"แล้วนายเฟียส ก็จูงข้อมือของฉันไปยังรถสปอร์ตสีดำรับกับท้องฟ้ายามราตรี
ว้าว! นี่ขนาดฉันเห็นลางๆเลือนๆ ยังสวยเลย...เนื้อสีของรถที่เป็นแบบมัลทริก เป็นประกายสะท้อนกับแสงไฟ ฉันถือโอกาศเปิดประตูขึ้นรถเองโดยที่ไม่มีใครเชิญและกำลังจะล้มตัวลงนอน
" นี่นายฉันขอนอนก่อนนะ ถึงแล้วบอกด้วย...."ว่าแล้วฉันก็ล้มตัวเอนเบาะรถให้สโลปป์ลง
"อ้าวลี แล้วบ้านของลีอยู่ไหนล่ะ.....ลี...."
"หืม....อะไร โอ๊ย! รำคาญอย่าถามสิคนง่วงๆ จะนอน"แล้วฉันก็นับ 1 2 3 หลับปุ๋ยสู่นิทรา
(( Talking By : Fiest ))
อะไรกันเนี่ย เด็กคนนี้(ทั้งๆที่ตัวเองก็เป็นเด็ก - -^)กล้ามากมาย...ที่ออกมาเที่ยวกลางคืนแบบนี้ โดยไม่รู้ร้อนรู้หนาว ถ้าเกิดว่าวันนี้ฉันไม่มาคุมผับเธอคนโดนไอ้พวกนั้น ลากเข้าไปทำอะไรต่อมิอะไรแล้วซีนะ เฮ้อ! แล้วนี่ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าบ้านของยัยนี่อยู่ที่ไหน เอาไงดีวะ~ พาไปที่ห้องก่อนดีกว่า แล้วค่อยคิดอีกที
"ลี....ลีเบอต์ครับ"อะไรวะ! นอนหลับเป็นตายเลย อย่างนี้น่ะเหรอจะกลับแท็กซี่...ได้โดนลากไปรุมโทรมเสียมากกว่า
เฮ้อ~ ในที่สุดผมก็ต้องอุ้มเธอ ด้วย 2 แขนอันแข็งแกร่งและกำยำของผม ก่อนที่จะขึ้นลิฟท์ไปยังชั้น 54 ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยลักษณะเพ้นท์เฮาส์ระดับหรู มีอาณาเขตครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมด ซึ่งสามารถใช้สอยได้หลายร้อยตารางเมตรพร้อมระเบียงที่ยื่นออกไปนอกชาน มองวิวทิวทัศน์ได้ทั่วกรุงเทพฯ เพ้นเฮาส์ที่ผมอยู่นี้มีชื่อว่า ' เดอะ เพิร์ลทาวน์ ' มีทั้งหมด 4 ตึก ซึ่งการออกแบบทั้งหมด ออกแบบโดยบริษัทของพ่อผม โดยมีผู้ช่วยเป็นลูกชายคนเก่ง(ซึ่งไม่ใช่ผม) พี่ชายผมเองอายุแค่ 18 เชอะ! ทำเด่นเกินหน้าน้องไปเปล่าพี่
' เสี๊ยงง...รถด่วนขบวนสุดท้ายยยย..~ แว่วดังฟังแล้วใจหายย~~ '
เสียงริงโทนเพลงโปรดชวนสยิวกิ้วหัวใจของผมดังขึ้น ผมว่าเพลงนี้ฟังแล้วได้ใจดีครับชอบๆ ^O^
- ติ๊ด -
"ฮัลโหล...ครับ...อ้าว! กีกี้เองหรอจ๊ะ.... ไม่ได้คนดี วันนี้ห้องพี่ไม่ว่าง อืมม...ไว้เป็นวันศุกร์หน้ากี้ค่อยมานอนได้ไหม พี่สัญญาว่าจะทำให้สุดที่รักของพี่ ขึ้นสวรรค์ตลอดสุดสัปดาห์เลย...นะ โอเค บาย~ จุ๊บๆ "
ในที่สุดก็วางสายเสียที ผู้หญิงสมัยนี้ ไม่เห็นความสำคัญของพรหมณ์จรรย์แล้วหรือไงนะ ถึงได้มั่วไปทั่วแบบนี้ อ๊ะๆ ผู้ชายไม่ผิดนะครับ...แค่สนองความต้องการของเธอๆๆๆๆ ก็เท่านั้นเอง....
แล้วฉันจะเอายังไงกับแม่สาวน้อยคนนี้ดีล่ะเนี่ย ' เห่อๆ ถึงผมจะเป็นเพลย์บอย...แต่ผมก็ไม่เคยลักหลับใครนะครับ (เพราะมันไม่ได้อารมณ์ -- * -- )
ตอนนี้เธอกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์ในห้องนอน ดูๆไปแล้ว ผมว่ายัยนี่ดูแก่นๆ กล้าๆ ไม่ดูแสร้งกระแดะ(แต่กระแดะเลย - *- )ผมชอบผู้หญิงสไตล์นี้อยู่แล้ว ที่ว่า 'ฉันก็เชี่ยว เธอก็โชกโชน..ไม่ต้องปรับความเข้าใจกันมาก' อย่างนี้ล่ะครับ ความคิดของเหล่าเพลย์บอย(อย่างผม ^0^)
เช้าวันรุ่งขึ้น
ฮ้าวว~ ฉันค่อยๆปรือตาขึ้นมาเล็กน้อย และกระพริบตาเพื่อปรับแสงไฟในห้องให้เข้ากับม่านตาของฉัน เอ๋!? นี่....ฉันรู้สึกว่าห้องนี้มันไม่ใช่ห้องของฉันนะ เพราะว่า ผ้าห่มกับผ้าปูที่นอนของฉันไม่ใช่สีนี้...- -^
ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นและตรวจดูสภาพของตัวเอง นี่มันไม่ใช่ชุดของฉัน...นี่มันเป็นลักษณะชุดนอนของผู้ชายเลย!!! อะไรกันเนี่ย ฉันเริ่มงงไปหมดแล้ว -*- ฉันเริ่มเดินสำรวจห้องนอนนี้ แน่นอนว่ามันไม่ใช่ห้องของฉัน
แอ๊ดดดด~
ฉันเปิดประตูบานหนึ่งออก และก็ได้พบกับ.........
"อ้าว! เป็นไงครับลีตื่นแล้วเหรอ ^_^"ชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยทักฉันในขณะที่เขา กำลังนั่งกินขนมปังปิ้ง และดูทีวีอย่างสบายใจ....นี่เขาคือใครกัน
"เอ่อ....นาย...."
"นี่จำฉันไม่ได้หรือไง ก็คนที่เธอเจอที่ผับเมื่อคืนไง "คนที่เจอเมื่อคืน?....ใครน้า~ อ้อ...นึกออกแล้ว
"อ๋อๆ ฉันนึกออกแล้ว...ที่แท้ก็สุดหล่อนี่เอง ^0^"ฉันพูดอย่างฉอเลาะ
"อยู่แล้ว! ^ ; ^"นายนั่นทำท่าตะเบะอีกแล้ว
"ชื่อเฟียสใช่มั้ย?"ฉันถามอย่างไม่แน่ใจ ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าวตรงข้ามกับเขาอยู่
"อืมม..."
"นี่ๆ ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย?"ฉันคว้าขนมจากปากของนายนั่น ที่กำลังจะเอาเข้าปาก ก่อนที่ฉันจะสวาปามเอง อิอิ
"เธอ...อย่าแย่งขนมปังฉันสิ - ^ -"เขาทำหน้ามุ่ยเล็กน้อย
"อ๊ะ! ขอโทษ >..<"
"........."
"ขอถามเลยนะ...เมื่อคืนฉันกับนายมีอะไรกันหรือเปล่า~"
"พรวดดด!!!"ทันใดนั้น เขาก็สำลักโอวัลตินร้อนที่เขาดื่มอยู่ทันที
"อี๋..นายทำอะไรนะ"ฉันพูดอย่างฉุนนิดๆ
"เธอนี่...ถามตรงจังนะ - -^"
"ก็...การที่เป็นคนตรงเนี่ย ได้ข่าวว่า....ผู้ชายชอบไม่ใช่หรอจ้ะ ^_^"
" คร้าบ...."
"แล้วเมื่อไหร่จะตอบคำถามฉันล่ะ...."นั่นน่ะสิ นายนี่ไปไกลแล้วนะ
"คือว่า......"
"ยังไง....- -"
"เธอกับ….ฉัน"เขาว่าพลางทำสีหน้าครุ่นคิด จะตอบเร็วๆ หน่อยไม่ได้หรือไงฉันใจร้อนนะยะ เดี๋ยวจับปล้ำเสียเลยนี่ - -
"ทำไม?..."
"เหอๆ คนอย่างฉัน มีเหรอที่จะพลาดแอ้มสาวน้อยน่ารักอย่างเธอ.."เขาตอบพลางยิ้มเล็กน้อย(แอบหื่นง่ะ)
“นายว่าอะไรนะ ! ?”
อึ้งสิคะ...อะไรกันเนี่ย ฉันงงไปหมดแล้วนะ ตกลงว่าเมื่อคืนฉันกับนายนี่มีอะไรกันหรือเปล่าเนี่ย!!!!
แก้ไขครั้งแรก - 19/10/49
แก้ไขครั้งที่สอง - 23/10/49
แก้ไขครั้งที่สาม - 20/02/50
ความคิดเห็น