ฟิค Super Junior [Yaoi] ตามคำขอ

ลำดับตอนที่ #3 : ฟิคของความเห็นที่ 2 FaRy_GD (วอนฮัน)

ความคิดเห็นที่ 2

งั้น

ขอ วอนฮันนะ^ ^

ฮัน-น่ารัก เพิ่งถูดหักอก ชอบคิดว่าหล่อ เท่ แต่ดันกลายเปนน่ารัก สุดๆ ถูกหักอกจากฮีชอลลลเพราะว่า อะไรก็ได้ๆ

วอน-เป็นรุ่นน้องที่แอบชอบฮันมานาน ตามมานานมากๆๆๆๆๆๆๆ ย้ำๆมากๆ เท่ สมาร์ท บ้านรวย รูปหล่อ

Name : FaRy_GD< My.iD > [ IP : 124.121.202.177 ]
Email / Msn:
วันที่: 11 ตุลาคม 2551 / 19:20

ฮันคยอง หนุ่มลูกครึ่งชาวจีน มีอดีตคนรักชื่อว่า คิม ฮีชอล แต่ถูกฮีชอลสบัดรัก
และรุ่นน้องคนนึงมาปลอบ คิดว่าตัวเองหล่อ แต่กลายเป็นว่าน่ารักซะงั้น



ชเว ซีวอน เป็นคุณหนู บ้านรวย หล่อ สมาท เป็นที่ชื่นชอบของใครหลายคน
ตามฮันคยองมานานแล้ว ทำได้แค่ปลอบใจ

........................................................................................................
...........................................................................

ณ สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง "นี่ ฮันคยอง" คนใบหน้างามราวกับหญิงสาวเอ่ยขึ้น พร้อมปล่อยมือที่จูงกันมาเป็นทางอย่างช้าๆ
"ฮืมว่าไงครับ" หนุ่มชาวจีนกล่าวตอบ
"ชั้นมีอะไรจะบอกนาย....."  "ว่ามาสิครับ"ว่าก่อนสูดดมกลิ่นผมหอม
"เรา............เลิกกันเถอะ"เสียงนั้นแผ่วเบา ถึงกระนั้นก็ได้ยินอยู่ดี คนฟังแทบไม่เชื่อหูตนเองว่า คนที่คบกันมาร่วมปี
จะบอกเลิกกันซะงั้น เพราะอะไรกัน ทำไม...
"ทะ....ทำไมล่ะ ชั้นมันไม่ดีตรงไหนหรอ"หนุ่มชาวจีนที่ยังอึ้งกับคำพูดนั้น ว่าขึ้นมาเหมือนเป็นเรื่องโกหก
"นายน่ะดี แต่ดีเกินไปด้วยซ้ำ ขอโทษนะ"ว่าแล้วน้ำตาเม็ดใสก็หยดลงมา
"ชั้น...ทะ..ทำไม"ว่าแล้วก็บีบมือเล็ก ก่อนจะปล่อยออก
"ก็ได้ ถ้านายลำบากใจที่จะอยู่กับชั้น"ว่าก่อนหันหลังเหมือนจะเดินไป เผื่อว่าคนใจร้ายจะหันมาขอคืนดี
แต่ไม่เลย ฮีชอลก็เดินไปอีกทาง
"ขอโทษนะ ฮันคยอง แต่มันช่วยไม่ได้จริงๆ"ร่างงามว่าจบก็รีบวิ่งไปที่ลานน้ำพุฝั่งตรงข้าม
"ว่าไง พอใจไหมล่ะ"ว่าพลางเช็ดน้ำตาที่แสร้งบีบออกมาเมื่อครู่
"อ่าครับ ผมยังอึ้งเลยสมจริงมาก"ว่าแล้วก็ยื่นเงินก้อนโตให้กับฮีชอล เป็นค่าจ้างให้ฮีชอลบอกเลิกกับฮันคยอง
"หึ ดีคุ้มจริงๆ ชั้นก็เบื่อไอ้บื้อนั่นเหมือนกัน ขอบใจนะ ซีวอน" ร่างงามว่าก่อนเดินไป

ณ ห้องนั่งเล่น หลังจากวันที่แสนเจ็บปวดผ่านไปสามวัน
"ฮันคยอง มีคนมาหาน่ะ"ลีทึกกล่าวขึ้นพร้อมกวักมือเรียก
"อ่า..อืม" ว่าแล้วก็เดินไปที่หน้าห้องก็เจอร่างสูงใหญ่ ที่ดักรอตรงหน้าประตู
"อ้าว ซีวอนมีไรหรอ"ว่าด้วยเสียงสดใสเหมือนทุกวัน หากแต่ภายในใจกลับหม่นหมองยิ่งนัก
"ผมมีเรื่องอย่างจะคุยกับพี่หน่อย มากับผมได้ไหม"ว่าแล้วทำสายตาออดอ้อน
"เออๆ อย่ามาทำสายตางี้อีกหล่ะ จะอ้วก"ว่าก่อนเดินตามหลังรุ่นน้องไป

"พี่ฮันคยอง ผมรู้ว่าเกิดไรขึ้นระหว่างพี่กับพี่ฮีชอล"ซีวอนเอ่ยขึ้น
"นาย...รู้หรอ"ว่าพลางหลบตา เพราะเขาก็รู้ว่าซีวอนกับฮีชอลก็ชอบพลอกันอยู่
"ผมรู้ แต่ผมทำอะไรไม่ได้ ให้ผมปลอบพี่ได้ไหม"ว่าแล้วก็โอบร่างเล็กเข้ากับอกกว้าง
"อื๊อ..ปล่อยพี่ก่อน..ซีวอน"ว่าแล้วทุบอกกว้าง เพราะรู้สึกอึดอัด
"ไม่ว่าพี่จะพูดยังไง ผมก็ไม่ปล่อยให้พีเดียวดายหรอกครับ"ซีวอนพูดำลางกอดร่างล็กแน่น
"ชั้นบอกให้ปล่อยไง อึดอัดโว๊ย" ว่าแล้วซีวอนก็หลุดขำพลางป่อยร่างบาง
"ขำคนหล่อทำไม มิทราบ" ว่าแล้วทำคิ้วขมวด หน้าแดงแปร๊ดดดดด
"ผมว่า พี่ไม่หล่อหรอก เชื่อผม" "ว่าไงนะ นายว่าชั้นไม่หล่อได้ไง"ฮันคยองเถียง
"ผมว่า พี่น่ะ น่ารักจะตาย"ซีวอนว่าจบ ฮันคยองก็หน้าแดงหนักไปใหญ่
"นายจะบ้าหรอ ชั้นเป็นเมะนะ จะน่ารักได้ไง"ว่าแล้วก้อตีแขนใหญ่เบาๆ
"หรอครับ"ว่าแล้วก็ดันร่างเล็กให้ไปติดกำแพงห้อง
"พี่เป็นเมะให้คนอื่น แต่พี่น่ะ เป็นเคะของผมนะ"ว่าแล้วก็ประกบจูบร่างข้างหน้า
"รักพี่นะ พี่ฮันคยอง"








โทษที ขอแหงกไว้ก่อน เด๋วมาต่อนะ
ดึกแล้วอะ นะนะ

ขอโทษอีกครา