คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : ตอนที่๒๗ สำนักหมื่นโลกันต์
ตอนที่๒๗ สำนักหมื่นโลกันต์
อาชาตัวใหญ่สีน้ำตาลเข้มงามสง่าที่หงเหม่ยหลงนั่งบังคับอยู่ บัดนี้มันได้พาหญิงสาวมาจนถึงหุบเขาลูกหนึ่งภายในอาณาเขตของสำนักหมื่นโลกันต์
ซึ่งเดิมทีนางไม่คิดที่กลับมา แต่ด้วยเรื่องลอบสังหารที่ดูจะดุเดือดขึ้นทุกที จนมีคนของสำนักหมื่นโลกันต์มาเกี่ยวข้อง
เช่นนั้นแล้วนางย่อมไม่อาจปล่อยวาง
หงเหม่ยหลงเพียงบังคับอาชาตัวเดิมให้เดินเข้ามาภายในสำนักหมื่นโลกันต์อย่างเชื่องช้า ทว่ามั่นคง
นางคิดเอาไว้แล้ว...
นางคิดดีแล้ว...
เหตุการณ์เมื่อหลายวันก่อน ตอนที่ได้รู้ถึงการลอบสังหารหลี่ซื่อหมินจากคนของสำนักหมื่นพิษ และได้นึกย้อนกลับไปเมื่อครั้งที่หลี่ซื่อหมินถูกไล่ล่าจากกลุ่มโจรป่าและกลุ่มชายชุดดำ
เขาต้องถูกปองร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่น่าให้อภัย
นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้หงเหม่ยหลงได้ตัดสินใจ
หญิงสาวแอบไปทำอะไรบางอย่างกับอาชาตัวนี้ จนรุ่งขึ้นจึงได้นำมันออกมาตามที่ตนได้คิดเอาไว้
มิคาดคิดว่าเหตุการณ์จะเป็นไปตามแผน ตามที่ตนคิดเอาไว้อย่างง่ายดาย
หลายวันมานี่ หงเหม่ยหลงยุ่งอยู่กับการจัดการคนของสำนักหมื่นพิษนั่น จนรู้แน่ชัดว่าคนที่สั่งการมิใช่บิดาของตน
แต่เป็นคนของราชสำนักที่อาศัยอำนาจและตำแหน่งระดับสูงแอบสั่งการคนของสำนักหมื่นพิษอีกต่อหนึ่ง
นั่นหมายถึงว่า คนพวกนี้ใช้การแอบอ้างสำนักหมื่นโลกันต์ ของหงซือกวน บิดาของนาง
เช่นนั้นแล้ว นางยิ่งไม่ควรปล่อยไป
นางย่อมปล่อยไปไม่ได้
เพื่อปกป้องชายในดวงใจ
ทั้งยังมิอาจนิ่งเฉยต่อบิดาของตน
ยามนี้บิดาของนางถูกกลุ่มของราชสำนักบังอาจนำชื่อไปแอบอ้างเพื่อสั่งการกลุ่มอิทธิพลมืด
เป้าหมายก็เพื่อโยนความผิดมาให้ท่านพ่อ
หากพวกมันทำสำเร็จ สังหารหลี่ซื่อหมินที่เป็นบุคคลสำคัญลงได้ ก็สามารถปลุกปั่นสงครามให้หันมาทางท่านพ่อ
กลุ่มคนพวกนี้คิดจะยิงธนูดอกเดียวได้เหยี่ยวถึงสองตัว มิใช่แค่เขวี้ยงหินก้อนนึงได้แค่นกสองตัว
พวกมันบังอาจคิดการใหญ่เกินตัว
เช่นนั้นแล้ว...
นางจึงต้องกลับมาที่นี่
ที่สำนักหมื่นโลกันต์แห่งนี้...
นางต้องการมาสะสางกับพวกที่ใช้ชื่อของบิดาและสำนักของบิดาแอบอ้างคำสั่งให้ส่งคนไปสังหารหลี่ซื่อหมิน...
ในเวลาเพียงไม่นาน หงเหม่ยหลงจึงได้เข้ามาภายในสำนักหมื่นโลกันต์
เมื่อเข้ามาภายในสำนักหมื่นโลกันต์ กลิ่นอายที่เคยชินมาตลอดตั้งแต่กำเนิด คละคลุ้งไปทั่วบริเวณ จนอาชาตัวที่หงเหม่ยหลงพามาด้วยยังต้องส่งเสียงขึ้นจมูกดัง พรืด พรืด
มันคงไม่คุ้นชินกับกลิ่นอายมรณะที่ปกคลุมไปทั่วบริเวณเช่นนี้
กลิ่นพวกนี้ช่างแตกต่างจากวังของหลี่ซื่อหมินโดยสิ้นเชิง
บนทางเดินตั้งแต่ภายนอกจนเข้ามาถึงภายใน ประกอบไปด้วยบุคคลร่างกายสูงใหญ่ หน้าตาเหี้ยมเกรียม เดินกันขวักไขว่ แผ่กลิ่นอายสังหารตลอดเวลา
แต่ละคนเมื่อมองเห็นหงเหม่ยหลงก็ทำความเคารพดังเช่นปกติ
ถึงแม้ว่าหงเหม่ยหลงจะแตกหักกับบิดาของนาง แต่อิทธิพลของนางยังคงมีอยู่ มิได้สร่างซาลงแม้แต่น้อย
เมื่อเข้ามายังห้องที่เป็นจุดหมายปลายทาง บุคคลที่เหมือนรอหงเหม่ยหลงอยู่ เพียงชำเลืองมองมาที่นางเพียงนิดมิได้กล่าวสิ่งใด
“ท่านพ่อ” หงเหม่ยหลงเรียกบุคคลที่กำลังยืนนิ่งขึงด้วยมาดเคร่งขรึมทรงพลังอยู่จากทางด้านหลัง
“บอกเงื่อนไขของเจ้ามา” น้ำเสียงนิ่งๆ ทว่าดุดันของหงซือกวนดังขึ้นด้วยประโยคที่เห็นได้ชัดว่าเขารู้เรื่องทั้งหมดอยู่แล้ว
และคงรวมไปถึงเรื่องราวทั้งหมดของนางกับหลี่ซื่อหมินด้วย
การสนทนาของสองพ่อลูกจึงเกิดขึ้น…
แม้หงซือกวนจะไม่เต็มใจนักกับการกระทำของหงเหม่ยหลง แต่เขาย่อมไม่อาจขัดขวาง เพราะรู้ดีถึงนิสัยดึงดันของนาง ซึ่งไม่แตกต่างกันกับตัวของเขาเอง
หากเขาไม่ทำตามที่นางต้องการ
แน่นอนว่า นางย่อมพยายามฝืนที่จะทำมันจนได้
และสุดท้ายเขาเองที่อาจจะเป็นฝ่ายเสียใจไปตลอดชีวิต
เขาทำผิดต่อภรรยาอันเป็นที่รักไปครั้งหนึ่งแล้ว
เขาจึงไม่อาจจะนิ่งดูดายต่อบุตรสาวเพียงหนึ่งเดียวคนนี้
ถึงแม้ว่านางจะยังโกรธยังเกลียดเขาอยู่ในเรื่องที่เขาได้พลาดพลั้งสังหารมารดาอันเป็นที่รักของนางไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ
แต่สายใยพ่อลูกจะอย่างไรก็มิอาจตัดขาดจากกัน...
ไม่ว่าอย่างไร
นางก็คือธิดาหนึ่งเดียวของเขา
ที่เขาทั้งรักและถนอม
ถึงแม้ว่าจะมิเคยได้บอกกล่าวออกไป
หงซือกวนนิ่งคิดอยู่อย่างนั้น ภายใต้สีหน้าไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึก และเย็นชาดุดันเหี้ยมเกรียม...
*********
รุ่นพ่อ คลิก>>> จอมใจจอมมาร
สมุนสำนักหมื่นโลกันต์
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น