คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : IN TRO..
ตุ่บ ! ตุ่บ !
..เสียงลูกบาสกำลังทุ่มลงบนพื้นสนามเพื่อหลบคู่ต่อสู้ที่เข้ารุมล้อมร่างสูงๆของผู้ชายคนหนึ่ง
เอี๊ยดด!
..เสียงรองเท้าคู่เก่งของเขากำลังเสียดกับพื้นสนามเสียงดังเมื่อเขาเบรคตัวเองไว้เพราะไร้หนทางหนี
..เขาหยุดวิ่ง
..ท่ามกลางความเงียบของทุกคนในสนามที่กำลังจับตามองไปที่เขาเพียงจุดโฟกัสเดียว
..ท่าทีที่น่าหลงไหล ..ร่างกายที่กำลังลอยเหนือพื้น ลูกสีส้มที่ลอยออกจากมือใหญ่คู่นั้นก่อนที่มันจะ..
ฟุ่บบบ!
กึงงงง~!!
ปรี๊ดดดดดดดดด!!
“กรี๊ดดดดดดด!! ชนะแล้วว!! รุ่นพี่คิบอม สุดยอด!!”
เสียงกรี๊ดและเสียงเฮดังสนั่นโรงยิมหลังจากลูกกลมสีส้มที่ลอยจากกลางสนามลอดห่วงตาข่ายลงกระทบพื้นอย่างสวยงามท่ามกลางความเงียบและลุ้นระทึกของเครื่องจับเวลาข้างสนามที่นับวินาทีถอยหลังขณะที่นักกีฬาบาสตัวสูงกำลังโดนต้อนจนวิ่งไปทางไหนไม่ได้ แต่วินาทีสุดท้ายลูกบาสจากมือของเขาก็ลอยมาเข้าห่วงพร้อมกับเสียงนกหวีดที่ดังบอก
Game Over
ผม ลีดงเฮ ฮะ หนึ่งในนักกีฬาของชมรมบาส แต่เป็นแค่เด็กเก็บลูกบาสที่ทำได้เพียงนั่งดูเกมส์การแข่งขันอยู่ข้างสนามฮ่ะ กีฬามหาลัยที่จัดขึ้นปีละครั้ง ถึงผมจะอยู่ชมรมบาสมาตั้งแต่ปีหนึ่งแต่ก็ไม่เคยได้เป็นแม้กระทั่งตัวสำรอง ; _ ;
และผู้ชายตัวสูงคนนั้น คนที่ผมกำลังพูดถึง คิมคิบอม ที่ตอนนี้เป็นถึงเอชของทีมเรา เขา..เป็นต้นเหตุที่ทำให้คนเล่นบาสไม่เป็นอย่างผมต้องยื่นใบสมัครเข้าชมรมบาสเมื่อสองปีก่อน..
“สนใจสมัครเข้าชมรมบาสไหมครับ ชมรมเรามีแต่คนหล่อๆแถมยังใจดีด้วยนะครับ” เสียงขี้เล่นที่ดังมาจากโทรโข่งสีแดง ไม่ได้ทำให้ผมสนใจไปมากกว่าคนที่นั่งหน้านิ่งอยู่ข้างๆเขาหรอก เป็นผู้ชายตัวสูง ผิวสีแทน ใบหน้าเรียบนิ่งนั่นมากกว่าที่สะดุดสายตาของผม
“ใช่แล้วครับ ถ้าอยากฮอตอย่างรุ่นพี่ฮันคยองอาเฮียของผมก็เชิญทางนี้เลยครับ รับรองสาวๆกรี๊ดแก้วหูแตก” และการแย่งโทรโข่งข้ามหัวผู้ชายหน้านิ่งคนนั้นยิ่งทำให้เขาดูเป็นจุดเด่นขึ้นมา มือผมกำใบสมัครชมรมเทควันโด้แน่น ใจรู้สึกกระตุกขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ และไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดถึงทำให้ผมตัดสินใจขย้ำกระดาษแผ่นนั้นแล้วยัดใส่กระเป๋ากางเกง
“โธ่เว้ย! เลิกทะเลาะกันข้ามหัวกูซักที!” เขาเหมือนจะรู้สึกรำคาญเพื่อนสองคนที่กำลังทะเลาะกันเลยลุกพรวดขึ้นห้ามและแย่งโทรโข่งอันนั้นจากมือเพื่อนไปแล้วเขาก็นั่งลงนิ่งๆจนสองเพื่อนนั้นมองตาม ผม เลยใช้จังหวะนั้นเดินเข้าไปหยุดข้างหน้าโต๊ะของชมรมบาส
“เอ่อ ข ขอ ใบสมัครด้วยฮะ”
“คิบอม! นายชูทลงได้ไงอ่ะ!”
เสียงใสของเพื่อนรักตัวเล็กที่ดูจะอึ้งมากถามออกมาเสียงดังเรียกสติของผมให้กลับคืนมาขณะที่คิบอมกำลังเดินเข้ามาใกล้
“คงฟลุคล่ะมั้ง” คิบอมบอกยิ้มๆ จนผมอดจะดีใจตามไม่ได้เลยฮะ มันคงเป็นธรรมดาของเพื่อนร่วมทีมที่ต้องดีใจกับเขาอยู่แล้ว ผมน่ะ คอยเชียร์เขาอยู่ข้างสนามมาตลอด แต่ก็ได้แค่เชียร์ในใจเท่านั้นล่ะฮะ
เพราะผมรู้ ว่าคิบอมเกลียดพวกรักร่วมเพศ…ยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด
“เป็นไปไม่ได้ที่นายจะฟลุ๊คแล้วชู้ตลงทุกลูกหรอกน่า นี่ๆ ว่างๆมาสอนผมเล่นบ้างสิ นะๆ” ฮยอกแจทำหน้าเห่ยเหมือนไม่อยากจะเชื่อ นั่นทำให้รอยยิ้มบางปรากฎขึ้นมาบนใบหน้านั้นอีกรอบ เขาเดินเข้ามาใกล้ฮยอกแจที่ยืนอยู่ข้างๆผมพร้อมกับรอยยิ้มแบบนั้น รอยยิ้มที่ทำให้หัวใจของผมมันเต้นถี่ขึ้นเรื่อยๆแม้มันจะแค่ยิ้มเล็กๆที่มุมปาก แม้มันจะไม่ใช่รอยยิ้มที่ส่งมาให้ผม แต่มันกลับทำให้ผมไม่สามารถละสายตาออกไปไหนได้เลยฮะ
“ถ้านายไม่กลัวท่านรองเล่นงาน ฉันก็ยินดี”
เพราะชอบเขามาก.. ทั้งที่รู้ตัวดีว่าไม่มีหวัง..
ผมจึงพยายามทำทุกอย่างที่คิดว่าจะเป็นประโยชน์ต่อเขา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีวันมองเห็นมันเลยก็ตาม ..ผมก็อยากจะทำฮ่ะ
..ผมก้มลงหยิบขวดน้ำในถังน้ำแข็ง มันอาจเป็นหน้าที่หนึ่งของเด็กเก็บลูกบาสที่ต้องคอยบริการพวกนักกีฬาตัวจริง ทั้งที่ความจริงแล้วผมตั้งใจซื้อมาให้เขาเองฮ่ะ ขณะที่ผมเงยหน้าขึ้นมา คิบอมที่ยังคุยกับฮยอกแจพร้อมรอยยิ้มบางที่ข้างแก้มนั่นก็หันมาทางผมพอดี
ตึกตัก!
สายตาที่สบกันโดยบังเอิญมันทำให้ผมใจกระตุกจนเผลอกำขวดน้ำในมือแน่น หน้ารู้สึกร้อนจัดจนผมไม่อาจจะอดทนได้ฮะ คิบอม กะ.. กำลังมองผมอยู่ .///.
ตึกตัก ตึกตัก!
ไม่ไหวหรอกฮะ! ถ้าขืนผมจ้องเขาตอบนานกว่านี้ ผมต้องตายแน่ๆ TT ผมจึงเสหลบสายตานั่นซะแล้ว ฮื้อ ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงขนาดนี้นะ ทำไมหน้ามันรู้สึกร้อนถึงขนาดนี้ด้วย ผม จะทำยังไงดีฮะ.. เย็นไว้นะดงเฮ เย็นไว้ คิบอมแค่จ้องเราเท่านั้น! ไม่ใช่สิ! เค้าแค่มองเราตามประสาคนรู้จักกันแค่นั้นเอง ถ้าไม่อยากโดนเกลียด นายต้องทำตัวให้ปกติเข้าไว้!
ฟึ่บบ!!
“น.. น น้ำ ฮะ!” ผมทำอะไรไม่ถูกเลยยื่นน้ำในมือให้เขาซะอย่างนั้น ผมรู้สึกว่ามือของผมกำลังสั่น สายตาของผมกำลังโฟกัสไปที่รองเท้าคู่เก่งของคิบอม ผ ผมจะทำยังไงดีฮ่ะ หัวใจเต้นแรงเกินไปแล้ว หยุดทำตัวประหลาดซักทีสิ ขืนยังเป็นอยู่แบบนี้แล้วคิบอมรู้ว่าเราชอบ เขาจะรังเกียจเอาได้นะ ดงเฮ หยุดมือสั่นซักทีสิ! ผมพยายามสั่งตัวเองให้ทำแบบนั้นมาตลอด เพื่อที่ผมจะยังสามารถมองเห็นเขาได้
หมับ!!
เฮือก!!!
แต่ความรู้สึกอุ่นที่กำลังสัมผัสบนหลังมือของผมก็ทำเอาผมสะดุ้งตกใจเงยหน้าขึ้นมามอง นั่นมันทำให้ผมยิ่งตัวแข็งทื่อเมื่อได้เห็นใบหน้าของเขา.. ค คิ บอม.. กำลังยิ้มให้ผมด้วยฮะ ฮื้ออออ TT มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหมฮะ? ถ้ามันเป็นเรื่องจริงจริงๆล่ะก็ ชาตินี้ผมคงตายตาหลับแล้วล่ะ คิบอมแตะโดนมือผมด้วย T////T
“ขอบคุณนะ” คิบอมว่าแล้วยิ้มให้ผมก่อนจะผละมือนั้นออกไปพร้อมกับขวดน้ำ
ผมเหมือนถูกสาปให้กลายเป็นหินเลย.. เขากำลังยิ้มให้ผมใช่ไหมฮะ?.. แก้มของเขา.. ดวงตาของเขา.. รอยยิ้มแบบนั้น ..มันขโมยหัวใจของผมไปอีกแล้ว T^T ผมได้แต่เม้มปากเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้ในใจ หัวใจที่เต้นรัวแบบนี้หวังว่าคิบอมคงจะไม่ได้ยินหรอกนะ ไม่ๆ เขาคงไม่ได้ยินแน่ๆ ผมหลับตาลงแล้วพยักหน้าลงให้เขาเบาๆ ว่าไม่เป็นไร..
จุ๊บ~!
เฮือกกกก!!!
อะไรน่ะ!?? สัมผัสเมื่อกี้ที่แตะลงมาบนริมฝีปากของผม?
อ่อนโยน .. บางเบา .. รวดเร็ว .. ทว่ามัน ทำให้ผมแทบช็อค !
..ป เป็นไปไม่ได้!?!
ค คะ ค คิบอม .. จ จ ะ จูบ ผ๊มมมมมมมมม !!!!!!!!
0/////////////0
!!!!!!!!!!!
พรึ่บบ!!
ผมลืมตาขึ้นอีกทีอย่างตกใจกับสัมผัสนั้น พร้อมกับยกมือขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากตัวเอง สายตาที่มองเห็นทุกอย่าง…
แต่ว่าบรรยากาศมัน .. อ้าว ‘ ‘ ??
ผมกระพริบตาปริบๆ เมื่อมองไปรอบๆกายก็พบเพียงห้องที่มืดสลัว ลมหายใจผมแทบจะขาดห้วงเหมือนเมื่อกี้ผมกลั้นหายใจเอาไว้
ฝัน..??
อึก! ผมกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่อย่างรู้สึกคอแห้ง ยกมือขึ้นมากุมหน้าที่ร้อนผ่าวก่อนจะมุดหน้าลงซุกหมอน
“บ้าไปแล้วดงเฮ ฝันอะไรของนายกัน”
เป็นไปไม่ได้หรอก มันคงเป็นได้แค่ฝันล่ะน่า ไม่มีทางที่คิบอมเขาจะทำแบบนั้นกับเราแน่ๆ .. ไม่มีทาง .. ถึงจะรู้ดีว่าความจริงเป็นแบบนั้น แต่ทำไมผมรู้สึกมีความสุข..
แม้มันจะเป็นแค่ความฝันก็ตาม..
Wall .. กำแพงนี้หรือจะกั้นกูได้
ความคิดเห็น