คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : คฤหาสน์
“รุ่นที่ 10 รุ่นที่ 10 เป็นอะไรรึเปล่าครับ”โกคุเทระถามพร้อมพร้อมกับเขย่าตัวสึนะ
ทุกคนยังอยู่ในอาการมึนเมา ยาสลบอยู่.. ต่างคนต่างพบว่า ตัวเองนอนอยู่กลางป่า แต่ไม่ใช่ที่เดิม
“อืม ที่นี่ที่ไหนเนี่ย”สึนะถาม
“เอ่อ ไม่รู้เหมือนกันแฮะ”ยามาโมโตะตอบ
“ปวดหัวจัง”แรมโบ้ว่า
“ดูนั่นสิ”เรียวเฮ ว่าพลางชี้ไปที่ป้าย
"ทางออก ไม่มาพวกแกตาย"
“ฝีมือรีบอร์นแหงๆเลย”สึนะพึมพำ พลางส่ายหัว คิดไม่ออกจริงๆว่ามันจะเล่นอะไรอีก..
แต่ก็พูดอะไรไม่ได้มาก นอกจากเดินตามป้ายบอกทางไป
.....
…
..
.
“โอย นี่มันอะไรกันเนี่ย”นาโอยะบ่น
“ปวดหัวชะมัด”ยูกิบ่นตามมา
“ที่นี่ ที่ไหนเนี่ย”คาสึกิว่า พลางมองไปรอบๆ
“มีป้ายด้วย”ฮิคารุบอก พลางชี้ป้าย
"ทางออก ไม่มาพวกแกตาย"
เมื่อเจอข้อความอย่างนี้ แถมยังลายมือเหมือนกันอีก ทำให้ต้องจำใจเดินตามป้ายไปอย่างช่วยไม่ได้
........
…..
…
..
.
“คฤหาสน์”สึนะร้อง เมื่อเดินตามป้ายมาจนเจอคฤหาสน์หลังใหญ่ แถมบรรยากาศยังชวนเล่นทดสอบความกล้าเสียอีก
“อลังการดีจัง”ยามะว่า
“เข้าไปกันเถอะ”โกคุเทระชวน
เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เจอ
“ยินดีต้อนรับ สู่คฤหาสน์วองโกเล่”
“รีบอร์น ฝีมือนายจริงๆด้วย”สึนะโวยวาย
“เงียบไปก่อนเลย เจ้าห่วย แกไม่มีสิทธิ์มาบ่นชั้น”รีบอร์นว่าพลางหยิบปืนขึ้นมาขู่
“เอ้ย!! เดี๋ยว รีบอร์น ขอเวลานอกก๊อน!!”สึนะรีบร้อง เมื่อเจอรีบอร์นชักปืนขึ้นมา
“คุณรีบอร์น นี่มันเรื่องอะไรครับ”โกคุเทระถาม
“เอาไว้ให้คนมาครบก่อน แล้วชั้นถึงจะบอก ขี้เกียจพูดหลายรอบ แล้วแกก็เลิกด่าคนอื่นในใจได้แล้ว ไอ้วัวบ้า”เมื่อรีบอร์นพูดจบ แรมโบ้ก็สะดุ้งขึ้นมาทันที
“แว้ก..หนอย ไอ้บ้ารีบอร์น ไปตายซะ”
“ชั้นตายหลังแกแน่นอน”
แกร๊ก แอ๊ด
“ฝีมือ นายจริงๆด้วย เจ้าหนู”
“เล่นอะไรไม่ทราบครับ อัลโกบาเลโน่”
“อึ่ย คุณฮิบาริ มุคุโร่”สึนะร้อง
“มาแล้วเรอะ ดีจ้า”รีบอร์นทัก
“อ่า ที่นี้ก็ครบคนแล้วนะครับ รีบบอกมาสิครับ”โกคุเร่ง
“ยัง ยังไม่ครบ”รีบอร์นตอบ
“อ้าว ยังขาดใครอีกเหรอ เจ้าหนู”ยามะถาม
“รอไปน่า อีกไม่นานหรอก”
แกร๊ก แอ๊ด
“มาแล้วสินะ”รีบอร์นพึมพำ
“ที่นี้ ใช่คฤหาสน์วองโกเล่รึเปล่าครับ”
“คาสึกิ”
“สึนะคุง ทำไมถึงมาอยู่ที่นี้”คาสึกิถาม
“นั่นน่ะ น่าจะเป็นคำถามของชั้นมากกว่านะ หรือว่า ฝีมือรีบอร์น”
“ตามที่แกคิดนั่นแหละ เอาล่ะ ไหนๆก็มาครบแล้ว จะอธิบายละน่ะ”รีบอร์นพูดขึ้นเมื่อพวกคาสึกิเข้ามาในห้องครบแล้ว
“ท่านรุ่น 9 อยากที่จะให้พวกนายสนิทสนมกันมากขึ้นในฐานะคู่หมั้น ก็เลยจัดสถานที่ไว้ให้”
“คู่หมั้น”(X7)
“ก็ใช่น่ะสิ หรือว่าพวกนายไม่ได้บอกพวกนี้”รีบอร์นหันไปถามพวกสึนะ ซึ่งไม่มีใครตอบสักคน
“เอาเถอะพวกนายคงเหนื่อย แยกย้ายกันไปพักได้ เมื่อถึงเวลาอาหารเย็น แล้วจะไปเรียก อ้อ ใช่แล้ว ห้องพัก ก็พักกันเป็นคู่นะ คู่ก็จัดไปตามลายแหวนนั่นแหละ อ้อ จริงสินะ พวกนายคงยังไม่รู้จักกันทั้งหมดสินะ งั้นก็มาแนะนำตัวกัน เริ่มที่เจ้าห่วย”รีบอร์นพูดรวบรัดที่เดียว จบ
“เอ้ย อย่ามาโยนกันอย่างนี้สิ เฮ้ย ผมชื่อ ซาวาดะ สึนะโยชิ”สึนะรีบพูดเมื่อเจอรีบอร์นชักปืนขึ้นมาขู่
“โกคุเทระ ฮายาโตะ”
“ยามาโมโตะ ทาเคชิ ฝากตัวด้วย”
“ซาซางาวะ เรียวเฮ ยินดีที่ได้รู้จักอย่างสุดหูรูด”
“ซาวาดะ แรมโบ้ สวัสดีครับ”
“โรคุโด มุคุโร่ครับ”
“ฮิบาริ เคียวยะ”
“เอ้า ต่อไปก็พวกนาย”พวกคาสึกิทำท่าไม่ค่อยอยากพูดเท่าไร แต่ก็เจอรีบอร์นยกปืนขึ้นมาขู่ก็เลย..
“มินามิ คาสึกิครับ ฝากตัวด้วย”
“โฮมุระ นาโอยะ”
“ฮานากาวะ ยูคิ”
“ฮานากาวะ ยูกิ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“โอมุระ เรียว สวัสดีฮะ”
“มากามิ โทโมกิ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ฮายาเสะ ฮิคารุ”
“ดีมาก แยกย้ายกันไปได้”รีบอร์นว่า แล้วตัวเองก็เดินหายไปในบรรยากาศชวนสยองของคฤหาสน์
“โกคุเทระคุง นอนกับใครเหรอ”สึนะหันไปถาม
“โฮมุระน่ะครับ รุ่นที่ 10 ล่ะ”
“คาสึกิน่ะ ยามาโมโตะล่ะ”
“ฮานากาวะ คนพี่น่ะ”
“อือฮึ แล้วแรมโบ้ล่ะ”สึนะที่หันไปถามแต่เจอแต่ความว่างเปล่า เมื่อมองเลยไป ก็เจอแรมโบ้ไปคุยกับยูกิแล้วเรียบร้อย
“แล้วคุณพี่ล่ะ”
“โอมุระ เรียว ไปห้องพักเถอะ เหนื่อยแล้ว”
แล้ว เรียวเฮก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง ลากเรียวไปเฉยเลย
“เฮ้ย นี่ แก จะทำอะไร ปล่อยเพื่อนชั้นนะ”นาโอยะที่กำลังจะเดินไปเอาเรื่องก็คนพูดแทรกทำให้ต้องหยุดชะงัก
“หนวกหูน่า โฮมุระ เงียบหน่อยสิ”
“นาย โกคุเทระ อยู่ด้วยเรอะ”
“ก็บอกว่าหนวกหู แถมตอนแนะนำตัวชั้นก็อยู่ ตาบอดเรอะ”
“ฮึ่ย โทโมกิ ฮิคารุ ช่วยหน่อยสิ”นาโอยะ หันไปหาความช่วยเหลือ
ก็เจอโทโมกิกำลังจ้องมุคุโร่ ฮิคารุจ้องฮิบาริ แถมด้วยบรรยากาศมาคุ บวกอาการเครียดเต็มสตรีม
“สึนะ ผมไปพักก่อนนะ”แรมโบ้ที่เดินมาถึงสึนะเมื่อไรก็ไม่รู้บอก
“อือ”
“ไปเถอะ ยูกิ”
มันสนิทกันจังเลย(ความคิดของสึนะกับโกคุ)
“นายจะไปไหนน่ะ ยูกิ”ยูคิโวยวาย
“ก็พักน่ะสิ เหนื่อยจะแย่แล้ว”ยูกิตอบ
“กับหมอนั้นเนี่ยนะ”
“ไม่เป็นไรน่า เขากำหนดมาแบบนี้นี่นา ผมไปก่อนนะ แล้วเจอกัน”
แล้วทั้ง 2 คน ก็เผ่นแน่บไป
“เอาล่ะ ชั้นไปมั้งดีกว่า ไปก่อนนะสึนะ ยูคิไปกันเถอะ”
แต่ยูคิก็จ้อง แล้วคิดว่า ให้อยู่ห้องเดียวกับเจ้าบ้าเนียนเนี่ยนะ เขาจะรอดไหมนี่ น่ากังวลจัง
แต่ยามาโมโตะก็แค่ยิ้ม แล้วจับลากขึ้นข้างบนไปเลย โดยไม่ฟังเสียงห้าม
“ชั้นต้องนอนห้องเดียวกับนายเหรอ”โทโมกิถาม ทั้งๆที่ยังจ้องมุคุโร่อยู่
“จริงแท้และแน่นอนครับ”
“ถ้านายเข้าใกล้ชั้น นายตายแน่”และอีก 2 คนก็ขึ้นห้องไป
“ถ้างั้น รุ่นที่ 10 ครับ ผมขอไปพักผ่อนก่อนนะครับ”
“อือ ตามสบายนะ”
“ครับ ขอผมไปเปิดสงครามกับโฮมุระก่อนนะครับ”
“ปะ เปิดสงครามเลยเรอะ”สึนะถาม พร้อมกับเหงื่อตก
“ครับ ประมาณนั้นแหละ พร้อมยังล่ะ แก”โกคุหันไปถามนาโอยะ
“เออ พร้อมกระทืบแกนั่นแหละ”
“มาเลย”
แล้วก็วิ่งขึ้นชั้นบนไป
“กฎเดิม ถ้านายทำชั้นตื่น นายตายแน่”ฮิบาริ พูดไว้แค่นั้นแล้วเดินไปขึ้นชั้นบนไป
“อะ อือ”ตอบพร้อมกับเดินตามไป
“อ้าว เหลือเรา 2 คนเองเหรอ”
“อือ ขึ้นไปกันเถอะ สึนะคุง”
“กังวลกับคนที่นอนอยู่กับคุณฮิบาริจริงๆ ถึงตายได้เลยนะนั่น”
“ฮิคารุคงไม่เป็นไรหรอก”
“แน่ใจ”
“มั้ง”
“เฮ้อ...”(X2)
เมื่อสึนะเดินขึ้นไปบนบันไดก็เจอแผนที่คฤหาสน์อย่างคร่าวๆ
คฤหาสน์แบ่งเป็น 4 ชั้น
ชั้นแรก ห้องรับแขก ห้องอาหาร ห้องเปล่า(มีไว้ตามใจรีบอร์น)
ชั้นสอง ห้องพักของ มุคุโร่ ยามาโมโตะ โกคุเทระ
ชั้นสาม ห้องพักของ ฮิบาริ เรียวเฮ แรมโบ้
ชั้นสี่ ห้องพักของ สึนะ รีบอร์น ห้องพักแขก
*****
เผื่อคนที่รอคอย
อัพให้ทีเดียวสองตอนรวดนะฮะ
ความคิดเห็น