คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Emergency
-ิม-
“ุธนาะ” ผมลับมานั่ทำานบริษัทในเ้าวันันทร์สำหรับีวิวัยทำาน ถึแม้ะเป็นะรรมารบริษัทแ่ภาระาน็เยอะอยู่เหมือนัน
Kimmik : อรุสวัสิ์รับ
ผมไลน์ไปหาหมอัน์ั้แ่เ้านอนนี้เือบเที่ยแล้ว อีฝ่าย็ยัไม่อบลับมา แถมยัไม่ึ้นว่า ‘อ่าน’ ้วย้ำ ทำไไ้ล่ะรับ หมอเาะยุ่ลอ ยิ่เวลาทำาน เวลาับมือถือแทบะไม่่อยมี แอบน้อยใรับ แม้แ่เปิอ่านยัไม่มีเลย
เมื่อืนหลัาุย่อันสัพั ผม็ับรถลับไปส่หมอัน์ที่หอ ผมีในะรับที่อย่าน้อยหมอยัำนไ้แบบผมไ้ ผมเลยืนปาาให้หมอเ็บไว้เป็นที่ระลึเหมือนเิม
เยรู้สึไหมรับ เวลาอยู่ับใรสันแล้วรู้สึี รู้สึปลอภัย นั่นล่ะรับะมีอะไรปลอภัยไปว่าารอยู่ใล้ๆหมอ มีเพื่อนเป็นหมอแบบบูม็สนุไปแบบหนึ่รับ รายนั้นาเที่ยว าลุยลอโยเพาะเที่ยวลาืนนะ วนปุ้บมาปั้บภายในไม่ี่นาที ะมีปิเสธเพาะเวลามันิสอบละรับ แ่สำหรับหมอัน์นี่ เป็นอีแนวเลยรับ ผู้ายอะไรูน่ารัี สุภาพแถมามในไ้สุๆ หมอแบบนี้อุ่นใรับ บไว้ฝาผีฝาไ้ไ้สบาย
“พี่สุนีย์เี๋ยว่วยเรียมเอสารารประุมบ่ายนี้ให้้วยรับ” ผมหันไปบอเลาส่วนัวอผม อีเลาอป๊ารับ ส่มาอย่วยานผม “่ะุธนา” เธอเินออไปาห้อ่อนะลับมา้วยแฟ้มเอสารอโ ‘ทำานรับ ทำาน’
“รับโรส” เลิประุมอนบ่ายไ้ไม่นานโทรศัพท์็ัรับ
“วันนี้ว่าไหมะ ไปทาน้าวันไหม” เสียหวานปลายสายถามลับมา
“ไ้รับ เี๋ยวเ้าไปรับนะ” สาวนล่าสุที่ผมำลัผูสัมพันธ์อยู่อนนี้รับ ะว่าเป็นแฟน็ยันะรับ ผมอบูวามสัมพันธ์ันนานๆมาว่า แ่นนี้็รามสเป็เลยรับ สาวสวย านะทาบ้านี แถมเป็นทันแพทย์สาวที่ฮอสุๆ ยิ่เป็นสิ่ที่น่าท้าทายรับ
บรรยาาศีในอนเย็นๆ ็มาู่ับปัหารถิในเมือรุ ผมใ้เวลาเือบั่วโมว่าะมาถึโรพยาบาลที่เธอทำาน ที่นี่ผมมาบ่อยรับ เพราะเป็นที่เียวับบูมและหมอัน์ำลัเรียนอยู่
ผมหาที่อรถ่อนะเินผ่านเ้าไปในโรพยาบาล
‘Rosaline : รอที่เิมนะะ’ ที่เิมอเธอ็ือแผนทันรรมอโรพยาบาลล่ะรับ ่วหนึ่เือนมานี้็มาบ่อยนหมอฟันนอื่นๆ ะแอบไปนินทาันละว่าเป็นแฟนหมอโรส
ผมเินเ้าทาหน้าโรพยาบาล ผ่านห้อุเินที่ำลัเ็มไป้วยนไ้อันแสนวุ่นวาย ผมวาามอเ้าผ่านๆ แอบเห็นหมอหนุ่มัวเล็ ำลัวุ่นวายเินไปเินมา มีน้อๆหมอเินามสอน ูท่าำลัยุ่มา หมอเวระอยู่ในสภาพนี้ันแทบทุน ่าาหมอฟันรับ เลิานเป็นเวลา มีลินินอเวลาบ้า็เสร็สอทุ่ม ไม่้อมานั่อยู่เวรอนลาืนเหมือนับหมอแผนอื่นๆ ผมหยิบไลน์มาเปิูอีรอบ ้อวามที่ส่ไปยัไม่ถูเปิอ่านเหมือนเิม
Kimmik : สู้ๆนะหมอ
ส่้อวามไปละรับ าว่า็ไม่เปิอ่านอีเหมือนเิม
ผมับโรสบลที่ไปิน้าวในร้านอาหารแถวสยาม แล้ว่อ้วยูหนั่ออีเรื่อหนึ่รับ ว่าหนัะบ็ประมาห้าทุ่มว่าละรับ ถนน่อน้าโล่ผมับไปามเส้นทาทีุ่้นเย ่อนะอหน้าอนโหรูแห่หนึ่ โรสไม่ไ้พัในหอพัอโรพยาบาลรับ เธอเลือที่ะพัที่อนโแถวโรพยาบาลแทน เราสอนเินผ่านโนรับแที่ไร้ผู้น ึ้นลิฟท์และหยุหน้าห้ออัน ‘ุ้นเย’ แน่นอนรับ ผมไม่ไ้มาที่นี่รั้แร มันเป็นธรรมาิอหนุ่มสาว ที่มันะมีแรับและวามหลไหลเวลาอยู่้วยันสอ่อสอ
“ะ้าที่นี่ไหมะ” เธอหันมาถาม ะเปิประู ลำพััวผม็ไม่ใ่นีที่ไม่เยผ่านผู้หิมา่อน อย่าที่บูมเยบอล่ะรับ ผมเอผู้หิมามาพอที่ะเรียนรู้อะไรไ้หลายๆอย่า แ่สัาาในัวผมอนนี้บอให้ผม ‘เินเ้าไปรับ’
ผมผลัประูและเินามเธอเ้าไป โรสวาระเป๋าลบนโฟา ่อนที่ผมะเินเ้าไปโอบเอวเธอา้านหลั เธอ่อยๆหันัวลับมา้อหน้าผม ใบหน้าเรียวสวยไ้รูป ริมฝีปาบาทาลิปสิสีแส วนให้ผมหลใหลอยาะลิ้มลอ ริมฝีปาอเราสอประบับ้าๆ่อนะ่อยๆเพิ่มวามร้อนแร
ิ้
เสียไลน์ัมาามือถือในระเป๋าาเรับ ‘ใรวะไลน์มาอนนี้’
ิ้ ัามมาอีรั้หนึ่็หยุไปรับ ผมไม่ไ้สนใอะไรมามายอยู่แล้วสำหรับอารม์อนนี้ ผมผลัร่าหิสาวรหน้าลไปนอนบนโฟายาว สภาพอเธออนนี้่าเย้ายวนใริๆรับ ผม่อยๆปลระุมเสื้อเิ้ทีละเม็
~ Baby, I’m preying on you tonight. Hunt you
down eat you alive
Just like animals, animals, like animals-mals ~
เสียอัมร้อเรียัมารับ มือถือเ้ารรมันมีนโทรมาอะไรอนนี้
ผมหยิบมือถือออาระเป๋ามาูรับ ‘เสียอารม์สุๆ’ แ่ื่อที่ึ้นมาบนมือถือทำเอาแปลใเสียมาว่า “แปบนะโรส” ผมเินไปบริเวห้อรัว่อนะรับสาย “รับหมอัน์”
“เห้ยยย นอนรึยั โทษทีโทรมาึๆ เห็นไลน์ไปแล้วไม่อบอ่ะรับ” เสียปลายสายพูรัวเร็ว “พอีมีเรื่อ่วน”
“หืม ว่ามาเลยรับ” ผมถามลับไป
“ผมลืมีไว้ในรถุเมื่อืนอ่ะ พอี้อใ้พรุ่นี้เ้า” เสียปลายสายูร้อนรนเล็ๆรับ “เี๋ยวผมเ้าไปเอาที่อนโนาย็ไ้”
“่วนนานั้นเลยหรอหมอ”
“ผมำเป็น้อใ้อ่ะ ไม่ั้นายแน่ ผมเพิ่ลเวรมา ลับมาหาที่ห้อไม่เอ นึไ้ว่าลืมไว้ในรถนายแน่ๆ”
“ั้นรอที่หอนะ เี๋ยวผมเอาไปให้” ้ออหวานละรับืนนี้ ันมีนอวาม่วยเหลือะ่อน ผมหันไปมอโรส อนนี้เธอลุึ้นมานั่บนโฟา มอมาหาผม้วยสีหน้าที่่อน้าเ็
“ไม่เป็นไร เรในาย” ปลายสายอบมารับ
“รอใ้หอนะรับ เี๋ยวไป” พูบ็ัสายไปรับ ่อนะเินไปหาโรสที่อนนี้เธอไ้ยินที่ผมุย
“มีธุระหรอะ ะให้โรสรอไหม”
“ไม่เป็นไรรับ โรสนอนนะ ไว้วันหลัผมมาใหม่นะรับ” ผม้มลไปหอมแ้มเธอ ิระุ้มเสื้อให้เ้าที่และเินออมา “ฝันีนะรับ” เธอหันมายิ้มให้ผม่อนประูะปิล
ไม่นานผม็อยู่ใ้หอเิม ผมหยิบีที่วาอยู่หลัรถออมายืนรอ เปิไลน์็พบ้อวามที่ถูส่มา่อนหน้านี้
GuN_Tee : ิม ผมมีเรื่อรบวน พอีผมลืมีไว้ในรถนาย
นายสะวให้เราไปเอาที่อนโไหม
GuN_Tee : หลับรึเปล่า สะวรึเปล่ารับ เราำเป็น้อใ้ริๆนะ
นี่เป็นสอ้อวามที่ถูส่มาอนผมอยู่ห้อโรส เอาเถอะรับยัไ็่วยเหลือันและัน
Kimmik : ถึละรับ อยู่ใ้หอนะ
GuN_Tee : OK เี๋ยวลไปรับ
หมอัน์ลมาในสภาพใสุ่นอนเป็นเสื้อยืสีาว าเาสั้นรับ ูโทรมลเล็น้อยเมื่อเทียบับเมื่อวาน
“อบุรับ ลำบานายแย่ อโทษ้วยรับที่รบวน” หมอัน์รับเอสารไปพร้อมับยมือไหว้อโทษ “อย่าไหว้ิหมอ ผมเ็ว่าเี๋ยวอายุสั้น”
“พอีมาทำธุระแถวนี้พอี เลยแวะมาไ้หน่ะรับ” ผมบอ่อ
“ั้นเี๋ยววันหลัผมเลี้ย้าว”
“ไม่เป็นไรหมอ เรใรับ หมอูไม่่อยว่าเลย” ไหนๆ็พลาาโรสละรับ ลอออะไรหมอสัอย่าีว่า “อเป็นอย่าอื่นไ้ไหมรับ”
“ออะไรอ่ะ ว่ามาเลย”
“อหมอทีิรับ” ผมมอหน้าหมอรับ ไม่เห็นเป็นไรเลยรับ ผู้าย้วยัน แ่หมอนนี้แ่น่าอว่าผู้ายนอื่น
“โอเ” ผมอ้าแนรอแล้วหมอ็เินเ้ามาอผมรับ
“อบุนะรับ” หมอพูเบาๆ้าหูผม
“อบุเ่นันรับ” ผมอบลับไป ่อนที่เราะแยาัน หมอหันมายิ้มให้รับ ‘หมอยิ้มให้ผม้วยรับ’
“โอเ ั้นหมอไปทำานเหอะรับ ึแล้ว ะไ้รีบนอน”
“ืนนี้น่าะโ้รุ่ ั้นไปละรับ” หมอัน์โบยมือให้ ่อนะหันหลัเินลับเ้าหอไป
อผู้หิ็อมาเยอะรับ อเพื่อนผู้าย็อมาแล้ว แ่ทำไมอหมอนนี้แล้วผม้อรู้สึเินๆ้วยทำไมไม่รู้
ห้อุเิน (Emergency room หรือ ER) เป็นหนึ่ในแผนอโรพยาบาล ทำหน้าที่ให้ารรัษาผู้ป่วยที่มีภาวะุเิน ้อไ้รับารรัษาเร่่วน เ่น ผู้ป่วยอุบัิเหุ ผู้ป่วยโรล้ามเนื้อหัวใาเลือเียบพลับ เป็น้น โยะมีหมอแผน่าๆหมุนเวียนมาทำหน้าที่ในแผน ลอ 24 ั่วโมหมุนเวียนันไป ปัุบันมีารเปิสอนหลัสูรเพาะทาแพทย์เวศาสร์ุเินอี้วย
ความคิดเห็น