หากจะรัก (นิยายชุดเพียงแสงส่องใจ)

ลำดับตอนที่ #54 : จูบ 60%

               ส่วนคนที่อยู่หลังบานประตูใจสั่นระรัวจนต้องเอามือเรียวประทับไว้ที่ตำแหน่งหัวใจราวกับว่ามันกำลังจะโลดออกมานอกอกเสียอย่างนั้น ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยสัมผัสกับความรู้สึกวาบหวามประหลาดเช่นนี้มาก่อน

          แข้งขาที่อ่อนแรงทำให้เธอต้องทรุดนั่งพิงบานประตูเพื่อรวบรวมกำลังและตั้งสติเมื่อสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นมันรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน นิ้วเรียวแตะลงตรงหน้าผากที่เขาประทับจุมพิตลงครั้งแรกแล้วไล้เรื่อยมายังขมับและพวงแก้มที่ยังรู้สึกเห่อร้อน รอยกดจากจมูกโด่งของเขายังฝังลึกอยู่ตรงนั้น หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอด้วยใจที่สั่นระรัว เมื่อเพิ่งคิดได้ว่าเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้นเธอแสดงออกราวกับยินยอมพร้อมใจให้เขากระทำโดยไม่ขัดขืนสักนิด

          เธอเป็นอะไรไปแล้วเบญจา!

            หญิงสาวถามตัวเองด้วยความประหลาดใจ ไหนเธอคิดว่าตัวเองอายุมากพอที่จะสามารถควบคุมอารมณ์อ่อนไหวของตัวเอง แต่ตอนนี้เธอควบคุมมันได้ที่ไหนกัน ไม่ว่าเขาจะทำอย่างไรเธอก็โอนอ่อนผ่อนตามเขาไปหมด ถ้าเขาดึงดันจะรุกรานจริง ๆ มีหรือที่เธอจะสามารถขัดขืนเขาได้ ในที่สุดเธอก็ค้นพบว่า...

          สิ่งที่อันตรายกับเธอที่สุดก็คือตัวของเธอเอง…

          ที่โรงพยาบาลสัตว์อารี ธนดลกวาดตามองรายละเอียดรวมทั้งรูปถ่ายจำนวนหนึ่งซึ่งอยู่ตรงหน้าก่อนจะเก็บไว้อย่างเดิมในซองสีน้ำตาลแล้ววางลงบนโต๊ะทำงาน เขาผุดยิ้มออกมาอย่างเบาใจ เมื่อข้อมูลที่ได้มาเป็นที่น่าพึงพอใจ ชายหนุ่มเงยขึ้นมองชายร่างกำยำในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำ

            “โอเค ขอบคุณมากครับสำหรับข้อมูลทั้งหมด คุณทำงานได้ดีมาก ส่วนนี่ผมเตรียมไว้ให้แล้ว” เขายื่นซองหนาสีขาวซึ่งภายในมีธนบัตรสีเทาปึกหนึ่งอยู่ในนั้นให้กับคนตรงหน้า ชายคนนั้นรับไปใส่ไว้ในกระเป๋าหนังสีดำแล้วยกมือไหว้ลา

          “ไว้โอกาสหน้าเรียกใช้บริการผมได้ทุกเวลาเลยนะครับ”

          “ขอบคุณครับ” ธนดลตอบ ชายคนนั้นเดินออกไปจากห้องทำงานของเขา ธนดลจึงหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาโทรออกไป เพราะตอนนี้เขาต้องทำทุกอย่างให้รวดเร็วที่สุด

          “สะดวกคุยหรือเปล่า” เขาถามคนที่รับสาย

            “สะดวกค่ะ ว่าไงคะพี่ดล” เสียงใสตอบกลับมา

          “อืม ดี พี่ให้นักสืบเช็คประวัติแฟนเราแล้วนะ โสดสนิทเป็นคนดีไม่มีข้อบกพร่องอะไรนอกจากฐานะดูธรรมดาไปสักหน่อยถ้าเทียบกับท่านเจ้าสัว ต่อไปก็มาคิดแผนกันว่าจะพิชิตใจแฟนเรายังไง” คนต้นสายว่าไปเป็นฉาก ๆ

          “โห พี่ดล ถึงขั้นจ้างนักสืบเลยหรือคะ” เสียงคนปลายสายทำท่าตกอกตกใจ

          “อ้าว ถ้าไม่จ้างให้เขาสืบแล้วพี่จะรู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นคนดีหรือเปล่า ยิ่งท่านเจ้าสัวบ่น ๆ กลัวเราเลือกคนผิดพี่ถึงต้องสืบก่อน จะให้ช่วยส่งเดชพี่คงทำไม่ได้” ทำเสียงเข้มดุกลับไป

          “โอเคค่ะ แล้วพี่ดลจะให้ลี่ทำยังไงต่อคะ”

          “เอางี้นะ เอาแบบธรรมดา ๆ ก่อน จากที่เราคอยตามส่อง ๆ ก็ให้เลิกซะ เอาแบบจู่โจมไปเลย ถ้าเขากินข้าวก็เข้าไปขอนั่งด้วย ถ้าเขาเข้าห้องสมุดก็ถือหนังสือไปนั่งตรงข้ามเขาเลย

พยายามสบตาบ่อย ๆ เพราะเคยมีการวิจัยว่าเมื่อเราสบตาเพศตรงข้ามบ่อย ๆ ร่างกายมีการหลั่งสารเคมี 3 ชนิด คือโดพามีน ทำให้มีความสุขสดชื่น นอร์เอพิเนฟรีนทำให้มีใจจดจ่อกระฉับกระเฉง อยากไปพบคนที่ถูกใจนั้นอยู่ตลอดเวลา ส่วนออกซิโทซินทำให้เกิดความรู้สึกรักและผูกพัน เราสบตาหรือสัมผัสโอบกอดเขาบ่อย ๆ เขาจะหลงรักเราโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้ระยะเริ่มต้นยังไม่ต้องโอบกอดเอาแค่สบตาไปก่อน” คนเจ้าแผนการอธิบายยาวด้วยหลักทางการแพทย์

“หูยพี่ดล ลี่ต้องท่องจำชื่อสารเคมีอะไรของพี่ดลด้วยหรือเปล่าเนี่ยเยอะแยะไปหมด วิธีประหลาดอะไรของพี่ดล จะเอาลี่ไปเป็นหนูทดลองหรือยังไงคะ” สาลี่โวยวายกับวิธีจีบหนุ่มแสนประหลาดที่ต้องใช้เทคนิคทางการแพทย์เข้าช่วย

“พี่เป็นหมอพี่ก็ต้องใช้แผนอย่างหมอสิ จะให้ใช้แผนอื่นพี่คิดไม่เป็นหรอก ถ้าไม่ทำก็ไม่รู้จะช่วยยังไงแล้ว ตัวใครตัวมันละกัน” ทำเสียงเข้มข่มขู่

“เฮ้ย เดี๋ยวสิพี่ดล พูดแค่นี้ทำใจน้อยไปได้ ก็ลี่กลัวนี่ ไปนั่งจ้องตาเขา เขาไม่คิดว่าเราเพี้ยนเหรอคะพี่ดล” น้ำเสียงของเธอมีแววกังวลไม่น้อย

“โธ่ ไม่ได้บอกให้ไปจ้องตา บอกว่าสบตา เข้าใจมะ สบตาน่ะ แล้วทำเป็นก้มหน้าหลบ ๆ เอียงอายหน่อย แต่อย่าอายนาน พยายามสบมันบ่อย ๆ คุยไปสบตาไปเป็นครั้งคราวน่ะ ไม่ใช่มองทื่อ ๆ ใช้เทคนิคหน่อย เรื่องแค่นี้ทำไมต้องให้สอนด้วย เขาบอกว่ามารยาหญิงมีเป็นร้อยเล่มเกวียน เลือกมาใช้แค่เล่มเกวียนเดียวแฟนเราก็ไปไหนไม่รอดแล้วเชื่อพี่เถอะรับรองได้ผล”

“ผลดีหรือผลร้ายคะ” คนปลายสายถามเสียงอ่อย ๆ ไม่ค่อยอยากเชื่อแผนการประหลาดนั่นสักเท่าไหร่

“ไม่ทำใช่มั้ย” คนเป็นพี่ใหญ่ถามเน้นคำเชิงกระตุ้นให้ตัดสินใจ

“ทะ...ทำค่ะ ลี่จะลองดูนะคะ” ตอบอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

“ทำวันนี้เลยนะ ทำไปเรื่อย ๆ แล้วรายงานผลให้พี่ฟังด้วย” ได้ทีก็สั่งการใหญ่ เสียงคนปลายสายรับคำอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก

“เอ่อ ลี่...ลี่จะลองดูค่ะ” เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าแค่ไปนั่งสบตามันจะช่วยให้เขามาสนใจเธอได้ แต่ในเมื่อไม่มีวิธีอื่นแล้วก็ขอลองใช้วิธีนี้ดูสักตั้ง

“เถอะน่า มั่นใจหน่อย พี่ใช้วิธีนี้ได้ผลมาแล้วเลยมาบอกต่อ” พูดแล้วก็อดยิ้มไม่ได้เมื่อคิดถึงคนตัวเล็กที่รออยู่ที่บ้าน ซึ่งเขาใช้วิธีนี้กับเธอสำเร็จมาแล้ว เพราะเมื่อเธอเผลอคราวใดเขาจะพยายามหาช่องทางสบตาหวานฉ่ำของเธอทุกที

และที่สำคัญนอกจากทำให้เธอตกหลุมรักเขาแล้ว เขาก็ดันตกหลุมรักเธอจนอาการหนักกว่าเดิมเสียอีก ตอนนี้ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหน เจ้าสารเคมีสามตัวนั่นก็แย่งกันกระตุ้นให้เขาคิดถึงแต่หน้าเธอตลอดเวลา บางทีก็นั่งยิ้มคนเดียวจนมีคนทักอยู่หลายครั้ง

นายแพทย์หนุ่มหุบยิ้มแล้วหันไปยังประตูเมื่อได้ยินเสียงเคาะ

“คุณหมอคะ มีเต่าถูกรถเหยียบไส้ไหลเลยค่ะ คุณหมอออกไปดูหน่อยนะคะ” ผู้ช่วยสาวชะโงกหน้าเข้ามาบอกก่อนจะผลุบออกไป

สัตวแพทย์หนุ่มดึงสติตัวเองกลับมาก่อนจะรีบสวมถุงมือแล้วเดินออกไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ          

ปล.ฝากอีบุ๊คพี่ดลด้วยนะคะ

-------------------------------------------------

อัปให้อ่านต่อแล้วนะคะ ช่วงนี้อากาศร้อนมากเลย บอกตรง ๆ ว่าเขียนนิยายแทบไม่ออกกันเลยทีเดียว ยิ่งนิยายที่ต้องด้นสดไร้สต็อกแบบนี้ เจออากาศร้อนขึ้นมาก็ไม่รู้จะเอาอะไรไปอัปให้อ่านกันเนอะมันคิดไม่ออกจริงๆ เลยแก้ตัวว่าที่ไม่ได้อัปให้อ่านเมื่อวานนี้เพราะอากาศค่ะ คนเขียนไม่ได้ขี้เกียจเลย 5555 ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ด้วยค่ะ ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะคะ...ทิพย์ทิวา 12/4/2016 13.36