คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
ภาพที่ฉันคือ...อีตาคุณชายเอาหน้าหล่อๆของเขาฝังไปยังเนิ่นอกของยัยเช็กซี่ที่ยืนลัลล๊าอย่างมีความสุขยัยเช็กซี่ดึงหน้าของอีตาคุณชายเข้ามาใกล้ๆก่อนจะเอาปากบางๆของตนประกบลงที่ปากอันเรียวของอีตาคุณชาย เฮ้อ!คนเขาคงไม่นึกว่าฉันโรคจิตที่มาแอบดูคนอื่นเขาทำอะไรกันหรอกนะ- -*
“ เราไปสนุกกันเถอะค่ะ “
“ ครับมิจัง “
พูดจบยัยมิจังกับอีตาคุณชายก็เดินขึ้นไปยังชั้น 2 ของบ้านฉันเดินย่องๆหลบๆตามเขาไปแย่ละอีตาคุณชายกับยัยมิจังเดินเร็วมากเขากำลังไปไกลจากสายตาฉันทุกทีฉันตัดสินใจวิ่งสปีกใส่สุดแรงเกิดไปขวางหน้าอีตาคุณชายกับยัยมิจังไว้ทั่งคู่มองฉันด้วยแววตางุนงงหึหึไม่ต้องงงไปหรอก
“ ขวางทางเดินพวกฉันทำไมหลีกไปสิย่ะ” ยัยมิจังชูมือโบกไล่ฉัน
“ เห!?ผมคุ้นๆหน้าคุณจังเราเคยเจอกันมาก่อนไหม” อีตาคุณชายเอ่ยเสียงหวานถามฉัน
“ ก็เคยอยู่หรอกนะฉัน....”
“ ไม่ต้องไปสนใจยัยนี่หรอกค่ะก็คงเป็นเด็กรับใช้ในบ้านที่ไม่รู้เจียมเนื้อเจียมตัวก็แค่นั่นเองนี่!หล่อนหลีกทางไปสิยะกล้าดียังไงมาขวางทางฉันห่ะ”
ฉันตอบคำถามอีตาคุณชายยังไม่ทันจบยัยมิจังก็พูดแทรกขึ้นมาซ่ะดื้อๆเด็กรับใช้อะไรกันละย่ะฉันน่ะมีเกียรติในบ้านหลังนี้เป็นถึงครูสอนพิเศษของคุณหนูโยเกิร์ตเชียวนะแล้วคนที่สั่งให้ฉันมาขวางทางไปสวรรค์ชั้น7ก็คือคุณหญิงเจ้าของบ้านหลังนี้ไงละกล้าพอไหม
“ คุณชายคอฟฟี่!!คุณพาผู้หญิงมาทำอะไรอย่างว่าพอเขาท้องคุณก็ทิ้งรู้ไหมว่าจิตใจของผู้หญิงน่ะมันเจ็บปวดขนาดไหนถ้าสมมุตินะคุณโยเกิร์ตน้องสาวของคุณโดนบ้างแบบนี้บ้างคุณจะรู้สึกยังไง” ฉันเอ่ยเสียงดุๆใส่อีตาคุณชายที่ยื่นหน้าระรื่นไม่รู้สึกกระทบกระท้านแต่อย่างใด
“ อุ๊ย!ที่ยัยนี่พูดมาเป็นความจริงเหรอคะ”
หลังจากทีฉันพูดจบยัยมิจังก็ถึงกับร้องอุทานออกมาอย่างตกใจอีตาคุณชายยังคงยืนหน้าระรืนไม่ตอบอะไรแต่ในทางกลับกันเขากำลังเดินมาทางนี้อะ O_o
หมับ!!
กรี้ด!!
อะไรเนียอีตาคุณชายคว้าตัวฉันเข้ามากอดเขาก้มหน้าลงมาหน่อยๆจนปลายจมูกของเราเตะกันดวงตาสีครามน้ำทะเลประสานกับดวงตาของฉันในระยะประชิดเขาโครตหล่ออะ>///<ถึงสมองจะสั่งให้ฉันผลีกตัวเขาออกแต่ร่างกายกับไม่ทำตามเหมือนโลกหยุดหมุนไปทั่งใบ
“ กรี้ด! คอฟฟี่ทำอะไรอะ !!“
“ เฮ้ย!ไอ่พี่บ้าทำไรครูโรสฟร่ะ”
แววเสียงของยัยมิจังกับคุณหนูโยเกิร์ตที่เอ่ยพร้อมกันอย่างดังสะลั่นทำให้ฉันกับอีตาคุณแย่งตัวออกจากกันอย่างอัตโนมัติ
“ผมจำคุณได้ละ....คุณไม่ต้องห่วงหรอกนะว่าจะมีใครไปทำลูกศิษย์เธอท้องน่ะเพราะมันไม่มีใครเอาหรอก”
เฮ้ย! คนละเรื่องแล้วฉันหมายถึงนายย่ะ -*-
“ อะไรๆถ้าฉันไม่มีใครเอาอย่างนายคงสุนัขไม่รับประทานแล้วละ”
“ จะว่าไป...คุณครูของเธอมีปัญหาอะไรกับพี่รึเปล่าเนี่ย” อีตาคุณชายพูดขึ้นมาอย่างุนงงแล้วชี้มาหน้าฉัน
“ เอ่อ...คือฉันม่ะ..ไม่มีไรหรอก แฮ่ะๆ”
ทุกคนมองมาทีฉันด้วยแววตาจับผิดฉันเลยต้องหัวเราะแฮ่ะๆเหมือนเป็นการแก้ตัวอาจจะดูไม่ค่อยน่าเชือเท่าไหร่ก็ตามแต่ก็ดีกว่าไม่ทำไรเลยแล้วกันเนอะ
“ ไม่จริงอะเมือกี้ยัยนี่ยังพูดอยู่เลยว่าคอฟฟี่ไปทำหญิ...อืมมๆ” ฉันเอามือไปปิดปากของยัยมิจังเพือไม่ให้หล่อนพูดออกไปมากกว่านี้
ความคิดเห็น