[แปลและขยายความจาก What Everyone Should Know about Movie Rating System. ของWikiฯค่ะ] สวัสดีค่ะ สืบเนื่องจากการแถลงการณ์ของเว็บมาสเตอร์เด็กดีเกี่ยวกับเรื่องเรตนิยาย ทำให้ไอซ์คิดว่าน่าจะเขียนเอาไว้สักหน่อย (ไม่รู้มีใครเขียนหรือยัง ก็เอาเป็นว่า ลงไว้ให้คนที่ยังไม่รู้ก็แล้วกันเนอะ) เพราะรู้สึกว่าหลายๆคนยังไม่เข้าใจแจ่มแจ้งเรื่องเรตนิยายและกฎกติกามารยาทที่เว็บมาสเตอร์ต้องการให้เป็นเสียทีเดียว มา! นังป้าคนนี้จะสาธยายเอง! หมายเหตุ : บทความนี้จริงๆเหมือนกระทู้ คือไอซ์คิดแบบนี้ก็เขียนแบบนี้ ถ้าถูกผิดอย่างไรก็ขอให้ช่วยออกความเห็นด้วยค่ะ ::: เรื่องเรต (Rate) ::: นิยายในเด็กดีกำหนดเรตตามแบบการจัดเรตภาพยนตร์ของสหรัฐฯค่ะ เป็นหลักสากลที่ได้รับการยอมรับมากที่สุด ซึ่งมี 5 เรต ดังนี้ เรตจีเป็นเรตทั่วไปที่เหมาะสมกับทุกคนค่ะ เยาวชนลูกเล็กเด็กแดงสามารถเสพได้ทั้งสิ้น เนื้อหาไม่มีความรุนแรง ไม่มีคำหยาบคาย ไม่ผิดศีลธรรม ไม่มีฉากอะไรไม่เหมาะสม เยาวชนสามารถเสพได้เองเลยโดยลำพัง ไม่ต้องมีผู้ใหญ่ควบคุม ส่วนใหญ่เป็นเรื่องสร้างสรรค์จรรโลงสังคมไม่ก็นิทานค่ะ อย่างพวกสารคดี การ์ตูนต่างๆ เช่น โดราเอมอน ไอซ์เอจ ไลอ้อนคิง เดอะสลีปปิ้งบิวตี้(เจ้าหญิงนิทรา) ประมาณนี้ 2. PG (Parental Guidance) ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำ เรตพีจีก็เป็นเรตที่เยาวชนสามารถเสพได้เช่นกัน แต่ควรอยู่ภายใต้การแนะนำของผู้ใหญ่ เพราะอาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ไม่ค่อยเหมาะสมกับเด็กเล็ก ส่วนใหญ่เป็นพวกวรรณกรรมเยาวชนค่ะ อย่างเรื่องเกินจริง แฟนตาซี เวทย์มนตร์ ต่อสู้ ตัวสัตว์ประหลาดต่างๆ ซึ่งผู้ใหญ่ต้องสอนเด็กเล็กว่าอันไหนจริงไม่จริง อย่างนี้เป็นต้น เช่น เอราก้อน แฮร์รี่พอตเตอร์ มาทิลด้า เชร็ค เป็นต้น (เอ... แฮร์รี่พอตเตอร์ภาคหลังๆนี่สงสัยจะย้ายไปอยู่พิจี-13 เพราะเริ่มมีจุ๊บเจิ๊บ 555+) 3. PG-13 (Parental Guidance-13) ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำ ไม่เหมาะกับเด็กอายุต่ำกว่า 13 ปี เรตพีจี-13 นี่คือเรตสูงสุดที่เว็บเด็กดีกำหนดไว้ให้ลงได้ค่ะ เพราะผู้ใช้เว็บนี้ส่วนใหญ่อายุเกิน 13 ปีแล้ว และก็เป็นเรตกลางที่ภาพยนตร์ก็จะพยายามไม่เกินเรตนี้ เรตนี้ไม่เหมาะกับเด็กอายุต่ำกว่า 13 ปี ควรมีผู้ปกครองให้คำแนะนำ เนื้อหาจะเหมาะสำหรับเยาวชนที่มีวุฒิภาวะพอสมควรแล้ว รู้ว่าอะไรผิดชอบชั่วดี ควรเชื่อควรชื่นชมหรือไม่ แต่เนื้อหาก็ไม่รุนแรงจนเกินไป ส่วนใหญ่เป็นนิยายที่ลงๆกันในเว็บเด็กดีเนี่ยแหละค่ะ อย่างพวกนิยายรักใสๆทั่วไป เรื่องแฟนตาซีผจญภัย แอบชอบคนนั้นคนนี้ ทะเลาะกันนิดๆหน่อยๆ มีฉากสวีทบ้างพอให้ชื่นใจ ยกตัวอย่างเช่น สไปเดอร์แมน ไททานิค เจมส์บอนด์ โคนัน แบทแมน บางระจัน สตาร์วอร์ส เป็นต้น เนื่องจากเป็นเรตสูงสุดของเว็บแล้ว เลยจะขอให้ทุกคนตระหนักว่าเรตพีจี-13 นั้น... - เยาวชนอายุเกิน 13 อ่านได้แล้ว - ไม่มีคำหยาบคายมากเกินควร หรือถ้อยคำรุนแรงหยาบโลนผรุสวาท ด่าทอกันหยาบๆทั้งเรื่องนี่ไม่ไหว - ไม่มีฉากการต่อสู้รุนแรง ทำร้ายกัน นัยว่าบรรยายซะอวัยวะกระจายหมดตับไตไส้พุงกระซวกออกมากอง - ไม่มีฉากโป๊เปลือย การมีเพศสัมพันธ์ อีโรติคไม่ได้ค่ะ ได้แค่สื่อนิดๆ อย่างพระ-นางแต่งงานกันแล้วอุ้มเข้าเรือนหอ ประตูปิด ตัดฉาก แบบนี้โอเค - แล้วจูบได้ไหม ได้ค่ะ สามารถมีฉากจุมพิต แสดงความรักความสัมพันธ์ระหว่างตัวละคร แต่ไม่ใช่เจตนาเล้มโลมหรือจุมพิตในตำแหน่งที่ไม่เหมาะสมเกินไป (คงไม่ต้องอธิบายเนอะ) - อ้างอิงถึงยาเสพติดได้ แต่ต้องไม่มีฉากการเสพ อัดกัญชาลงบ้องนี่ไม่ได้ และไม่มีฉากการต่อรองซื้อขายยาเสพติดค่ะ - ไม่มีเนื้อหาที่ก่อให้เกิดความแตกแยก คือต้องไม่ทำให้เข้าใจผิดด้านศาสนา พระมหากษัตริย์ เชื้อชาติ ความเชื่อ การเมือง กฎหมาย พวกเรื่องสูงๆทั้งหลายแหล่ - ตามเรตของสหรัฐฯ จะห้ามไม่ให้มีเรื่องลักพาตัวด้วย แต่เท่าที่ดูในเว็บเด็กดีคงจะชี้ชัดฟันธงไปไม่ได้ เพราะบางทีก็เป็นลักพาตัวแบบเล่นๆ แบบแสดงพัฒนาการความสัมพันธ์พระ-นาง (อย่าง ทศกัณฑ์ลักพานางสีดาให้พระรามไปช่วย อืม...มันก็ไม่ได้รุนแรงไม่ได้จับไปมัดไปทารุณแฮะ) อันนี้คงต้องขึ้นอยู่กับการพิจารณา - ไม่มีฉากสยองขวัญสั่นประสาท เอาอีกแล้ว อันนี้ก็ต้องพิจารณาเหมือนกัน เพราะในหมวดหมู่นิยายของเด็กดีมีหมวดหมู่สยองขวัญ และยังมีบทความเรื่องผีๆในโรงเรียน ฯลฯ - สองข้อที่แล้วดูๆจากนิยายที่ขึ้นท็อปในบางหมวด ซึ่งเว็บมาสเตอร์ให้ผ่าน ก็มีเรื่องพวกนี้บ้าง เช่น เรื่องลักพาตัว เรื่องสยองขวัญ - อาจสรุป(โดยไอซ์ประมวลเอาเองนะคะ มิใช่เหล่าเว็บมาสเตอร์ประกาศ)จากสามข้อที่แล้วได้ว่า นโยบายของเว็บเด็กดีจะเน้นไปในด้านห้ามเรื่องทางเพศมากกว่า เพราะเป็นปัญหาใหญ่สุดของเว็บ และก็ไม่เหมาะสมกับเยาวชนมากที่สุดค่ะ ด้านความรุนแรงอาจจะให้เกินได้เล็กน้อย ตามสไตล์ของนิยายส่วนใหญ่ที่ทำให้เรื่องมีรสชาติตื่นเต้นเร้าใจขึ้นด้วยฉากต่อสู้ต่างๆ (ไม่งั้นจะเขียนอะไรล่ะ น้ำเน่าทั้งเรื่องเหรอ) แต่ก็ไม่ได้โหดร้ายเกิน (เท่าที่ดูแล้วก็คือ เว็บเด็กดีจริงๆก้ำกึ่งระหว่าง PG-13 กับ R เพราะว่ามีผู้ใช้เป็นวัยรุ่นจำนวนมาก และคอนเซ็ปต์โดยรวมของเว็บไซต์ก็บอกไว้แล้วเป็นสังคมออนไลน์ที่มีคุณภาพของวัยรุ่นเป็นหลัก แต่ก็ยังคงต้องรับผิดชอบต่อเยาวชนอยู่เพราะเป็นเว็บเปิด) ทั้งนี้ตามที่เว็บมาสเตอร์ได้ประกาศไว้ การลงลิ้งค์ให้ไปอ่านข้างนอกก็เป็นความผิดเหมือนกันค่ะ 4. R (Restricted) ฟังชื่อแล้วดูเหมือนแรง แต่จริงๆแล้วเรตอาร์ยังไม่แรงที่สุดค่ะ เรตอาร์ห้ามเยาวชนเสพโดยลำพัง ต้องมีผู้ใหญ่คอยให้คำแนะนำด้วย เพราะเนื้อหาอาจมีเรื่องความรุนแรง ภาษาไม่เหมาะสม สยองขวัญ เรื่องเพศ ยาเสพติด เหมาะสำหรับวัยรุ่นขึ้นไปเท่านั้น แต่ฉากก็ไม่ได้รุนแรงจนเกินไป เช่น สู้กันตายเป็นเบือแต่ก็ไม่ได้ถึงกับกรีดหน้าแทงลูกตาคว้านสมอง มีจูบถอดเสื้อผ้าแว้บๆแล้วตัดฉากไม่ได้เห็นอะไรโจ่งแจ้ง ** อีกเหตุผลที่เมื่อกี้เขียนว่าก้ำกึ่งก็เพราะนิยายในเว็บส่วนใหญ่เป็นแนวของเรตอาร์ที่ว่า สามารถมีเรื่องขัดต่อศีลธรรมหรือกฎหมายได้ แต่ต้องมีบทสรุปความถูกต้องในตอนจบ เช่น ตัวละครเกิดมาในตระกูลนักฆ่าเป็นนักฆ่าที่เก่งมาก แต่เนื้อหาก็ได้สื่อให้เห็นว่าไม่ใช่สิ่งที่ถูกที่ควรและตัวละครก็มีพัฒนาการในทางที่ดีขึ้น (ซึ่งดูเหมือนเว็บมาสเตอร์จะให้ผ่านค่ะ) ส่วนใหญ่เป็นเรื่องพวกสงคราม ต่อสู้ ไม่ก็สืบสวนค่ะ อย่างดาวินชีโค้ด เรสซิเด้นท์อีวิล ทรอย ต้มยำกุ้ง เป็นต้น 5. NC-17 (No One 17 and Under Admitted) เป็นเรตที่แรงที่สุดค่ะห้ามเด็กต่ำกว่า 17 ปีเสพโดยเด็ดขาด (No Children under 17) เป็นเนื้อหาสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้นค่ะ ฉากประกอบด้วยความรุนแรงไม่เหมาะสมอย่างโจ่งแจ้งชัดเจน สู้กันถลกหนังกระชากไส้เหวี่ยงไปโดนคนข้างๆเลยทีเดียว ฉากเกี่ยวกับยาเสพติด การมีเพศสัมพันธ์ เรื่องสยดสยองขวัญ ภาษาไม่เหมาะสม บางครั้งจะเห็นเขียนตามแบบญี่ปุ่น ว่า 18+ หรือ Adult Only ก็เหมือนกันค่ะ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องสยองขวัญ ไม่ก็เรื่องประชดสะท้อนสังคมเกี่ยวกับสงคราม เชื้อชาติ ศาสนา อะไรต่างๆที่ต้องใช้วิจารณญานมาก เช่น เดอะดรีมเมอร์ อินกลอเรียสบาสตาร์ด(ยุทธการเดือดเชือดนาซี) เดอะโพสต์แมน ฯลฯ จบเรื่องเรตสักที เอวังด้วยประการฉะนี้~ ::: เรื่องนิยาย ::: การก็อปนิยายเป็นปัญหาที่พบบ่อย และมักจะเอาผิดไม่ค่อยได้ ซึ่งไอซ์เห็นว่าเป็นเรื่องแย่มากทั้งที่เว็บมาสเตอร์รณรงค์ชัดเจน ปัญหาอยู่ที่… - ผู้เขียนนิยายบางคนไม่ได้ตั้งป้องกันการก็อป หรือไม่ได้ใส่โค้ดห้ามคลุมดำ - ตั้งป้องกัน+ใส่โค้ดแล้ว แต่ยังมีพวก...(ให้คำนิยามไม่ถูกค่ะ) มาจัดการเซฟไปอีก แล้วก็ไปแปะลงที่อื่นประหนึ่งว่าตัวเองแต่งเอง - หรือไม่ก็ พวก...ที่ว่านั่น จะเซฟก็ไม่เป็น แต่อยากลอกสุดทน ไม่รู้จะทำไง เลยพิมพ์ใหม่มันซะเลย (ความพยายามสูงเหลือเกิน) - ส่วนใหญ่พอก็อปไปแปะที่อื่น ก็มักดัดแปลงสำนวนเล็กๆน้อยๆ เปลี่ยนชื่อตัวละครและสถานที่ทั้งหลาย เพื่อให้เถียงโต้กันได้ว่าไม่ใช่เรื่องเดียวกัน เรื่องนี้ไอซ์ว่าคงป้องกันอะไรได้ไม่มากไปกว่านี้ เพราะบทคนจะมันลอกมันก็ลอกอ้ะนะ ก็ถือว่าอยู่ที่สามัญสำนึกล้วนๆค่ะ ไม่ว่าอย่างไรเรื่องยังคงเป็นลิขสิทธิ์ของผู้สร้างสรรค์และได้รับการคุ้มครองจากกฎหมายทันทีที่เขียนออกมา มีประเด็นที่เถียงกันบ่อย คือเรื่องแรงบันดาลใจ แน่นอนว่าผู้เขียนทุกคนต้องได้รับแรงบันดาลใจอยู่แล้วค่ะก่อนจะเขียนนิยายออกมาได้ แต่ ได้รับแรงบันดาลใจ กับ ลอก มันไม่เหมือนกันนะคะ ซึ่งก็ตัดสินได้ยากเหมือนกัน ทางที่ดีที่สุดคือคิดเอง แต่ถ้าเกิดอารมณ์ประทับใจจริงๆ ไอซ์ขอแนะนำว่า... - หากอ่านนิยายเรื่องหนึ่ง/ดูหนัง แล้วชอบมากกกก เช่น สมมติพระเอกเป็นแวมไพร์ (ยกตัวอย่างพล็อตตลาดไปไหมนี่) ขอให้บ้าไปกับมันก่อน อย่าเพิ่งรีบเขียนอะไร - ถ้าอยากเขียนมากจริงๆ รักเรื่องนี้สุดๆ ให้เขียนเป็นแฟนฟิคไปเลย - แต่ถ้าไม่อยากเขียนเป็นแฟนฟิค แต่ทำไงได้ก็ชอบมาก อยากให้นิยายเรามีแบบนี้บ้าง ให้ปล่อยไปสักพักพอให้เริ่มหายบ้า - จากนั้นทำการเก็บเล็กผสมน้อย ดัดแปลงเสริมแต่งนู่นนี่ตามที่ใจเราต้องการ เช่น พระเอกเราเป็นแวมไพร์ก็จริง แต่ไม่เหมือนเรื่องที่เราอ่าน พระเอกเราอาจจะโดนแสงแดดได้ ไม่กลัวกระเทียม - อย่าอ่านผลงานของผู้เขียนเพียงคนเดียวค่ะ เพื่อไม่เป็นการลอกความคิดและสำนวน เพราะถ้าเราชอบอ่านของผู้เขียนคนไหนมากๆก็มีแนวโน้มว่าเราจะเอนเอียงไปคล้ายกับเขา - เรื่องจะถูกตัดสินว่าลอกทันที หากมีโครงเรื่องหลักและโครงเรื่องย่อยที่เหมือนกัน ทางที่ดีถ้าประทับใจอะไรควรจะให้คล้ายแค่โครงเรื่องย่อยก็พอ เช่น ชอบฉากที่แวมไพร์ปลอมตัวมาเต้นรำกับนางเอกในงานเลี้ยง ก็ดึงมาดัดแปลงเฉพาะตรงนั้น (ไม่ใช่ลอกทั้งเรื่องตั้งแต่พระเอกมันเกิดมาจนเจอนางเอกจนสู้กับหมอผีแล้วโดนจับถ่วงหม้อตายเหมือนกันหมดทั้งเรื่อง) อาจจะให้พระ-นางเจอในงานเลี้ยงแต่ไม่ได้เต้นรำกัน หรือใส่หน้ากากตอนเต้นรำ หรือ...สารพัดอ้ะ - ย้ำอีกครั้งว่าทางที่ดีที่สุดคือคิดเอง สบายใจดี - ซึ่งหากคิดเองแล้วบังเอิญไปใจตรงกันเหมือนกับคนอื่น (มันเกิดจริงๆนะ บ่อยด้วย) ก็ไม่ได้ถือว่าลอกเพราะเราบริสุทธิ์ใจ เรื่องนี้ยอมรับได้ค่ะ - ดังนั้นหากไปเจอเรื่องไหนคล้ายของเราก็ให้ใจเย็นไว้ก่อน อาจเป็นแบบข้อที่แล้วค่ะ ค่อยพูดค่อยจากันได้อยู่แล้ว นอกจากนี้ แน่นอนว่าคนเราพอเขียนนิยายออกมาก็ต้องการให้คนมาคอมเม้นต์ วิจารณ์ โหวต ฯลฯ แต่นักอ่านเงาก็เยอะเหมือนกัน และก็เป็นสิทธิ์ของผู้อ่านด้วยค่ะที่จะเม้นหรือไม่เม้น โหวตหรือไม่โหวต ไม่ใช่เรื่องที่นักเขียนจะเอามาพูดว่าได้ว่าเป็นนักอ่านที่ไม่ดี/ไม่มีน้ำใจ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกัน เขามาอ่านแล้วไม่ชอบ/ไม่ถูกใจ/เว็บเด็กดีโหลดอืดเม้นยาก/ขี้เกียจเม้น ล้วนเป็นสิทธิ์ของนักอ่านทั้งสิ้นค่ะ เพียงแต่ถ้าเม้นก็ดี เท่านั้นเองเนอะ ::: เรื่องภาษาวิบัติ ::: ภาษาวิบัติคิดว่าทุกคนคงเคยเห็นกันอยู่แล้ว แต่การตีความจริงๆไปได้หลายทางมาก ซึ่งในความเห็นของไอซ์(อาจจะไม่เหมือนคนอื่นนะ) คือ... - ภาษาวิบัติที่ยอมรับไม่ได้เลย คือพวกที่เขียนผิดตัวสะกดขั้นร้ายแรง นัยว่าจงใจจะให้มันผิดชัวร์ๆประเภทที่คนพิมพ์ว่างจัด เช่น ษวัฒฎีค่ะ หญๅครู้ไฆรกัมฬังอ่ๅณหญู่ณ้อ - นั่นก็เล่นซะดูหรู ส่วนอีกพวกที่คือที่เขียนง่ายๆเหมือนกำลังพูดไม่ค่อยชัด/สะกดคำไม่ค่อยเป็น/เอาที่พิมพ์ง่ายๆไม่ต้องกด Shift มากเข้าไว้ เช่น นู๋มะรุอ่ะก้อมันเปงไปเอง - เวลาเขียนนิยาย ถ้าเขียนเหมือนว่าตัวละครกำลังพูดเหมือนในชีวิตประจำวัน อันนี้ยอมรับได้ เป็นการบ่งบอกยุคสมัยของนิยายด้วย เช่น อย่างไร >> ยังไง มิเช่นนั้น >>ไม่งั้น - การสะกดผิดที่เกิดจากการพิมพ์เร็ว หรือไม่ได้ตั้งใจ ก็เหมือนการพิมพ์ผิดทั่วไปไม่ใช่ภาษาวิบัติค่ะ ::: เรื่องการขโมยลิ้งค์ ::: อีกเรื่องที่อยากจะพูด คือเรื่องภาพค่ะ เว็บเด็กดีมีบริการให้อัพโหลดภาพได้ ซึ่งก็ปรากฏว่าส่วนใหญ่ยังไม่ชอบใช้แต่เที่ยวไปก็อปเอา url ของคนอื่นมาใช้เลย ที่เรียกกันว่า direct link / hotlink (ไม่รู้จัก? ท่านโมจิแห่งGamer’s Gateอธิบายไว้เจ๋งมาก >> http://www.gamer-gate.net/index.php?a=bbs&b=view&id=32584 ) (กรณีนี้ยกเว้นพวกภาพหรือโค้ดที่เจ้าตัวอัพโหลดไว้แล้วประกาศแจกเลย ซึ่งก็จะทำให้ภาพนั้นไม่ยั่งยืนเท่าไหร่อยู่ดี+เจ้าตัวคนแจกอาจจะมีภาระต้องเสียเงินเพิ่มค่ะ ทั้งนี้ต้องดูด้วยว่าคนแจกอัพโหลดเองรึเปล่า ไม่ใช่ไปขโมยเขามาอีกที ถ้าเป็นโค้ดที่เจ้าตัวแจกเองก็ไม่มีปัญหา แต่ยังไงก็ควรจะให้เครดิตไว้ด้วยค่ะ) ดังนั้น เมื่อเห็นภาพอะไรงามถูกใจ อย่าลืม... - ดูว่าเจ้าของภาพเขาประกาศแจกรึเปล่า ให้ดึง url ของเขาไปเลยได้ไหม - ถ้าไม่ได้ ดูว่าเขาให้เซฟได้ไหม ขออนุญาตเจ้าของภาพและเมื่อได้รับอนุญาตแล้วจึงมีสิทธิ์ใช้ค่ะ - อัพโหลดรูปภาพนั้นขึ้นเว็บโฮสต์ด้วยตนเอง ยังไงตอนนี้เด็กดีก็มีแกลเลอรีให้แล้ว ใช้ให้คุ้มค่ะ (แถมได้แต้มอีก) - เมื่ออัพโหลดรูปเข้าแกลเลอรีเราเรียบร้อย ค่อยดึง url มาใช้ - ถามว่า url อยู่ตรงไหน ให้คลิ๊กเปิดรูปนั้นขึ้นมาค่ะ แล้วคลิ๊กขวาที่รูป เลือก Properties มันจะขึ้นหน้าต่างเล็กๆมาให้ ดูตรงที่เขียนว่า Address(URL) นั่นแหละค่ะ เอาไปใช้เลย ที่เห็นมีปัญหามากเลยก็คือพวกการ์ตูนต่างๆ ซึ่งมีคนแปลแล้วก็โดนก็อปมา แย่มากถึงมากที่สุด ถ้าชอบการ์ตูนเรื่องไหนจะมาบอกต่อกันไอซ์ว่าก็ควรจะให้ลิ้งค์หน้าเว็บนั้นๆของเจ้าของผลงานไปเลยนะคะ ไม่ใช่ก็อปมาลง เดี๋ยวแบนด์วิธเขาจะเต็มค่ะ สุดท้าย อยากจะฝากว่าให้ทุกคนใจเย็นๆ เพราะบางทีอาจจะเป็นความเข้าใจผิด ความไม่รู้ หรืออะไรอื่นๆ อย่าลืมว่าเลข IP เดียวกันก็อาจจะไม่ใช่คนคนเดียวกันก็ได้นะคะ เพราะเลขIPของเครื่องหลายเครื่องถ้าอยู่ในเซิร์ฟเวอร์เดียวกันก็อาจจะเหมือนกันค่ะ จบแล้ว นึกออกแค่นี้แหละน้อ เอวังของจริงค่า~ |
ความคิดเห็น