คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 เกาหลีจ๋ารอสะตอด้วย !!!
ตอนที่1 เกาหลีจ๋า รอสะตอด้วย
“พี่สะตอ เป็นไรไหม”เสียงคุ้นๆนะ
“ชั้นอยู่ที่ไหน”
“อยู่บ้านไงพี่”
“เอ่อ ซึงเหรอ”
“อื้ม เป็นไรไปพี่”
“ไม่รู้อ่ะ”
“เอ้า”
“พี่กลับมาที่บ้านได้ไง”
“พี่แอปสุดสวยโทรมาหาแม่ ให้แม่ไปรับ พี่สลบไปหลังจาก...”
“พอและ ไม่อยากจะเฮิร์ทไปมากกว่านี้”
“เฮิร์ททำไมพี่ ยังไงอาทิตย์หน้าพี่ก็ได้ไงหาไอ้หน้ากบที่ติดอยู่ฝาบ้านอยู่แล้ว เก็บค่าตั๋วเครื่องบิน+ค่าเที่ยว มาตั้ง2ปี เพื่อไปหาคนหน้ากบ ทน(โง่)จริงๆพี่เรา”
“พอเลยไอ้น้องบ้า ไปได้แล้ว ชั้นจะคุยโทรศัพท์กับเพื่อน”
“โทรได้ไงพี่ โทรศัพท์พี่พังแล้ว”
“ฮ่ะ อะไรนะ พังได้ไง”
“ก็พี่ตัวอย่างกะ.... ล้มทับโทรศัพท์อีกต่างหาก ไม่พังก็บ้าและ”
“จริงเหรอ”
“ไม่จริงอ่ะ”
“โทรศัพท์ชั้นไปไหน”
“ตอนพี่ล้ม แล้วโทรศัพท์ก็หายเลย”
“ไม่มีใครโทรเลยเหรอ”
“ว๊า ง่วงนอนจังเลย ราตรีสวัสดิ์นะครับ ปี้สาว”
“ไอ้น้องบ้า เดี๋ยวเอาโทรศัพท์มายืมเดี๋ยวนี้เลย”
“อ่ะเอาไปๆ”
แปลกๆนะ มีลับลมคมใน โอ้ยชั้นปวดหัวใจจริงๆนะเนี่ย หลังจากนี้ ถ้าชั้นผ่านออดิชั่นหละก็ ไม่นานเดี๋ยวชั้นก็ลืมเด็กคนนั้นสินะ เด็กคนนั้นดีตรงไหน สู้แฮยองโอปป้าไม่ได้สักนิด
“ฮัลโหลแอป”
“ว่าไง ฟื้นแล้วเหรอเธอ”
“อื้ม”
“เป็นไงบ้าง”
“ก็เจ็บอ่ะ”
“เดี๋ยวก็ชินเอง คือ...”
“มีไร”
“ลืมมันไปซะเถอะ นี้ไปเกาหลีอย่าลืมถ่ายรูปเจโฮโอปป้ามาให้ชั้นด้วยนะ”
“อื้มได้สิ”
“คือวันนี้อากง อาม่าชั้นมาหนะ เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ ไม่สิ เอาไว้ชั้นจะไปส่งเธอที่สุวรรณภูมินะ”
“อื้ม บาย”
“บาย”
จริงอย่างที่แอปว่า ยังไงชั้นก็ต้องเชื่อเพื่อนสนิทชั้นอยู่แล้ว โอปป้าสำคัญสุด ชั้นถูกรุ่นน้องไม่รับรัก คงจะเจ็บน้อยกว่าไม่ผ่านออดิชั่นแน่เลย ตายละ สะตอถ้าไม่ผ่านออดิชั่น อย่าฆ่าตัวตายนะ ท่องเอาไว้ๆ
ลาก่อนนะพีท ออกไปจากหัวใจพี่เถอะ ชั้นต้องลืมเด็กนั่นให้ได้
“เห้ยพีทมึงพูดอะไรไปว่ะ”
“กูไม่รู้ว่ะ กูเขิน กูอาย กู...”
“ป๊อด”
“เออ ว่างั้นก็ได้ กูยังไม่ได้พูดอะไรเลย พี่เค้าก็ตีโพยตีพายไปแล้วว่ากูชอบคนอื่น”
“สมน้ำหน้า”
“เอ้า แทนที่มึงจะปลอบใจกู กลับซ้ำเติม”
“กูกับพี่แอปปเปิ้ลวางแผนจะให้มึงกับพี่เค้าสารภาพรักกันมาสามเดือนแล้วนะเว้ย กว่าพี่แกจะกล้ามาบอกมึง มึงก็ดันอ้ำอึ้ง สมน้ำหน้ามึงแล้วหละ อาทิตย์หน้าพี่เค้าไปเกาหลี มึงจะเอาไง”
“กูไม่รู้ว่ะ กูชอบพี่เค้านะเว้ย”
“นั่นไง แล้วตอนอยู่ต่อหน้าพี่เค้าก็ไม่พูด ทำไมมึงไม่ตามพี่เค้าไปที่เกาหลีเลยว่ะ”
“กูพูดภาษาเกาหลีไม่เป็นว่ะ”
“ไม่เห็นจะยาก ซารางเฮโย จบไหม”
“จบเห่หละสิมึง”
“มึงเหลืออีกโอกาสนึง”
“ยังไงว่ะ”
“มึงก็ไม่ส่งพี่เค้าที่สนามบินสิว่ะ”
“กู๊ดไอเดียว่ะเพื่อนกู แต่ปัญหาคือ...”
“มึงหยิ่ง+ป๊อด”
“เข้าใจกูจริงๆ”
“มึงอ่ะเสียผู้หญิงที่น่ารัก(และหายาก)ไปนะเว้ย มึงจะยอมเสียไปง่ายๆเหรอ”
“กูไม่ยอม แล้วถ้าไม่สำเร็จหละ”
“ไม่เห็นจะยาก บ้านมึงรวย มึงก็ซื้อตั๋วเครื่องบิน ไปเดี๋ยวนั้นเลยสิว่ะ อากงกูดูดวง มึงกับพี่สะตอแล้วนะเว้ย ว่าต้องเป็นเนื้อคู่กันแน่ๆ”
“มึงก็โกหกกูอยู่เรื่อย อากงมึงดูดวงเป็นที่ไหน กูเห็นแต่อากงมึงเล่นแต่ไทเก๊ก”
“เออนั่นสิว่ะ ยังไงมึงก็ต้องตามพี่คนนี้นะเว้ย”
“เออ เอาว่ะ ขอแม่ก่อน”
“โถ่ไอ้ลูกแหง่ติดแม่”
“แม่เป็นคนให้ตังค์กูนะเว้ย”
“ขอพ่อมึงสิว่ะ”
“เออว่ะ”
“ป๊าครับ”
“ไรลูก”
“ขอตังค์หน่อยครับ”
“ขอม๊าสิลูก ป๊าไม่มีตังค์”
“แล้วที่ป๊าซ่อนม๊าหละฮ่ะ”
“มีที่ไหนเล่า ไปได้แล้ว ไอ้ลูกเลว แล้วก็อย่าเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังนะ”
“ซัน เลิกแผนนี้เถอะ”
“เฮ้อ กูหละเซ็งกับตระกูลมึง แม่ก็เค็มซะ พ่อก็กลัวเมีย”
“กลับบ้านไปได้แล้ว ดึกแล้ว”
“เออ งั้นพรุ่งนี้เจอกัน”
“อืมๆ”
1อาทิตย์ผ่านไป
ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
“เอาของไปหมดแล้วกะลูก”
“จ๊ะแม่”
“อย่าลืมซีรีย์เกาหลีแม่เน้อ”
“จร้าแม่ ป้อลูกไปแล้วเน้อ”
“เดว ลูก เอาพระไปด้วย จะได้เดินทางปลอดภัย”
“ไหนหละพ่อพระหนะ”
“อยู่ไหนเป้ลูกหงาย”
“โหพ่อ จตุคามเพียบ เดี๋ยวเค้าก็หาว่าขนของหนีภาษีหรอก”
“จตุคามปลุกเสก9วัดเลยนะลูก พกไปสักสององค์ก็ยังดี พระท่านว่านำโชคนะลูก”
“คร๊าบบบบ คุณพ่อ”
“โชคดีนะสะตอ”
“อื้ม ยังไงก็ยังคุยกันในสไกป์ได้อยู่เนอะ”
“ดังแล้วอย่าลืมเพื่อนนะ”
“ได้สิ”
~attention please attention please เที่ยวบินไฟล์ท KH129 กำลังจะทำการบิน...~
“ไปแล้วนะทุกคน”
จากนั้นชั้นก็ขึ้นเครื่องไป
“พี่สะตอ!”
“พีท มาได้ไงเนี่ย”
“พี่แอปเปิ้ลพี่สะตอหละครับ”
“ไปแล้ว”
“อ้าว”
“มาทำไมหละเนี่ย”
“คือ”
“เฮ้อ พีทเอ้ย พี่เหนื่อยจะช่วยนายแล้ว ไปดีกว่า วันนั้นให้โอกาสก็ไม่คว้ามันไว้ เป็นไงหละ โอกาสมันไปเกาหลีแล้ว ไม่ทันแล้วหละ”
ตอนนี้ ชั้นจะไปออดิชั่นแล้ว ขอให้ผ่านเถอะ สาธุ พ่ออุตส่าห์ยัดพระมาเต็มกระเป๋า
ณ สนามบินอินชอน
ไปไหนหละสะตอ รู้จักเกาหลีดีแล้วเหรอ
“คนไทยรึป่าวค่ะ”
“อ๋อ ค่ะ”
“ใช่คนที่โทรมาบอกว่าจะไปออดิชั่นรึป่าว”
“ใช่ค่ะ”
“พี่ชื่อนาอึนนะ”
“อ๋อ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“ป่ะ ไปหาไรกินกันเถอะ”
“อ่อค่ะ”
“แท๊กซี่!”
วันแรกที่เกาหลี อากาศหนาวมาก ขนาดถึงเกาหลีแล้ว ยังไม่เลิกคิดถึงเด็กคนนั้นเลย เฮ้อ สู้ๆสะตอ จะได้เจอโอปป้าแล้ว ท่องไว้ โอปป้าสำคัญที่สุด
“กิมจิอร่อยไหม”
“มาชิตะ มากเลยค่ะ”
“อื้มก็ดี ชอบไหม”
“เน~”
“เดี๋ยวพี่จะพาไปออดิชั่นเลยนะ”
“เอ๊?อย่าเพิ่งสิค่ะ พรุ่งนี้ไม่ได้เหรอ คือ สะตอยังไม่ได้ซ้อมมาเลย”
“ไม่ได้หรอก พี่ไปเช็ดตารางมาแล้ว วันนี้โปรดิวเซอร์เค้าอยู่ พรุ่งนี้เค้าจะไปญี่ปุ่นหนะ”
“วันนี้ก็วันนี้”
“เอาอีกไหม”
“ก็ดีค่ะ”
สะตอเอ้ย จะได้เจอโอปป้าเร็วกว่าที่คิดไว้ซะอีก ตื่นเต้นจัง โอปป้าจะน่ารักเหมือนในรูป ไหมน้า แล้วบริษัทจะใหญ่ไหม แล้วประธานใจดีไหม
แล้วเค้าโหดกันไหม
ณ บริษัท corocoro ent.
มันช่างเป็นบริษัทที่เล็กกระทัดรัด ไม่ใหญ่มาก น่าอยู่ อบอุ่น คนเดินไปเดินมา แต่ไม่พลุกพล่าน แฟนคลับImagination ยืนรออยู่หน้าประตู เต็มไปหมด (ประมาณสิบคน) ยามสองคน อากาศอุ่นดีจัง เป็นตึกสูง7ชั้น น่าอยู่จัง โอ้ยทำไมมันน่าอยู่อย่างนี้ นั้นๆ นั้นจิซุนหนิ ตัวจริงสวยนะ เค้ายิ้มให้ชั้นด้วย โอ้ไม่เสียแรงที่บินมาถึงเกาหลี
“มาออดิชั่นใช่ไหมค่ะ”
“ค่ะ”
“เชิญทางนี้ค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
ตื่นเต้น มีโปรดิวเซอร์นั่งอยู่หนึ่งคน เลขา รองผู้จัดการ โอ้เยอะจัง ตื่นเต้น
“เริ่มออดิชั่น ได้เลย”
“เอ๊?ค่ะ”
ชั้นก็ร้องไปตามที่ซ้อมมา โปรดิวเซอร์ยิ้มให้ชั้น ตื่นเต้น ไม่รู้ว่าเสียงตัวเองเป็นยังไง ตอนนี้หูอื้อไปหมด ตายแล้ว ชั้นไม่ได้ยินเสียงตัวเอง กลืนน้ำลาย อุ้ยไม่ได้สิ เดี๋ยวเสียงหาย ทำไงดีสะตอ
“พอได้แล้วครับ”
“ขอโทษค่ะ”
“คือ...”อ๊าตื่นเต้นจังเลย น้ำตาจะไหลแล้ว น้ำมูกก็จะไหลด้วย หนาวมาก
“ทำไมคุณถึงมาออดิชั่นที่นี้”
“เพราะชั้นชอบimaginationค่ะ”
“ชอบใครในimaginationเหรอครับ”
“ชอบ...แฮยองโอปป้าค่ะ”
“ถ้าผมเรียกเค้ามานั่งฟังด้วย คุณจะรู้สึกยังไงครับ”
“ตื่นเต้นค่ะ”
“งั้น คุณคิมครับ ไปเรียกคังแฮยองมาที่นี้หน่อย”
“เอ๋?มาจริงเหรอค่ะ”
“ครับ”
ตายแล้ว ทำไมมันกระทันหันอย่างนี้ จะได้เจอโอปป้าจริงเหรอ โอ้ยถ้ารู้งี้ก็ไม่ต้องหอบพระมาหรอก ถึงออดิชั่นไม่ผ่านถ้าได้โอปป้าก็พอแล้ว
“ครับ โปรดิวเซอร์”
“นี้แฮยอง เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นคนไทยนะ เธอฝ่าด่านแฟนคลับ และเก็บตังค์ค่าตั๋วเครื่องบิน มาหาเธอเลยนะ”
“จริงเหรอ ครับ”
“ในประวัติเขียนว่า เสียตังค์เรียนภาษาเกาหลี1ปี เพื่อมาออดชั่นที่นี้”
“จริงเหรอครับ”
“เธอคิดว่าไง”
“ก็ดีครับ”
“ลองฟังเสียงของเธอสิ... นี้เธอ ร้องเพลงช้าอีกทีสิ”
อีกแล้วเหรอ เค้าให้ทำไรก็ทำ เห็นโอปป้าแล้วก็พอใจ เอ๊ะ หูหายอื้อแล้วหนิ ร้องดีกว่าที่ซ้อมไว้อีก เพราะโอปป้าหรือเพราะจตุคาม(ในกระเป๋านะ)
“ร้องดีกว่าเมื่อกี้อีก นายว่าไง”
“เพราะมากครับ”
“รับไหม”
“ก็ดีครับ”
“งั้นเธอ ผ่านการออดิชั่นนะ แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะเป็นนักร้องนะ ชั้นจะทดสอบความสามารถของเธอ วันพุธ(อีกสองวัน)ชั้นจะกลับมาจากญี่ปุ่น แล้วมาดูว่าเธอจะพัฒนาได้เร็วแค่ไหน แล้วเจอกัน”
เย้ สตอเบอร์รี่ได้เป็นนักร้องแล้ว ป้อ แม่ ลูกทำได้แล้ว ลูกจะปลดหนีให้ป้อ แม่ ก่อนอื่นไหว้จตุคามก่อน
“นี้เธอชื่ออะไรหนะ”แฮยองโอปป้าถามชั้น
“ชื่อสะตอค่ะ”
“สาโต ชื่อแปลกเนอะ”
“สะตอค่ะ แบบสตอเบอร์รี่หนะ”
“อ๋อสตอเบอร์รี่ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เธอชอบชั้นจริงเหรอ”
“เอ่อ...ค่ะ”
“ใส่เสื้อimagination thailand fanclub ด้วย ดีใจนะเนี่ย”
“โอปป้าค่ะ ขอจับมือทีนึงค่ะ”
“ได้สิ”
“หนูมาเกาหลีแค่นี้แหละค่ะ”
“เธอนี้ร้องเพลงเพราะดีนะ”
“จริงเหรอค่ะ”
“จริงสิ พรุ่งนี้เก้าโมงเช้า มาที่บริษัทนะ แล้วถามเคาท์เตอร์ข้างหน้าว่าเธอเป็นเด็กที่มาออดิชั่น แล้วถามเค้าว่าห้องซ้อมอิมเมจิเนชั่นอยู่ไหน เข้าใจไหม”
“ค่ะ”
“นี้เด็กประถม นายทำไรอยู่หนะ”ตายแล้วๆ เจโฮโอปป้าตัวจริงหล่อมาก
“อ๋อ ซองเจโฮ นี้เด็กมาออดิชั่นหนะ”
“เอ๊ะ น่ารักดีนะ สเป็คนายเลยอ่ะ”
“ไม่ใช่และ”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”ตายและ เฟรนลี่มาก คุยกับชั้นด้วย เป็นลมตรงนี้จะเป็นไรไหมเนี่ย
“เอ่อ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คือโอปป้าค่ะ ขอถ่ายรูปได้ไหมค่ะ พอดีเพื่อนหนูชอบโอปป้าหนะค่ะ”
“ได้สิ”
~1 2 3 แชะ~
“ขอบคุณค่ะ”
“เออนี้แฮยอง ไปซ้อมต่อเถอะ ขอตัวนะครับ”
“ค่ะ”
เอ๊ะ ทั้งๆที่ได้เจอโอปป้าแล้ว ทำไมยังไม่ค่อยมีความสุขเลยอ่า เป็นอะไรสะตอ นี้โอปป้ายืนอยู่ตรงหน้าเรานะ กรี๊ดก็กรี๊ดไม่ออก เป็นอะไรไป เฮ้อ~
วันแรกที่โซล ตกบอกกี2ชาม แฮยองโอปป้า เจโฮโอปป้า ออดิชั่น แฟนคลับ ทั้งหมดของวันนี้ ไปที่โรงแรม วันนี้ต้องนอนไม่หลับแน่ๆ
“น้องสะตอนอนคนเดียวได้ใช่ไหมค่ะ”
“ค่ะ”
“ไปบริษัทเองได้ใช่ไหมค่ะ”
“ค่ะ ฮ่ะ”
“พรุ่งนี้พี่ไม่ว่าง น้องสะตอต้องไปเองแล้วแหละ”
“ก็ได้ค่ะ”
“งั้นพี่ไปละนะ”
ตายแล้ว การขึ้นแท๊กซี่ครั้งแรกของสตอเบอร์รี่ ณ โซล จะเป็นยังไงน้า สไกป์หาแอปดีกว่า
“แอป”
“เป็นไงบ้าง”
“ผ่านแหละ!”
“จริงเหรอ!”
“อื้ม ชั้นจะร้องไห้อยู่แล้ว”
“ดีใจด้วยนะ”
“อื้ม”
“แล้วเรื่องเรียนหละ”
“ก็คงต้องดรอปไว้ก่อนหละ”
“แล้วเรื่องน้องพีทหละ”
“ก็จบไปแล้วหนิ”
“จบที่ไหนหละ น้องแกเข้ามาส่งเธอด้วยนะ”
“อย่ามาล้อเล่นสิ แค่นี้ก็ยังลืมน้องแกไม่ได้”
“ชั้นจะไปโกหกเธอทำไมหละ น้องพีทส่งเธอจริงๆ แต่ว่าไม่ทัน น้องเค้าเข่าทรุด กลางสนามบินเลยรู้ไหม”
“ไม่จริงอ่ะ”
“ความจริงคือน้องเค้าจะบอกชอบสะตอแล้วเมื่อวาน แต่ปากแข็งเกิน”
“มันคงไม่ทันแล้วหละ”
“อย่าบอกนะว่าเลิกชอบน้องพีทแล้ว”
“ป่าว มาบอกตอนนี้แล้วจะกลับไปได้ยังไง ออดิชั่นผ่านแล้วด้วย”
“งั้นเธอก็คอยดูความรักของลูกไฮโซอย่างพีทแล้วกัน”
“หมายความว่าไง”
“เดี๋ยวก็รู้”
“เออนี้ วันนี้ชั้นเจอเจโฮโอปป้าด้วย ถ่ายรูปด้วยแหละ”
“จริงเหรอ ชั้นหละอิจฉาเธอจริงๆ”
“ชั้นคิดถึงพีทหนะ ทำไงดี ตอนออดิชั่นหูอื้อด้วย”
“ใจเย็นๆเธอจะคุยกับน้องเค้าไหมหละ”
“ไม่อ่ะ ชั้นอยากลืมน้องเค้ามากๆเลยตอนนี้”
“นี้ทำไมเจโฮโอปป้าหล่อจัง”
“ใช่ไหมหละ ตัวจริง ทั้งเฟรนลี่ ทั้งหล่อ”
“แล้วแฮยองโอปป้าหละ”
“น่ารักมาก เค้าชมว่าชั้นเสียงดีด้วย”
“อิจฉาเธอจริงๆนะเนี่ย”
“เอาน่าๆ เดบิวต์ได้เมื่อไหร่ จะส่งตั๋วเครื่องบินไปรับเลย”
“โทรหาพ่อแม่รึยัง”
“ยังเลย”
“ไปๆเดี๋ยวพ่อแม่เธอจะเป็นห่วงเอานะ”
“อื้ม”
“แล้วเธอเอาจงกระเบนไปให้โอปป้ารึยัง”
“ยังเลยว่าจะเอาให้พรุ่งนี้หนะ”
“อืม”
“นี้แอปเปิ้ล”
“ฮึ”
“ชั้นอยากรู้ว่าน้องพีทหนะ ชอบชั้นจริงรึป่าว เธอช่วยไปบอกน้องเค้าหน่อยว่าชั้น เจอผู้ชายที่ดีกว่าเค้าแล้ว แล้วก็รู้ไส้ซะ เจโฮโอปป้าบอกว่าชั้นหนะ น่ารักแบบสเป็คแฮยองโอปป้าเลยหละ”
“จร้า พูดจริงป่ะเนี่ย”
“จริงสิ”
“อืมๆมีไรจะรายงานเลย”
“อันยอง”
“บายจร้า”
ชั้นจะโล่งอกหรือจะเครียดดีเนี่ย น้องพีทชอบชั้นแต่ไม่ยอมบอก รู้ไหมว่าชั้นชอบเค้าถึงขนาดยอมสละตั๋วเครื่องบินเลยด้วยซ้ำ ไม่อยากจะเชื่อว่า ตอนนี้ชั้นเห็นรุ่นน้องสำคัญกว่าโอปป้า เครียดจัง สไกป์หาซึงดีกว่า
“ซึง!”
“ผ่านไหมปี้สาว”
“ระดับชั้นแล้ว”
“ไม่ผ่าน”
“ปากเสีย”
“ผ่านจริงเหรอ”
“อื้ม เป็นไง”
“ดีใจด้วย คือปี้สาวซื้อซีดีวงBurningมาให้หน่อยสิ”
“เอาไปทำไรอ่ะ”
“พอดีซื้อไปเป็นของขวัญเพื่อนหนะ”
“เพื่อนผู้หญิงเพื่อนผู้ชาย”
“ผู้หญิง”
“ชอบเขารึ”
“อื้ม นะคราบ ปี้สาวคนสวย”
“ได้สิ แต่ว่าตอนนี้ขอคุยกับป้อกับแม่หน่อย”
“ป้อแม่ไม่อยู่ พอดีว่าไปแก้บนหนะ”
“ฮ่ะ แก้บน”
“ใช่ คือป้อไปบนว่าขอให้พี่ไปออดิชั่นผ่าน ก็เลยบนไว้ว่าถ้าออดิชั่นผ่านจะขับรถไป บ้านสุราษฎ์(บ้านเกิดพ่อ)ไปขนน้ำทะเล ไปรดน้ำต้นไม้ที่เชียงราย(บ้านเกิดแม่)หนะ”
“บนแปลกได้อีก”
“นั่นสิ”
“แล้วป้อกับแม่รู้ได้ไงว่าพี่ออดิชั่นผ่าน”
“ไม่รู้หรอกว่าผ่านไหม ก็ขับรถไปก่อน”
“ฝากบอกป้อกับแม่ด้วยละกัน”
“คร๊าฟ~ กึดฮอด ปี้สาวนา”
“ไม่ต้องมาทำปากหวาน อยากได้อะไรอีกเนี่ย”
“ป่าว กึดฮอด จริงๆนะ ไม่มีใครมาหอนให้ฟังเนี่ย มันเหงาหูจริงๆ”
“ซึง”
“เจ้า”
“คือว่า จริงๆแล้วอ่ะ พี่ยังไม่ผ่านออดิชั่นหรอก”
“อ้าว ทามหมายหละ”
“ก็คือโปรดิวเซอร์เค้าบอกว่า เค้าชอบเสียงชั้น แต่ว่ายังไม่ให้ผ่าน จะเก็บไว้พิจารณาก่อน”
“ขอให้ปี้สาวได้เน้อ”
“ได้เดบิวต์ชิมิ”
“ได้กลับบ้าน”
“ไอ้บ้า”
“แล้วเรื่องไอ้ไฮโซนั่นหละ”
“ทำไมอ่ะ ก็ไม่เห็นมีไรหนิ”
“เหรอ เอาเถอะ มีไรก็ระบายให้น้องจายคนนี้ฟังได้เน้อ”
“จร้า ไปและ ไม่อยากคุยนาน พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ไปตึกcorocoro นั่งรถไฟใต้ดินตั้ง 20นาทีแหนะ”
“ไม่กวนแล้วครับ ฝันดีเน้อ”
“อื้ม”
เฮ้อ สะตอเอ้ย ทำไมถึงไม่หยุดคิดถึงไอ้เด็กนั่นอีกนะ อย่าว่าแอปโกหกเราอีกนะ เดี๋ยวจะลงโทษโดยการไม่ส่งตั๋วเครื่องบินไปซะเลยนี้
“ป๊าฮ่ะ”
“อะไรลูก อย่าบอกนะว่าจะขอเงินอีก”
“ครับ”
“ไม่มี อยากได้อะไรไปขอม๊า”
“โห ป๊าอ่า ขอแค่แสนเดียวทำไมงกจัง”
“โห แสนนึงเลยเหรอลูก วันนี้ม๊าให้ตังป๊าแค่พันเดียวเอง เติมน้ำมันก็หมดแล้วจะเอาไปทำไมอ่ะลูก”
“คือว่า...ซุบซิบๆๆๆๆๆๆๆ”
“ฮ๊า!!~ จริงเหรอลูกป๊าใจถึงจริงๆ เกาหลีเชียวเหรอลูก”
“อื้ม นะครับป๊าครับ เดี๋ยวโตขึ้นพีทจะหาเงินมาคืนมาป๊า ตอนนี้ขอยืมก่อน”
“โห ไม่คิดเลยว่าลูกเราจะใจเด็ดขนาดนี้ อยากบอกนะว่าเด็กผู้หญิงคนที่อยู่ในคอมนั่น ใช่ไหม”
“ป๊า ค้นคอมพีทเหรอ”
“แหม ยืมไปเฟสกับเพื่อนที่ทำงานนิดเดียวเอง”
“โหป๊า~”
“น่ารักดีนะลูก แต่ว่าดูไม่ค่อยเรียบร้อยเลยอ่ะ ดูโก๊ะไปหน่อย”
“เอาเหอะๆงั้นตกลงป๊าจะให้ไหม”
“เอาไปเลย2แสนลูก ทุ้มสุดตัว”
“รักป๊า ที่สุดในโลกเลย”
“ดอกร้อยละ20นะ”
“คือให้10เท่ายังได้เลยป๊า”
พีทเอ้ย จะได้ไปหาพี่สะตอแล้ว อย่าป๊อดอีกนะ
“เฮ้ยซัน มึงจองตั๋วเครื่องบินไปเกาหลีให้กูหน่อยดิว่ะ”
“นี้มึงจะไปหาพี่สะตอเค้าจริงๆเหรอ”
“ก็นะ...”
“ใจเด็ดหวะ มีตังค์แล้วเหรอ”
“ระดับนี้ไม่พลาดอยู่แล้ว”
“มึงโคตรเทพ ขอกูไปด้วยดิ”
“ไม่ให้เว้ย”
“เออแล้วมึงทำไมไม่รอพี่เค้ากลับมาอาทิตย์หน้าว่ะ...หรือว่ามึง”
“กูว่าพี่เค้าต้องออดิชั่นผ่านแน่ๆเลย น่ารักขนาดนั้น”
“นั่นน่ารักของมึงเหรอ หน้ายังกะนางในวรรณคดี”
“แน่นอนบุษบาใช่ไหมหละ”
“แก้วหน้าม้าชัดๆ”
“เห้ยมึงพูดดีๆนะ”
“เมื่อกี้กูเพิ่งโทรหาพี่แอปมาเว้ย พี่แอปบอกว่าพี่สะตออ่ะ ออดิชั่นผ่านแล้ว”
“นั่นไงกูบอกแล้ว”
“แล้วก็ฝากมาบอกว่า ไม่ต้องตามมาเลยนะ พี่สะตอเจอรักใหม่แล้ว”
“เฮ้ยวันเดียวเนี่ยนะ”
“5ปีต่างหากหละ พี่สะตอชอบไอ้นักร้องเกาหลีคนนี้มา5ปีแล้วนะเว้ย”
“นานกว่าชอบกูอีกเหรอว่ะ”
“แน่นอน เขาหล่อกว่าเมิง เท่ห์กว่ามึง มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว ไหนจะอยู่ค่ายเดียวกันอีก แห้วแดกแล้วเพื่อนกู”
“ไม่จริง กูจะไปเอาพี่สะตอกลับมา”
“มึงไม่คิดถึงพี่เค้าเลยรึไงว่ะ พี่เค้าอุตส่าห์ไปถึงฝันแล้ว มึงก็ยังจะรั้งพี่เค้าไว้งั้นเหรอ”
“can’t let P’SATO go even if gu die เว้ย”
“เอาซะ มึง เดี๋ยวกูจองให้แล้วกัน”
ความคิดเห็น