คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Weird University : 8 100%
"ฉันจะพาเธอไปที่ที่หนึ่ง" ขณะนี้ฉันกำลังเรียนอยู่ จองกุกก็มากระซิบฉันเบาๆ
"จะไปไหน?" ฉันเหล่ตาไปมองจองกุก เขาพูดเหมือนโฮซอกแป๊ะ รึว่าเขาอาจจะไปที่เดียวกัน
"เย็นนี้เดี่ยวก็รู้ ฉันจะพาเธอไปผ่อนคลายน่ะ" จองกุกยิ้มให้กับฉัน แต่ทำไมความสึกรู้สึกในใจของฉันตอนนี้มันไม่ยิ้มให้ด้วยล่ะ มันเหมือนกับแกล้งยิ้มอย่างนั้นแหละ แต่ฉันก็ยิ้มตอบกลับเขาไปแล้วไปสนใจที่การเรียนต่อ
ตอนนี้ก็บ่ายกว่าๆแล้ว ถึงเวลาเลิกเรียน จองกุกบอกว่ามารอเขาที่หน้าร้านเบเกอร์รี่ของชูก้าตอนประมาณ 1 ทุ่ม อะไรกัน ผ่อนคลายตอนทุ่มหนึ่งเนี่ยนะ แต่คุรก็ตอบตกลงเขาไปแล้วแยกกันกลับขึ้นห้องตัวเอง
"ยังไม่มา..."เมื่อคุณเข้ามาแล้วในห้องไม่มีเจโฮปอยู่คุณก็เอากระเป๋าไปเก็บเข้าไปในห้องน้ำ
"โอ๊ย!"ความรู้สึกจี๊ดที่กลางหลังแพร่เข้ามาในตัวคุณ เมื่อคุณกำลังเข้าไปในห้องน้ำ อ่าา เราคงคิดไปเองล่ะมั้งว่าแสบๆที่กลางหลังมันคืออะไร ก็แผลของเรานี่นา ลืมไปได้ไง แต่แล้วก็เข้าไปในห้องน้ำเพื่อไปดูแผลว่ามันเป็นอย่างไรบ้าง เดือนหน้าก็ต้องไปเปลี่ยนผ้าพันแผล เห้ย! วันนั้นยังไม่ได้เปลี่ยนผ้าพันแผลเลยนิ! เพราะว่าออกมาจากวัดแล้วคุณแม่ให้ออกมาเลย โอยยย...ลืมได้ไงเนี่ย งั้นก็แสดงว่าฉันจะต้องไปเปลี่ยนภายในเดือนนี้น่ะสิ ทำไงดีเนี่ย ไม่กล้าออกไปจากมหาลัยเลยTT ทางมันน่ากลัว แม้แต่ตอนกลางวัน อยากถามหน่อยว่าเพื่อนๆที่เรียนด้วยกันเขากลับบ้านกันยังไง==
"!!!"เมื่อฉันเข้าไปในห้องน้ำล๊อคประตูอะไรเสร็จเรียบร้อย ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด แล้วหันหลังส่องกระจกบานใหญ่ เมื่อฉันเห็นดังนั้นก็เบิกตากว้างทันที ระ...รอยสัก คล้ายๆรอยยันต์วงกลมแปลกประหลาด เอ๊ะ? แผลกลางหลังของหญิงสาวก็หายไปด้วย ทำไมเป็นแบบนี้? แล้วที่เจ็บแสบกลางหลังเมื้อกี๊คือรอยนี้เหรอ ใครเป็นคนทำมัน และคำถามต่างๆนาๆก็เข้ามาในโสตประสาทของหญิงสาว ทำให้ตอนนี้หยิงสาวสับสนไปหมด
"โอ๊ย!"และผ่านไปไม่นานรอยสักนั้นก้เกิดแสงแดงๆนิดๆขึ้นมา นั้นก็ทำให้ความเจ็บนั้นเข้ามาในตัวเธอไม่น้อย จนเธอล้มทันทีแล้วนำมือมาลูบๆที่หลังที่มีรอยสัก แล้วมันก็ทำให้ยิ่งเจ็บเข้าไปอีก
"อ๊ากก!"คุณทนความเจ็บไม่ไหว น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ตอนนี้เธอเหมือนคนที่ถูกทรมานซ้ำแล้วซ้ำเล่า เจ็บที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้
ปัง!!
"(ชื่อคุณ)!!" เสียงของชายที่คุ้นหูวิ่งพังประตูเข้ามาก็พบกับหญิงสาวที่ทนพิษความเจ็บที่รอยสักไม่ไหวนอนสลบลงบนพื้นกระเบื้องของห้องน้ำ ถึงแม้ตัวเธอนั้นจะสลบไปแล้วก็ไม่มีวี่แววว่าแสงรอยสักที่หลังนั้นจะลดจางลง แต่กลับส่องแสงเพิ่มมากขึ้น เจโฮปอุ้มตัวคุณขึ้นมาในท่าเจ้าหยิงแล้วพาไปที่ห้องนอนเพื่อไปเปลี่ยนชุดให้เธอแล้วพาหญิงสาวไปที่ที่คุณกับจองกุกนัดไว้
ต่อ
HOSEOK'SAY
ไอกุก!!" ตอนนี้ผมกำลังอุ้ม(ชื่อคุณ)ไปหาไอกุกและเพื่อนๆอยู่ครับ ตอนที่ผมกำลังเดินเข้าไปในห้องก็เกิดเสียงผู้หญิงดังออกมา ผมสดุ้ดทันทีเพราะมันเสียงดังมาก ผมไม่รีรออะไรก็รีบวิ่งไปที่ที่เสียงร้องนั่นดังที่สุด คือห้องน้ำ ผมพังประตูเข้าไปก็ไปเจอกับ(ชื่อคุณ)ที่นอนสลบไร้ผ้าปกปิด ยอมรับว่าตอนนั้นที่ผมเห็นเรือนร่างของ(ชื่อคุณ)ทั้งหมดก็อดที่จะเลือดไหลออกมาทางจมูกไม่ได้ แต่ความตกใจมันมีมากกว่า เมื่อผมตั้งสติได้ก็รีบอุ้ม(ชื่อคุณ)ขึ้นมาแล้วพาไปใส่เสื้อผ้า พาไปที่ร้านเบเกอร์รี่ที่พวกจองกุกรออยู่ที่นั้นทันที
"เห้ย! (ชื่อคุณ)เป็นอะไร?!" เมื่อจองกุกหันไปตามเสียงเรียกก็เบิกตากว้างอุทานทันที โฮซอกรีบอุ้มคุณไปวางไว้ที่ม้านั่งยาวๆหน้าร้านเบเกอร์รี่ทันที โดยมีพวกเพื่อนๆเข้ามาดูเธอกันติดๆ
"ฉันเห็นแสงสีแดงที่รอยสัก" เมื่อโฮซอกพูดดังนั้นจองกุกก็เหงือไหงผลั่กไม่ขาดสาย ลอบกลืนน้ำลายไปเอือกใหญ่ คนที่เหลือซึ่งก็คือพวกจิน แรปม่อน ชูก้า วี ก็ทำแบบเดียวกัน นี่นายโฮซอกไม่รู้เรื่องเลยเหรอ ว่ามันหมายความว่าอย่างไร จองกุกคิด
"มันคือแสงเตือน จากซาตานที่เรานับถืออยู่ ว่าให้รีบทำเหยื่อรายนี้ให้เสร็จ ถ้าเราทำไม่สำเร็จภายในเดือนนี้..." จองกุกพูดขาดช่วงสักพักหนึ่ง
"พวกเราทั้งหมดก็จะกลับไปเป็นคนตายเหมือนเดิม โดยที่นี่จะกลายเป็นป่่าไม้ไร้สิ่งก่อสร้างทันที และคนในมหาลัยที่เราสร้างมันขึ้นมาอย่างยากลำบากก็จากสูญหายไปด้วย" เมื่อจองกุกพูดจบจินก็เลือดขึ้นหน้าทันที
"ไม่ได้นะ! สิ่งฉันสร้างขึ้นมาเกือบทั้งหมดก็จะล่มสลายลงเพราะยัยผู้หญิงคนนี้ไม่ได้! ฉันว่า ...ฆ่ามันเลยดีกว่า!" เมื่อจินพูดจบก็ทำท่าว่าจะกระโจนเข้าไปฆ่าหญิงสาว แต่มือของโฮซอกกับจองกุกก็กันเอาไว้
"ยังฆ่าตอนนี้ไม่ได้! อย่าลืมสิเหลืออีกตั้งหลายวัน ค่อยๆทำ ค่อยๆไปก็ได้" เหมือนจองกุกจะแย่งโฮซอกพูด ถ้าจินตอบตกลงก็แสดงว่าโชคเข้าข้างโฮซอกแล้วล่ะสิ เพราะเขาจะเป็นกบฎไม่ฆ่าหญิงสาว และนั้มซ้ำก็ยังจะปกป้องเธอด้วย เพราะเขาคิดว่า ถ้าทรยศน่ะ ถูกต้องที่สุดแล้ว เหยื่อที่มาที่นี่ก็ไม่รอดสักคน โดนฆ่าหมด เขาจึงเลือกที่จะป้องกันอันตรายให้หญิงสาวคนนี้ เขาไม่อยากฆ่าใครกินอีกแล้ว ถึงแม้ว่าถ้าเขาทรยศเพื่อนแล้วจะกลับไปเป็นคนตายทั้งหมด ก็ดีน่ะสิ เขาจะได้ไม่ต้องทำร้ายใครอีก และจะยกเลิกข้อแลกเปลี่ยนบ้าๆกับซาตานนั้นเสียที อย่างที่บอกน่ะแหละ พวกเขาตายไปตั้งนานแล้ว แต่ซาตานได้ช่วยชีวิตพวกเขาเอาไว้ โดยมีข้อแลกเปลี่ยนคือต้องล่อเหยื่อผู้หญิงมาแล้วก็ลอบฆ่าโดยที่ให้พวกเขาน่ะแหละไปจัดการกินเนื้อคนกันเอง เป็นแบบนี้มาเกือบ 10 ปีแล้ว และเพื่อปกปิดเรื่องพวกนี้ไม่ให้คนในเครือญาติเหยื่อสงสัย หรือนำไปแจ้งตำรวจ พวกเขาก็จะให้วิญญาณของเขาไปเข้าฝันผู้อื่นแล้วขู่เตือน แล้วก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจนได้มาเกิดกบฎที่คิดจะทรยศเพื่อนก็ตอนนี้แหละ เขาจะไม่ให้เธอเป็นเหยื่อคนสุดท้าย เขาจะให้เหยื่อคนที่แล้วเป็นคนสุดท้าย เพราะเขาจะไว้ชีวิตเธอจนกว่าจะหมดเดือนนี้ ทุกอย่างจะหายไป เหลือเพียงโลกธรรมดาๆ ที่มีพระเจ้าเหนือกว่าซาตาน
"ก็ได้!" เมื่อจินสงบสติอารมณ์ได้ก็ตอบตกลง
"(ชื่อคุณ)ตื่นแล้วล่ะ"วีเมื่อเฝ้ามองอาการของหญิงสาวมานานก็เห็นว่าหญิงสาวเริ่มลืมตาเข้ามาบ้าง
YOU'SAY
"อึก..." ฉันลืมตาขึ้นมาก็พบกับพวกโฮซอกและคนอื่นๆ จ้องหน้าฉันไม่ละออกไปทางไหนเลย จริงๆก็แอบเขินอยู่นะ ที่คนหล่อๆมารุมดูฉันน่ะ
"ที่นี่ที่ไหน" ฉันลุกขึ้นนั่งถามโฮซอกเพราะความรู้สึกในใจตอนนี้ โฮซอกน่ะ น่าเชื่อถือมากที่สุด ถึงมันจะเป็นแค่คำถามธรรมดาก็เถอะ เราควรนึกถึงอนาคตด้วย อ่าา พอนึกถึงอนาคตก็รู้สึกไม่ดีแล้ว
"ที่นี่คือร้านของชูก้าฮยอง เราจะพาเธอไปผ่อนคลายน่ะ" คนที่ตอบไม่ใช่โฮซอก แต่เป็นนัมจุนพี่ชายต่างแม่ของเธอ เมื่อเธอเห็นนัมจุนเท่านั้นแหละ
"พี่มาที่นี่ได้ยังไง!!"หญิงสาวตกใจทันทีที่เห็นพี่ชายที่เป็นอันตพาลและไม่น่าจะมายุ่งเกี่ยวกับคนที่ไม่น่าไว้วางใจพวกนี้ ยกเว้นพี่ชูก้าก็แล้วกัน เพราะว่าเรารักเขาไง ยังไงเขาก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอย่างที่ใจคิดหรอก มั้ง
"พี่รู้จักกับคนพวกนี้น่ะ เขาเลยชวนพี่มาด้วย" นัมจุนพูดไปพร้อมเกาท้ายทอยไปด้วย
"ฉันว่า ถ้าโชซองไม่เป็นอะไรแล้วก็ไปกันเถอะ"จินพูดจบก็ยื่นมือมาที่ฉัน เพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาทก็ยื่นมือไปให้เขาจับแล้วพยุงให้ฉันลุกขึ้นยืนได้สะดวกขึ้น ตอนที่จับมือน่ะ มือเย็นมาก ทำไมเขามือเย็นจัง มือแข็งอีกต่างหาก
"เอ๊ะ? นี่มันร้านของชูก้าอปป้านิ" ฉันอุทานขึ้นพรางชี้ไปที่ร้านเบเกอร์รี่
"อ่าหะ ฉันจะพาเธอเข้าไปข้างในอีก มันเป็นร้านอาหารน่ะ" จินพูดขึ้นมา ทำให้ฉันเข้าใจ แต่ก็สงสัยในเวลาเดียวกัน ในร้านเบเกอร์รี่ก็มีร้านอาหารอยู่ข้างในอีกด้วย แต่ตอนที่เข้าร้านใหม่ๆมันเป็นแค่ร้านเล็กนิ แล้วร้านอาหารจะตั้งอยู่ที่ไหนของส่วนร้าน ถ้าพื้นที่มันเล็กขนาดนี้
"ค่ะๆๆๆ" ฉันพยักหน้าเก็บความสงสัยเอาไว้ แล้วพวกเขาก็นำฉันเข้าไปในร้าน
ตอนนี้ฉันถึงที่หมายแล้ว อ๋อ ที่แท้ร้านก็อยู่ใต้ดิน ไม่เห็นมีใครบอกเลย ว่ามีแบบนี้ด้วย แต่ร้านที่อยู่ตรงหน้าฉันเนี่ย มันสวยมากๆ สวยกว่าร้านเบเกอร์รี่อีก ทำไมเหมือนผับจัง
แล้วชูก้าก็เดินไปยังที่ๆไม่มีคนนั่งแล้วกวักมือเรียกพวกฉันให้เขาไปนั่งด้วยกัน
"ที่นี่แหละ ที่ฉันพาเธอมาผ่อนคลาย" จองกุกที่นั่งข้างๆฉันเอ่ยปากพูด
"มันผ่อนคลายยังไงอ่ะ ชั้นรู้สึกหนาวๆยังไงไม่รู้" ฉันพูดพรางเอามือกอด อกไปด้วย ที่นี่มันหนาวเหมือนอยู่ในถ้ำน้ำแข็งยังไงยังงั้นแหละ
"ถ้าเธอหนาวเดี๋ยวฉันเป็นจะเป็นคนให้ความอบอุ่นให้นะ" อารมณ์กามของโฮซอกเริ่มก่อตัวขึ้น นั่งอยู่ข้างๆเธอก็เข้าทางน่ะสิ เอาแขนไปโอบไหล่หญิงสาวแล้วดันตัวหญิงสาวให้เข้ามาในอ้อมอก บอกตรง มันเขินจริงๆนะ .///.
"นายนิ! มาทำแบบนี้ต่อหน้าเพื่อนได้ยังไง? " ชูก้าตีมือข้างที่โอบหญิงสาวไว้ แล้วกล่าวพูดเตือน
"แฮะๆ โทษที" โฮซอกปล่อยให้หญิงสาวเป็นอิสระแล้วยิ้มน้อยเชิงขอโทษให้ชูก้าได้รับรู้
"โชซอง อ่ะนิ" ชูก้าที่นั่งตรงข้ามกับหญิงสาวหยิบมือเธอขึ้นมาและเอากระดาษพับแผ่นหนึ่งให้กับหญิงสาว หญิงสาวเห็นก็คลี่กระดาษออกปรากฏเป็นเส้นขีดๆเขียนๆบอกสถานที่เต็มกระดาษ
"นี่มันแผนที่นิคะ?" หญิงพูดเชิงสงสัยหันหน้ามาหาชูก้าที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"ใช่ มันคือแผนที่ โชซองช่วยไปซื้อของให้พี่หน่อยนะ รายการอยู่ด้านหลังของกระดาษน่ะ เมื่อชูก้าพูดจบหญิงสาวก็ทำตาม พลิกกระดาษไปดูลิสจด มีพวกกระเป๋าชื่อดัง รองเท้าหนัง พี่ชูก้าหน้าตาน่ารักแบบนี้ไม่ใส่ของหวานแหวว! แต่หญิงสาวก็ตอบตกลงไป แล้วลุกขึ้นเพื่อที่จะไปทำภารกิจที่เพิ่งได้มาให้สำเร็จ
ทำไมถึงไปง่ายขนาดนั้น??
ก็เพราะว่าเราแอบชอบพี่เขาไง ถ้าทำแบบนี้พี่ชูก้าอาจจะมีใจให้เธอบ้าง คนแอบชอบแอบรักก็เป็นแบบนี้ล่ะเนอะ ไม่กล้าพูดออกไปทั้งๆที่โอกาสก็มีเยอะ ที่หญิงสาวแอบชอบเขาเพราะว่า เคยเจอเขาในเมืองก่อนที่จะมาที่นี่ แต่ตอนนั้นบรรยากาศไม่อำนวยเท่าไร มีพวกขโมยมาชิงกระเป๋าไปแต่ชูก้าก็ไปจับตัวมาได้ นั้นก็ทำให้หญิงสาวตกหลุมรักทันที หลังจากวันนั้นมาก็ไม่เจอเขาอีกเลยจนมาถึงวันนี้นี่แหละ แต่เอาจริงๆ ตอนที่เจอกันในร้านแทบจะจำหน้าไม่ได้เลยด้วยซ้ำ เพราะพี่เขาผอมลงมากและก็เปลี่ยนสีผมด้วย
"ทำไมไม่ซื้อพรุ่งนี้นะ" หญิงสาวสบถขึ้นมา เดินไปตามทางซึ่งแน่นอนมันเป็นป่่า และตอนนี้ก็มืดแล้วด้วย ต้องพกไฟฉายไปส่อง แต่คิดว่ามันจะไม่หลงป่่าแน่นอน เพราะว่าทางมันเด่นอยู่แล้วและมีป้ายกำกับสถานที่ไว้ให้ คงไม่ใช่อุปสรรคของหญิงสาวมากเท่าไร และหญิงสาวก็เดินไปตามแผนที่เป๊ะๆ แล้วก็ถึงจุดหมายปลายทาง
"ที่นี่อ่ะนะ???" หญิงสาวกลืนน้ำลายอึกใหญ่ มันเป็นสถานที่ๆ สามารถเรียกว่าโกดังได้เลย หญิงสาวคิดว่าต้องไปในเมืองซะอีก และบรรยากาศก็คล้ายๆรายการคนอวดผีตอนล่าท้าผียังไงยังงั้นแหละ ที่นี่ สถานที่แห่งนี้มันมืดไปหมด ไม่มีแสงไฟ นอกเสียจากไฟที่กำลังสว่างอยู่หน้าประตูใหญ่ หญิงสาวชักไม่แน่ใจกับแผนที่ที่ชูก้าให้มาซะแล้วสิ
ว่าแล้วหญิงสาวก็เดินเข้าไปด้วยความกล้าๆกลัวๆ เปิดประตูเข้าไปในสถานที่แห่งนั้น
แล้วก็เจอกับสิ่งที่ไม่คาดฝัน
ปัง!!!!
เสียงประตูถูกปิดโดยปริศนา เมื่อประตูได้ปิดลงภายในห้องกว้างนั้น แสงจากข้างนอกก็ได้ดับไปเหลือแต่แสงไฟฉาย
กรรรรรรร
เสียงบางอย่างทำให้หญิงสาวตัวสั่น เหงื่อไหลไปตามใบหน้า ฝืนยกแขนที่มีไฟฉายขึ้นมาส่องเพื่อจะได้รู้ว่าเสียงเมื่อกี๊ใครทำ
"กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด"
เค้ากลับมาแล้วนะ
รีดเดอร์ต้องทิ้งเค้าไปแล้วแน่ๆอ่ะ TT
มันเป็นความผิดของไรท์เองค่ะที่ปล่อยฟิคไว้นานเกินไป
ตอนนี้มันผิดคาดที่ไรท์คิดไว้ค่ะ กะว่าจะให้หมูจีออกโรงตอนนี้เลย แต่คงไม่ได้ เพราะตอนนี้คงยาวกว่าตอนอื่นๆ
หมูจีจะมาต่อตอนหน้าแน่นอนค่ะ ไม่ผิดแล้วๆ ต้องขอโทษเมนหมูจีด้วยนะ แต่ขอสปอยว่าจีมินไม่มีตัวตน และเป็นฝ่่ายดีค่ะ อย่าเสียใจน้าาา
และขอประกาศนะคะ สัปดาห์หน้าไรท์ไม่ได้เรียนทั้งอาทิตย์และไม่ได้เรียนพิเศษ แต่ระหว่างวันพุธถึงวันศุกร์ไรท์ต้องไปเข้าค่าย เดี๋ยวไรท์จะพยายามอัพให้เร็วที่สุดนะคะTT อย่าเพิ่งทิ้งไรท์ไปน้าาาา
ถ้าเรื่งนี้สนุกก็ขอให้ติดตามกันต่อๆไปนะ
ความคิดเห็น