คิดถึงอ่ะ

   ก็เมื่อวันจันทร์ที่ 1 ก.ค. 51 ที่ผ่านมาเพื่อนร่วมห้องเราลาออกเพราะต้องไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัด มันซ้ำรอยเดิมอีกแล้วตอนป.3เพื่อนเราก็ย้ายไปอยู่ศรีสะเกษ คิดถึงเพื่อนจังเลย ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้พบกัน ช่วงนี้เลยหดหู่เล็กน้อยทั้งเรื่องคิดถึงเพื่อนและก็บางเรื่องที่ยิ่งกว่า เพื่อนคนนี้ชื่อ ศาวิยาวรรณ เรียกเล่นๆว่า ศา นิสัยดีมากเลยล่ะ เราก็ถูกชะตาด้วยอย่างมากๆ มันก็เลยเศร้าแบบนี้คิดถึงศาจังเลย เพียงแต่เราอยู่กันคนละกลุ่มเลยไม่ได้พูดลาอะไรมากนัก อยากเป็นเพื่อนสนิทกับศาแต่ก็นะมันเป็นเรื่องที่ต้องยอมรับ เอ้อ ศานิสัยดีจริงๆเป็นคนดีมากเลย อยากเจอหน้าอีกครั้ง อยากพูดลา เหมือนตอนป.3 ที่เพื่อนเราไป ไม่มีโอกาสบอกอะไรเลยทั้งที่อยากลาแทบตาย คิดถึงทั้งสองคนมากๆนะ ถึงจะไม่รู้ได้ก็ตามที เราคิดถึงและอยากเห็นหน้าอีก ยังไงก็อวยพรให้ศากับห้าโชคดีตลอดไปและประสบความสำเร็จในอนาคต เราคงจะได้เจอกันอีก...

     จันทร์นวลกระจ่างเด่นกลางท้องโพยมที่แสนมืดมิด ดาราสุกสกาวต่างพราวระยับแข่งแสง หมู่ไม้เบื้องล่างใต้ผืนฟ้ายามค่ำคืนเอนไหวเป็นครั้งคราวยามลมชุ่มชื้นพัดผ่าน เรือนร่างเปลือยเปล่าในทะเลสาบสั่นเล็กน้อยก่อนเจ้าตัวจะแข็งใจเหยียบทรายใต้ผืนน้ำเพื่อไปยังส่วนที่ลึกกว่านี้ จนเมื่อระดับน้ำสูงถึงอกเป็นอันพอ นัยน์ตาสีอ่อนหมองเศร้าและหดหู่ทอดมองไกลไปยังอีกฝั่งของทะเลสาบ ขุนเขาสูงทะมันตั้งเรียงสลับซับซ้อนหากเพ่งสังเกตดีๆจะเห็นสิ่งก่อสร้างคล้ายปราสาทริมขอบผา
     พรุ่งนี้...เธอต้องเดินทางไปที่นั่นเพื่อชดใช้ความผิดทั้งหมด...ชดใช้เสียงกรีดร้องของตนเอง

คิดถึงอ่ะ

ความคิดเห็น