ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Naruto] ความทรงจำที่หายไปกับอาคสึกิ

    ลำดับตอนที่ #13 : ตอน ข้อสันนิฐาน

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.44K
      43
      29 เม.ย. 58

     



    "ว่าไงนะไปกับอิทาจิ!!?"

    "
    เออ=_="เพนตอบมือยังคงกุมหูตัวเองต่อไป

    "ทำไม?"

     

    "ไม่มีเหตุต้องบอกนายสักหน่อย"

     

    ไปตายซะไอ้หน้าพรุนสกัด!!!...

     

    "หนวกหูชะมัด หุบปากแล้วไปตายซะ"โคนันที่นั้งอยู่นานเอ่ยหัวเสียพลางมองไปที่ซาโซริ

     

    "ทุกคน ใจเย็นกันก่อนเถอะนะครับ==;;"คิซาเมะเอ่ยลนๆก่อนจะเข้าไปนวดหลังให้โคนันเยื่ยงคนใช้ แลกกับให้เจ๊อารมณ์เย็นลงโดยมีสายตาเพนจับจ้องมาอย่างร้อนแรง

     

    "จะว่าไปโทบิไปไหน ชักห่วงๆแล้วซิ"โคนันพูดพลางหันไปมองรอบๆ

     

    ห่วงว่ามันจะไปทำอะไรบัดซบให้น่ะสิ

      

    "ฉันคิดว่าฉันให้หมอนั้นไปปาศิลปะของฉันแถวๆ-ตี้ดดดดดด-น่ะ ถ้ายังไม่กลับมาก็ไม่แปลกละมั้ง อืมม์"เดอิดาระพูดพลางก็หันไปมองบนฟ้าราวกับว่าโทบิอาจจะอยู่บนนั้นแล้วก็ได้(ยังไม่ตายนะ เดียวเหอะ>A< : โทบิ)

     

    "ปกติหมอนั้นไม่ค่อยโผล่ออกมาอยู่แล้วนี่"คราวนี้เป็นฮิดันที่เอ่ยปากพูดขึ้น"น่าแปลก ยังไง?"

     

    "งั้นหรอ..."โคนันทิ้งท้ายไว้แต่ก็มีสีหน้าไม่สบายใจนัก  

     

    ...ฉันก็ขอให้หวังว่างั้นอย่างนั้นแหละนะ...

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    "ที่นี่มันที่ไหนหรอคะ?"

     
    "
    ทางลัดในการไปสึนะงากุเระ"


    "จะไปกันทำไมเหรอคะ?"


    "โอ๊ย! เธอนี่ถามมากจิงๆเลย หุบปากแล้วก็เดินไปเงียบๆจะได้ไหมเนี่ย!!"ในที่สุดความอดทนของคารินก็หมดลงเมื่อคำถามที่พรั่งพรู่ออกมาไม่หยุดของซากุระออกมาไม่หยุดจนเจ้าของเสียงถึงกับสะดุ้ง

     

    "ท ทำไมหรอคะ?"เด็กสาวยังคงเอ่ยถามต่อไป คารินที่รู้ตัวว่าอยู่ใกล้ที่สุดรองจากอิทาจิก็เดินห่างจากซากุระทันที

     

    "ยัยนั้นน่ารำคาญชะมัด"คารินพึมพำก่อนจะปลายตามองซากุระอย่างเหลืออด ก่อนจะถอนหายใจออกมายาวๆ

     

    "ดีจังนะยัยสีตา มีคนติดเธอแจขนาดนั้นน่าจะดีใจไม่ใช่หรือไง"ซุยเงสึพูดแซวไปพลางก็ตบบ่าไปดั่งเพื่อนที่สนิทกันมาแต่ชาติปางก่อนก็ไม่ปาง คารินหันกลับมามองหน้าพลางก็ตะคอกใส่อย่างหัวเสีย

     

    "ไม่ดีใจสักนิด!!!"

     

    "ฮะๆๆ"ซุยเงสึแอบขำเล็กน้อยแล้วเดินผิวปากตีห่างคารินไป

     

    "อย่ามาทำเป็นได้ใจนะยะ!"คารินพูดอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินงุดๆนำซุยเงสึไปจนกระทั่ง

     

    กึกก!

     

    สะดุดหิน+ตรงหน้าเป็นหลุม

     

    "อ้ะ!?"

     

    "เสร็จกัน!!?"

     

    หมับบ

     

    คารินที่กำลังตกลงหลุมไป ได้โดนซากุระวิ่งไปคว้าแขนเอาไว้พอดี

     

    ....ท ทำไมต้องเป็นยัยนี่?!!...

     

    "...ไม่ไหวแล้ว><;;"

     

    "ด เดียวอย่าพึ่ง...!!"

     

    สกิลแรงช้างสารที่เคยมีบัดนี้มันได้หายไปพร้อมกับสายซะแล้ว การฉุดร่างของเด็กสาวที่หนักไล่เลี่ยกันค่อยๆไถลลงสู่ก้นหลุมอย่างเต็มรูปแบบ

     

    "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!"

     

    ทั้งสองตกลงไปพร้อมกัน....

     

    "คารินนนน//ซากุระ!?"  









     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×