วันนี้ซ้อมใหญ่จ้า

วันนี้ตื่นตั้งแต่เกือบเช้า เวลาประมาณ9.00น.

เริ่มออกจากบ้านด้วยเวลา 9.30น.

ใช้เวลานั่งรถเมล์จากบ้านถึงโรงเรียนครึ่งชม.

อ้อ ลืมเล่า วันนี้เค้าให้แต่งชุดแขนยาวผูกไทเพราะว่าซ้อมเหมือนวันจริงทุกอย่าง

แล้วขอโทษนะเฟ้ย ที่นี่ประเทศไทย ขณะนี้เป็นเดือนมีนาใกล้เมษาแล้ว

กรมอุตุฯเค้าไม่ได้บอกรึไงว่าตอนนี้ประเทศไทยเข้าสู่ "ฤดูร้อน"

แล้วแสล๋นใส่เสื้อแขนยาว ติดกระดุมคอกับแขนเสื้อแถมยังต้องผูกไทอีก

เป็นวิธีการฆ่าที่ซาดิสมากๆ ใช้ธรรมชาติเป็นผู้ลงมือกระทำ ส่วนอาจารย์ยืนกันสบายในห้องแอร์ เจริญพรเต้อะ

พอๆ เข้าเรื่อง หลังจากรวมประชุมก็เริ่มซ้อมเสร็จ ใช้เวลาตั้งแต่10.00-12.10

ดูจากเวลาคงคิดว่าเหนื่อย แต่เปล่าเลย เบื่อต่างหาก

เพราะวิธีการรับประกาศก็เหมือนปริญญาคือต้องรอจนกว่าจะถึงชื่อตัวเองจึงค่อยออกไปรับ แต่ที่นี่ต่างกับปริญญาตรงที่ไม่มีเก้าอี้นั่ง   ยืนอย่างเยวตั้งแต่เช้ายันเที่ยง

แล้วผมอยู่คนที่500กว่า อะโห ยืนจนหลับกลางอากาศเลยครับ แหม ขนาดเข้าห้องประชุมเปิดแอร์ แต่ด้วยนโยบายประหยัดไฟเปิดไม่เกิน25องศา และเสื้อแขนยาวที่กำลังใส่อยู่

กรูว่ามรึงปิดแอร์เถอะว่ะ ปิดทำกล้วยทอดรึไงวะ ถ้าเป็นงั้นกรูขอบอว่าไฟมันแรงไม่พอโว้ย(ประชดซะ หมั่นไส้)

หลังจากเลิกซ้อมตอนเช้านักเรียนคนอื่นก็ไปกินข้าวกัน

แต่ผมไม่ได้กิน เพราะต้องไปคุยกับครูเรื่องที่ไม่ได้มาซ้อมในวันที่ผมไปทำเรื่องเข้าเรียนหอการค้า

ปรากฏว่าครูแกไม่ยอมรับใบลากิจทำธุระแต่บอกว่าให้ไปซื้อเสาธงแทน โดยให้เวลา1วัน ถ้าหาไม่ได้ให้มาพัฒนาโรงเรียน4วัน

บวกลบคูณหาร คิดว่าถ้าตัวเองซื้อเสาธงน่าจะคุ้มกว่ามาพัฒนาโรงเรียน ผมอยู่โรงเรียนมา3ปีแล้ว เบื่ออะ

แต่ปัญหาคือ จะไปหาซื้อเสาธงจากที่ไหน และที่สำคัญ กว่าจะเลิกซ้อมต้องใช้เวลาถึงเย็น

แต่ด้วยสมองที่คิดเรื่องในด้านลบเก่งนักแล ผมจึงออกอุบายว่า ทางโรงเรียนหอการค้าบอกให้ไปทำเรื่อง กยศ. ถ้าไม่ทำอาจเสียสิทธิ์ได้(กยศ.คือกองทุนกู้ยืมเพื่อการศึกษา ต่างกับ กรอ.นะครับ)

ทว่าน่าเสียยดายที่ครูไม่ยอมให้ออกทันทีแต่บอกว่ารอให้ซ้อมเสร็จก่อน แต่ผมไม่ต้องรอฟังครูพล่ามยาวตอนท้าย

เอาวะ รวมซ้อมตอนบ่าย1โมง ไม่น่าจะเกินบ่าย3น่าจะเสร็จ

พอถึงเวลารวมซ้อมจริงๆตอนบ่ายปรากฏว่าเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดเมื่อปวส.ต้องมาซ้อมร่วมกับพวกปวช.ด้วย

ซึ่งทำให้เวลาจากที่คาดไว้บ่าย3โมงกลายเป็นอีก5นาทีจะ4โมง

ตายสิครับ ผมก็รีบขออนุญาตใส่บาจายี่ห้อหมาไล่ฟัด(ไม่ใช่วิ่งสู้ฟัดนะ)

หลังจากออกมาจากโรงเรียนได้ คราวนี้ปัญหาใหญ่ก็คือเสาธงเนี่ยมันหาซื้อได้ที่ไหนหว่า

เพื่อนๆช่วยคิดหน่อยสิว่าหาซื้อได้ที่ไหน คาดว่าหลายๆคนคงตอบกวนติงว่าร้านขายธงแต่ก็ไม่ใช่

เพราะร้านขายธงจะมีแต่ผืนธงไม่มีเสาธง

ผมเดินหาตรงเกษตรเข้าไปในตลาดอมรพันธ์ตั้งแต4โมงจนเกือบ4โมง45 ถามดะไปทั่วแต่ก็หาไม่พบ

สุดท้ายจึงตัดสินใจลองถามร้านที่ไม่คิดว่าจะมี ทายสิครับ มันคือร้านอะไร

ร้านสังฆภัณฑ์คือคำตอบสุดท้ายครับ

แล้วร้านสังฆภัณฑ์มันเป้นร้านที่ตั้งอยู่หน้าทางเข้าตลาดอมรพันธ์ครับ(สรุปว่าที่ตรูเดินเข้าไปจนลึกเกือบออกไปนอกโลกเนี่ย มันเปล่าประโยชน์อะดิ)

วันนี้ผมจึงได้ความรู้ใหม่มาประดับหัวถั่วงอกว่า ถ้าเอ็งจะซื้อเสาธงให้มาร้านสังฆภัณฑ์นะโว้ย อย่าเสือกไปถามร้านขายธงล่ะ เพราะมันไม่มีเฟ้ย จำไว้

แม้ว่าผมจะเจอร้านขายเสาธง แต่ปัญหาอีกอันก็คือ เค้าใช้เสาธงขนาดเท่าไร

ผมเลยถมเจ้าของร้านว่า นักเรียนที่มาซื้อเสาธง เค้าเอาขนาดไหนครับ(เป็นไง เห็นควาฉลาดผมมั้ย)

ป้าแกเลยหยิบเสามาไซสืหนึ่ง เป็นเสาขนาด2เมตร

แกยืนยันว่า เสานี้เป็นเสาที่นักเรียนโรงเรียนช่างมาซื้อ

ผมก็เลยจ่ายตังค์ทั้งหมด50บาทเป็นค่าเสาธง

เอาละ สบายใจแล้ว เท่านี้เราก็ไม่ต้องมาพัฒนาโรงเรียน แถมเรายังไม่ต้องฟังเทศน์อีกเป็นชั่วโมงด้วย อิอิ

ด้วยความสบายใจบวกกับอากาศข้างนอกร้อนจนน้ำลายกลายเป็นไอ ผมจึงแวะเข้าร้านการ์ตูน จ่ายตังค์15บาทเป็นค่าเช่าอ่านในร้าน1ชั่วโมง ซึ่งมันเป็นการค้ากำไรที่น่าเกลียดมากๆ เพราะร้านแถวบ้านผมคิดแค่5บาทเท่านั้น

แต่เอาเถอะ ดีกว่ารีบเดินเข้าโรงเรียนทั้งๆอากาศร้อน เดี๋ยวต้องใส่เสื้อตัวเดิมในวันพรุ่งนี้ด้วย(ไม่ได้ซกมกนะ แต่มีเสื้อแค่ตัวเดียว บ้านไม่ได้เป็นโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้านี่ครับ)

เอาละ ตอนนี้ก็เป็นเวลาประมาณ6โมง อากาศเย็นสบายไม่ร้อนอบอ้าว ผมก็เดินเข้าโรงเรียนพร้อมเสาธงอย่างสบายใจ

แล้วความซวยมันก็มาบังเกิดตรงนี้แหละ

อนิจา อนิจจัง เพราะผมไม่ได้ถามนาดของเสาธงมา ปรากฏว่าขนาดของเสาต่ำกว่ากำหนด เนื่องจากทางโรงเรียนต้องการ2เมตรครึ่ง

ผมก็งงสิ แล้วป้าคนขายแกบอกผมว่านักเรียนโรงเรียนช่างมาซื้อเสาขนาดนี้ได้ไง(สรุปว่าที่อวดตัวว่าฉลาดเมื่อกี้ มีค่าเป็น-50 เพราะเสียตังค์ฟรี)

ครูแกก็ไม่มีลดหย่อนผ่อนโทษ พูดคำเดียวว่ายังไงก็ต้อง2ม.50

ผมเดินออกจากโรงเรียนด้วยความเซ็งในอารมณ์

แล้วเสาธงน่ะเหรอ

นู่น ผมขว้างมันเข้าพงหญ้าข้างทางแล้ว แมร่ง เปลืองตังค์อิ้บอ๋าย ตั้ง50บาท ไม่งั้นถ้าเอาไปซื้อหวย ป่านนี้อาจถูกได้ตังค์ใช้เป็นพันก็ได้ หึหึหึ

เฮ้อ เซ็ง สุดท้ายผมเลยต้องแวะไปหาร้านเก่า ปรากฏว่ามันปิด

ฉิบหายสิครับ ผมจะไปหาจากไหน

แต่เมื่อหาเจอจากร้านสังฆภัณฑ์ ก็แสดงว่าที่อื่นน่าจะมี

ผมเลยเดินหาแถวเกษตรแล้วก็โขคดีเมื่อพบว่าในร้านมีเสาขนาดตรงตามต้องการ

แต่ว่านะ   ให้ตายสิ ผมฟังราคาธงแล้วปวดใจเป็นบ้า เพราะมันมีราคาตั้ง140แน่ะ

เป็นความรู้ใหม่อีกอย่าง เสา2ม.ราคา50บาท แล้วเสาที่มันเพิ่มความสูงมาอีกครึ่งเดียวทำไมราคามันพุ่งไปเกือบ2เท่าวะ   ใครรู้ตอบผมทีเน่อ

ช่วงนี้ผมไม่ได้ออนเอ็ม เพราะวุ่นและเหนื่อยเรื่องรับประกาศนี่แหละครับ จะไปเมนท์เรื่องของคนอื่นก็ไม่อยากเอาความเครียดใส่ลงไปด้วย เอาเป็นว่าให้ผ่านศุกร์นี้ไปก่อน ท่านจะได้เห็น ka-rab บ้าๆบอๆคนเดิมแน่นอน ไปละจ้า

วันนี้ซ้อมใหญ่จ้า

ความคิดเห็น