คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Birthday
คำเตือน : เป็นฟิคที่เขียนขึ้นมาอย่างงงๆ และมันก็สั้นมากๆ หายใจสองทีนี่คือจบแล้ว
Birthday
“วันนี้หรอ..” เจ้าของร่างสูงพึมพำ ดวงตากลมโตจ้องโทรศัพท์มาเกือบ 10 นาทีแล้ว
มันก็ผ่านมาเป็นปีแล้ว ไม่ได้ตั้งเตือนไว้ด้วยซ้ำว่าวันนี้มันเป็นวันอะไร แต่พอตื่นขึ้นมาแล้วเช็คโทรศัพท์ ตามันก็พลันเหลือบไปมองวันที่ที่บอกไว้บนหน้าจอโทรศัพท์ เมื่อเห็นว่าเป็นวันอะไร ใจมันก็พาลนึกไปถึงวันนี้เมื่อสองปีก่อน
สองปีก่อน
“พี่ชานยอล เดินเร็วๆซี่!” เจ้าของแขนเรียวเล็กที่กำลังดันแฟนหนุ่มตัวสูงให้เดินเร็วๆส่งเสียงออกมา
วันนี้วันดีแท้ๆ แต่กลับทำหน้าง่วงซะงั้น มันน่าหงุดหงิดเสียจริงเลย
“ไม่เห็นต้องรีบเลยแบคฮยอน” เสียงทุ้มบ่นๆออกมา แต่ก็ยอมเดินเร็วตามที่คนตัวเล็กบอก พร้อมๆกับที่หันไปฉุดดึงคนตัวเล็กให้มาเดินข้างกัน
“โธ่พี่ชานยอลอ่ะ ก็ผมหิวไง ต้องรีบไป เดี๋ยวคนเยอะ” แบคฮยอนพยักพเยิดหน้าไปที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยนร้านโปรด ที่มีโปรโมชั่นสำหรับวันเกิด
และแน่นอน วันนี้วันเกิดบยอนแบคฮยอน เขาอายุครบ 20 ปีแล้วนะ โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ชานยอลมองแฟนเด็กของเขาที่ดูตื่นเต้นกับของกิน ก่อนจะเอื้อมมือไปขยี้หัวแล้วหอมฟอดใหญ่
“เอ๊ คนเยอะแยะ ทำอะไรเนี่ย” แบคฮยอนบ่นออกมาไม่ได้จริงจังนัก
ทั้งสองคนยืนรอคิวหน้าร้านอาหารอิตาเลี่ยนได้ครู่หนึ่ง เพราะวันนี้เป็นวันหยุด คนเลยเยอะเป็นพิเศษ เมื่อถูกเชิญเข้าไปในร้าน คนตัวเล็กก็จัดการสั่งเมนูสำหรับวันเกิดของตัวเองพร้อมยื่นบัตรประชาชนให้พนักงานดู อีกทั้งยังสั่งอาหารอีกสองสามอย่างเพราะกลัวตัวเองไม่อิ่มอีกด้วย
“สั่งมาเยอะขนาดนั้นทานหมดหรือครับ”
“ระดับนี้ บยอนแบคฮยอนไม่มีทางพลาด” แบคฮยอนฉีกยิ้มกว้างอย่างน่ารักไปให้คนรักของตัวเอง
ไม่พลาดจริงๆ
ไม่พลาดที่จะกินไม่หมดจริงๆ จนสุดท้าย อาหารที่สั่งมาก็ต้องบอกให้พนักงานห่อสำหรับกลับบ้านให้ แบคฮยอนบ่นโอดโอยบอกแน่นท้องแล้วฟุบไปกับโต๊ะที่พนักงานมาทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว
“พี่เตือนแล้วนะ”
“ฮื่อ พี่ชานยอลอ่ะ คิดซะว่าซื้ออาหารเย็นกลับไปทานเนอะ” แบคฮยอนยิ้มเผล่ให้ชานยอล และเขาก็ได้แต่ส่ายหัวให้กับท่าทางนั้น
“อิ่มแบบนี้ ที่คงไม่พอสำหรับของหวานหรอกเนอะ”
“ไม่ซี่ พออยู่แล้ว ผมอ่ะมีกระเพาะของคาวกับของหวานแยกกัน” เมื่อได้ยินคำว่าของหวาน แบคฮยอนก็หูตั้งหางกระดิกขึ้นมาทันที อ่า ตรรกะไหนล่ะนั่น
ชานยอลไม่ได้ตอบโต้อะไร เพียงแต่พยักหน้าส่งสัญญาณให้กับพนักงานที่ร้าน พนักงานพยักหน้าตอบรับเชิญรับรู้ ก่อนจะมีเสียงร้องเพลง happy birthday จากชานยอล เขาไม่ได้ให้ทางร้านเปิดเพลงให้ เขาเพียงแค่ฝากเค้กไว้แล้วให้พนักงานนำมาให้เท่านั้น แบคฮยอนที่ยังไม่รู้เรื่องเค้ก ก็ยิ้มกว้างออกมาทันทีที่ได้ยินคนตรงหน้าร้องเพลงวันเกิดให้
“Happy birthday to you Happy birthday to you Happy birthday Happy birthday Happy birthday to .. HONEY”
ชานยอลร้องเพลงจบพร้อมๆกับที่พนักงานวางเค้กช็อกโกแลตของโปรดเจ้าตัวตรงหน้า แบคฮยอนยิ่งยิ้มกว้างเข้าไปใหญ่ ไม่คิดว่าคนรักของเขาจะทำอะไรแบบนี้ให้ เพราะว่าชานยอลเป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยแสดงอะไรออกมามากมาย ความคิดที่ว่าคนตัวสูงตรงหน้าจะเซอร์ไพร์ซเลยไม่มีอยู่ในหัวเลย
“สุขสันต์วันเกิดนะครับ” ชานยอลเอ่ยเบาๆ
“ขอบคุณนะครับ” แบคฮยอนส่งยิ้ม ก่อนจะหลับตาอธิษฐานแล้วเป่าเทียน
“อย่าลืมอธิษฐานให้ตัวเองมีความสุขนะครับ”
“ผมแค่อธิษฐานว่าขอมีพี่ในวันเกิดทุกปี ผมก็มีความสุขแล้ว” และประโยคนั้นของแบคฮยอน มันก็ทำให้ชานยอลมีรอยยิ้มบนหน้าจนเกือบทั้งวัน
ในวันเกิดของแบคฮยอน มันก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษมากมาย ชานยอลไม่เก่งเรื่องเลือกของขวัญ ส่วนแบคฮยอนไม่เคยร้องขออยากได้อะไร ชานยอลจึงแค่พาไปทานข้าว และใช้เวลาทั้งวันอยู่ด้วยกันแค่นั้น แต่แค่นี้มันก็ถือว่าเป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับแบคฮยอนแล้ว
และนั่นแหละ มันก็แค่เรื่องของอดีต ผ่านไปหนึ่งปีแล้วที่ความสัมพันธ์นั้นจบลง เราเกือบจะได้ฉลองวันเกิดของแบคฮยอนด้วยกันอีกปี แต่มันก็พังลงเพียงเพราะแบคฮยอนหมดรักเขาแล้ว
การเลิกกัน ถ้าอีกฝ่ายไม่มีคนอื่น ก็คือหมดรักกันแล้ว ซึ่งชานยอลหวังว่าจะเป็นแค่อย่างหลัง เขาจะยอมเลิกแบบไม่ติดใจอะไร แต่เหตุผลของแบคฮยอน มันทำให้เขาแอบจุกอยู่นิดหน่อย
‘ผมรู้สึกดีกับเขาไปแล้ว’
‘แล้วยังไงต่อ’
‘เรากลับมาเป็นพี่น้องกันได้มั้ย’
‘ไม่รักกันแล้วหรอ’
‘รักสิ..ผมรักพี่แบบพี่น้องนะ เรายังคุยกันได้’
ก็นั่นแหละนะ ที่หมดรักก็เพราะรักคนอื่น มันไม่ได้มีอะไรซับซ้อน ยอมรับว่าเสียศูนย์นิดหน่อยช่วงนั้น แต่นี่ก็ผ่านมาเป็นปีแล้ว ทำใจได้แล้วล่ะ ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็มีความสุขดี แฮปปี้กับชีวิตโสด แต่พอเห็นว่าวันนี้เป็นวันเกิดของแบคฮยอน ชานยอลก็ชั่งใจอยู่นานว่าจะส่งข้อความไปอวยพรดีมั้ย แต่เอาเป็นว่าความคิดนั้นต้องพับเก็บไป ช่างมันเถอะ เรื่องมันจบไปแล้ว
ชานยอลลุกจากที่นอนเพื่อออกไปหาอะไรทาน วันนี้ตรงกับวันหยุด ชานยอลจึงเลือกที่จะไปย่านการค้าเพื่อที่จะไปทานอาหารร้านหนึ่ง ร้านที่เขามาทานประจำทุกปี ร้านอาหารอิตาเลียน เป็นตัวเลือกที่ชานยอลเลือกวันนี้ แต่โชคดีที่วันนี้เขาไม่ต้องรอ มาถึงก็เข้าไปในร้านได้เลย
พนักงานเดินนำไปยังโต๊ะในสุดของร้าน แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นคนตัวเล็กที่คุ้นหน้าคุ้นตานั่งอยู่คนเดียว ชานยอลจึงหยุดเดินตามพนักงานแล้วเดินไปหาคนตัวเล็กคนนั้นแทน
“มาคนเดียวหรือแบคฮยอน” ชานยอลเอ่ยทัก
“พี่ชานยอล..” แบคฮยอนเงยหน้าตามเสียงทักของชานยอล ตาเรียวเล็กเบิกกว้างเล็กน้อยเพราะตกใจการปรากฏตัวของคนตรงหน้า
“ว่าไงครับ”
“อ่าครับ..มาคนเดียว”
“พี่ขอนั่งด้วยได้มั้ย” ชานยอลถามออกไป คนตัวเล็กมีท่าทีลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าตกลง
ชานยอลบอกกับพนักงานว่าเขาขอนั่งกับแบคฮยอน พนักงานก็ตอบรับแล้วนำเมนูมาให้ แบคฮยอนสั่งไปก่อนหน้านี้แล้ว และแน่นอนคงไม่พ้นอาหารชุดวันเกิดนั่นแหละ ส่วนชานยอลก็สั่งเมนูเดิมๆที่ชอบเลือกทานเวลามาที่นี่
“สบายดีหรือเปล่า” ชานยอลเป็นคนเปิดบทสนทนา
“ครับ แล้วพี่ล่ะ”
“ก็ดีครับ แต่ช่วงนี้เหนื่อยๆเพราะวิ่งวุ่นเกี่ยวกับโปรเจ็กต์ใหม่” ชานยอลเอ่ยถึงงานที่บริษัทเขา แบคฮยอนก็พยักหน้าน้อยๆเชิงรับรู้
“พักผ่อนบ้างนะครับ ระวังจะล้มป่วยเอา”
“ขอบคุณนะครับ” ชานยอลระบายยิ้มให้คนตรงหน้า “พี่มานั่งด้วย แบคฮยอนไม่อึดอัดใช่หรือเปล่า”
“อ่า..ไม่ครับ แค่ทำตัวไม่ถูกนิดหน่อย” แบคฮยอนยิ้มแหย ก็นะ เราไม่ได้เจอกันตั้งแต่เลิกกันไป
แบคฮยอนตอนนี้เรียนอยู่ปี4 ซึ่งเขาน่ะ ทำงานตั้งแต่คบกับแบคฮยอนแล้ว ซึ่งไม่แปลกถ้าหากพอเลิกกันไป ทั้งสองจะไม่ได้เจอกันเลย ช่วงแรกมีคุยผ่านแชทบ้าง แต่หลังๆมาก็ต่างคนต่างต้องไปทำหน้าที่ของตนเองเลยไม่มีเวลาที่จะคุยกัน จนมาวันนี้ วันเกิดของแบคฮยอน ทั้งสองก็ได้โคจรมาเจอกัน ในร้านอาหารที่เคยมาทานเป็นประจำทุกปีตอนวันเกิดแบคฮยอน
“สุขสันต์วันเกิดนะครับ”
“ขอบคุณนะครับ”
“โตขึ้นอีกปีแล้วนะ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขนะครับ ยิ้มทุกวันเลยนะ เวลาเรายิ้มน่ะ น่ารัก” ชานยอลอวยพรให้คนตรงหน้าแล้วส่งยิ้มให้
“ขอบคุณนะครับ พี่ก็ด้วย”
และหลังจากนั้นบทสนทนาก็เปลี่ยนเป็นเรื่องทั่วไป เรื่องเรียนบ้าง เรื่องงานบ้าง แต่สิ่งที่น่าสนใจสำหรับชานยอลนั่นก็คือ ตอนนี้แบคฮยอนไม่ได้คบใคร ซึ่งไม่รู้ทำไมชานยอลถึงได้ยิ้มออกมา บรรยากาศระหว่างสองคนเริ่มเป็นกันเอง ไม่มีใครเกร็งใครแล้ว แบคฮยอนได้หัวเราะออกมาสุดเสียงจนโดนพนักงานมองบ่อยๆ ชานยอลได้ยิ้มกว้างจนตะคริวแทบกินหน้า นี่คงเป็นครั้งแรกที่เราได้กลับมาคุยกันโดยไม่ได้มีอะไรติดค้าง หลังจากที่เลิกกันเมื่อปีก่อน
“ปีนี้ไม่มีเค้กมาให้เลย” ชานยอลพูดหลังจากที่การทานอาหารมื้อนี้จบ
“ไม่เป็นไรครับ แค่มานั่งทานข้าวด้วยกันก็ถือว่าเป็นของขวัญแล้วนะ”
“ไปทานเค้กกันมั้ยครับ”
“อ่า..อยากไปนะครับ แต่นัดกับครอบครัวไว้”
“ไม่เป็นไรครับ”
“งั้น..ผมกลับแล้วนะครับ ขอบคุณอาหารสำหรับมื้อนี้” แบคฮยอนยิ้มให้ชานยอล เจ้ามือที่เลี้ยงข้าวในวันนี้
“ไม่เป็นไรครับ กลับดีๆนะ”
ชานยอลกับแบคฮยอนเอ่ยลากันแล้วเดินอยกกันไปคนละทาง แต่ยังเดินไปไม่กี่ก้าว
“แบคฮยอน”
“พี่ชานยอล”
ทั้งคู่หันกลับมาพร้อมกัน และต่างฝ่ายต่างเรียนชื่อของกันและกันพร้อมกัน ทั้งสองหลุดหัวเราะ ก่อนจะเป็นชานยอลที่บอกให้แบคฮยอนพูดก่อน
“ผมจะบอกว่า ไว้ปีหน้าถ้าพี่ว่าง เรามาทานอาหารร้านนี้กันอีกนะครับ”
“ครับ..พี่ก็กำลังจะพูดประโยคนั้นอยู่พอดี ไว้ปีหน้าถ้าไม่ติดอะไร..เรามาทานอาหารด้วยกันนะ”
และทั้งสองก็เดินจากกันไป ครั้งนี้ไม่ได้มีใครหันมาเรียกใคร จะมีก็แต่รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าของคนที่เรียกกันว่า แฟนเก่า ทั้งสองคน
ชานยอลยิ้มและแบคฮยอนก็ยิ้ม ซึ่งเหตุผลก็ไม่พ้นคนที่เพิ่งชวนกินข้าวล่วงหน้า 1 ปีนั่นแหละ
แฮ่ อยู่ๆก็นั่งแต่งขึ้นมา ไม่มีปี่มีขลุ่ยอะไรทั้งนั้น
5555555555555555555
วันนี้เป็นวันเกิดเอลี่เนาะ
แล้วก็เป็นวันเกิดแฟนเก่าเราด้วย555555555555555555
ปีก่อนๆเราก็แต่งฟิคเป็นของขวัญวันเกิด
ปีนี้ก็เลยอยากแต่งอีก
บางคำพูดมันก็เอามาจากเรื่องจริง งืม เหตุผลที่เลิกน่ะแหละ ฮือ
ตอนนี้ทอล์คยาวจัง เอาเป็นว่าสุขสันต์วันเกิดเอลี่ และสุขสันต์วันเกิดคนนั้นด้วยนะ
มีความสุขให้มากๆ ยิ้มบ่อยๆ เพราะเธอยิ้มแล้วน่ารักจริงๆ
#smatCB
ความคิดเห็น