คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : Jewel 29...100%
“เฮ้อ! เบื่อจริงๆ” ฮีชอลนั่งเท้าคางบ่นออกมาคนแรก ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมาจากกองขนมก่อนจะถาม
“เบื่ออะไรฮะ”
“หึหึ จะเบื่ออะไรมันก็เบื่อที่ไม่เห็นฮันกยองมาคอยป้วนเปี้ยนน่ะสิ” อีทึกเป็นคนตอบ ลูบผมนิ่มเบามืออย่างเอ็นดู ซองมินเลยเข้ามานั่งข้างๆป้อนขนมน้องรักไปด้วย
“จะไปว่าไปฉันก็เบื่อนะ” แจจุงเปรยออกมาอีกคน ก็มีคนเดินตามต้อยๆมาเป็นอาทิตย์ แล้วอยู่ดีๆก็หายไปแบบนี้ใครจะไปม่คิดถึงได้ล่ะ
“อ้าว พี่ด้วยเหรอ” จุนซูรับคำ ใบหน้านิ่งเฉย ฮยอกแจได้แต่เอียงคอไปมางงๆ
“ฉันก็เบื่อ” ซองมินอีกคนที่ป้อนขนมฮยอกแจเสร็จก็ฟุบหน้าลงไปกับไหล่บางของน้องเล็ก
“ผมด้วย” เรียวอุคเอ่ยออกมาเบาๆ ไม่ค่อยอยากจะยอมรับเท่าไหร่ว่าพอไม่เห็นหน้าป่องๆของเยซองก็เหงาขึ้นมาเหมือนกัน
“พวกพี่นั่งบ่นกันทำไมล่ะฮะ” เสียงหวานเอ่ยถามออกมา ตาแป๋วกวาดมองไปทั่ว
“แล้วจะให้เราทำอะไรดีล่ะ” ฮีชอลถามกลับเสียงเบา ปากเรียวยกยิ้มกลับมาให้กับคนถาม
“มากินขนมกันเถอะฮะ” คำชวนพร้อมหน้าตาน่ารักทำให้รุ่นพี่คนสวยอมยิ้มขำ
ไร้เดียงสาได้ตลอดเวลาจริงๆ
“แต่มันจะทำให้พี่อ้วนน๊า” ซองมินแย้งขำๆ
“ไม่หรอกฮะ ถึงพี่วองมินจะอ้วนมากกว่านี้คยูฮยอนก็รัก” คำตอบของน้องเล็กเรียกสีเลือดฝาดบนใบหน้าหวานของกระต่ายอวบได้ไม่ยาก มืออวบบิกชายเสื้อตัวเองไปมาแก้เขิน
“ฮยอกแจทำกระต่ายเป็นสีแดงแล้ว” เรียวอุคเอ่ยเหย้าหัวเราะคิกคักกับภาพที่เห็น
“ฮยอกว่าเราไปดูกันดีไหมฮะ ว่าพวกพี่เขาหายไปไหนกัน” จีวิลคนเล็กเสนอ ทั้งๆที่คนอื่นๆก็คิดเหมือนกัน แต่แค่ไม่ได้พูดออกมาเท่านั้น ก็แค่กลัวว่าจะมีคนล้อเท่านั้นเอง
“ก็ดีกว่านั่งเฉยๆแหละ” อีทึกเฉไฉ ลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าคลุมมาใส่เป็นคนแรก
“พี่ไปเป็นเป็นเพื่อนอีทึกดีกว่า” แจจุงอีกคนลุกขึ้นเดินอายๆไปหยิบผ้าคลุมเช่นกัน
“ผมไปเป็นเพื่อนพี่” คนอื่นๆพูดออกมาบ้าง ฮยอกแจดูดนมปิดสตอเบอร์รี่ปิดท้ายแล้วตามพี่ๆคนอื่นเดินออกไป
“กรี๊ด!!” เสียงกรี๊ด ดังสนั่นสนามฟุตบอล ทำให้เหล่าจีวิลคนสวยชะงักกึกมองไปยังสนามฟุตบอลที่มีคนคุ้นเคยลงสนามอย่างพร้อมเพรียงในชุดนักกีฬาของมหาวิทยาลัย
นี่พวกเขาลืมไปได้ยังไงว่าอีกสองอาทิตย์พวกนั้นจะต้องไปแข่งกับมหาวิทยาลัยอื่น
แต่ภาพตรงหน้านี่มันอะไรกัน!
“พี่ฮันกยอง เอาหน้ามานี่สิเดี๋ยวผมเช็ดให้น๊า”
“พี่ยุนโฮ ดื่มน้ำๆอ้ำ”
“พี่ยูชอน นี่ผ้าเย็นสำหรับคนหล่อ”
“พี่เยซอง ขนมฮะ”
“พี่ซีวอน มาทางนี้เถอะฮะ”
“คิบอมมานี่ดีกว่าน๊า”
“พี่ดงเฮ อย่าเพิ่งไปนั่งตรงนั้นสิ”
“พี่คังอิน มานั่งตรงนี้เดี๋ยวพัดให้นะ”
“คยู อย่ายิ้มแบบนั้นนะ ฉันจะละลาย”
จีวิลคนสวยยืนนิ่งอึ้ง มือกำหมัดแน่น ตาสวยวาววับไปด้วยอารมณ์โกรธจนคนที่ถูกปรนนิบัติรู้สึกเหมือนมีรังสิอำมหิตแผ่เข้ามาใส่ จึงล่าถอยออกจากบรรดาแฟนคลับของตัวเอง
“ฮีชอล มาดูผมซ้อมเหรอ” ฮันกยองวิ่งยิ้มร่าเข้ามาหา ก่อนจะกอดหมับเข้าที่เอวบาง เล่นเอาเหล่าอุเคะหัวใจแตกสลาย
“ฉันแค่เดินผ่าน”
“นางฟ้าของผม” คังอินถลาเข้ามาตามๆกัน อีทึกสะบัดหน้างอนไปอีกทาง
“แจจุง ไม่คิดว่าคุณจะมา” ยุนโฮปรี่เข้ามาจับแขนของแจจุงเอาไว้แน่น
“จุนซูของผม”
ป้าบ…
“เจ็บนะ ที่รักใจร้าย” ยูชอนเง้างอดหลังจากโดนมือเล็กฟาดลงมาบนแขนแกร่งของคนที่กำลังจะทำรุ่มร่าม
“ซองมินคนสวยของคยูฮยอน” ร่างอวบๆถูกรวบไปกอดเอาไว้แน่น ในขณะที่ซองมินยังคงยืนนิ่งเขินๆอยู่ในอ้อมกอดอุ่น
“ปล่อยน่า”
“ไม่เอาหรอก รู้ไหมว่าคิดถึง”
ฉ่า >///<
เหมือนมีใครเอาน้ำมันมาราดบนหน้าของตัวเอง
“ตัวเล็กของซาลาเปา” อีกคู่ที่เดินเข้ามาหา
“กินขนมคนอื่นอร่อยไหมล่ะ” เรียวอุคแย้งงอนๆ เยซองชะงักกึกก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์
“หึงเหรอ”
“บ้า!”
ฮยอกแจยืนหน้าง้ำ มองซีวอน ดงเฮ คิบอมที่ถูกสาวๆล้อมรอบไม่สามารถฝ่าออกมาได้ คนตัวเล็กพองแก้มป่องใต้ผ้าผืนบางอย่างขัดใจ ก็สาวๆจากพี่ไนซ์กายคนอื่นๆ ดันมาจมอยู่กับแฟนของเขาหมดเลยนี่ แล้วอีกสามคนก็ไม่พยายามจะเอาตัวออกมาเลย
“เชอะ” สบถออกมาเบาๆก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปอีกทาง
“เห้ย ฮยอกแจครับ” ซีวอนตะโกนดังลั่น มือแกร่งสะบัดเคะตัวกลมไปใส่ดงเฮที่รับกรรมไปเต็มๆ
“ฮยอกแจครับ” ซีวอนถลาพรวดตามไปด้วยความเร็ว ส่วนอีกสองคนที่ต้องรับกรรมก็คือดงเฮกับคิบอมที่ถูกแยกออกไปปรนนิบัติคนละทาง
-----------------------------------------------------------------
หมับ
คนตัวเล็กถูกรวบเข้าไปกอดเอาไว้เต็มอ้อมแขน หลังบางแนบไปกับอกอุ่นของอีกฝ่าย
“โกรธอะไรพี่ครับ” น้ำเสียงนุ่มเอ่ยถามติดใบหูเล็ก ลมอุ่นๆเป่ารดไปบนผิวขาวเนียนจนคนถูกกอดขนลุกซู่
“เปล่าฮะ” ตอบเสียงเบา ก้มหน้างุด
“อย่าโกหกพี่สิครับ” มือแกร่งจับร่างบางหมุนกลับมาหาตัวเอง จ้องตาใสแป๋วของอีกคนเพื่อค้นหาความจริง
“ฮยอกแจเปล่า” เถียงเสียงอ่อย
“ฮยอกแจครับ อย่าทำแบบนี้สิ รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงนะครับ” ซีวอนยังคงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเช่นเดิม เรียวปากหยักกดจูบไปบนหน้าผากมนผ่านผ้าผืนบาง
“ก็ฮยอกแจเห็นพี่ซีวอนอยู่กับคนอื่นเยอะแยะ”
“…”
“เห็นมีขนมมาให้กันไม่ขาดเลย” เสียงหวานร่ายออกมา ซีวอนกดยิ้มจนแก้มบุ๋ม โยกคนตัวเล็กไปมาอย่างเอ็นดู
“แล้วยังไงครับ ฮยอกแจเลยหึงพี่เหรอครับ” ร่างสูงถามออกมา
“ฮยอกแจก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าฮยอกแจเจ็บหนึบๆตรงนี้” มือเล็กเลื่อนขึ้นมาทาบที่อกซ้ายของตัวเอง เงยตาแป๋วมองอีกคน ในขณะที่ซีวอนหัวใจเต้นโครมคราม
โอ้ คนอะไรน่ารักเกินหัวใจจะทานไหวขนาดนี้
“ครับ”
“อ่า พี่ซีวอนให้ฮยอกแจพูดอะไรก็ไม่รู้” คนตัวเล็กว่าหน้าง้ำ
“เป็นความผิดของพี่เหรอครับ” ยังคงแกล้งอีกคนต่อไป แอบเปิดผ้าคลุมแล้วกดจมูกลงไปบนแก้มใส
“อ๊ะ! พี่ซีวอนเดี๋ยวมีคนมาเห็นนะ” มือน้อยๆฟาดลงไปกับอกแกร่งเต็มแรง
“โอ๊ย คนสวยใจร้ายจัง” แอบเง้างอดน้อยๆพองาม
“ฮยอกแจจะไม่คุยกับพี่ซีวอนแล้ว” เสียงหวานบอกออกมา ใบหน้าหวานแดงซ่าน
“ไม่เอานะครับ ทำแบบนั้นพี่ช้ำใจพอดีแล้วใครจะแข่งบอลให้กับมหาลัยเราล่ะ” ซีวอนเอ่ยอ้อนเสียงนุ่ม กอดคนตัวเล็กเข้ามาแนบแน่นแอบสูดกลิ่นกายหอมหวานจนชุ่มปอด
“พี่ซีวอนไม่ช้ำหรอกฮะ เดี๋ยวก็มีคนมาคอยปรนนิบัติอยู่ดี” พูดจบตาสวยก็มองเลยไปด้านหลังเสริมคำพูดของตัวเองไปอีกในตัว
“ขี้หึงจัง แฟนใครเอ่ย” ร่างสูงพูดขึ้นลอยๆ ยิ้มกว้างอย่างดีใจ
“ปล่อยเลยฮะ”
“จะไปไหนล่ะครับ”
“ฮยอกแจจะไปซื้อขนมกับนมมาให้พี่ซีวอน พี่ซีวอนอย่ากินของคนอื่นนะฮะ ต้องกินของฮยอกแจคนเดียว” พูดจบก็วิ่งตัวปลิวออกไป ปล่อยให้คนฟังยืนเพ้ออยู่กับสายลม
แค่นี้พี่ก็รักฮยอกแจไม่ไหวแล้วนะครับ
ใครก็ได้หยุดความน่ารักของฮยอกแจเอาไว้ที
Katomnam Talk:
อัพค่า
มาแล้วอย่างว่องไว
รักทุกคนค่ะ
EDIT
อัพแล้วค่า
อ่านๆๆ อย่าลืมเม้นท์น๊า
ความคิดเห็น