คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : round - first ( 100 per. )
FIRST
[ แลมโบกินีสีดำที่คุณก็รู้ว่าใครแซงขึ้นหน้าทิ้งห่างคันอื่นๆ ไปอีกแล้วครับ!!! ]
เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ!!!
เสียงโห่ร้องดังกึกก้องสนาม บ้างถึงกับลุกขึ้นตบมือรัวๆ ด้วยความสะใจ เกินครึ่งของผู้ชมในสนามนี้ล้วนแทงพนันข้างตัวท็อป จะมีก็แต่พวกหวังดวงลมๆ แล้งๆ หวังฟลุคได้เงินก้อนโตที่แทงข้างอื่นก็เท่านั้นแหละ
ไม่ว่าจะสนามไหนถ้าชื่อผู้ลงแข่งมี ‘ปาร์คจีมิน’ ผลการแข่งก็เหมือนกับถูกทำนายเอาไว้ล่วงหน้า และมันก็จะไม่มีการผิดพลาด...
“หึ...” ริมฝีปากอิ่มแสยะยิ้มขณะเหลือบมองซูเปอร์คาร์สีแดงที่ตามจี้อยู่ด้านหลัง แม้ทั้งสองคันจะทิ้งห่างจากคันอื่นมาร่วมห้ากิโล แต่เฟอร์รารี่สีแดงของเด็กปากดีก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะแซงขึ้นหน้าแลมโบ้สีดำได้เลยและนั่นก็เรียกเสียงหัวเราะจากเจ้าของรถคันแรกได้เป็นอย่างดี
จีมินละสายตาจากกระจกมองหลังเมื่อเห็นโค้งวงกว้างอยู่ห่างออกไปอีกไม่ถึงครึ่งกิโล ถ้าหลุดผ่านจากโค้งสุดท้ายนี้ไปเงินรางวัลหลักสิบล้านนั่นก็จะมาอยู่ในมือเขาในฐานะผู้ชนะ
แน่นอนว่าจีมินไม่ได้ลงแข่งเพื่อเงินรางวัลบ้าบอนั่น บ้านเขามีเงินใช้ชนิดที่ว่าต่อให้ถลุงวันละเป็นล้านวอนก็ไม่มีวันหมดก่อนตายแน่ๆ ฉะนั้นเงินรางวัลที่ได้จากการแข่งนั่นก็เป็นแค่ค่าขนมเล็กๆ น้อยๆ จากการทำงานอดิเรกก็เท่านั้น
เท้าเล็กผ่อนคันเร่งเล็กน้อยเมื่อกำลังจะเข้าหัวโค้ง ขณะที่กำลังหมุนพวงมาลัยด้วยความแม่นยำ หางตาก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างสีแดงพุ่งผ่านข้างรถเขาไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง
“เฮ้ย...” เสียงหวานหลุดร้องออกมาเมื่อพบว่าไอ้สีแดงๆ ที่เห็นเมื่อกี้มันคือเฟอร์รารี่ของไอ้เด็กนรกนั่น
ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีคนบ้าระห่ำใช้ความเร็วสูงสุดขนาดนั้นในการเข้าโค้งที่แสนอันตรายนี่ ไม่กลัวแหกโค้งรึไงไอ้เด็กบ้านั่น
“Shit!” จีมินอดสบถออกมาไม่ได้ แบบนี้ก็เท่ากับว่าเขาโดนแซงแล้วน่ะสิ แสดงว่าไอ้ที่ขับตามเขามาตลอดทางนี่ไม่ได้แปลว่ามันอ่อนแต่มันกำลังลองเชิงเขาแล้วเดิมพันด้วยโค้งสุดท้ายนี่
ไม่น่าประมาทเลยจริงๆ ปาร์คจีมิน
เท้าเล็กกดเหยียบคันเร่งแรงขึ้นกว่าเดิมจนเลขดิจิตอลบอกความเร็ววิ่งด้วยความรวดเร็ว ที่ผ่านมาไม่เคยจะเข้าโค้งนี้ด้วยความเร็วสูงขนาดนี้เพราะสลัดคู่แข่งกระเด็นไปตั้งแต่ครึ่งสนาม ได้แต่คิดแล้วก็แค้นใจ แลมโบ้สีดำพุ่งเข้าหัวโค้งไปด้วยความเร็วจนตีเสมอคู่กับเฟอร์รารี่สีแดงได้
ไม่ปล่อยให้แซงไปมากกว่านี้หรอกไอ้เด็กเปรต!
ปึง!!
“ช...เชี่ย ลูกพ่อ” จีมินอุทานออกมาเมื่อสีข้างแลมโบ้ลูกรักถูกกระแทกด้วยรถคันข้างๆ จนได้ยินเสียงลั่นของโครงสร้างที่เขาเฝ้าทะนุถนอมมาตลอด
ปึง!!
แรงกระแทกดันข้างแลมโบ้เข้ามาอีกจนข้างรถอีกฝั่งสีกับแผงเหล็กกั้นข้างทางจนแทบเกิดประกายไฟ ไม่อยากจะคิดภาพเลยว่าตอนนี้ลูกชายเขามีสภาพเละเทะขนาดไหน
“ไอ้เด็กเหี้ยนี่!” จีมินหักพวงมาลัยหมายจะเบียดอีกฝ่ายให้กระเด็นแหกโค้งไปบ้างแต่ก็ต้องผ่อนคันเร่งเมื่อเข้าสู่ตรงกลางของทางโค้งกว้าง ถ้าขืนเร่งความเร็วมากเกินไปจะเป็นเขาเองที่แย่ แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่คิดแบบนั้น...
เฟอร์รารี่สีแดงเคลื่อนผละออกจากข้างรถของจีมินก่อนที่อีกฝ่ายจะทำสิ่งที่จีมินไม่อยากจะเชื่อด้วยการพุ่งไปตามเส้นโค้งด้วยความเร็วแบบที่เขาไม่กล้าแตะเวลาเข้าโค้ง ชั่ววินาทีที่ล้อรถเกือบหลุดออกเส้นโค้งอีกฝ่ายก็ตวัดท้ายรถดริฟต์หมุนจนได้ยินเสียงล้อเบียดถนนดังเสียดไปทั่วทั้งสนามท่ามกลางความตื่นตะลึงของเจ้าของรถแลมโบ้สีดำ เป็นอีกครั้งที่ปาร์คจีมินอึ้งสนิท
อ...ไอ้เด็กบ้านั่นมันดริฟต์ขณะที่กำลังอยู่ในทางโค้งเนี่ยนะ!!!
จีมินทุบพวงมาลัยแน่นด้วยความรู้สึกยัวะอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน รู้สึกได้เลยว่าตัวเองกำลังถูกปีนเกลียวโดยไอ้เด็กหน้าใหม่นั่น ถึงทักษะมันจะดีแต่เขาจะขยี้ให้แหลกไม่เหลือชิ้นดี ไม่สนแม่งละว่าไม่เคยเหยียบสุดตีนเวลาเข้าโค้ง กูจะทำมันวันนี้แหละ!
มือเล็กกำพวงมาลัยแน่นตามแรงอารมณ์ที่ประทุในอก เท้าก็กดเหยียบที่คันเร่งทะยานแลมโบ้สีดำไปข้างหน้าแล้วหมุนพวงมาลัยผ่านเส้นโค้งด้วยความหวาดเสียว แต่แล้วเท้าเล็กก็ต้องกระทืบเบรกแทบไม่ทันเมื่อเฟอร์รารี่สีแดงที่นำหน้าเขาอยู่นั้นทำสิ่งที่ไม่คาดคิดอีกอย่างด้วยการตวัดหันกระโปรงรถมาประจันหน้ากับเขา
หรือพูดง่ายๆ ก็คือไอ้เด็กนั่นมันกำลังขับรถถอยหลังเข้าเส้นชัยโดยดักหน้าแลมโบ้สีดำเอาไว้
“ไอ้...” จีมินถึงกับพูดไม่ออก แบบนี้ถ้าเขาเหยียบคันเร่งพุ่งไปก็จะประสานงากับมันทันที แน่นอนว่ามันโคตรไม่คุ้มกับการเอาลูกชายไปลงนรกพร้อมกับตัวเองด้วยการทำแบบนั้น
ปี๊น!!! ปี๊น!!!
เมื่อไม่สามารถเหยียบคันเร่งได้อย่างที่หวังมือเล็กก็รัวทุบแตรด้วยความโมโห ใครจะว่าเขาสติแตกก็เชิญ ตอนนี้เขาอยากจะกระทืบไอ้เด็กนั่นให้กระดูกแตกกระจายเป็นพันๆ ชิ้น
พรึ่บ!
ตาเรียวหยีพลางยกมือขึ้นป้องสายตาเมื่ออีกฝ่ายเปิดไฟสูงใส่ แถมยังกระพริบสามทีเหมือนตอนที่เปิดตัวเข้ามาไม่มีผิด จีมินเม้มปากแน่นด้วยความแค้น เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากมองไอ้เฟอร์รารี่สีแดงขับถอยหลังเข้าเส้นชัยด้วยความเร็วสูงแบบไม่แคร์หน้าอินทร์หน้าพรหม
JK
WINNER
ต้องยอมรับจริงๆ ถึงเขาจะขับรถเก่งแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถขับรถถอยหลังออกโค้งด้วยความเร็วมากมายขนาดนั้นได้
โอเคว่ามึงเก่ง แต่นั่นมันคนละเรื่องกับที่มึงกวนส้นตีนกูเมื่อกี้!
ทันทีที่แลมโบ้สีดำพุ่งเข้าเส้นชัยมาเป็นลำดับที่สองห่างจากเฟอร์รารี่สีแดงไม่ถึงครึ่งนาที ปาร์คจีมินก็รีบลงจากรถแล้วเดินไปกระชากประตูซูเปอร์คาร์ราคาแพงออกด้วยความรวดเร็ว มือเล็กคว้าคอเสื้อเชิ้ตสีดำของอีกฝ่ายก่อนจะปล่อยหมัดกระแทกใบหน้าหล่อเหลานั่นเต็มแรง
ผัวะ!
“ไอ้เด็กเหี้ย! ใครใช้ให้มึงเบียดลูกกูแบบนั้นฮะไอ้สารเลว” ยิ่งเห็นสีดำที่ถลอกยาวเป็นแถบกับข้างรถที่บุบจนชนเบาะด้านในหัวใจคนเป็นพ่อก็เหมือนจะแหลกสลายตามไปด้วย ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครสร้างรอยแผลให้ลูกชายเขาได้ขนาดนี้ ตอนนี้ไม่สนแล้วว่าผลจะเป็นยังไง ขอซัดไอ้เด็กนี่ให้หนำใจก่อนเหอะ!
“เฮ้ยๆ ไอ้จีมิน ใจเย็นเว้ย!!” เสียงทุ้มที่คุ้นหูดังขึ้นพร้อมกับแรงรั้งที่แขนทั้งสองข้าง
“ไอ้สัสวี ปล่อยกู! มึงไม่เห็นที่มันทำรึไง”
“กูเห็นๆ ตราบใดที่มึงไม่ได้รับอันตรายมันก็ไม่ผิดกฎของสนามกูนะ”
จีมินตวัดสายตาใส่เพื่อนสนิทอย่างเคืองๆ พูดมาได้เต็มปากเต็มคำนะว่าไม่ผิดกฎ ไอ้เพื่อนเลวววววว มันสะเทือนใจกูมากขนาดไหนมึงรู้มั้ยเนี่ย!
“หึ” ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายของอดีตท็อปกับเจ้าของสนาม ร่างสูงที่โดนหมัดเล็กกระแทกเข้าที่มุมปากจนเลือดซิบก็หัวเราะในลำคอก่อนจะใช้หลังมือเช็ดเลือดลวกๆ ขายาวก้าวเข้าไปใกล้คนตัวเล็กที่กำลังถูกพันธนาการอย่างแน่นหนา “จะเอาเงินรางวัลไปซ่อมรถก็ได้ กูให้”
“...”
“หรือจะร้องไห้ก็ตามสบาย”
“อ...ไอ้...” คนตัวเล็กถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกอีกฝ่ายเยาะเย้ยต่อหน้าคนทั้งสนาม ยังไม่ทันที่จะโต้ตอบอะไรก็ถูกร่างสูงก้าวเข้ามาประชิด มือหนาดึงร่างของเขาออกมาจากพันธนาการของเพื่อนสนิทแล้วโน้มใบหน้ามากระซิบข้างหู
“แต่วันนี้กูชนะ อย่าลืมที่เดิมพันกันไว้ล่ะ”
“...”
จองกุกยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นสีหน้าช็อคค้างของคนตัวเล็กที่คิดว่าตัวเองแมนมากที่สุดในโลกทั้งๆ ที่หน้าตาน่ารักขนาดนี้ เขาผละใบหน้าออกมาก่อนจะหันไปบอกกับเจ้าของสนามที่ยืนมองสถานการณ์อย่างไม่เข้าใจนัก
“ฝากดูแลรถจีมินด้วย กูกลับก่อนล่ะ”
“เฮ้ย แล้วมึงจะพาเพื่อนกูไปไหนวะไอ้จองกุก!” แทฮยองตะโกนถามรุ่นน้องที่พาเพื่อนที่กำลังไร้สติของเขาไปที่เฟอร์รารี่สีแดง ร่างสูงเอี้ยวเสี้ยวหน้าด้านข้างกลับมามองเล็กน้อยก่อนจะตอบเสียงหนักแน่น
“...โรงแรม”
Fabulous’s Grand
ตั้งแต่เกิดมายี่สิบสองปีปาร์คจีมินไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองตัวหดเวลาเดินเข้าโรงแรมขนาดนี้มาก่อน เท้าเล็กก้าวตามร่างสูงโปร่งของคนอายุน้อยกว่าเข้ามาในห้องสวีทสุดอลังการบนชั้นสามสิบซึ่งมีกำแพงฝั่งหนึ่งเป็นกระจกใสมองเห็นวิวทิวทัศน์มุมสูงของประเทศเกาหลีเวลาตีหนึ่งกว่าๆ
รู้สึกว่าตัวเองพลาดสุดๆ ที่ไปเดิมพันบ้าบอปัญญาอ่อนกับไอ้เด็กเปรตนี่ ไม่อยากจะคิดเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ เขาไม่เคยอยู่ในสถานะนี้จริงๆ นะ แต่จะให้อ้อนวอนให้ไอ้เด็กนี่ปล่อยเขาไปก็ไม่มีทาง ถึงอ้อนวอนไปมันก็คงไม่ปล่อยไปอยู่ดีอ่ะดูจากท่าทางและจิตสำนึกของมันแล้ว
โอ้ย โลกไม่ยุติธรรม
“เป็นไร กลัวรึไง”
สองเท้าชะงักกึกเมื่อได้ยินเสียงกวนประสาทจากคนข้างหน้า ใบหน้าหยิ่งยโสหงิกงอขึ้นมาแทบจะทันที
“กลัวห่าไร กูกำลังเสียดายรถ”
“ไม่กลัวก็ดี เรื่องที่มึงต่อยกูไม่ต้องห่วงนะ กูคิดทบต้นทบดอกแน่” จีมินแอบใจแกว่งเล็กน้อยเมื่อคนตัวสูงหันกลับมาแล้วใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มข้างที่โดนต่อยจนปากแตก
“ล...แล้วไง มึงทำรถกูเองนะ”
“เดี๋ยวซ่อมให้”
“ไม่ต้องเสือก”
“งั้นไม่เสือกละ มาเป็นเมียกูดีกว่า” ร่างสูงยักไหล่แล้วดันคนตัวเล็กไปชิดกับผนัง แขนข้างหนึ่งเท้าผนังกักอีกฝ่ายไว้ในวงแขนแล้วซุกหน้าลงไปที่ซอกคอ จีมินเบิกตากว้างรีบยกมือขึ้นปัดป่ายใบหน้าหล่อเหลาออกไปแทบจะทันที
“ด...เดี๋ยว! ห...ให้กูอาบน้ำก่อน!!”
“อาบทำไมเปลืองน้ำ เดี๋ยวก็ต้องอาบอีก” เสียงนุ่มว่าพลางไล้จมูกโด่งไปตามลำคอขาว กลิ่นหอมอ่อนๆ ปนกับกลิ่นน้ำหอมราคาแพงทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะงับลงไปบนผิวเนื้อนุ่มนั่นอย่างหมั่นเขี้ยว คนตัวเล็กหดคอด้วยความรู้สึกขนลุกวูบวาบก่อนจะสะดุ้งเมื่อมือหนาเลื่อนลงไปวางเหนือสะโพก
“มึง...กู...” เสียงหวานตะกุกตะกักเมื่ออีกฝ่ายเบียดร่างกายเข้าหาจนแนบชิดไปทุกสัดส่วน จมูกโด่งยังคงซุกอยู่แถวลำคอ ลมหายใจร้อนๆ ที่กระทบลงบนผิวทำให้เขากลัว ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามือที่กำแน่นอยู่บนอกของจองกุกกำลังสั่นจนร่างสูงรู้สึกได้ จมูกโด่งเลื่อนจากลำคอไปที่พวงแก้ม ลอบมองคนตัวเล็กที่หลับตาปี๋ขมวดคิ้วแน่นก่อนจะแกล้งแตะริมฝีปากอิ่มนั่นเบาๆ แล้วผละออกมา
“จะไปอาบน้ำก็ไปสิ”
“...” จีมินที่ยืนหลังแนบชิดจนแทบจะสิงไปกับผนังเอียงคอเล็กน้อยเมื่อได้ยินประโยคของร่างสูงก่อนที่ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจะค่อยๆ ปรือขึ้นมาสบตากับจองกุกอย่างมึนงง
“จะต่อเลยก็ได้นะ” จองกุกทำท่าจะโฉบใบหน้าลงไปที่คนตัวเล็กกว่าอีกรอบแต่จีมินก็ไหวตัวทัน รีบยันหน้าอีกฝ่ายไว้แล้วมุดออกมาจากใต้วงแขน
“ก...กูจะไปอาบน้ำ!” ตะโกนบอกเสียงสั่นอย่างไม่รู้ตัวก่อนจะหยิบชุดคลุมอาบน้ำแล้ววิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำด้วยความเร็วแสง ทิ้งให้อีกคนมองตามไปพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก จองกุกลูบใบหน้าตัวเองที่มีกลิ่นหอมของอีกคนติดตรึงก่อนจะล้วงกระเป๋าหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ
“ถ้ารู้ว่าจะเจอคนน่ารักขนาดนี้กูกลับจากบราซิลมาตั้งนานละ”
- 50 per. -
จ๋อม...
ไม่รู้ว่าจีมินใช้เวลาอยู่ในอ่างอาบน้ำนี่นานแค่ไหนแล้ว รู้แค่ว่าเขาอยากจะอยู่ในนี้ให้นานที่สุดเพื่อยืดเวลาออกไปเผชิญหน้ากับไอ้เด็กนั่น หรือไม่ก็อยากจะกัดลิ้นตัวเองตายเสียตรงนี้
ฟันขาวขบริมฝีปากล่างด้วยความลังเลก่อนจะยกแขนขึ้นมามองสำรวจด้วยสายตาว่างเปล่า นึกภาพไม่ออกเลยว่าจะต้องทำยังไงหรือรู้สึกยังไงเวลาถูกเป็นฝ่ายรุกบ้าง ถึงแม้สาวๆ หลายคนที่ผ่านมาจะครางใต้ร่างเขาอย่างสุขสมเวลาเขาสัมผัสแต่จีมินกลับนึกไม่ออกเลยว่าตัวเองจะรู้สึกดีได้ยังไงเวลาเป็นฝ่ายถูกสัมผัสแบบนั้นบ้าง
“น่าขนลุกเป็นบ้าเลยเว้ย!” เสียงหวานแผดออกมาไม่ดังมากก่อนจะตีมือลงไปในน้ำจนน้ำกระเด็นไปทั่ว วันนี้มีแต่อะไรน่าขัดใจไปเสียหมด นอกจากจะแพ้ในสนามเป็นครั้งแรกแล้วลูกชายเขายังบาดเจ็บสาหัสจนคาดว่าต้องนอนตายอยู่ที่อู่อีกเป็นเดือน แล้วไหนจะตัวเขาในตอนนี้ล่ะ...
ถ้าคนรอบตัวเขารู้ว่าปาร์คจีมินสุดหล่อที่มีเมียเรี่ยราดอยู่แทบทุกที่กำลังจะเป็นเมียของไอ้เด็กหน้าใหม่ในสนามแข่งมีหวังอับอายไปหลายชาติแน่ๆ เขาจะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด
จีมินยกมือขึ้นทึ้งเส้นผมสีส้มก่อนจะลุกขึ้นหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาคลุมไว้อย่างมิดชิด ทำใจกล้าเปิดประตูออกไป
ทว่าพอออกมาแล้วมองเห็นร่างสูงของเด็กกวนประสาทที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนสูบบุหรี่กระดิกเท้าอยู่บนเตียงอย่างสบายใจแล้วจิตใจที่พยายามทำเข้มแข็งก็ฝ่อลงแทบจะทันที
“เดินมานี่สิ” ร่างสูงกดบุหรี่ลงที่โต๊ะหัวเตียงก่อนจะตบพื้นที่ว่างข้างตัว สบตากับคนตัวเล็กที่จ้องเขานิ่งพลางเม้มริมฝีปากไปด้วย
“...”
“จีมิน” เอ่ยเรียกอีกครั้งด้วยน้ำเสียงออกคำสั่ง ถ้าเป็นเวลาปกติจีมินคงต่อยหน้าแหกไปแล้วแต่ในเวลานี้คนตัวเล็กกลับแค่ถอนหายใจออกมาเบาๆ ก้มมองปลายเท้าเปลือยเปล่าของตัวเองก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองคนบนเตียงแล้วเอ่ยเสียงแผ่ว
“มึง...”
“...”
“คือ...ก... กู...ไม่เคยอยู่ข้างล่าง” พูดออกไปแล้วก็นิ่วหน้าเมื่อได้ยินเสียงแค่นหัวเราะดังมาจากคนบนเตียง จองกุกยักไหล่ก่อนจะเอ่ยอย่างอารมณ์ดี
“กูจะให้มึงอยู่ข้างบนก็ได้นะ”
“จริงอ่ะ” จีมินหูผึ่งขึ้นมาทันที แต่ก็ต้องเบ้ปากเมื่ออีกคนพูดประโยคถัดมา
“ออนท็อปให้กูไง”
“ไอ้เหี้ย...”
“ไหนว่าดีลกันแล้วไงวะ มากลัวอะไรตอนนี้”
“กูไม่เคยนี่หว่าไอ้สัส ให้มึงมาเป็นเมียกูมั่งมั้ยล่ะจะได้รู้ว่ากูรู้สึกยังไง”
“มึงเหมาะจะเป็นเมียกูมากกว่า มานี่มา” จองกุกกวักมือเรียกอีกฝ่ายซึ่งจีมินก็เดินตามไปอย่างว่าง่ายแม้ว่าหน้าจะบูดบึ้งจนน่าขำก็ตาม คนตัวเล็กทำท่าจะทิ้งตัวนั่งข้างๆ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อจองกุกส่ายหัวเป็นเชิงบอกว่าไม่ใช่แล้วคว้าข้อมือเล็กไว้ กดให้นั่งลงบนตักของตัวเองโดยหันหน้าเข้าหากัน ใบหน้าเย่อหยิ่งตื่นตะลึงขึ้นมาทันทีที่ต้นขาสัมผัสกับเนื้อผ้ากางเกงยีนส์ของร่างสูงพร้อมกับทำท่าจะดันตัวหนี
“ม...ไม่เอานะมึง กูไม่เอาแบบนี้” จีมินพูดเสียงแผ่วพร้อมกับก้มหน้าหนีด้วยความรู้สึกกระดากเพราะว่าตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรเลยนอกจากเสื้อคลุมอาบน้ำเพียงตัวเดียว แต่ก็ไม่สามารถขยับหนีไปได้อย่างที่ใจคิดเมื่อมือหนาล็อคเอวไว้แล้วรั้งเข้าหาตัว
“ถ้าดิ้นกูจะมัดมือมึง”
“ล...แล้วจะให้กูทำยังไงเล่า! กูสับสนไปหมดแล้วนะ...อื้อ...” เสียงหวานขาดหายเมื่อถูกคนตัวสูงกดท้ายทอยลงมาบดขยี้ริมฝีปาก จีมินหลับตาปี๋แล้วเม้มริมฝีปากแน่นด้วยความตื่นกลัวทว่ามือหนาที่ลูบไล้อยู่แถวสะโพกทำให้เผลอเผยอปากออกมาส่งเสียงปรามอย่างห้ามไม่ได้ และนั่นก็เป็นการเปิดช่องให้ลิ้นร้อนของคนด้านล่างสอดเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นเล็กได้สำเร็จ กลิ่นเย็นๆ ของบุหรี่ราคาแพงและรสขมปร่าที่ปลายลิ้นปลุกเร้าทุกสัมผัสให้ชัดเจนยิ่งกว่าเดิม
เป็นครั้งแรกที่ถูกจูบโดยเป็นฝ่ายตามเกม จีมินไม่อยากจะยอมรับเลยว่าเด็กนี่จูบเก่งและร้อนแรงจนหัวใจสั่นไหวไปหมด มือเล็กทุบไหล่กว้างเมื่อเริ่มรู้สึกขาดอากาศหายใจแต่อีกฝ่ายกลับไม่มีทีท่าจะหยุด อุณหภูมิรอบกายพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่แอร์เย็นฉ่ำ เสียงหวานร้องประท้วงอื้ออึงในลำคอปรือตาขึ้นมองใบหน้าคมของจองกุกในระยะประชิดก่อนจะหน้าร้อนผ่าวเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับจูบของคนที่เด็กกว่า...
“อื้อ...อือ...” หัวกลมส่ายไปมาเมื่อออกซิเจนใกล้หมดเต็มที หัวใจกระตุกวูบเมื่อดวงตากลมโตของอีกฝ่ายปรือขึ้นมาสบตากับเขาอย่างร้อนแรงในขณะที่ลิ้นร้อนก็ดูดดุนกับลิ้นของเขาอย่างเอาแต่ใจ
ฟู่...
จองกุกเป่าลมเข้ามาในโพรงปากจนแก้มป่อง จีมินหน้าร้อนวูบเมื่อริมฝีปากบางของอีกฝ่ายค่อยๆ ผละออกมาอย่างอ้อยอิ่ง น้ำใสเชื่อมระหว่างสองริมฝีปากน่าอายจนดวงตาเรียวไม่รู้จะโฟกัสไปที่ตรงไหนสุดท้ายก็ตัดสินใจซุกลงที่ไหล่กว้าง อยากจะหายตัวไปจากตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด
“มึงไม่เคยทำแบบนี้กับใครก็ดีแล้ว...” เสียงนุ่มกระซิบข้างใบหูเล็ก
“...”
“กูจะได้เป็นผัวคนแรกของมึงไง”
cut scene
@geejimin
แลดูเป็นฟิคกาม555555555555
ความคิดเห็น