หากจะรัก (นิยายชุดเพียงแสงส่องใจ)

ลำดับตอนที่ #11 : คนร่วมบ้าน 100% (รีไรท์)

สัตวแพทย์หนุ่มจอดรถที่ลานจอดในห้างสรรพสินค้า หันไปมองคนที่มาด้วยแล้วแล้วเผลอยิ้มอย่างลืมตัว น่าจะเป็นครั้งแรกที่เขามาเดินซื้อของกับผู้หญิงที่เขาเลือกเอง ไม่ใช่ผู้หญิงที่แม่สื่อส่งมาให้ดูตัว ส่วนผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่เขารู้จัก ก็ไม่เคยคิดอยากทำความรู้จักแบบใกล้ชิด ด้วยยังหวงชีวิตโสดและยังไม่มั่นใจกับความรู้สึกของตัวเองว่าจริง ๆ แล้วอยากมีคนรักหรือยัง หรืออยากมองแค่ความสวยงามของพวกเธอเหล่านั้นกันแน่

‘เลือกเองอย่างนั้นหรือ’ ชายหนุ่มรู้สึกตกใจกับความคิด ที่รู้สึกว่าเขาชักจะคิดอะไรเกินเลยกับหญิงสาวรุ่นพี่ทั้งที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกเมื่อวานนี้

“เราไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า คุณเบญอยากกินอะไรก็เลือกร้านได้เลยนะครับ” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นเพราะไม่คิดว่าตำแหน่งแม่บ้านที่มาช่วยเขาหิ้วของจะมีสิทธิ์เลือกร้านได้ด้วย

“เอ่อ แล้วแต่คุณดลค่ะ เบญเป็นแค่แม่บ้านเจ้านายอยากกินร้านไหน เบญก็กินได้ทั้งนั้นค่ะ” เธอตอบกลับมาด้วยท่าทีนุ่มนวลอย่างเคย

“อย่าเรียกตัวเองว่าแม่บ้านเลยครับ ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย เอาเป็นว่าคุณเบญเป็นที่ปรึกษาและช่วยดูแลบ้านให้ผมแล้วกันนะครับ” ว่าพลางลูบท้ายทอยตัวเองแก้เก้อ ก็แม่บ้านที่ไหนจะสวยและดูดีขนาดนี้ การศึกษาก็ระดับปริญญาไม่ใช่จบแค่มัธยมเสียที่ไหน

“ร้านอาหารญี่ปุ่นดีไหมครับ” เขาหันไปถาม หญิงสาวพยักหน้า

“ก็ดีค่ะ” เธอยิ้มให้บาง ๆ ก่อนหันไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นซึ่งใกล้กับที่ยืนอยู่เพียงไม่กี่ก้าว ชายหนุ่มเดินนำไปข้างหน้า พนักงานพาไปนั่งที่โต๊ะแล้วยื่นเมนูให้ทั้งสองสั่งอาหาร เมื่อรับออเดอร์เรียบร้อยแล้วก็เดินออกไป ปล่อยให้คนทั้งสองนั่งมองหน้ากันไปมา

“เดี๋ยวเราต้องซื้ออะไรบ้างคะ คุณดลได้จดมาไหมคะ” หญิงสาวต้องเป็นฝ่ายชวนคุยเสียเองเมื่อเห็นเขาดูเหมือนมีอะไรอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ทำท่าเหมือนจะชวนเธอคุยแต่ก็ไม่เห็นพูดอะไรเสียทีได้แต่นั่งถูมือตัวเองไปมา

“ยังไม่ได้จดครับ แต่ผมจำได้ว่าจะซื้ออะไรบ้าง”

“งั้นเบญจดให้ดีกว่านะคะ กันลืม” เธอเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้แวบหนึ่ง แค่นั้นก็เพียงพอให้หัวใจของเขากระเพื่อมราวกับน้ำในบึงที่โดนหินโยนใส่ ใบหน้าขาวละเอียดจึงแดงก่ำไปจนถึงใบหู หญิงสาวหยิบกระดาษโน๊ตในกระเป๋าถือกับปากกาขึ้นมาแล้วเงยมองเขา

“คุณดลคงชินกับเปิดแอร์แรง ๆ สินะคะ ขนาดเบญว่าที่นี่หนาวแล้ว แต่คุณยังหน้าแดงเชียว” เบญจาเอ่ยพลางจดปากกาลงบนกระดาษแล้วถามต่อ โดยไม่สนใจคนที่รีบลูบหน้าตัวเองด้วยความไม่มั่นใจสักนิด

“คุณดลจะซื้ออะไรบ้างคะ”

“เอ่อ หน้าผมแดงมากเหรอครับ” ตอบไม่ตรงคำถาม หญิงสาวเงยขึ้นมองอีกครั้ง เธอนิ่งนิดหนึ่งมองใบหน้าของเขาอย่างสำรวจก่อนจะพยักหน้า

“ค่ะ แดงกว่าก่อนหน้านี้มากเลยค่ะ งั้นเดี๋ยวจดรายชื่อของที่ต้องซื้อเสร็จเบญจะโทร. เรียกช่างให้มาดูแอร์ที่ห้องคุณนะคะ เพราะไม่ได้ใช้นานอาจจะเสียแล้วก็ได้ เมื่อเช้าเบญก็ลืมเปิดดู ไม่งั้นคืนนี้คุณคงนอนร้อนแย่เลยค่ะ” หญิงสาวสันนิษฐานไปไกล ก่อนจะถามสิ่งที่เขาต้องการซื้ออีกครั้ง ชายหนุ่มบอกจนกระทั่งเธอจดเสร็จ อาหารที่สั่งไว้ก็เริ่มทยอยกันมาเสิร์ฟ

ธนดลแอบชำเลืองมองการรับประทานอาหารของเธอแล้วอดรู้สึกไม่ได้ว่าหญิงสาววางตัวราวกับผู้ดีได้อย่างไม่ติดขัด ไม่ว่าจะเดิน ยืน นั่ง พูดคุยหรือตอนรับประทานอาหาร ท่าทางของเธอนอกจากจะดูสง่างามแล้วยังผสมความอ่อนช้อยละมุนละไมแต่ไม่เนิบนาบจนดูน่าเบื่อ

 “คุณดลไม่ทานหรือคะ” เบญจาทักขึ้นเมื่อเขาเผลอสำรวจเธอนานไปนิด

“อ้อ ทานครับ แต่เห็นคุณเบญทานน่าอร่อยดีเลยอดมองไม่ได้”

“ว่าเบญตะกละหรือเปล่าคะ” หญิงสาวเย้า

“ไม่เลยครับ คุณเบญทานเรียบร้อยมากจนผมกลัวว่าจะเผลอทานมูมมาม เลยเกร็งนิดหน่อย” เขาตอบยิ้ม ๆ พอได้พูดคุยมากขึ้นความขัดเขินก็เริ่มลดลง

“คุณดลเป็นคนมีอารมณ์ขันนะคะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้

“เหรอครับ คุณเบญเป็นคนแรกที่ทักผมแบบนี้” เขาว่าอย่างนั้น เพราะปกติแล้วเขามักจะอยู่กับหมากับแมวซึ่งพูดไม่ได้และสัตวแพทย์อีกสี่ห้าคนที่โรงพยาบาลสัตว์ที่ส่วนใหญ่มัวแต่ยุ่งกับการทำงานจนไม่มีเวลาคุยกัน

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเขาจึงพาเธอเดินไปเลือกซื้อของกินของใช้ตามรายการที่จดไว้ จึงลดเวลาการเดินซื้อของในห้างลงมากทีเดียว ก่อนจะช่วยกันขนไปใส่รถแล้วขับกลับบ้าน

ธนดลก้มมองชุดเครื่องนอนในรถเข็นแล้วก็อดนึกตื่นเต้นขึ้นมาไม่ได้ เมื่อคิดว่าคืนนี้เขากำลังจะนอนที่ห้องใหญ่แสนน่ากลัวนั่นคนเดียว...

 -------------------------------------------------------------

มีหลายคนบอกว่าชอบเรื่องนี้ก็เริ่มมีแรงใจขึ้นหน่อย ดีใจที่ค่อย ๆ มีแฟนพันธุ์แท้เพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ ตอนนี้เกือบ 100 คนแล้ว เย้! ดีใจจัง 555 คนอื่นได้แฟนเป็นหมื่นเขายังเฉยๆ แต่ยายคนนี้ได้ร้อยคนนี่ดีใจราวได้สักแสนคน คิดแล้วก็ขำตัวเอง ขอบคุณมาก ๆ นะคะที่ติดตามอ่านและเป็นกำลังใจให้กัน ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะคะ แล้วพรุ่งนี้พบกันค่ะ...ทิพย์ทิวา 24/2/2559

ฝากอุดหนุน E-book หมอดลกับคุณเบญด้วยนะคะ

สัตวแพทย์หนุ่มจอดรถที่ลานจอดในห้างสรรพสินค้า หันไปมองคนที่มาด้วยแล้วแล้วเผลอยิ้มอย่างลืมตัว น่าจะเป็นครั้งแรกที่เขามาเดินซื้อของกับผู้หญิงที่เขาเลือกเอง ไม่ใช่ผู้หญิงที่แม่สื่อส่งมาให้ดูตัว ส่วนผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่เขารู้จัก ก็ไม่เคยคิดอยากทำความรู้จักแบบใกล้ชิด ด้วยยังหวงชีวิตโสดและยังไม่มั่นใจกับความรู้สึกของตัวเองว่าจริง ๆ แล้วอยากมีคนรักหรือยัง หรืออยากมองแค่ความสวยงามของพวกเธอเหล่านั้นกันแน่

‘เลือกเองอย่างนั้นหรือ’ ชายหนุ่มรู้สึกตกใจกับความคิด ที่รู้สึกว่าเขาชักจะคิดอะไรเกินเลยกับหญิงสาวรุ่นพี่ทั้งที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกเมื่อวานนี้

“เราไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า คุณเบญอยากกินอะไรก็เลือกร้านได้เลยนะครับ” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นเพราะไม่คิดว่าตำแหน่งแม่บ้านที่มาช่วยเขาหิ้วของจะมีสิทธิ์เลือกร้านได้ด้วย

“เอ่อ แล้วแต่คุณดลค่ะ เบญเป็นแค่แม่บ้านเจ้านายอยากกินร้านไหน เบญก็กินได้ทั้งนั้นค่ะ” เธอตอบกลับมาด้วยท่าทีนุ่มนวลอย่างเคย

“อย่าเรียกตัวเองว่าแม่บ้านเลยครับ ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย เอาเป็นว่าคุณเบญเป็นที่ปรึกษาและช่วยดูแลบ้านให้ผมแล้วกันนะครับ” ว่าพลางลูบท้ายทอยตัวเองแก้เก้อ ก็แม่บ้านที่ไหนจะสวยและดูดีขนาดนี้ การศึกษาก็ระดับปริญญาไม่ใช่จบแค่มัธยมเสียที่ไหน

“ร้านอาหารญี่ปุ่นดีไหมครับ” เขาหันไปถาม หญิงสาวพยักหน้า

“ก็ดีค่ะ” เธอยิ้มให้บาง ๆ ก่อนหันไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นซึ่งใกล้กับที่ยืนอยู่เพียงไม่กี่ก้าว ชายหนุ่มเดินนำไปข้างหน้า พนักงานพาไปนั่งที่โต๊ะแล้วยื่นเมนูให้ทั้งสองสั่งอาหาร เมื่อรับออเดอร์เรียบร้อยแล้วก็เดินออกไป ปล่อยให้คนทั้งสองนั่งมองหน้ากันไปมา

“เดี๋ยวเราต้องซื้ออะไรบ้างคะ คุณดลได้จดมาไหมคะ” หญิงสาวต้องเป็นฝ่ายชวนคุยเสียเองเมื่อเห็นเขาดูเหมือนมีอะไรอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ทำท่าเหมือนจะชวนเธอคุยแต่ก็ไม่เห็นพูดอะไรเสียทีได้แต่นั่งถูมือตัวเองไปมา

“ยังไม่ได้จดครับ แต่ผมจำได้ว่าจะซื้ออะไรบ้าง”

“งั้นเบญจดให้ดีกว่านะคะ กันลืม” เธอเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้แวบหนึ่ง แค่นั้นก็เพียงพอให้หัวใจของเขากระเพื่อมราวกับน้ำในบึงที่โดนหินโยนใส่ ใบหน้าขาวละเอียดจึงแดงก่ำไปจนถึงใบหู หญิงสาวหยิบกระดาษโน๊ตในกระเป๋าถือกับปากกาขึ้นมาแล้วเงยมองเขา

“คุณดลคงชินกับเปิดแอร์แรง ๆ สินะคะ ขนาดเบญว่าที่นี่หนาวแล้ว แต่คุณยังหน้าแดงเชียว” เบญจาเอ่ยพลางจดปากกาลงบนกระดาษแล้วถามต่อ โดยไม่สนใจคนที่รีบลูบหน้าตัวเองด้วยความไม่มั่นใจสักนิด

“คุณดลจะซื้ออะไรบ้างคะ”

“เอ่อ หน้าผมแดงมากเหรอครับ” ตอบไม่ตรงคำถาม หญิงสาวเงยขึ้นมองอีกครั้ง เธอนิ่งนิดหนึ่งมองใบหน้าของเขาอย่างสำรวจก่อนจะพยักหน้า

“ค่ะ แดงกว่าก่อนหน้านี้มากเลยค่ะ งั้นเดี๋ยวจดรายชื่อของที่ต้องซื้อเสร็จเบญจะโทร. เรียกช่างให้มาดูแอร์ที่ห้องคุณนะคะ เพราะไม่ได้ใช้นานอาจจะเสียแล้วก็ได้ เมื่อเช้าเบญก็ลืมเปิดดู ไม่งั้นคืนนี้คุณคงนอนร้อนแย่เลยค่ะ” หญิงสาวสันนิษฐานไปไกล ก่อนจะถามสิ่งที่เขาต้องการซื้ออีกครั้ง ชายหนุ่มบอกจนกระทั่งเธอจดเสร็จ อาหารที่สั่งไว้ก็เริ่มทยอยกันมาเสิร์ฟ

ธนดลแอบชำเลืองมองการรับประทานอาหารของเธอแล้วอดรู้สึกไม่ได้ว่าหญิงสาววางตัวราวกับผู้ดีได้อย่างไม่ติดขัด ไม่ว่าจะเดิน ยืน นั่ง พูดคุยหรือตอนรับประทานอาหาร ท่าทางของเธอนอกจากจะดูสง่างามแล้วยังผสมความอ่อนช้อยละมุนละไมแต่ไม่เนิบนาบจนดูน่าเบื่อ

 “คุณดลไม่ทานหรือคะ” เบญจาทักขึ้นเมื่อเขาเผลอสำรวจเธอนานไปนิด

“อ้อ ทานครับ แต่เห็นคุณเบญทานน่าอร่อยดีเลยอดมองไม่ได้”

“ว่าเบญตะกละหรือเปล่าคะ” หญิงสาวเย้า

“ไม่เลยครับ คุณเบญทานเรียบร้อยมากจนผมกลัวว่าจะเผลอทานมูมมาม เลยเกร็งนิดหน่อย” เขาตอบยิ้ม ๆ พอได้พูดคุยมากขึ้นความขัดเขินก็เริ่มลดลง

“คุณดลเป็นคนมีอารมณ์ขันนะคะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้

“เหรอครับ คุณเบญเป็นคนแรกที่ทักผมแบบนี้” เขาว่าอย่างนั้น เพราะปกติแล้วเขามักจะอยู่กับหมากับแมวซึ่งพูดไม่ได้และสัตวแพทย์อีกสี่ห้าคนที่โรงพยาบาลสัตว์ที่ส่วนใหญ่มัวแต่ยุ่งกับการทำงานจนไม่มีเวลาคุยกัน

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเขาจึงพาเธอเดินไปเลือกซื้อของกินของใช้ตามรายการที่จดไว้ จึงลดเวลาการเดินซื้อของในห้างลงมากทีเดียว ก่อนจะช่วยกันขนไปใส่รถแล้วขับกลับบ้าน

ธนดลก้มมองชุดเครื่องนอนในรถเข็นแล้วก็อดนึกตื่นเต้นขึ้นมาไม่ได้ เมื่อคิดว่าคืนนี้เขากำลังจะนอนที่ห้องใหญ่แสนน่ากลัวนั่นคนเดียว...

 -------------------------------------------------------------

มีหลายคนบอกว่าชอบเรื่องนี้ก็เริ่มมีแรงใจขึ้นหน่อย ดีใจที่ค่อย ๆ มีแฟนพันธุ์แท้เพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ ตอนนี้เกือบ 100 คนแล้ว เย้! ดีใจจัง 555 คนอื่นได้แฟนเป็นหมื่นเขายังเฉยๆ แต่ยายคนนี้ได้ร้อยคนนี่ดีใจราวได้สักแสนคน คิดแล้วก็ขำตัวเอง ขอบคุณมาก ๆ นะคะที่ติดตามอ่านและเป็นกำลังใจให้กัน ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะคะ แล้วพรุ่งนี้พบกันค่ะ...ทิพย์ทิวา 24/2/2559

ฝากอุดหนุน E-book หมอดลกับคุณเบญด้วยนะคะ