HBD[วันสำคัญหรือวันธรรมดา]

Happy birthday to you    happy birthday to you    happy birthday    happy birthday      happy birth day to you

“สุขสันต์วันเกิดจ๊ะลูกรัก แม่ขอให้หนูเป็นเด็กดีของพ่อและแม่นะจ๊ะ นี่ของขวัญของลูกจ๊ะเปียโน” ชายหนุ่มอายุราว 16ปี กำลังกดสั่งอะไรบางอย่างมือถือ

“อะไรหรอค่ะคุณแม่ ”

“ อยากรู้ก็แกะออกซิจ๊ะ”หญิงสาววัยกลางคนหน้าตาดูใจดีมองดูเด็กน้อยที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกของเธอ

“ พี่ฟีนแกะไห้หนูเปียหน่อย”  เด็กหนุ่มที่อยู่ในช่วงหัวเรี่ยวหัวต่อของชีวิต หันมายิ้มและเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกง พร้อมเอื้อมมือไปจับกล่องของขวัญที่เด็กน้อยยื่นมาไห้ช่วยแกะ เด็กหนุ่มแกะของขวัญอย่าง ถะนุถนอมทำเสมือนว่ามันเป็นของขวัญของตัวเอง

“ วิวโวลีน..หนูรักคุณแม่กับคุณพ่อมากที่สุดในโลกเลย” เด็กน้อยพูดอย่างดีใจพร้อมโผเข้ากอดทั้งพ่อและแม่ของเธอ ตาที่เคยโตกลับเล็กลงเมื่อเด็กน้อยยิ้มจนเห็นฟันเพียงไม่กี่ซี่ที่พึ่งขึ้นเพื่อแสดงว่าเริ่มเข้าสู่ช่วงเจริญเติบโตแล้ว

“ไวโอลีน..ไม่ใช่วิวโวลีนลูก”ผู้เป็นพ่อพูดอย่างใจดี...พร้อมมองเด็กน้อยที่ยิ้มจนตาหยี มาไห้ทั้งพ่อและแม่ของเธอ

“ พี่ฟีน ของขวัญหนูละ”เด็กน้อยพูดพร้อมแบมืออกมาเพื่อแสดงความอยากได้ เด็กหนุ่มยิ้มเล็กน้อยพร้อมบีบจมูกเล็กๆนั้นเบาๆ

“ นี่ของขวัญของเธอ ยัยลูกหมู”เด็กหนุ่มยื่นกล่องดนตรีรูปภาพครอบครัวของลูกหมูที่เด็กหนุ่มใช้เรียกแทนตัวเด็กน้อยผู้นี่

“พี่ชื่อควีน ไม่ใช่ฟีนซะหน่อย”เด็กหนุ่มว่าอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่

“งั้น ควีนขอตัวก่อนนะครับคุณลุง คุณป้า พอดีว่าควีนมีงานวิลัยที่ต้องทำค้างอยู่น่ะครับ”เด็กหนุ่มพูดพร้อมยกมือไหว้ผู้มีศักดิ์เป็นถึงลุงและป้า

ท่านทั้งสองยิ้มและหันไปสนใจเด็กน้อยที่ตอนนี้กินเค้กเลอะปากลามไปถึงผมที่ทักเปียสองข้างนั้น

เสียงหัวเราะคิกคักประสานกับเสียงพูดของผู้ใหญ่ใจดั้งสองคนดังออกมาจนถึงหน้าบ้าน

เด็กหนุ่มยิ้มเล็กน้อยไห้กับครอบครัวที่แสนอบอุ่นแบบนี้ พร้อมขี่รถจักรยานยนสีเขียวคันโปรดมุ่งตรงสู่ที่พักของตัวเอง

ท้องถนนช่วงกลางคืนเต็มไปด้วยรถหลายชนิดหลายขนาดกำลังรอเพื่อไห้ สัญยานไฟสีแดงกลายเป็นสีเขียว

เมื่อสัญยานไฟสีเขียวปรากฏขึ้น รถหลายคันก็แข่งกันแร่งเพื่อไห้ผ่านออกมาจากจุดนี่เร็วๆก่อนที่ไฟเขียวนั้นจะเปลี่ยนอีก

เด็กหนุ่มขับรถเข้าคอนโดขนาดไม่ใหญ่มากนัก หลังจาดหาที่จอดรถเสร็จก็เดินเข้าคอนโดสถานที่พักของตัวเอง เมื่อเดินเข้าไปเด็กหนุ่มยิ้มทักพนักงานประชาสัมพันธ์ที่ไม่ว่าใครผ่านไปผ่านมาก็จะเห็นเธอคนนี้ยิ้มตลอด เด็กหนุ่มคนนั้นยิ้มตอบกลับไป พนักงานคนนั้นก็ยิ้มตอบกลับมาแล้วก็ยิ้มค้างไว้เช่นนั้น เด็กหนุ่มหัวเราะกับความต๋องของตัวเองที่ดันไปยิ้มตอบฟิวเจอร์บอร์ดแข็งที่เอารูปพนักงานขนาดเท่าตัวจริงมาตั้งไว้ข้างๆเคาเตอร์ประชาสัมพันธ์ เมื่อเดินเข้าลิฟต์และกดชั้นสี่ที่เป็นชั้นที่ต้องการลิฟต์ขนาดที่หนักเป็นตันก็เลื่อนขึ้นมาอยู่ตรงชั้นที่ต้องการ เด็กหนุ่มก้าวเดินออกจากลิฟต์เพื่อตรงไปยังห้องของตัวเอง 409 เด็กหนุ่มเคาะประตูก่อนที่จะไขกุญแจเข้าไปในห้องที่มือสนิท พร้อมพูดออกมาเบาๆว่า กลับมาแล้วครับ มือที่สมส่วนกับขนาดตัว ได้เอื่อมไปเปิดสวิตต์ไฟ ห้องขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กมากนัก ภายในห้องตกแต่งด้วยโทนสีออกเขียวตามความชอบของเจ้าชองห้อง ห้องที่มีแต่ความเงียบไม่มีเสียงหัวเราะ ถึงจะดูสวยแค่ไหนก็ยังคงเป็นห้องที่ขาดสีสันความสนุก ความร่าเริง

ก่อนที่เด็กหนุ่มจะทำกิจวัตรที่ทำเป็นปะจำก่อนมาถึงห้อง เด็กหนุ่มก็ได้เดินไปตรงโต๊ะตัวเล็กที่ใช้สำหรับวางถ้วยกาแฟ แต่แทนที่จะมีถ้วยกาแฟที่ยังไม่เก็บเวลาที่ถือมาตรงส่วนของห้องรับแขก กับเป็นที่วางปฏิทินอันเล็กๆ บนปฏิทินนั้นได้แสดงเดือน ตุลาคม เด็กหนุ่มไล่สายตา ไปบนตัวเลขสีเขียวที่เรียงกันไปเรื่อยๆ จนถึง ตัวเลขสีเขียวที่มีรอยวงกลมสีแดงวงไว้อยู่ ซึ่งก็คือวันนี้ วันที่  6 เดือน ตุลาคม วันนี้เป็นวันเกิดยัยลูกหมู ไม่สิเป็นวันเกิดเด็กหนุ่มด้วยต่างหาก เด็กหนุ่มได้ยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูเพื่อนที่จะหวังอะไรสักอย่าง แต่จนแล้วจนรอดโทรศัพท์เครื่องสีดำก็คงยังแน่นิ่งเหมือนคนไร้ชีวิต พอคิดได้แบบนั้นก็จัดการวางโทรศัพท์ลงบนโซฟาสีครีม และทำกิจวัตรที่สำคัญต่อไปเรื่อย พอคิดว่าวันนี้เป็นธรรมดาใช่ไหมวันธรรมดาของใครบางคน พอทำกิจวัตรที่ทำเป็นประตำเสร็จก็มาเปิด หน้าจอคอมพิวเตอร์ แทนที่คิดว่าจะไม่มีคนอวยพรวันเกิดก็มี ทั้งเพื่อน ทั้งน้องสาว[โลกไซเบอร์]

แต่ก็เป็นเพียงโลกไซเบอร์ รู้สึกดีใจ แต่ทำไมกัน

คนที่เจออยู่ทุกวันเล่นกันอยู่ทุกวัน ครอบครัว เด็กหนุ่มเปิดเมลล์เผื่อจะมีเมลจากผู้มีพระคุณที่ไปต่างประเทศ แต่ป่าวเลยไม่มีไรส่งมา มีกี่ฉบับ ก็ยังคงที่ไม่มีการขยับหรือแสดงว่ามีเมลมาเพิ่ม เด็กหนุ่มนั่งจ้องโทรศัพท์มานานเหลือเกิน แต่ก็ยังคงเหมือนเดิมเจ้าโทรศัพท์เครื่องดำก็ยังคงเหมือนไร้ชีวิตเหมือนเดิมไม่มีแม้กระทั้งสายเข้าหรือข้อความ เมื่อเวลาผ่านไปซักพัก ก็ยังคงเดิม เด็กหนุ่มจึงหยิบกะจกใบหนึ่งขึ้นมาพร้อมเอื่อมมือไปหยิบโทรศัพท์แล้วกดปุ่มตรงเปิดฟังเสียงที่บันทึก  เสียงบันทึกได้เริ่มขึ้นมาเป็นเพลงที่วันเกิดส่วนใหญ่เขาเปิดกัน  เมื่อเพลงเริ่มบรรเลงเด็กหนุ่มก็ร้องคลอตามเพลงไปเรื่อยๆ

Happy birthday to you    happy birthday to you    happy birthday    happy birthday      happy birth day to you

“สุขสันต์วันเกิดจ๊ะลูกรัก

มันเป็นเสียงของคุณป้ากับคุณลุงที่ร้องเพื่อลูกของเขาทั้งสอง  เมื่อเสียงจบลงเด็กหนุ่มก็เปิดซ้ำอีกครั้ง

 Happy birthday to you    happy birthday to you    happy birthday    happy birthday      happy birth day to you

“สุขสันต์วันเกิดจ๊ะลูกรัก

Happy birthday to you    happy birthday to you    happy birthday    happy birthday      happy birth day to you

“สุขสันต์วันเกิดจ๊ะลูกรัก

Happy birthday to you    happy birthday to you    happy birthday    happy birthday      happy birth day to you

“สุขสันต์วันเกิดจ๊ะลูกรัก

Happy birthday to you    happy birthday to you    happy birthday    happy birthday      happy birth day to you

“สุขสันต์วันเกิดจ๊ะลูกรัก

Happy birthday to you    happy birthday to you    happy birthday    happy birthday      happy birth day to you

และเมื่อฟังครั้งสุดท้ายจะจบลง “สุขสันต์วันเกิดจ๊ะลูกรัก

เด็กหนุ่มจับกระจกขึ้นมา ส่องหน้าตัวเองแล้วยิ้มพูดพร้อมกับเสียงที่บันทึกไว้ว่า

“สุขสันต์วันเกิดว่ะวาย”