ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 9 G27 : เหตุเกิดยามค่ำคืน (100%)
ระหว่างทางเดินตามซุ่มงานต่างๆในงานเทศกาล เวลา 20.00 น.
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ? ทำไมทุกคนต้องลงความเห็นที่ว่าต้องให้ผมใส่ชุดนี้กัน!! ถ้าจะถามว่าทำไมผมถึงพูดอย่างนี้ก็เพราะผมกำลังใส่ชุดเดรสสีขาวอมชมพูเป็นกระโปรงยาวถึงเข่าดูฟูฟ่องนิดๆด้วยลูกไม้ตรงชายกระโปรงมีเสื้อคลุมสีท้องฟ้าคลุมทับ เครื่องประดับผมปลอมที่ยาวถึงกลางหลังถูกติดด้วยริ้บบิ้นสีขาว ดูสิ!นี่พี่เอลิน่าจะแปลงโฉมผมไปเพื่ออะไรกัน!! ทั้งๆที่รู้ว่าผมจะต้องเป็นผู้ชายต่อเนี้ย!! T^T คุณซาเซียมารับผมที~
" สึนะเป็นอะไรไปหรือเปล่า ไม่ชอบที่ฉันพาเธอมาเที่ยวกันเองหรอ "
" ปะ...เปล่าคะ! แค่คิดว่าทำไมถึงต้องแต่งชุดนี้ เพราะฉันไม่ชอบเป็นจุดสนใจน่ะคะ "
ผมหันไปมองรอบๆก็ยังเห็นทั้งกลุ่มชายหญิงจับจ้องมาทางผม จริงสิผมไม่ได้บอกใช่ไหมฮะว่าทำไมถึงต้องพูด ' ฉัน ' กับ ' คะ ' นั้นก็เพราะ.......
ย้อนกลับไปช่วงเย็นก่อนจะนัดกันออกมาเทศกาล
" เครื่องเปลี่ยนเสียงสึจังเสียซะแล้ว แบบนี้แย่แน่เลย "
" คะ แต่ฉันมีเปลี่ยนอีกนะคะ...แต่คงต้องไปเอาที่คฤหาสน์ "
" แบบนั้นใช้เวลานานอยู่นะสึนะ ก็เพราะคฤหาสน์คาร์สโรส แฟมิลี่น่ะอยู่เกือบๆกลางเมืองกรุงโรมเลยนี่นา "
จีอ็อตโต้พูดขึ้น จึงทำให้ผมเงียบไปก่อนที่คุณจีจะเสนอขึ้น ซึ่งมันทำให้ผมเป็นแบบนี้...
" ถ้างั้นก็ให้เอลิน่าเปลี่ยนสึนะให้เป็นผู้หญิงในคืนนี้สิ ฉันว่าอย่างเอลิน่าทำได้อยู่แล้วแถมยังไงเธอก็ต้องใช้เครื่องเปลี่ยนเสียงช่วยให้เป็นผู้ชาย ดังนั้นก่อนที่พวกฉันจะพาไปเอาของที่ว่านั้นให้เธออยู่ในร่างหญิงไปก่อนนะ "
" นั้นสิขอรับ เป็นผู้หญิงสักครั้งซาเซียจังไม่ว่าหรอกขอรับ "
' แล้วทำไมต้องเป็นผมล่ะ ผมเป็นผู้ชายก็ดีอยู่นะ....แต่คุณซาเซียก็ให้โอกาสที่ผมเป็นผู้หญิงอยู่เหมือนกันนะ T^T '
หมับ! เสียงจับข้อมือผมมาจากคนด้านข้างที่พาผมไปเปลี่ยนชุดมาหมาดๆให้หันไป
" งั้นสึจังเราไปแปลงโฉมกันนะ นะๆๆๆๆ * * "
' ดูสายนั้นสิ อ้า!~~ปฏิเสธไม่ได้~~ รู้สึกลางร้ายมาเยือนแล้ว!? '
" งั้นไปกันเถอะนะจ๊ะ ฮิฮิฮิ ^^ "
เอลิน่ารู้สึกดีใจเป็นอย่างมากจนถึงขนาดลากสึนะไปทันทีโดยไม่ขอความเห็นจากสึนะเลย
กลับมาปัจจุบัน หลังจากที่ออกมาก็ต่างพากันแยกย้ายกันไปชมงานตามซุ่มต่างๆ โดยผมต้องไปกับคุณจีอ็อตโต้ พวกคนอื่นๆก็ พี่เอลิน่าไปกับคุณเดม่อน คุณนัคเคิ้ลดูแลคุณแรมโพ คุณจีคงไปกับคุณอุเกทสึมั้งนะ?
" สึนะ หิวไหม?ก่อนจะเริ่มไปดูโชว์ตรงส่วนแสดงละครสัตว์กับพวกจีกัน "
" ไม่คะ ฉันเริ่มรู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้ "
" ....... "
" ไม่มั้งคะ เราไปกันเถอะคะ "
ผมพูดอย่างนั้นก่อนจะจับมือร่างสูงให้ตามมาด้วยกัน ผมถืออคติว่า ' ลางทัก อย่าตอบ ' แต่เป็นคนที่สอนผมมามากกว่านะที่ให้คิดแบบนี้ เพราะหมอนั่นทำให้ผมอยู่ตรงนี้ได้ ' รีบอร์น '
" อะ..เอาล่ะ! สึนะฉันจะไปซื้อน้ำก่อน....รอตรงนี้นะ "
" คะ อย่าไปตรงอื่นนะคะ "
" อะ...อื้ม! วางใจฉันได้น่ะ /// "
' ทำไมต้องพูดตะกุกตะกักด้วยนะ ' แต่ก็ชั่งมันล่ะกัน...ก่อนอื่นคุณซาเซียเคยบอกไว้ว่า ' บอสวองโกเล่นั้นเป็นคนที่สุขุม และ เยือกเย็น แต่พอกับเรื่องอื่นๆก็เหมือนชายหนุ่มทั่วไปที่ไม่เคยคิดระวังตัว ' แบบนี้หรือเปล่านะที่จะไม่ระวังตัว คงจะเป็นแบบนี้มั้ง
" เอ้า...รับน้ำไปสิสึนะ เดินมาเหนื่อยกันแล้วนะ "
" นั้นสินะคะ ขอบคุณคะ ^^ "
ผมรับน้ำมาและดื่มมันก่อนจะไปเห็นซุ่มยิงปืนลม ' อยากลองไปเล่นดูจัง '
" สึนะ อยากเล่นหรอ "
" อ่ะ...ค่ะ จะเล่นให้หรอก ถ้าเล่นให้ฉันขอตุ๊กตาตรงนั้นนะ "
ผมชี้ไปตรงของรางวัล มันเป็นตุ๊กตาหมีที่ขนาดผมกอดได้พอดี มันทำให้ผมนึกถึงตอนคุณซาเซียยิงแข่งกับโกคุเดระยังไงไม่รู้แหะ - -
" ได้สิ ไปกันยังมีเวลาอยู่นะ "
คุณจีอ็อตโต้จูงมือผมเข้าไปในซุ่มทันที ก่อนจะจ่ายเงินและเตรียมยิง
" เอาล่ะนะ! "
" จริงจังจังเลยนะคะ "
" แน่นอน อยากลองซักครั้งมานานแล้ว แต่ก็โดนเจ้าจีขว้างตลอดเลยน่ะ "
" 5555 คุณคงยิงแม่นมากเลยล่ะสิ "
ปัง ปัง ปัง!
ทันทีที่ผมพูดจบตัวกระป๋องทั้งสามก็ล้มลงภายใน 1 นาที! สมกับเป็นบอสวองโกเล่จริงฮะ
" กะ...เล่นเก่งจังนะพ่อหนุ่ม "
" ฮะฮะ ไม่หรอกครับ ผมขอตุ๊กตาตัวนั้นนะครับ "
" ได้สิ เอาไปแม่หนูนะ "
" ว้าว!~~ ขอบคุณคะ "
" แหม...แม่หนูมีแฟนทั้งเก่งทั้งหล่อเลยนะ รักกันนานๆล่ะ "
" O//O "
ทั้งหน้าผมตอนนี้หน้าแดงแน่ๆเลย แล้วคุณจีอ็อตโต้ล่ะ ผมหันไปทางจีอ็อตโต้ที่ตอนนี้พวกเราได้ยืนนิ่งเฉยๆหลังจากที่คุณลุงพูดออกมาแบบนั้น ก็เห็นคุณจีอ็อตโต้หน้าแดงไม่ต่างกัน
" ดะ...โดนว่าเป็นแฟนกันด้วยล่ะ ขอโทษนะสึนะ /// "
" ไม่หรอกคะ ปะ...ไปดูโชว์กันดีกว่านะ "
ผมเอื้อมไปจับชายเสื้อเขาก่อนที่คุณจีอ็อตโต้จะอมยิ้มให้และจับมือผมไปที่ลานโชว์ โดยไม่สนอะไรต่อ
Tsuna : End
อีกด้านที่ตามมาตลอดไม่ได้เที่ยวเลยตั้งแต่ต้น
" แหม~~ ' คุณลุง ' ทำได้ดีมากเลยนะ "
" คึคึคึ แน่นอนครับ คุณเองก็แต่งเด็กคนนั้นสวยมากเลยนะ ' เอลิน่า ' "
" ก็นานๆทีนะ อีกอย่างชุดนั้นน่ะ ซาเซียจังฝากเอาไว้กับฉันตั้งนานแล้ว เหมือนจะเดาได้พอดิบพอดีเลยนะ "
" สุดยอดลางสังหรณ์ของซาเซีย เป็นบอสที่น่ากลัวเหมือนกันนะ "
จีพูดออกมาหลังจากที่ เดม่อนที่ปลอมตัวเป็นคุณลุงแทนคุณลุงจริงๆที่ตอนนี้กลับไปทำงานตามเดิมแล้ว
" งั้นไปลานกว้างกันเถอะนะ ไปดูโชว์กันฉันอยากเห็นช้าง "
" ผมด้วยครับคุณเอลิน่า "
แรมโพพูดขึ้นก่อนจะกินเส้นพาสต้าต่อ และแล้วกลุ่มลูกน้องของจีอ็อตโต้ก็ตามไปดูโชว์
เวลาผ่านไปจนพวกจีอ็อตโต้จะกลับคฤหาสน์
" สนุกจังเลยนะคะ "
" นั้นสิ สนุกจริงๆล่ะ...สึนะชอบตรงไหน ฉันชอบตรงช้างวาดรูป "
" เอ๋...ฉันตอนแมวน้ำโดดลงมาจากที่สูงๆราว 3 เมตรลงถังน้ำคะ "
" พี่ด้วยๆ พี่กลัวมันตกลงมาเจ็บ "
" ใช่คะ พี่เอลิน่า "
หลังจากที่พวกจีอ็อตโต้พูดคุยอะไรกันจบแล้วก็พากันขึ้นรถกลับ ระหว่างทางสึนะก็ฝุบหลับไป
ภายในรถ
" จะมองฉันทำไมนัก ห๊ะ! "
" ก็แหม...เห็นอมยิ้มนั่งมองเธอไม่หยุดนี่ "
จีผู้เป็นคนขับรถให้ แอบขำกับปฏิกิริยาของบอสไม่ใช่แค่เขาแต่เป็นทุกคนที่อยู่รอบๆจึงทำให้จีอ็อตโต้หน้าแดงกว่าเดิม แต่แล้วในขณะที่มีความสุขอยู่ดีๆ
ปัง! เพล้ง! แอ็ด!~
เสียงปืนที่ยิงใส่อย่างปริศนาแต่จีก็หลบพ้นได้ทำให้กระสุนที่พุ่งมาทำกระจกหน้ารถแตก และจีหักพวงมาลัยจึงต้องเบรครถกะทันหัน
" เกิดอะไรขึ้นน่ะ "
" เอลิน่า ห้ามลงจากรถ! เดม่อน นัคเคิ้ล ดูแลพวกผู้หญิงด้วย "
" งั้นฉันลงไปนะ "
จี เตรียมปืนขึ้นมาก่อนจะชักและส่งให้จีอ็อตโต้ และตนนั้นค่อยหยิบอีกอันขึ้นมา อุเกทสึและแรมโพเช่นกัน ทั้งสี่ลงจากรถและปล่อยให้นัคเคิ้ล เดม่อน เอลิน่า และสึนะที่นอนอยู่บนรถ พวกจีอ็อตโต้ที่ลงมาจากรถกำลังมองหาอย่างระวัง
" ไงครับ เจอกันอีกนะครับท่านพรีโม่ ไหนเจ้าหญิงของผมล่ะครับ "
" หมายถึงสึนะงั้นหรอ "
" โฮ้! รู้แล้วสินะครับ ใช่ครับ...ส่งเธอมาให้ผมซะ "
" ไม่มีทางหรอก "
" ดี เพราะยังไง...' คนคนนั้น ' ก็ต้องการให้ท่านตาย...อยู่แล้ว! "
ปัง!!
เสียงปืนและการปะทะกันอย่างไม่ขาดสาย ขณะนั้นภายในรถก็ยังอยู่ในสถานะเครียดกันอยู่
" ทำยังไงดีนัคเคิ้ล เดม่อน ข้างนอกไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย "
" ครับ ไม่เป็นไรหรอก "
" ไม่ได้นะคะ ถ้าเป็นแบบนั้นท่านพรีโม่จะแย่ เห็นแบบนั้นอเล็กซ์ยงไม่ออกแรงนะคะ "
สึนะลุกขึ้นมาราวกับว่าเธอนั้นตื่นนานแล้ว ทั้งสามคนที่อยู่ในนั้นมองมาที่สึนะอย่างตึงเครียด
" แต่ฉันมาแผนคะ "
กลับสู่ภายนอกที่ตอนนี้สภาพพวกจีอ็อตโต้อ่อนล้าเต็มที่ ส่วนด้านอเล็กซ์ที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวมีเพียงแค่แผลถลอกแต่ก็มากอยู่พอสมควรพุ่งเข้าใส่จีอ็อตโต้ที่ตอนนี้ชันเข่าอยู่ พวกจีอยู่ห่างออกไปจึงทำอะไรไม่ได้
" คงต้องจบเพียงเท่านี้นะครับ ท่านพรีโม่ "
ฉึก! อ้าก!~~
เสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวดของจีอ็อตโต้ต่อหน้าพวกจีก่อนจะสลบลงกับพื้น ตอนนั้นเองสึนะลงออกมาจากรถอย่างสีหน้าตื่นสุดๆ
" ท่านพรีโม่!!! ไม่นะ...ตื่นก่อนสิ!!! "
" แหมๆ เห็นคุณในสภาพนี้นี่ดูดีตั้งเยอะ "
" ปล่อยนะ! เจ้าคนป่าเถื่อน! ตั้งแต่ที่โรงเรียนแล้ว นายไม่เคยปราณีใครจริงๆ อเล็กซ์! "
สึนะ ที่โดนจับที่ข้อมือพยายามแกะมือที่ใหญ่กว่าของอเล็กซ์ออก แต่ก็ทำไม่สำเร็จอเล็กซ์ยิ่งออกแรงและฉุดไปทางเขาเรื่อยๆจนหน้าแทบชิดสึนะ
" ใครจะปล่อยคนสวยๆอย่างคุ--อึก! นี่...เธอ "
ฝุบ!
ร่างของอเล็กซ์ล้มลงไปต่อหน้าสึนะ สึนะที่เห็นว่าแผนของเธอไปด้วยดีจึงสั่งให้พาจีอ็อตโต้ออกมา
" ไม่เป็นไรนะคะ คุณจีอ็อตโต้ "
" อะ...อืม ขอบคุณนะ "
" ตั้งแต่...เมื่อไรกันน่ะ "
" ก่อนที่พรีโม่จะโดนถึงตัวก็ให้คุณเดม่อนสร้างภาพมายาเอาไว้ ก็ให้คุณเดม่อนพาออกมา จากนั้นก็เล่นตามแผนไปคะ และให้คุณนัคเคิ้ลทำให้สลบ "
หลังจากที่สึนะเล่าจบก็ซับน้ำตาที่ซึมออกมาเล็กน้อยก่อนจะเข้าไปพยุงร่างจีอ็อตโต้และคนอื่นๆขึ้นรถไป
#มาต่อกันแล้วนะคะ ฝากคอมเม้นเป็นกำลังใจด้วยนะ^^ และรักคุณแม่ให้มากๆกันนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น