คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : Chapter}}}:36>> ปะทะเดม่อนความสนุกยังไม่จบ
“ไม่เห็นต้องกลัวขนาดนั้นเลยนะครับพวกผมน่ะไม่ทำอะไรแขกหรอกครับ”เหมือนไคจะจับความรู้สึกของแขกได้จึงหันมายิ้มให้ เป็นรอยยิ้มที่เปล่งประกายอบอุ่นและหาได้ยากยิ่งจากใบหน้าอันเมินเฉยนั้น
ในระหว่างที่ทุกคนกำลังอึ้งกับรอยยิ้มที่ราวกับสะกดทุกสิ่งเอาไว้นั้นก็มีเสียงหวานนุ่มลึกดังมาจากชั้นสองของคฤหาสน์
“แขก...มากันแล้วเหรอ?”น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความหวานเสียจนขนลุก แถมยังฟังดูมีอำนาจอย่างประหลาดจนแทบจะไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตา
“อ้าว เป็นอะไรกันไปล่ะเหงื่อแตกซกเลยนะ”ตำแหน่งที่มาของเสียงเปลี่ยนไปจากแต่เดิมเสียงนั้นอยู่บนชั้นสองตอนนี้เจ้าของเสียงกลับกำลังยืนอยู่เบื้องหน้าของสึนะ
“ตะตั้งแต่เมื่อไหร่!!!”ทั้งวองโกเล่รุ่น 1 และ A.A.ก็ต่างอุทานออกมาพร้อมกันมีเพียงสึนะเท่านั้นที่กำลังอยู่ในภาวะขวัญหนีดีฝ่อเหงื่อแตกอย่างหนัก
ตรงหน้าคือสตรีในชุดสีดำสนิทจึงทำให้ผิวที่ขาวอยู่แล้วยิ่งซีดเข้าไปอีก เรือนผมสีแดงชาดราวกับกุหลาบป่าและดวงตาสีฟ้าล้ำลึกนั้นราวกับจะสะกดทุกสิ่งให้หยุดนิ่ง มือขาวเนียนลูบไล้ใบหน้าของสึนะอย่างช้า ๆ ริมฝีปากอวบอิ่มชมพูระเรื่อเผยอออกเล็กน้อยก่อนที่ลิ้นสีชมพูนุ่มจะเริ่มเลียริมฝีปากช้า ๆ
“ปล่อยมือจากสึนะ/รุ่นที่ 10นะ!”มิโฮะและโกคุเดระที่ได้สติตรงเข้าไปแยกสึนะออกจากผู้หญิงคนนั้นทันที
“สึนะ/เดชิโม่เป็นยังไงบ้าง”คนอื่น ๆเริ่มได้สติตามมาต่างเข้ามาถามอาการของสึนะ
“ฉะฉันไม่เป็นอะไร ผู้หญิงคนนั้น...กลิ่นเลือด...อันตรายอย่าเข้าใกล้เธอ!!!”สึนะร้องเตือนโกคุเดระที่อยู่ใกล้กับผู้หญิงคนนั้นมาที่สุดเพราะเป็นคนจับตัวเธอแยกกับสึนะ
“หึหึหึ”ผู้หญิงคนนั้นยกมือขึ้น พลันเล็บของเธอก็เริ่มยาวจนคล้ายเล็บของสัตว์ป่า
“เอ๋”โกคุเดระที่รู้สึกถึงจิตสังหารหันหลังกลับมาในจังหวะที่กรงเล็บนั้นกำลังจะหวดลงมาพอดี
“หยุดก่อนครับท่านอลิซาเบธ อย่าลืมว่านี่คือแขก”ผู้ที่เข้ามาหยุดกรงเล็บนั้นคือไคมือบอบบางของเขาสามารถหยุดกรงเล็บใหญ่นั้นไว้ได้อย่างไรไม่มีใครทราบ แต่จิตสังหารของทั้งสองที่กำลังปะทะกันนั้นรุนแรงจนเห็นด้วยตาเปล่าได้
“หึหึโฮะ ๆๆๆ ฉันก็แค่ล้อเล่นเท่านั้นล่ะ...แต่สุดท้ายพวกเธอก็จะไม่ได้กลับออกไป โฮะ ๆๆๆ”อลิซาเบธยกพัดออกมาโบกสะบัดด้วยมาดราชินีทิ้งท้ายเอาไว้ให้คนฟังขนลุกเล่น ๆก่อนจะเดินจากไป
“เฮ้อ เป็นแบบนี้เรื่อยเวลาเธอโมโหหิว”ไคถอนหายใจ
‘นั่นเหรอโมโหหิว!!!’>>วองโกเล่&A.A.
เคย์และไคพาวองโกเล่และA.A.มาถึงห้องโถงกลางไม่ว่ามองไปทางไหนก็จะเห็นเพียงแต่สีดำสนิทราวกับกำลังไว้ทุกข์ให้ใครบางคน
“ท่านเดม่อนผมพามาแล้วครับ”จู่ ๆเคย์และไคก็คุกเข่าลง ก่อนที่บรรยากาศรอบ ๆจะเริ่มอึดอัดขึ้น กลุ่มหมอกหมุนวนอยู่กลางห้องโถงเริ่มปรากฏเป็นรูปร่างของคนขึ้นมา
“สวัสดีครับ วองโกเล่และแขกรับเชิญทุกท่าน”
“เดม่อน!!!”ไม่พูดพร่ำทำเพลงเทอริอาลี่กระโจนเข้าหาเดม่อนทันที ก่อนจะหวดไม้เท้าที่สร้างขึ้นมาด้วยพลังธาตุหมอกเข้าใส่ เดม่อนก็รับเอาไว้ด้วยไม้เท้าแบบเดียวกัน
“โอ๊ะโอ๋ยังเก็บไว้อีกหรือนี่ เป็นเด็กที่น่ารักจริง ๆ”เดม่อนมองไม้เท้าในมือของเทอริอาลี่ก่อนจะระบายยิ้มออกมา
“เก็บเอาไว้เพื่อฆ่าแกไงล่ะ!!!”เทอริอาลี่ฟาดไม้เท้าเข้าใส่เดม่อนอีกครั้งแต่อีกฝ่ายเพียงยกไม้เท้าขึ้นบังก็สามารถหลบทุกท่วงท่าของเทอริอาลี่ได้แล้ว
“ไม่เจอกันตั้งนานทักพ่อบังเกิดเกล้าแบบนี้เหรอ”เดม่อนยิ้มอีกครั้ง
“แกไม่ใช่!!!”เหมือนจุดไฟความโกรธในใจของเธอริอาลี่ เธอทุ่มพลังทั้งหมดเข้าใส่เดม่อนจนไม้เท้าในมือของเดม่อนกระเด็นไป
“พ่อของฉัน!!!”เทอริอาลี่ผลักเดม่อนเข้าฝาผนังอย่างแรงจนผนังแตกร้าว เดม่อนกระอักเลือดมาก้อนหนึ่งก่อนจะมองเทอริอาลี่ด้วยสายตาที่แปลกไป เทอริอาลี่ที่ตั้งใจจะเข้าไปซ้ำชะงักไปปล่อยโอกาสสุดท้ายหลุดลอยไป ร่างของเดม่อนที่ท่าทางใกล้ตายได้หายไปกลายเป็นกลุ่มหมอกแทนก่อนที่ร่างจริงจะปรากฏขึ้นเบื้องหลังเทอริอาลี่ แววตาเมื่อครู่หายไปกลายเป็นแววตาเหยียดหยาม เดม่อนผลักก้อนพลังมหาสารใส่เทอริอาลี่จนเธอบาดเจ็บสาหัส
“คุณเทอริอาลี่!!!”
“น่าสมเพชจริงเทอริอาลี่ สภาพในตอนนี้ของเจ้าช่างดูไม่ได้เลย”เดม่อนมองดูเทอริอาลี่ที่ดีโน่ประคองอยู่อย่างเหยียดหยาม
“อึก! ยัง....ไม่จบ...อัก!!!”ยังไม่ทันจบประโยคดีเทอริอาลี่ก็กระอักเลือดออกมาซะก่อน
“เดม่อนไม่ว่ายังไง...”จู่ ๆรุ่นที่ 1และสึนะก็เอ่ยออกมาพร้อมกัน ความอึดอัดและความหนาวเหน็บเริ่มจางหายไป ไฟแห่งนภากำลังโอบอุ้มไว้ ณ ที่แห่งนี้
“คนอย่างเจ้าข้าจะไม่ยกโทษให้เป็นครั้งที่สอง!!!”
“คนอย่างแกเท่านั้นที่อภัยให้ไม่ได้!!!”
เปลวไฟดับเครื่องชนสีส้มของทั้งสองพวยพุ่งขึ้น บุรุษแห่งนภาทั้งสองจะร่วมมือกันปิดฉากหน้าประวัติศาสตร์ที่เปรอะเปื้อนนี้ลง
“โอ๊ะโอ๋! สมแล้วที่มีสายเลือดเดียวกันแต่...มันยังไม่ถึงเวลา”พูดจบร่างของเดม่อนก็หายไปจากบริเวณนี้
“เฮ้ยหาเรื่องแล้วชิ่งนี่หว่า”>>มิโฮะ
“ไม่แน่จริงนี่”>>ชิอากิ
“....................”>>ชิเอกิ (ด่าในใจ)
“อื้มมม สมเป็นเคะดีจริง ๆ”>>โมโมกะ
ทุกคนมองไปที่โมโมกะ ( =-=)>>>>>(^^;; )
“เอ่อ...แหม...แหะ ๆตามไปกันเหอะเนอะ”
ทุกคนต่างพร้อมใจกันหันไปมองประตูที่เข้ามาแต่พบว่ามันกำลังเลือนหายไปพร้อม ๆกับมีประตูบานใหม่ปรากฏขึ้นตรงหน้าพอดี
“นั่นเป็นเพียงการทักทายจากท่านเดม่อน ต่อไปคือด่านทดสอบ”ไคพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ทดสอบเหรอ ทดสอบอะไร?”สึนะที่กลับมาเป็นโหมดปกติถาม
“หนึ่งเพื่อการทดสอบว่าคุณสมควรรับตำแหน่งของบอสวองโกเล่รึไม่และสองเพื่อความสนุกของท่านเดม่อนครับ”
“หนอยแน่มันคิดว่ามันเป็นคร๊ายยย!!!”เรียวเฮกำหมัดแน่นรัศมีดวงอาทิตย์อันแสนร้อนแรงพวยพุ่งเป็นฉากหลัง
“ไอ้ปีศาจ!”เทอริอาลี่กัดฟันพูดอย่างเคียดแค้น
“โอ๊ะโอ๋พูดระวังปากหน่อย เธอน่ะก็มีเลือดของปีศาจไหลอยู่เหมือนกันแหละ”เคย์พูดไปหัวเราะไปแต่อีกฝ่ายจ้องหน้าเธอซะอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“และถึงแม้ท่านจะเป็นปีศาจแต่ก็เป็นปีศาจที่น่ายกย่อง…”ไคเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหมือนพึมพำกับตัวเอง
“เอาล่ะพวกคุณเข้าไปได้แล้วและ...ขอให้สนุกนะ”ไคยิ้มออกมามันเป็นรอยยิ้มที่เหมือนกับเด็กกำลังจะได้เห็นของสนุก ๆและมันช่างน่ากลัวเหลือเกินเมื่อมาประดับบนหน้าของคนที่มีแต่ใบหน้าเรียบเฉยอย่างไค
“หมายความว่า…เหวอ!!!”ไม่ทันตั้งตัวทั้งวองโกเล่และสี่สาวถูกแรงลมบางอย่างผลักให้เข้าไปในประตูบานนั้น
Talk:สวัสดีค่าผู้อ่านที่น่ารักวันนี้ซายูริจังกะจะมาสุขสันต์วันคริสมาส(ย้อนหลัง)และสุขสันต์วันปีใหม่ควบเลยนะคะ ต้องขอโทษที่ไม่ได้มาอัพซะนานอย่าเพิ่งทิ้งนิยายเรื่องนี้น้าาา T^T ติดตามต่อก่อนเพราะจะมีเซอร์วิสมาให้หุหุหุอยากรู้อ่ะดิ(ถึงไม่อยากก็ต้องอยากล่ะ)แต่ไม่บอกไว้ตอนหน้าคุณจะรู้เองและตอนนี้ขอแถมภาพอะไรสักเล็กน้อยเป็นการสุขสันต์วันคริสมาสเลยละกันนะคะ
ประเดิมภาพแรกปีใหม่นี้คุณอยากไปเที่ยวกับพวกเขาไหม?
หาคุณเปิดประตูบ้านเข้ามาและสิ่งที่คุณเห็นในห้องนั่งเล่นคือ!!!
เมื่อเหล่ามิลฟิโอเล่มาอวยพรวันปีใหม่ให้คุณ 
ถ้าเลือกได้อยากออกเดทกับใครหรือ?
หาดสามคนนี้จะมาเป็นพี่เลี้ยงคุณในวันปีใหม่นี้ล่ะ!!!
จะทำอย่างไรเมื่อเขามาขอให้คุณเข้าร่วมกลุ่มโกคุโยด้วย!? (เอิ่มไอ้ลายจุดนั่นไม่เกี่ยวมันติดมา)
หากพวกเขาคือหนึ่งในบอดิการ์ดของคุณ คุณจะเลือกใครมาปกป้องคุณอย่างใกล้ชิดกันหนอ? (สึนะเค้าจองน้าา><)
และสุดท้ายลากันด้วยภาพของเหล่าอัลโกบาเลโน่ในร่างตัวโต (จับจิ้นกันตามสบาย (แต่ซายูริขอคู่รีบอร์นโคโรเนโร่เด้อค่ะ><)) 
ความคิดเห็น