คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : Part [18.] : { แรงโน้มถ่วงแนวราบ }
-(: ตัวสวย - ตัวหล่อ :)-
{ แรงโน้มถ่วงแนวราบ }
ถ้าไม่ใช่เพราะกติกาของบัดดี้กำหนดไว้ว่า ถ้าบัดดี้คนหนึ่งหายไป อีกคนจะต้องโดนลงโทษล่ะก็
จุนซูสาบานได้ว่าเขาจะไม่มานั่งกินข้าวต้มรอบดึกในที่ที่มีปาร์คยูชอนอยู่ข้างๆ ตรงนี้แน่ !
หลังจากหมดช่วงเวลาของกิจกรรมวันแรก แจจุงก็พา –ชองยุนโฮที่แอบหลับบนสนามหญ้าตอนดูดาว ชองยุนโฮที่แอบงีบบนก้อนหินตอนกิจกรรมนั่งสมาธิในป่าลึก- มานั่งกินข้าวต้มรอบดึกกับเพื่อนๆ ที่ไม่ได้เจอกันมาตลอดทั้งวัน
เพราะตอนนี้เป็นช่วงเวลาอัธยาศัย แจจุงจึงได้ทีชวนชางมินกับจุนซูมานั่งล้อมวงกินข้าวก่อนนอนด้วยกัน และแน่นอนว่า เป็นยูชอนเองที่ลากเหล่าผองเพื่อนที่เหลืออย่างมินโฮและยงฮวามาร่วมแจมด้วย
และดวงตากลมก็มีอันได้ตกใจเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน
หลังจากที่ได้ขำไปครั้งหนึ่งแล้วเมื่อตอนกลางวันเพราะพบว่าคู่บัดดี้ของจุนซูไม่ใช่คนแปลกหน้าที่ไหน หากแต่กลับเป็นรุ่นพี่ยูชอนที่เจ้าตัวตั้งตัวเป็นอริเสียเต็มประดา ใบหน้าสวยก็มีอันต้องแสดงสีหน้าประหลาดใจอีกครั้งเมื่อได้เห็นหน้าค่าตาของบัดดี้เพื่อนรักตัวสูงของเขา
เด็กน้อยหน้าตาท่าทางยโส ที่แสนคุ้นตาคนนี้ไม่ต้องแนะนำแจจุงก็รู้จัก
บัดดี้ของชางมินคือ ปาร์คฮยอนชอล
เด็กนั่นหันมาสบตากลมทันทีที่เห็นแจจุง เขายักคิ้ว แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ทันที และแจจุงก็ได้แต่ฮึดฮัดทำหน้าเหมือนแมวขู่กลับไป ชางมินมองมาแล้วก็ยิ้มนิดๆ ก่อนจะส่ายหน้า
แจจุงขมวดคิ้วพลางนึกในใจ ชางมินโชคร้ายชะมัดเลยนะเนี่ยได้อยู่กับเด็กดื้ออย่างนี้!
เรื่องที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่าแต่ทำให้แจจุงยิ้มได้ก็คือ บัดดี้ของรุ่นพี่มินโฮไม่ใช่ใครที่ไหนอีกเหมือนกัน
แต่เป็น อิมซูจอง รุ่นน้องที่แสนน่ารักของแจจุงเองนั่นเอง > _ <
“โว้ มินโฮ บัดดี้มึงน่ารักสัดเลย” ยงฮวาว่า จ้องมองเด็กผู้หญิงตัวเล็กท่าทางไร้เดียงสาตาไม่กะพริบ ยูชอนเองก็เหมือนกัน ล้อเลียนไม่หยุดเลย “อย่าคิดกินเด็กนะมึง ฮ่าๆ”
“เชี่ย กูไม่อกุศลเว้ย” ตอกกลับหูเหอแดงเถือก รู้สึกเสียเซลฟ์สุดๆ ในขณะที่ซูจองได้แต่ยิ้มบางๆ
อย่างที่ทุกคนเห็นตรงกันเลยว่า
น่าร้ากกก
สรุปได้ว่า ในวงสนทนาข้าวต้มปลาเล็กๆ นี้ ประกอบไปด้วย แจจุง-ยุนโฮ ยูชอน-จุนซู ชางมิน-น้องคารัม รุ่นพี่มินโฮ-น้องซูจอง และรุ่นพี่ยงฮวาที่ไม่มีคู่ เพราะต้องเป็นสตาฟฟ์หลักในการจัดค่าย ใส่เสื้อสีดำตลอดทริปไม่ต้องร่วมกิจกรรมใดๆ ตัวสวยของทุกคนยิ้มแป้นที่ได้เห็นทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า แม้จะรู้สึกว่าน้องซูจองเกร็งแปลกๆ นิดหน่อยเมื่อนั่งใกล้คารัมก็เถอะ แต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรนักเพราะมัวแต่ตื่นเต้นอยู่
“ซูจอง โชคดีจังได้บัดดี้กับคนรู้จักนะ พี่ยุนโฮ นี่ไงน้องซูจอง น้องแจจุง” หันไปแจ้วๆ ใส่คนที่กำลังเขี่ยข้าวในข้าวต้มขึ้นมากินอยู่ ยุนโฮอมยิ้มนิดๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แจจุงขมวดคิ้ว
“ยิ้มไรเนี่ย ไม่น่าไว้ใจ”
“เปล่า กินอยู่”
“บอกมา ยิ้มไร น้องแจจุงน่ารักใช่ไหมล่ะ ชอบอ่ะดิ”
“หึ อืม น่ารักดิ” ยุนโฮหลุดขำแล้วก็ยิ้มออกมาอีก ท่าทางและคำพูดที่ได้ยินที่ทำเอาเด็กสาวถึงกับแก้มแดงออกมาอย่างไม่รู้สาเหตุ
“เป็นไงล่า” ทำหน้าอวดในขณะที่ยุนโฮเงยหน้าขึ้นมาตอบชัดๆ อีกที
“น้องแจจุงอ่ะ น่ารักอยู่แล้ว”
= _ =
มุขนี้มาอีกละ !
คนกำลังยิ้มแย้มทำแก้มพองขึ้นมาทันที ก่อนจะหรี่ตา หน้าตาบ่งบอกชัดว่าเริ่มงอน “ก็บอกว่าแจจุงหมายถึงซูจอง”
“อ้าวหรอ ก็ไม่รู้นี่ เห็นบอกน้องแจจุง” ยุนโฮทำหน้าเหรอหรา
น่าหมั่นไส้จริงๆ!
เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นรอบวงให้แจจุงเขินจนหน้าแดงเล่นๆ ในขณะที่คนเข้าใจผิดหน้าเจื่อนไปถนัดตา และคนที่สังเกตพฤติกรรมของหญิงสาวอยู่ตลอดเวลาก็ได้แต่หัวเราะในลำคอ
‘หึ’
แววตาเยาะเย้ยถากถางที่กำลังทิ่มแทงเธออยู่ ทำให้ซูจองรู้สึกและรีบหันไปสบกับเจ้าของแววตานั้นอย่างรวดเร็ว เธอกัดปากรู้เหมือนโดนสบประมาทอย่างแรง โมโหนัก แต่เพราะอยู่ต่อหน้าทุกคนแบบนี้เลยพูดอะไรไม่ได้
ปาร์คฮยอนชอลตัวร้ายนั่น
แต่ก็นั่นแหละ นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น...
ก็รู้นี่นาว่าคิมแจจุงน่ะซื่อขนาดไหน
“อื้อ พี่ยุนโฮสวัสดีน้องเร็ว”
เงยหน้าขึ้นมาแจ้วๆ ใส่ และเพราะไม่อยากให้ตัวสวยหน้ามุ่ยไปมากกว่านี้ ยุนโฮก็ตัดสินใจทักทายเด็กสาวที่คนตัวเล็กแนะนำด้วยประโยคที่เขาคิดว่ายาวที่สุดในชีวิต
“สวัสดี”
-* -
พูดเสร็จก็หันไปกินข้าวต้มต่อ อร่อยดี
ในขณะที่ยังงุ้งงิ้งกันไม่เลิก ฝั่งตัวน่ารักก็ทำท่าจะมีปัญหาขึ้นมาอีกระลอก เมื่อคนหน้ากลมเอ่ยทัก
“เฮ้ คารัม”
“หืม? ครับ” เด็กหน้าหยิ่งแต่น่ารักไม่เบาทำหน้าเหรอหรา เนื่องด้วยไม่เข้าใจว่ารุ่นพี่ที่เป็นเพื่อนสนิทของคิมแจจุงผู้ซึ่งไม่ได้สนิทอะไรเลยกับเขาจะมีเรื่องอะไรถึงต้องเรียกกันแบบนี้ “นายน่ะ เป็นรูมเมทหอพักกับไอ้หมอนี่ใช่ไหม”
นิ้วป้อมชี้ไปที่คนปากห้อยข้างกาย ปาร์คยูชอนทำหน้าเหวอ ซวยล่ะสิกู!
และเมื่อนั้นแหละ ที่ปาร์คฮยอนชอลทำหน้าตึงของจริง
ไหนตกลงกันว่าจะไม่บอกใครไงวะ !?
รุ่นพี่นี่ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ !
ให้ตายเถอะมาเป็นญาติกันได้ยังไงเนี่ย !
ยูชอนทำหน้าเจื่อน เมื่อเจอสายตาทิ่มแทงอย่างรุนแรงของญาติผู้น้องตวัดใส่ – แฮ่ ก็อยากชวนตัวน่ารักคุยบ้างแต่เขาไม่มีท็อปปิคอะไรจะไปชวนสนทนานี่นา ตอนนั้นเห็นว่างๆ ปากเลยสว่างไปด้วย เผลอเล่าเรื่องตอนย้ายหอเปิดเทอมให้จุนซูฟังหมดเลยน่ะสิ
ปาร์คขอโต้ดก๊าบ
คารัมถอนหายใจ
มองซ้ายมองขวา และเมื่อค้นพบว่าอันที่จริงก็ไม่รู้จะปิดไปทำไมเหมือนกัน เจ้าตัวถึงได้พยักหน้า แล้วตอบ “ครับ พอดีเป็นญาติห่างๆ กัน ผมจะขึ้นม.ปลายแล้ว กิจกรรมเยอะ ไปกลับบ้านบ่อยๆ คงไม่ไหว พ่อแม่เลยให้มาพักด้วยกันชั่วคราว”
ไม่รู้ล่ะ ยังไงก็ขอแก้ตัวให้ตัวเองหน่อย ต้องมาเป็นรูมเมทกับจอมตลกรับประทาน ขี้เกียจ แถมยังซกมกอย่างนี้เนี่ย เขาก็ไม่ได้เต็มใจนักหรอกนะ!
จุนซูพยักหน้าเข้าใจ แม้คนทั้งวงจะรู้สึกประหลาดใจไม่น้อยที่พบว่าปาร์คฮยอนชอลกับยูชอนเป็นญาติห่างๆ กัน “งั้นนายคงสนิทกับหมอนี่สินะ”
“อะ..” ยังไม่ทันจะตอบ เจ้าของเสียงใสก็ว่าต่อ
“งั้นมาแลกบัดดี้กับพี่มั้ย”
บางทีจุนซูก็คงไม่รู้...ว่าคำถามนั้นทำหัวใจใครบางคนสั่นไหวได้ง่ายๆ
จุนซูกะพริบตาอ้อนวอนปิ๊งๆ พลางคิด – เอาวะ คู่กับไอ้บ้าชางมินก็ยังดีกว่าจอมกวนประสาทปาร์คยูชอนแหละน่า
ในขณะที่คารัมผงะ เหวอ ไม่เอาอ่ะ!
ชางมินหัวเราะขำท่าทางเจ้าเพื่อนตัวเล็ก ในขณะที่คารัมหัวเราะแหะๆ
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ไม่ดีกว่า”
“กร๊าก ไอ้ปาร์ค ดูเหมือนจะมีแต่คนไม่อยากคู่กับแกว่ะ” ยงฮวากับมินโฮหัวเราะเอาเป็นเอาตาย ในขณะที่ยุนโฮได้แต่มองเจ้าเพื่อนตัวเปลี้ยแล้วไม่พูดอะไร
“จุนซูนี่ล่ะก็ ใจร้ายจริงๆ เลย ไปพูดแบบนั้นได้ไง...อะ พี่ยูชอน” แจจุงที่อดจะเอ็ดเพื่อนตัวเล็กของตัวเองออกมาไม่ได้ ได้แต่ทำตาโตอีกรอบ เมื่อเห็นรุ่นพี่หน้าทะเล้นที่ไม่พูดอะไรตั้งแต่เมื่อกี้ จู่ๆ ก็เดินลุกขึ้น แล้วเดินออกจากวงไปซะเฉยๆ เสียอย่างนั้น
“อ้าวเห้ย ยูชอน ไปไหนวะ”
“กูง่วง”
เขาตอบแค่นั้น
ทั้งวงสนทนาเงียบไป ก่อนคนใจร้ายจะได้แต่นั่งตัวชาเมื่อประโยคต่อไปของคนหน้าทะเล้นดังถัดมา
“โชคร้ายที่กฏของบัดดี้มันเปลี่ยนคู่ไม่ได้ พี่ก็ขี้เกียจโดนลงโทษ ... ยังไงก็ ... ทนอีกสักวันละกัน”
แล้วก็หันหลังเดินไปโดยที่ไม่พูดอะไรเยอะแยะเหมือนทุกที
ท่าทีที่ทำให้คิมจุนซูได้แต่มองตามแล้วนึกโกรธตัวเองที่จู่ๆ ก็รู้สึกผิดขึ้นมา
♥
“ง่วง”
ยุนโฮบ่นตาปรือๆ ในขณะที่ฟังตัวสวยร้อยแรงม้าเจื้อยแจ้วกับชางมินไม่หยุด ข้าวต้มหมดไปได้สักพักแล้ว และหลายๆ เต้นท์ก็เริ่มมีคนทยอยไปนอนกันแล้วด้วย ยงฮวาขอตัวไปพักก่อนใครเพื่อนเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นมาเตรียมกิจกรรม ส่วนมินโฮเองก็บ่นง่วงแถมยังต้องพาซูจองไปส่งที่นอน เพราะกฏที่ว่าคู่บัดดี้ที่ได้คู่กันเป็นหญิงชาย ให้แยกกันนอนคนละเต้นท์นั่นเอง
ทีแรกก็เลยเหลือแต่คู่ยุนโฮ-แจจุงกับชางมิน-คารัมที่เจ้าตัวเล็กยังติดจ้อกับเพื่อนตัวสูงไม่เสร็จ และคิมจุนซูที่อยู่ๆ ก็หงอยไปไม่ร่าเริงเหมือนทุกที แต่ก็แค่ไม่นานนัก เพราะจู่ๆ จุนซูก็บอกราตรีสวัสดิ์แจจุงกับชางมินแล้วรีบเดินกลับเต้นท์ไปเสียอย่างนั้น
ซึ่งแจจุงก็คิดว่า บางที จุนซูก็ไม่ใช่คนใจร้ายอะไรนักหรอกนะ
สุดท้ายก็เหลือแค่สี่คน
ใบหน้าคมเอนลงซบกับลาดไหล่เล็กเบาๆ ให้คนน่ารักจอมไฮเปอร์รู้สึกตัว แจจุงหันมามอง ทำตากลม “อ้อ ง่วงแล้วสิพี่ยุนโฮ ปะๆ ไปนอนก็ได้ งั้นแจจุงไปก่อนนะชางมิน เจอกันพรุ่งนี้”
“ฝันดี แจจุง”
“ฝันดี แจจุง” เสียงเล็กๆ ของเด็กน้อยที่พูดในประโยคเดียวกันกับเพื่อนรุ่นพี่ดังขึ้น และแจจุงก็ได้แต่มุ่ยปากกลับทันที “นายควรจะพูดว่า ‘ฝันดี พี่แจจุง’ นะ! เจ้าเด็กน้อย”
“ที่พี่ชางมินยังพูดเลย” คารัมอ้าง
“ละทำไมทีชางมินนายถึงเรียกพี่เนี่ย” แก้มพองแล้ว
“แบร่”
“เรียนพี่แจจุงเดี๋ยวนี้นะ!” > ^ < ว่าแล้วก็ดิ้นๆ ไปมา ท่าทางที่คารัมเห็นกี่ทีก็ขำ เขาไม่ฟัง แถมหยอกกลับ
“อ๋อหรอ งั้นก็ราตรีสวัสดิ์นะคร้าบ พี่ยุนโฮ” หันไปทำเสียงเล็กเสียงน้อยใส่ร่างสูงที่กำลังทำตาปรือเอาหัวพิงตัวสวยแบบไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรทั้งนั้นอยู่ ตาโตตวัดขวับทันที ก่อนจะหันไปอ้าปากกลมๆ พูดอะไรบางอย่างที่มีแต่ลมผ่านออกมาให้รุ่นน้องตัวแสบได้ฟัง
ไม่-ต้อง-ยุ่ง-เลย ทำปากกลม รู้-ไว้-นะ-คน-นี้-น่ะ!
เอานิ้วชี้ที่คนสะลืมสะลือ
ก่อจะหันไปทำตาโตถมึงทึงใส่คนขี้กวน แล้วทำปากให้อ่านทีละคำ ชัดเจน
ของ - พี่!
คารัมหัวเราะเบาๆ
ก่อนจะเขยิบตัวเข้าไปใกล้คนน่ารักแล้วกระซิบถ้อยคำบางอย่างข้างหูที่ทำเอาแจจุงถึงกับโกรธจนหน้าแดง
“คนของแจจุง ผมไม่มีสิทธิ์ แต่ถ้าจีบติดมันก็เรื่องของผมล่ะนะ พี่แจจุง หึ”
“เด็กบ้า!”
“ไม่อยากโดนแย่งก็ระวังๆ ไว้บ้าง”
“พอเถอะน่า” ชางมินกลั้นหัวเราะ ในขณะที่กระตุกชายเสื้อของเด็กฉลาดแสนหยิ่งเป็นเชิงว่าให้ไปนอนได้แล้ว คารัมแลบลิ้นปลิ้นตาส่งท้าย ในขณะถูกลากกลับเต้นท์ไป แจจุงฮึดฮัดในลำคอ ก่อนแลบลิ้นส่งกลับไป
สุดท้ายก็เหลือแค่สองคน
จริงๆ เริ่มรู้สึกตั้งแต่เมื่อกี้แล้วล่ะว่าเหมือนมีอะไรหนักๆ มาพาดอยู่แถวๆ คอ แต่เพราะคุยกับชางมินแล้วก็เด็กน้อยคารัมนั่นอยู่ก็เลยไม่ได้พูด และทันทีที่บรรยากาศรอบข้างเงียบสงบ คนตาใสถึงได้หันมาสนใจมนุษย์ดาวอังคารตัวสูงที่ง่วงคอพับคออ่อนอยู่ข้างๆ เสียที
“พี่ยุนโฮ”
“.....”
“หลับแล้วหรอ”
“.....”
“นี่ ตื่นนะ แจจุงอุ้มไปนอนที่เต้นท์ไม่ไหวนะ”
ว่าแล้วก็ดึงหญ้าแถวๆ นั้นขึ้นมาหนึ่งอัน จัดการเอาใบเรียวๆ ไปแกว่งอยู่ใต้จมูกคนสะลึมสะลืออยู่อย่างนั้น ซักพัก จมูกโด่งก็ฟุดฟิด ก่อนจะหรี่ตาขึ้นจนได้ “อือ จะนอน”
“จะนอนก็ลุกเร็ว ไปแปรงฟัน แล้วก็ไปนอนที่เต้นท์กัน”
“ง่วง~” ลงทุนทำเสียงอ้อนก่อนจะหรี่ตาตี่ๆ ลงปิดสนิทอีกครั้ง มือใหญ่พาดเอวเล็ก กอดแน่นทั้งที่ยังนั่งอยู่บนสนามหญ้า ทำคนตัวเล็กหน้าแดงฉ่าไหม้เป็นกระทะร้อน ตากลมมองซ้ายขวา ก่อนจะพบว่าไม่มีคนอื่นอยู่แถวนี้แล้วก็ค่อยโล่งใจได้บ้าง
“พี่ยุนโฮทำอะไรเนี่ย ! ลุกเลย”
“อือ”
“ไม่งั้นแจจุงงอนนะ!”
โอ้ย ให้ตายสิ!
กว่าจะพากันมานอนที่เต้นท์ได้ก็ลำบากตัวสวยต้องทั้งดึงทั้งฟัดคนง่วงจัดอยู่หลายรอบ ก็รู้หรอกน่าว่าชองยุนโฮน่ะเด็กอนามัยใช่เล่น แถมวันนี้ทั้งวันยังถูกลากไปนู่นมานี่ตลอดคงช่วยไม่ได้ที่จะเพลียแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละ เล่นหลับตาไปแปรงฟันไป แถมต้องให้แจจุงจูงเป็นคุณหมีน้อยตลอดทางอย่างนี้ แจจุงก็เหนื่อยเหมือนกันนะ!
กว่าจะเข้ามาในเต้นท์ได้แจจุงก็พบว่ามีคนนอนอยู่ก่อนแล้ว ก็คงจะเป็นฮยอนซึงกับชอนดุงนั่นแหละ แต่มืดๆ ก็เลยมองเห็นไม่ชัดเท่าไหร่ รู้แต่ว่าตัวหล่อที่น่าจะง่วงสุดๆ ดันดึงแจจุงไปนอนริมสุดซะงั้น ถึงจะสงสัยว่าพี่ยุนโฮน่าจะชอบนอนริมมากกว่าไม่ใช่เหรอไง แต่ด้วยเพราะความง่วงก็ทำให้คนน่ารักได้แต่ล้มตัวลงนอนโดยไม่คิดอะไร
“อ่ะ ผ้าห่ม แจจุงเอามาด้วย”
ทีแรกเขานึกว่าจะต้องเอาถุงนอนมาเลยเสียอีก แต่เพราะจุนซูบอกว่าเขามีเต้นท์ให้ แจจุงก็เลยเปลี่ยนมาขนผ้าห่มมาแทน ก็อากาศตอนกลางคืนกลางป่าแบบนี้หนาวไม่ใช่เล่น ขืนนอนตัวเปล่าคงแข็งตายกันพอดี
“หนาวเหรอ”
“อือ แต่ห่มก็หายหนาวแล้ว - พี่ยุนโฮไม่หนาวเหรอ” ตัวหล่อไม่ตอบ แต่มือเล็กก็จัดการดึงผ้าห่มขึ้นคลุมให้ ปากกลมบ่นเบาๆ ในความมืดทันที “โหย ตัวใหญ่อ่ะ กินผ้าห่มไปเกือบหมดเลย”
ไม่ตอบอีกเหมือนเดิม แต่กลับยิ่งดึงผ้าห่มเข้าไปพันๆ ตัวเองจนแจจุงแทบไม่ได้ห่มเลยซะงั้น
“เอ้ย ขโมยอ่ะ แบ่งมาให้แจจุงเดี๋ยวนี้เลยนะ!” อยากตะโกนเสียงดังแต่ก็ทำได้แค่กระซิบกระซาบ เพราะกลัวจะไปรบกวนน้องๆ อีกสองคนที่นอนอยู่ข้างๆ แม้แต่ในความมืด แจจุงก็ยังรู้สึกได้ว่ายุนโฮทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“หนาวเหรอ”
ถามคำถามเดิมอีกที และคราวนี้แน่นอนว่าตัวสวยจะต้องตอบว่า...
“ก็หนาวน่ะสิ ! นี่ เอาผ้าห่มมาเดี๋ยวนี้น่ะ”
ยุนโฮยิ้มเงียบๆ แต่คิดว่าแจจุงคงไม่เห็น คนตัวใหญ่ขยับหนีบผ้าห่มเข้าพันตัวจนมิดอีกครั้ง ก่อนจะว่า “งั้นทำแบบนี้จะได้หายหนาว”
แล้วก็...ทำท่าทางประกอบคำบรรยายโดยรวบตัวนิ่มๆ เข้าไปกอดแน่น
‘ v ’
“อื้อ พี่ยุนโฮ!”
หัวกลมก้มงุดจมอก พูดจาอะไรเลยฟังไม่ได้ศัพท์เท่าไหร่ แต่ถ้ายุนโฮถามแจจุงอีกทีว่า ‘หนาวเหรอ’ รึเปล่าล่ะก็ สาบานได้เลยว่าเขาจะเงยหน้าขึ้นมาแล้วก็ตะโกนดังๆ ใส่หน้าว่า ‘ร้อนแล้ว!’ แน่ๆ
จะทำให้เขินไปถึงไหนเนี่ย งื้ออออออออออ
“อุ่นรึยัง”
ถามในขณะที่มือข้างหนึ่งโอวเอวบางหลวมๆ ส่วน อีกข้างก็ลูบเบาๆ บนศีรษะเล็ก ขยับให้วางสบายๆ บนอกกว้าง ก่อนจะเอาคางของตัวเองวางซ้อนลงไปอีกที
ให้ตายเถอะ คิมแจจุงกำลังเขินจนพูดอะไรไม่ออก!
ตัวนุ่มๆ ที่ไร้ซึ่งผ้าห่มพันกายแต่กำลังร้อนจนแทบระเบิดได้แต่นอนตัวนิ่ง รู้สึกเหมือนน้ำลายท่วมปากไปหมดจนไม่รู้จะพูดจะตอบคำถามออกมาอย่างไรดี คำถามง่ายๆ ... ที่ควานลิ้นยังไงก็หาคำตอบไม่เจอ
“พี่ยุนโฮ กอดแจจุงแน่นเกินไปแล้วนะ ปล่อยเลย...” ประท้วงเบาๆ ออกมาแก้เขิน - ได้ผล ยุนโฮคลายอ้อมกอดออกนิดหน่อย แต่ไม่วายโอบหลวมๆ อยู่อย่างนั้น
“.....”
“ไม่ต้อง...น..นอนกอดตอนนอนก็ได้ ไม่ได้หนาวอะไรขนาดนั้น” ก็ขืนนอนท่านี้มีหวังเขาได้ตาสว่างถึงเช้าแน่น่ะสิ! แจจุงบอกตัวเองในใจ – เขาพยายามจับมือใหญ่ออกจากเอว ในขณะที่ยุนโฮกลับฝืนเอาไว้แล้วก็กอดอยู่อย่างนั้น
ท่าทางจะหน้ามุ่ยนิดนึงด้วย
โอ้ย...ให้ตายเถอะ
ขืนตื่นเช้ามาให้ใครมาเห็นสภาพนี้ล่ะก็อายเค้าตายแน่
“นี่...ปล่อยสิพี่ยุนโฮ”
“ก็อยากเอาออกนะ แต่มันเอาออกไม่ได้อะ” จู่ๆ เสียงทุ้มก็ตอบออกมาว่าอย่างงั้น แจจุงขมวดคิ้ว มีปัญหาอะไรอีกละ ! ตัวหล่อ!
“ทำไม?”
“โดนดึงไว้”
“หา?”
“แรงโน้มถ่วงแนวราบ...มันดึงมือพี่ไว้”
โอ้ย เจ้ามนุษย์ดาวอังคาร !!! แถได้น่ารักเหลือเกินนะ
ไม่ใช่สิ
ดาวของพี่มันคงมีจริงๆ สินะ ไอ้แรงหงิงๆ บ้าบอทำเขินจะระเบิดตัวตายแบบเนี้ย !!
♥
ประเด็นก็คือจุนซูรู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อยที่ปาร์คยูชอนอยู่ๆ ก็ไม่พูดกับเขา
คือ หงุดหงิดนิดหน่อยจริงๆ นะ
ก็แค่ไม่พูด ไม่รอกลับเต้นท์ ก็เป็นบัดดี้กันนี่ มันก็ไม่ใช่การกระทำที่สมควรไม่ใช่เหรอ?
คนร่างกลมที่อยู่ๆ ก็หมดอารมณ์เม้าท์ ตัดสินใจเดินกลับมาที่เต้นท์ เพื่อพบความจริงที่ว่าปาร์คยูชอนนอนคลุมโปงหลับไปแล้ว
เขานอนพลิกหน้าไปอีกข้าง ทำสีหน้าเรียบนิ่งแบบที่จุนซูมองยังไงก็แฝงความน้อยใจ ไม่พอใจ หรืออะไรสักอย่างอยู่เต็มเปี่ยม ที่ปาร์คยูชอนผู้แสนร่าเริงคนนั้น...ไม่น่าจะทำหน้าแบบนี้ตอนนอนเลยสักนิด
ต้นเหตุอาจเป็นเพราะเขาเอง
ก็รู้ว่ามันออกจะแรงและทำร้ายความรู้สึกรุ่นพี่จอมกวนคนนี้ไปสักหน่อย จุนซูรู้ดีว่ายูชอนดีใจมากที่ได้บัดดี้คู่กับเขา ซึ่ง...ในความเป็นจริงเขาก็ไม่ได้รังเกียจอะไรนักหรอก แต่แค่เห็นหน้าตาลันล้าของหมอนี่แล้วมันอดจะหมั่นไส้ไม่ได้จริงๆ แกล้งเขาหรือก็ที่หนึ่ง แถมยังชอบมาพูดจาสองแง่สองง่ามให้เขาเขินอีกต่างหาก
นั่นแหละ แต่ก็ไม่ได้เกลียดจริงจังสักหน่อย...
จุนซูรู้อยู่แล้วว่าบัดดี้น่ะแลกไม่ได้หรอก ก็แค่อยากจะแกล้งเจ้าตัวเปลี้ยนี่ก็เท่านั้น
แต่นึกไม่ถึง...ว่าจะถึงกับซึมไปจริงๆ
และบางที เขาก็ต้องยอมรับว่าความกังวลใจทั้งหมดของตัวเองตอนนี้ มันล้วนมีสาเหตุมาจากคนที่กำลังงอนเขาจนนอนพลิกตัวไปอีกฝั่งแบบนี้จริงๆ
ใช่ เขากังวลเพราะดูเหมือนปาร์คยูชอนจะกำลังโกรธเขา
เพราะยูชอนบอกว่าชอบจุนซู
และก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกนะว่า...
บางที...เขาก็รู้สึกดีกับปฏิกิริยาเหล่านั้น
ใบหน้ากลมเศร้าสร้อย นั่งทรุดตัวลงบนที่ว่างที่เหลืออยู่ ก่อนจะขยับมือเล็กไปดึงผ้าห่มเน่าๆ ของรุ่นพี่ขี้งอนขึ้นห่มให้อย่างรู้สึกผิด เขาเองก็คงรู้สึกแย่แน่ๆ ถ้ายูชอนที่ทะลึ่งทะเล้นกับเขาตลอดเวลาคนนั้นจู่ๆ จะมาทำเมินใส่กันแบบนี้ เขาก็แค่ล้อเล่น ทำไมต้องโกรธจริงจังด้วยนะ
มันใช้ได้ที่ไหนกันนะ? คนบ้า
“ก็ไหนบอกว่าชอบกันยังไง...จะมางอนกันด้วยเรื่องแค่นี้ไม่ได้นะ”
จุนซูพึมพำ ทำหน้าเศร้า
รู้ทั้งรู้ว่าพูดไป เขาก็ไม่ได้ยิน แต่ก็คงจะมีแต่เวลานี้เท่านั้น...ที่จุนซูจะกล้าพูด
“ขอโทษนะ ... พี่ยูชอน”
“บิงโก!”
หืม?
หน้ากลมที่เศร้าหมอง กับขอบตาเรียวชื้นน้ำตาเงยขึ้นเพื่อมองหาต้นเสียงแปลกๆ นั้นทันที ซ้ายขวาไม่เห็นใคร ก่อนจะพบเพียงก้อนผ้าห่มเน่าที่กำลังสั่นไหวระริกราวกับกำลังกลั้นหัวเราะอยู่เท่านั้น
ให้ตายสิ นี่...
ปาร์คยูชอนยังไม่หลับหรอกหรอ บ้าจริง!
“อ๊ะ ไอ้บ้า นายยังไม่นอนเหรอเนี่ย!” ทำหน้าตาเหรอหรา ในขณะที่กลืนบทดราม่าที่เตรียมเอาไว้ลงไปในคอหมดสิ้น จนเหลือแต่ความเหวอ เอ๋อ แล้วก็อายเท่านั้นแหละตอนนี้
“คิก คิก” เสียงนั้นลอดออกมาใต้ผ้าห่มอีกครั้ง
หนอยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำหน้าแค้นเคือง ก่อนจะเผลอตวาดเสียงดัง
“นี่ ตื่นมาคุยกันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
“ชู่วววววววววววววววววววว์” คนแกล้งหลับรีบพลิกตัวออกมาจากผ้าห่มก่อนจะกดเจ้านกหวีดตัวเล็กลงไปกับพื้นเต้นท์ทันที นิ้วชีเรียวแนบแช่ที่ริมฝีปาก หรี่ตามองคนรอบข้างที่โชคดียังหลับสนิทเหมือนเดิม ก่อนจะหันกลับมาสบตาคนตัวเล็กที่นอนทำหน้าน่ารักพูดอะไรไม่ออกอยู่ข้างๆ
“เดี๋ยวก็ตื่นกันหมดหรอก”
“ก...ก็นายนั่นแหละ ความผิดนาย นายหลอกฉันอ่ะ!”
“เปล่าหลอกน้า น้องจุนซู พี่ยูชอนก็แค่นอน แต่นอนไม่หลับเท่านั้นเอ๊ง” และจู่ๆ ... เจ้าของเสียงทุ้มที่เคยเงียบขรึมเมื่อสามชั่วโมงก่อนก็กลับมาเอ่ยเจื้อยแจ้วเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยซะอย่างนั้น เขายิ้มแป้น หน้าบาน
“เรียกแบบตะกี้อีกทีสิ แหะๆ”
“เรียกบ้าอะไร” เอาล่ะ คิมจุนซูโหมดโหดกลับมาแล้ว!
“พี่ยูชอนนนน อ่ะ”
“ฝันปะ!”
“ผมขอโทษษษษษ” ล้อเลียนอีก ตายซะ!
“ปาร์คยูชอน!”
“จ้ะ น้องจุนซู”
จุนซูฉีกยิ้มเย็นในความมืด ก่อนจะกระซิบเสียงเบาหวิวปล่อยเพียงลมออกมาทางริมฝีปากให้คนเจ้าเล่ห์ได้ฟังชัดๆ
“ตายซะเถอะ ปาร์คยูชอน!”
XDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD
♥
“แล้วพี่ยุนโฮอ่ะเอาตัวสวยตัวน้อยมาไหม?” หลังจากที่นอนกอดกันกลมเป็นดักแด้ แจจุงก็ได้แต่นอนตัวเกร็งอยู่ในอ้อมอกแข็งแรงอย่างนั้น ไม่หือไม่อือ ไม่บ่นไม่มีงอแงใดๆ ทั้งสิ้นเพราะรู้ว่าตัวเองอยู่ในสภาวะพร้อมระเบิดทุกเมื่อ และเมื่อเป็นแบบนี้ ก็เลยทำอะไรไม่ได้นอกจากชวนตัวหล่อคุยไปเรื่อยๆ เอาเถอะ ก็แจจุงไม่ง่วงนี่นา ตาค้างแล้ว พี่ยุนโฮมารับผิดชอบเลยนะ!
“เอามา” เสียงทุ้มเบาลง แจจุงเดาว่าคงเริ่มง่วงอีกรอบแล้วแน่ เมื่อกี้แปรงฟันล้างหน้าตัวหล่อก็เลยฟื้นขึ้นมาช่วงหนึ่ง แต่ก็รู้ว่าเดี๋ยวก็ง่วงอีก ไม่รู้จะทำอะไร สุดท้ายก็เลยได้แต่ขยับมือวางบนเอวหนา ก่อนจะออกแรงกอดเบาๆ ตอบกลับไป
“แต๊ะอั๋ง”
นี่ ปากดีจริง!
“แรงโน้มถ่วงแนวราบต่างหากเล่า!” เอากะเค้าบ้างสิ
ยุนโฮยิ้มเงียบ หัวเราะเบาๆ ในลำคอ หลับตาสนิท ก่อนจะพึมพำเสียงเบา “แล้วตัวสวยล่ะ เอาตัวหล่อมาไหม”
“เอามาสิ นี่ไง” ว่าแล้วก็หยิบเจ้าตุ๊กตาตัวน้อยผุดจากแขนเสื้อขึ้นมาให้ดู มันถูกวางอยู่ระหว่างอกของแจจุงกับพี่ยุนโฮพอดี และถ้าแจจุงไม่ได้ตาฝาด เขาเห็นยุนโฮยิ้ม
ในความมืดที่แทบมองอะไรไม่เห็นนี่แหละ...
“หรอ งั้นตัวหล่อ ฝากนี่หน่อย”
“หืม อะไรน่ะ?”
ไม่ทันได้มองว่าพี่ยุนโฮขยับมือเอาอะไรแขวนใส่คอตัวหล่อ เพราะมันมืดมากจนแจจุงได้แต่คลำๆ เอา เหมือนสร้อยข้อมือหรืออะไรสักอย่าง? ที่พอเอาไปแขวนกับตุ๊กตาก็เลยเหมือนสร้อยคอของเจ้าตัวหล่อตัวน้อยไปเสียอย่างนั้น ด้วยความสงสัย คนตากลมจึงตัดสินใจถามไป
“อะไรอ่ะพี่ยุนโฮ”
แต่ก็มีแต่ความเงียบเท่านั้นที่เป็นคำตอบ
“.....”
“พี่ยุนโฮ”
ฟี้~
เสียงพรูลมเบาๆ ออกจากปากนั้นทำเอาแจจุงเหวอ
เฮ้ หลับกลางอากาศกันง่ายๆ อย่างนี้เลยหรอ!
ตากลมได้แต่กะพริบปริบๆ หลังจากนั้นก็ได้ยินแต่เสียงแมงหวี่แมงอะไรข้างนอกเต้นท์นั้นอย่างเดียวแล้ว เงียบไปนานจนรู้สึกได้เลยว่าคราวนี้หลับจริงไม่ได้ล้อเล่นแน่ๆ ท่าทางที่ทำเอาแจจุงได้แต่ถอนหายใจ มองสภาพมือตุ๊กแกที่กอดตัวเองแน่น กับตัวหล่อตัวน้อยที่โดนเจ้าตัวใหญ่สวมอะไรเข้าให้ที่ห้อก็ไม่รู้แล้วก็ได้แต่นอนนิ่ง ตัวนิ่ม ตัวแดงอยู่คนเดียว
หวี่ หวี่ หวี่
ก็น่าจะพักใหญ่อยู่เหมือนกันล่ะที่แจจุงได้แต่นอนตาค้าง
ตัวก็เกร็ง หน้าก็แดงไม่เลิก คงผ่านไปครึ่งชั่วโมงได้แล้ว ชองยุนโฮหลับสนิท ไม่มีแม้แต่เสียงขยับตัวซักแอะ ในขณะที่ตัวสวยในอ้อมกอดยังกะพริบตาปริบๆ อยากขยับแต่ก็ขยับไม่ได้อยู่ดี
นับแกะหลายตัวแล้วนะเนี่ย โอ๊ย ! > _ <
บ่นในใจแล้วก็ได้แต่นับต่อไป
ตัวหล่อตัวที่ 1 ตัวหล่อตัวที่ 2 ตัวหล่อตัวที่ 3 ตัวหล่อตัวที่ 4 …
คืนนี้จะได้นอนมั้ยนะ!
จนกระทั่ง...เสียงประหลาดเสียงหนึ่งดังขึ้น
“งืม...”
“....????....”
“ต...สวย...”
“....???”
“ตัวอะไร...ทำไมสวยจัง”
“.....”
“ตัวสวย...กินข้าวให้ตรงเวลานะ”
“.....”
“คราวนี้...จะไม่ยอมให้นอนดึกแล้วจริงๆ ด้วย...”
“.....”
“ฝั...นดี...ตัวสวย”
>________<
สิ้นเสียงงึมงัมเบาๆ นั้น ในที่สุด บรรยากาศโดยรอบก็กลับมาสู่ความเงียบงันอีกครั้ง พร้อมกับหัวใจของคนตัวเล็ก ที่ดูท่าจะเงียบสงบลงไปพร้อมกัน
แก้มใสอมยิ้มจนปวดไปหมด ความตื่นเต้นที่ทำให้ตากลมตาค้างอยู่ตลอดเกือบหนึ่งชั่วโมงหายไปเป็นปลิดทิ้งราวกับเสกได้ จะเหลือก็แต่...ความรู้สึกคันยิบๆ ตรงอกข้างซ้าย ที่สุขจนไม่รู้จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดยังไงดีก็แค่นั้น
และมันก็คงพอจะช่วยให้แจจุงนอนหลับได้แล้วล่ะ
เฮ้อ
ตัวหล่อนี่ละน้า~
จุ๊บ
ขยับปากแตะเบาๆ ลงบนอกอุ่น หวังในใจลึกๆ ให้สิ่งมีชีวิตแสนประหลาดที่กำลังกอดเขาเอาไว้แน่นนั้นนอนหลับฝันดีเช่นกัน
“ฝันดีเหมือนกัน ตัวหล่อของตัวสวย”
^__^
TBC.
- - - - -
TALK :
อ๋อยยยยย มดขึ้นจอออ ง่ออออ
แอบยืมวลีถ้าผมจีบติดก็สิทธิ์ของผมมาจากคุณแพร wannabezz ฮ่าาาาา
ตอนแรกว่าจะเปิดโอนตัวสวย ฯ แต่จู่ๆ คอนจุนก็ฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมาซะงั้น คงยังไม่มีตังค์กันล่ะซิ งั้นเลื่อนไปก่อนละกัน ง่อออออ
ปล . อากาศร้อน ตับ จะ แตก แง้ง !
แจ้งข่าว
★ นี่เพจค่ะ , ใครอยากได้รวมเล่มตัวสวยฯ ช่วยเข้าไปตอบแบบสำรวจหน่อยนะคะ
กำลังดูว่ามีคนอยากได้ประมาณกี่เล่มค่ะ ช่วยหน่อยน้า http://www.facebook.com/Kyokoong ★
นี่ลิิ้้งค์เพจเฟสบุ้คของเราค่ะ (ก็ลิ้งค์ตะกี้อ่ะแหละ) http://www.facebook.com/Kyokoong
. ตอนที่แล้วขอบคุณผู้สนับสนุนทุกคนที่มาเม้นท์ให้นะคะ
จะเที่ยงคืนแล้ว ฝันดีคนอ่านพร้อม - ( : ตัวสวย - ตัวหล่อ : ) - ค่ะ
.
ความคิดเห็น