แผ่นรองไดน่ารักมากของ nunnie ค่ะ ขอบคุณหลายๆน้อ
เล่านิทานเยอรมัน Till Eulenspiegel วันนี้ไอซ์เกิดมีอารมณ์อยากแปลนิทานขึ้นมา (และอู้เขียนนิยาย--ตามเคย) เลยไปเปิดเอานิทานเรื่อง ทิลล์ ออยเลนชปีเกล ที่อาจารย์ของไอซ์สอนมาค่ะ ออกแนวศรีธนญชัยบ้านเรา ยังไงถ้าผู้ใดหลงมาอ่านก็ลองเปรียบเทียบกับศรีธนญชัยดูค่ะ (ไอซ์ขอโหวตให้ศรีธนญชัยมากกว่าแฮะ ขานั้นร้ายกว่ายังไงไม่รู้ เอิ๊กๆ) วันก่อนเพิ่งเขียนเรื่องเรตไปหมาดๆ ก็ทำตัวเป็นคนดีเขียนนิทานเรต G ก๊ากๆๆๆ (ทีนิยายละ...เกือบ R) [ ทิลล์ ออยเลนชปีเอล ว่ากันว่าเกิดในราวศตวรรษที่สิบสามนู่นค่ะ เป็นคล้ายๆกับวีรบุรุษท้องถิ่น อยู่ในนิทานพื้นบ้านของเยอรมันซึ่งชาวบ้านก็เล่าต่อๆกันมา(ก็ไม่รู้ว่าแต่งไส่สีใส่ไข่อะไรเพิ่มบ้างรึเปล่าเนอะ) มีหลายเรื่องเป็นตอนๆประมาณเดียวกับศรีธนญชัย ที่เอามานี้ก็ไม่รู้ตอนที่เท่าไหร่เหมือนกัน ทุกตอนจะเป็นการแก้เผ็ดและสั่งสอน -- นิทานเรื่องของพ่อคุณทิลล์ได้รับการแปลเกือบทุกภาษาในยุโรปแล้วค่ะ ] *~ กาลครั้งหนึ่ง... ทิลล์ ออยเลนชปีเกล ทำงานเป็นคนแบกของค่ะ (พระเอกออกแนวกรรมกรแบกหาม) วันหนึ่งก็มีผู้ชายคนหนึ่งมาหาเขา ซึ่งอีตาผู้ชายคนนี้เป็นที่รู้กันลือสะพัดไปสามบ้านแปดบ้านว่า ขี้เหนียวสุดหูรูด ผู้ชายคนนี้ก็มาจ้างทิลล์ "นี่ พ่อมหาจำเริญ(โบราณไปไหม) ขอจ้างให้แบกของไปให้หน่อยสิ" ทิลล์ก็โอเค "ได้สิ แบกอะไรไปไหนล่ะ" "แบกตระกร้าเนี้ย เอาไปที่บ้านฉัน ฉันสัญญาจะให้ค่าจ้างสิบเฟนนิก" (เฟนนิกเป็นหน่วยย่อยของเงินมาร์กค่ะ แต่ปัจจุบันเยอรมันเลิกสกุลเงินมาร์กมาใช้ยูโรแล้ว) ทิลล์ก็คิด อืม สิบเฟนนิกก็เยอะสมน้ำสมเนื้อน่ะ ตระกร้าหนักขนาดนี้ "ตกลง" "ดีๆ ระวังหน่อยนะ ข้างในมีเครื่องภาชนะราคาแพงมาก" ว่าแล้ว พ่อหนุ่มทิลล์ก็แบกตระกร้าเดินไปกับชายขี้เหนียว เดินไป เดินไป ~ สักพักชายขี้เหนียวก็ชวนคุย "เออนี่ พ่อหนุ่ม จริงๆพ่อหนุ่มก็ยังเด็กมากอยู่เลย เรี่ยวแรงกำลังวังชาก็ยังเยอะ" ทิลล์ก็ฟัง หนุ่มแล้วไงอ้ะ ชายขี้เหนียวก็พูดต่อ "คนหนุ่มๆแรงดีแบบเนี้ย ยังมีเวลาทำงานหาเงินอีกตั้งเยอะ เอางี้ ฉันจะจ่ายให้เก้าเฟนนิกก็พอนะ" ทิลล์ก็คิด เก้าเฟนนิกก็ยังเยอะอยู่ เอ้า ตกลงก็ได้ "อือ เก้าก็เก้า" สองคนก็เดินต่อ ผ่านไปหลายถนนชายขี้เหนียวก็เริ่มต่อรองราคาลดลงมาเรื่อยๆ ใช้มุขเก่าพูดเองเออเอง ทิลล์ก็ยังแบกตระกร้าต่อไป พอแบกมาจนถึงบ้าน ชายขี้เหนียวก็บอกว่าจะจ่ายให้แค่หนึ่งเฟนนิก แล้วก็พูดว่า "นี่ พ่อหนุ่มทิลล์ เอางี้ ถ้าเธอไม่เอาเงินหนึ่งเฟนนิกจากฉันละก็ ฉันจะบอกคำสอนดีๆให้สามอย่าง" ทิลล์ก็ไม่ได้พูดอะไร ชายขี้เหนียวก็พูดต่อ "ถ้ามีคนบอกว่า ความหิวโหยดีกว่าท้องอิ่ม นั่นไม่จริงหรอก ถ้ามีคนบอกว่า คนจนมีชีวิตดีกว่าคนรวย นั่นก็ไม่จริงหรอก และถ้ามีคนบอกว่า เดินเท้าแสนสบายกว่านั่งรถ นั่นก็ไม่จริงเหมือนกัน" (สรุปมันจะสอนทำไมเนี่ย เรื่องคอมมอนเซ้นส์) ทิลล์นิ่งฟังอย่างอดทน และก็ลากตระกร้าหนักนั่นขึ้นไปบนบันไดหน้าบ้าน จนถึงขั้นบนสุดถึงประตูอย่างเงียบๆ จากนั้นก็หันกลับมา "ฟังนะ ไอ้แก่" ทิลล์ว่า "ฉันก็อะไรอยากจะสอนแกเหมือนกัน ถ้ามีคนบอกว่า ของเวรๆในตระกร้านี่มันจะไม่แตกเสียหายเลยสักนิดละก็ นั่นไม่จริงอย่างแรงว่ะ" ว่าแล้าทิลล์ก็ปล่อยตระกร้านั้นลงมาตามขั้นบันไดให้จานชามกลิ้งแตกกระจาย เสร็จก็เผ่นกลับตามทางที่เขามาทันที ~ * นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า... (ขอเลียนแบบอีสปสักนิด) - สัญญาอะไรไว้แล้วกรุณาทำตาม - คนเราต้องไม่เอาเปรียบกัน - ถ้าเราเป็นฝ่ายถูกเอาเปรียบ จงทวงสิทธิของตัวเองอย่ายอมโดนกดขี่ค่ะ จบๆๆๆ (วันนี้พล่ามอะไรหว่าเนี่ย ไว้ว่างๆจะมาแปลเพลงนะ^^) |
ความคิดเห็น
แต่เอาน่า สรุปว่าเรื่องนี้ดี๊ดีค่ะ