อือหื้ออ อ่านฟิคจบแล้วว อยากจะบอกว่าเป็นฟิคที่ดีสำหรับเรามาก
ชอบมากฟิคที่ให้อะไรมากกว่าความบันเทิง
ชอบฟิคที่สอดแทรกอะไรบางอย่างที่ทำให้เราคิด
ได้มองมุมมองอะไรมากกว่าเดิม มันเหมอืนกับเปลี่ยนโลกกะทัดบางอย่างไป
เป็นฟิคที่ให้กำลัง ให้เราต่อสู้กับอุปสรรค ไม่ว่ามันจะมากแค่ไหน
สุุดท้ยามันจะผ่านไป มันให้อะไรเยอะแยะ
เมื่อเราล้มเราต้องลุก และก้มีครอบครัวที่จะคอยช่วยพยุงเรา
ถ้าเราเจ็บปวด ยังหัวเราะร้องไห้ได้
ก้แสดงว่าเรายังมีชีวิตอยู่ แล้วมันจะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ล้มแล้วก็ลุกได้เดินต่อไป
ประโยคตรงนี้เป็นเหมือนสิ่งที่ทำให้มีกำลังใจต่อสู้กับอุปสรรค
อุปสรรคคนเราก็มีหลายเรื่อง
ที่ไรเตอรฺยกตัวอย่างอันนี้ก้เปนอุปสรรคของแพคฮยอน
ที่สุดท้ายเขาก็ก้าวผ่านไปได้
ในเรื่องชอบบุคลิกตัวละครแต่ละตัว
แล้วเฉพาะแพคฮยอน
แพคเปนคนสบายๆ ดูไม่ค่อยซ๊เรียสกับอะไรมาก
หลังจากที่เราได้่อ่านเรื่องนี้ เราผ่อนคลายตัวเองขึ้นนะ
มันรุ้สึกปลงมาบ้าง ได้ปล่อยวางกับบางอย่าง
แล้วทำให้เรามีความสุข จำได้ตอนแรกๆที่บอกว่า
ถ้าเรากำไว้มันก้จะเมื่อย ทำไมเราไม่ปล่อย
หลายๆอย่างจากในเรื่องนี้ มันทำให้เราคิดอะไรได้มากขึ้น
แล้วเอาไปปรับใช้ต่อไปได้
ทำให้เรารุ้สึกชิลด์ๆกับอะไรสักอย่างที่เรายึกติดมากเกินไป
เรารุ้สึกดีง่ะที่ได้อ่านฟิคเรื่องนี้
มาอ่านในวันที่ไรเตอร์แต่งตอนจบซะดว้ย 55555
จะพูดอะไรต่อดี คือมันมีหลายอย่างที่อยากจะพูด
ซึ่งก็พูดมาเยอะแล้ว ไรเตอร์เขียนฟิคได้ดี แบบมาก
มันเป็นฟิคเรื่อยๆที่น่าสนใจ บางอย่างอาจพิมผิดไปบ้าง
มีงงๆบ้างเพราะเราอ่านตอนดึก หรืออะไรก็ตาม
แต่มันเป็นอะไรที่ลงตัวเลย
ไรเตอร์สุดยอดที่เขียนฟิคสอดแทรกแง่คิด
แล้วทำให้เราคิดอะไรได้มากกว่าที่เป็น สอนอะไรต่างๆ
เราอยากขอบคุณมากๆกับเรื่องราวดีๆแบบนี้
ขอบคุณที่นั่งเขียนฟิคยาวให้พวกเราได้อ่าน |