คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 [รีไรท์ 50%]
หนังสือพิมพ์ฉบับเช้าพาดหัวข่าว ‘ซุปตาร์ ค.ทำหญิงท้องไม่เลือกหน้า’ วางอยู่บนโต๊ะไม้สัก ก่อนนิ้วเรียวขัดกับเล็บสีแดง จะเลือนไปตรงหน้าให้ขนานกับคนที่นั่งตรงข้าม
“เธอคงรู้อยู่แก่ใจว่าเขาคือใคร ?”
“ค..คะ คอฟฟี่ ซุปตาร์ ที่กำลังดังเป็นพุลแตก”
“อ่านซิ หัวข่าวบันเทิงน่ะ”
“ซุปตาร์ ค.ทำหญิงท้องไม่เลือกหน้า หลังเสร็จงานปิดกล้องละคร ควงมิกินักเปียโนสาวขึ้นรถ…”
หลังเสียงลำคอจบลงภายในห้องสี่เหลี่ยมโล่งโอก็ถูกเงียบปกคุมทันใด เมื่อคุณหญิงอลิซเบธไม่ว่าอะไรออกมาไปพักใหญ่ ทำให้ฉันต้องกลืนน้ำลายลงคอไปหลายอึก ก่อนจะก้มหน้ามองพื้นขาวดำลายกระดานหมากฮอต เชิงเป็นการหลบสายตา ท่านจะมาไม้ไหนอีก T_T
“ที่จะบอกว่าจะลากลับบ้านตอนโยเกิร์ตปิดเทอมน่ะจริงหรือ”
“ค่ะ คือพี่สาวหนูจะเข้ามาทำงานในเมื่อง หนูเลยต้องกลับบะ..”
“ไม่อนุญาติให้กลับ!!”
ช้ะ? O_O
เงยหน้าอย่างรวดเร็วแทบไม่ต้องกลัวซิลิโคนจมูกหัก เพียงแค่หกประโยคที่กล่าวออกมาจากริมฝีปากแดง ก็ทำให้ฉันตาโตถลน จังหวะหัวใจเต้นรัวเหมือนมีใครมาเปิดเพลงบีทหนักๆในห้องหัวใจเลยทีเดียว T_T
“ทะ..ทำไมละคะ ผลการเรียนของคุณหนูโยเกิร์ตก็ออกมาดี แถมติดTopด้วยนะคะ”
“ฉันไม่ได้ว่าอะไรโยเกิร์ตนี่”
“คะ ?”
“คอฟฟี่ ฉันต้องการให้ไปคุมพฤติกรรมของมันหน่อย ถ้ามันเลิกสันดานเพลย์บอยไม่ได้ เธอห้ามกลับบ้านเด็ดขาด เข้าใจ๊?”
ไม่เข้าใจก็ได้ใช่มั้ยคะ T^T
เจ้าของเรือนผมม้วนดกดำรับกับใบหน้าคมฉายแววตามีความหวัง ขณะริมฝีปากคราบลิปติกแดงเม้นแน่น ส่วนฉันได้แค่เอานิ้วชิ้วจิ้มกันไปกันมา ฉันเป็นครูสอนพิเศษเด็ก ม.ปลาย น้า ไม่ใช่ครูดัดสันดานเพลย์บอย!
“แล้วถ้าเว่อร์จิ้นหนูตกในอยู่อันตรายละคะ ”
“เธอก็แต่งงานกับคอฟฟี่มันไปเลยซิจ๊ะ ยากอะไร~”
ยากมากจ้าา T_T
“เดิ๊ยนมีช้อยส์ให้เธอเลือกนะ 1.ไปคุมพฤติกรรมคอฟฟี่ซะ จะเพิ่มเงินเดือนให้อีกห้าเท่า 2.ถ้าไม่ทำก็ห้ามกลับบ้าน เงินเดือนก็ไม่ต้องเอา ”
โหยย =__= เลือกช้อยส์ไหนก็ตกนรกทั้งนั้น อะไรกันฮึ ฉันแค่อยากจะลากลับไปขี่ควายที่บ้านเกิด ทำไมต้องมีข้อต่อรองกันด้วย
“ฉันแถมโยเกิร์ตเป็นลูกมือให้ก็ได้นะ”
“คะ ?”
“ว่าไงละ ถ้าเธอยังไม่อยากหายตัวไปจากโลกนี้ ก็อย่าคิดหนีนะจ๊ะ
“ก…ก็ได้ค่า ”
หลุดปากออกไปแล้วสิ . . เอาเหอะโรส แค่คุมเพลย์บอยดีกว่ามาชะตาขาดเพราะกระสุนปืนแล้วกัน
พูดให้กำลังใจตัวเสร็จสรรพฉันก็ปิดประตูไม้สักลงอย่างเบามือ สายตาสะดุดกับร่างเล็กในชุดนักเรียนมัธยมยืนพิงเสาร์หินอ่อน กอดอกด้วยท่าทีสบายอารมณ์ ลูกมือฉันมาไวเกินไปแล้ว
ความคิดเห็น