ฉันนางร้ายตัวประกอบ[รับสมัครตัวละคร]

ลำดับตอนที่ #3 : ยังไม่รู้ตัว

       ตอนที่  3  ยังไม่รู้ตัว

  นางร้ายของเราตอนเด็ก   น่ารักป่าว

        

  

 

                 

                             ' แต่ป้าค่ะคุณหนูที่ป้าบอกคือไผค่ะ '

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ถามป้าแกเลยป้าแกก็วิ่งออกไปละ  เฮ่อออ  วัยรุ่นเซ็ง

แต่รู้สึกป้าแกก็ตายยากจังนะ นี้ใช่ปะที่เขาว่าคนแก่หนังเหนียว

 

''คุณหนูค่ะ ป้าดีใจจังค่ะที่คุณหนูฟื้น  ฮื่อ ฮือๆๆๆๆT^T   T^ T ''

 

ดูถ้าแล้วป้าจะเป็นหนักมากเลยนะค่ะ  ให้หนูเรียกรถโรงพยาบาลมั้ยค่ะ

 

''คุณหนูรอแปปนะค่ะ เดี๋ยวคุณท่านก้มาแล้ว"

 หมายถึงพ่อฉันหรอค่ะ

  

หมับ    ''ฮันน่า!!!!!ลูกฟื้นแล้ว''โอ พูดถึงก็มาปั๊บ  บ้านนี้มีแต่คนตายยาก

 

อยู่ อยู่  ก็มีชายวัยกลางคนวิ่งเข้ามาในห้องแล้วก็วิ่งเข้ามากอด 

ซึ่งถ้าให้ฉันเดาก็คงจะเป็นพ่อของฉันในชาตินี้สินะแล้ว    ยุคเวทย์มนต์เนี่ยเขาต้องพูดไงหว่า หรือเรียกแบบป้าดี ใช่คำว่าท่านพ่อก็เหมาะดีนะเอาตามนี้ละขี้เกียจคิด

แล้วก็ถ้าไม่รีบพูดตูตายแน่

 

''ทะ  ทะ ท่านพ่อ ละ ลูก หายใจไม่ออก''ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห่ง

''ฮือ  ขะขอโทษ พ่อดีใจเกินไปหน่อยที่ลูกฟื้น ฮือ  ฮือ T^T   ''เซ็งบ้านนี้มีแต่คนเป็นหนัก สงสัยคงต้องโทรเรียก รถโรงพยาบาลจริงๆ

''ท่านพ่อ หยุดร้องไห้เถอะค่ะ ลูกยังไม่ตาย  ''ฉันพูดปลอบใจท่านพ่อ

''ท่านพ่อลูกเป็นอะไรไปหรอค่ะ ลูกถึงเพิ่งฟื้น''ฉันถามออกไปเมื่อเห็นว่าท่านพ่อหยุดร้องแล้ว  ตอนนี้ฉันต้องการรู้ว่าทำไมร่างนี้ถึงตาย ทั้งที่ยังเป็นเด็กน้อย

อายุประมาณจากร่างกายแล้วคงจะได้สัก  5-6 ขวบได้

                           เดี๋ยวมาต่อพรุ่งนี้นะค่ะ----------------------

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

มาต่อแล้วจ้าาาาาาาาา

ตอนนี้ฉันรู้แล้วค่ะว่าทำไมร่างนี้ถึงตายเกิดจากการตอมใจตายเพราะแม่ตายก็เลยจะตายตามแม่ อื่อ หืม รักแม่จริงหนอ อ้อแล้วก็ร่างนี้มีชื่อว่า 

' ฟารีฮันนา   สเตนาร์ท อโมรี่  ' รู้สึกว่าชื่อมันคุ้นๆวาเหมือนเคยได้ยินช่างมัน มาคิดวิธีอยู่ที่นี้โดยไม่ต้องเผาห้องสีชมพูมุ่งมิ่งนี้กันดีกว่า

''คิดออกแล้ว'' เสียงของร่างบางเล็กผมขาตาสีฟ้าใส   ก็ให้ท่านพ่อช่วยเปลี่ยนสีห้องให้ไง ฉลาดปะละ วะฮ้าๆๆๆๆๆ(คุณฮันน่าบ้าไปแล้วค่ะ ใครก็ได้พาไปศรีธัญญาที//ไอซ)

' ฮัดเช้ย '  ใครนินทราฟะ

พอฉันคิดได้ดังนั้นก็ลุกจากเตียงสีชมพูเพื่อจะไปอาบน้ำและลงไปบอกท่านพ่อเรื่องเปลี่ยนสีห้อง แต่พอเข้าไปในห้องน้ำปุ๊บ ฉันก็เดินออกมาด้วยสีหน้านิ่งๆ แล้วเดินไปข้นหาของในลิ้นชัก โต๊ะเครื่องแป้ง ในตู้เสื้อผ้า ทุกซอกทุกมุม

ของห้องก็ไม่...... 

'ไม่มีไฟแชกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!! ตูอยากเผาห้องน้ำทิ้ง'

ฮือ ฮือ ฮือ ตูอยากเผาห้องน้ำ อยากเผาห้องสีชมพู ตูเกียจสีชมพู

เอาวะอาบแปปเดียวเดี๋ยวไปบอกพ่อเปลี่ยนให้ตูก็ บ่ต้องเจอสีชมพูเเว้ว

หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็รีบเดินออกจากห้องทันที                 แต่พอออกจากห้องปุ๊บก็ต้องยืนงงอยู่หน้าห้อง เพราะ ตูบ่รู้นี้หวาว่าห้องท่านพ่อไปทางไส

เลี้ยว ซ้าย หรือ ขวา ดีหวา  ขวาร้าย ซ้ายดี  ทางซ้าย พอฉันเลือกเส้นทางได้แล้วก็เดินไปตามทางซ้ายเรื่อยๆๆ และก็ต้องหันหลังกลับเดินไปทางขวาแทน

เพราะมันตัน ใครบอกให้ตูเลี้ยวซ้ายฟะเจอตัวเดี๋ยวจะเตะให้ ตูอุดซาคิดแล้วว่าต้องเป็นทางซ้าย(เนียนเลยนะเอง//ไอซ)

ฉันเดินตามทางขวามาได้ซักพักก็เจอบันไดจึงเดินลงไป

(ไม่เดินแล้วจะเหาะไปหรอค่ะ//ไอซ)

 

เจอท่านพ่อที่กำลังนั่งรับประทานอาหารด้วยท่วงท่าสง่างาม  

อือ ฮืม ออร่าล้นหราม ฉันเดินตรงไปนั่งข้างๆท่านพ่อพร้อมกล่าวทักทาย

'' อรุณสวัสค่ะท่านพ่อ   ''ฉันพูดขึ้นก่อนที่ท่านพ่อจะอ้าปากพูดทักฉันก่อน

''  อรุณสวัสฮันน่าลูกพ่อ หายดีแล้วหรอลูกถึงลงมานั่งทานข้าวเช้ากับพ่อได้ ''

ท่านพ่อพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนปนห่วง 

 

''หายดีแล้วค่ะท่านพ่อ    ท่านพ่อค่ะคือว่าลูกอยากเปลี่ยนสีภายในห้องนอนท่านพ่อช่วยให้คนไปเปลี่ยนให้ลูกได้มั้ย''ฉันพูดประเด็นที่ฉันคิดไว้ว่าอยากเปลี่ยนสีห้อง

''ได้สิค่ะลูก   ไม่ใช่แค่เปลี่ยนสีห้องอย่างอื่นก็ยังได้ ลูกพ่อขออะไรพ่อก็ให้ได้หมด'' โห้  คุณพ่อสายเปนี่หวา

''งั้นลูกขอให้เปลี่ยนสีฟอนิเจอร์  แล้วก็เสื้อผ้าเป็นสีดำให้หมดด้วยนะ ขอบคุณค่ะ ลูกขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะค่ะ''หลังจาฉันพูดจบก็เดินไปถามคุณป้าว่าทางไปห้องสมุดอยู่ทางไหน และก็ต้องแถด้วยคำพูดของป้าที่พูดว่า 

'เดินไปทางซ้ายแล้วก็เลี้ยวขวาค่ะ  เอ๋ คุณหนูจำไม่ได้หรอค่ะว่าห้องสมุดอยู่ทางไหน'

และฉันตอบโดยแถว่า

'คือหนูหลับไปนานเลยจำทางไม่ค่อยได้นะค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่บอกทาง'

 

พอป้าแกบอกทางเสร็จก็เซบายป้าแกแล้วเดินไปตามทางที่ป้าแกบอกไปก็เจอห้องที่คิดว่าเป็นห้องสมุดเพราะมีแต่ชั้นหนังสือเต็มไปหมดขนาดที่ว่าถ้ามันล้มลงมามีแต่ตายกับตาย 

ฉันลองเดินดูหาหนังสือเกี่ยวกับประวัติที่เกี่ยวกับโลกนี้แล้วก็แต่ละอาณาจักรด้วยเพราะมันจำเป็นต่อการใช่ชีวิตในโลกนี้เพราถ้าเป็นโลกเวทย์มนต์ก็ต้องมีอะไรที่พิศดาร ที่ฉันไม่รู้จักอยู่แน่ๆ

แล้วก็พระเจ้าไม่ยอมบอกด้วยว่าฉันมาเกิดเป็นใครเกิดในโลกแบบไหนทำไมมันคุ้นๆ ทั้งชื่อแต่ละอาณาจักร ชื่อท่านพ่อของฉัน และก็ชื่อตัวฉันรูปร่างหน้าตาอีกเหมือนเคยเห็นหรือได้ยินที่ไหนเนี่ยแหละแต่ก็นึกไม่ออก

ช่างมันขี้เกียจคิดอ่านต่อดีกว่า

==============================================================================================================================

งงกับชื่อตอนมั้ยค่ะ  เดี๋ยวบอกเหตุผลค่ะว่าทำไมตอนนี้มีชื่อว่า  ยังไม่รู้ตัว

เพราะนางยังไม่รู้ตัวไงค่ะว่าไปเกิดเป็นนางร้าย ช่างหน้าสงสารยิ่งนัก

(แล้วใครแต่ให้ฉันหน้าสงสารละ//ฮันน่า)

ใครอยากให้เพิ่มอะไรก็บอกได้นะค่ะ

ถ้าอ่านหนังสือของฮันน่า