คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : คนอุ้มรัก ห้า 2
“...ฉันลืมไปอย่าง ไหนๆก็มาแล้ว ช่วยจ่ายค่าอาหารมื้อนี้ให้ด้วยก็แล้วกันนะ เรากลับดีกว่าครับณพ”
กล่าวจบร่างบางผละเดินจากไปพร้อมรอยยิ้มเย้ยที่มุมปากสวย
ทำเขาสิงห์หนุ่มโกรธจนลมออกหูที่ถูกหยามหน้าเป็นครั้งที่สอง
“เปิดศึกกันแล้ว”
“ฉันว่างานนี้มีพัง”
คาซัสและรีทส์กลั่นยิ้มไว้เต็มที่
สิงห์ตัวที่สองเจอคู่ปรับที่ช่างสมน้ำสมเนื้อกันดีเหลือเกิน
“เธอเลือกเองนะอ้อมเดือน
มาดูกันตอนที่เธอดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างฉันยังจะปากดีแบบนี้อยู่ไหม!”
สิงห์หนุ่มพ่นคำพูดเผ็ดร้อน มือหนากำเข้าหากันแน่น ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
กล้าดียังไงมาหักหน้า ร่างสูงเดินหุนหันออกจากร้าน แต่ถูกคนสนิทร้องเรียกไว้
“คุณลุคครับ
แล้วค่าอาหาร...”
“ก็ไปจ่ายสิ!”
จบคำร่างสูงผละเดินดุ่มๆ ออกจากร้านไปอย่างไม่สบอารมณ์ โดยไม่รอคนสนิท
“เราได้เห็นดีกันแน่อ้อมเดือน!”
วันที่สอง…
วิเชียร
วงศ์อัคร ขังตัวเองอยู่แต่ในห้องไม่ไปไหน
คิดไม่ตกกับเงินก้อนใหญ่ที่ต้องหามาให้ได้ภายในพรุ่งนี้
ซึ่งมันเป็นวันสุดท้ายที่จะกำหนดชะตาชีวิตของเขา นั่งดื่มไวน์ย้อมใจอย่างคิดไม่ตก
เพียงแค่ว่าเขาต้องตายถ้าไม่มีเงินไปใช้หนี้ก็เครียดหัวแทบระเบิด
“ฉันจะทำยังไงดีจะไปไปหาเงินมาจากไหน!
เครียดโว้ย!”
สองพี่น้องวงศ์อัครกลับมาถึงห้องในช่วงบ่ายพร้อมข้าวของเต็มมือ
อ้อมเดือนก้าวเข้ามาด้านในต้องถอนหายใจออกมายืดยาวเมื่อเห็นว่าบิดานอนอยู่ที่โซฟาตัวเดิมและเมามายไม่ได้สติเช่นเคย
พลางส่ายไปมาแล้วเลี่ยงพาน้องชายเดินผ่านเข้าไปในห้องพัก ก่อนกลับออกมาเก็บกวาดขวดไวน์ที่นอนอยู่บนโต๊ะรับแขกไปทิ้ง
เดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำมาดๆ มาเช็ดหน้าเช็ดหน้าตาให้กับบิดา
ผละเดินออกจากห้องไปอีกครั้ง
พลางกดต่อสายไปหารอเพียงครู่ก็ได้ยินเสียงหวานผ่านมาตามสาย
“ว่าไงค่ะเจ้าหญิง
โทรมาเสียดึกเชียว”
“โทษทีแก
ฉันมีเรื่องกลุ้มใจนิดหน่อย”
อ้อมเดือนก้าวมาหยุดนั่งลงที่เก้าอี้ตัวยาวริมสระน้ำบนดาดฟ้าเรือลำใหญ่
พลางถอนหายใจออกมายืดยาวอย่างปลงไม่ตก
“น้ำเสียงแบบนี้
สงสัยจะเรื่องใหญ่ มีอะไรว่ามา...”
“คืองี้แก…”
อ้อมเดือนเริ่มเล่าเรื่องกลุ้มใจที่รบกวนเธอมาตลอดหลายวัน
ซึ่งไม่พ้นเรื่องของบิดา พักหลังมานี้เธอรู้สึกว่าบิดาแปลกไป
ดูกลัวและหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลา จากที่เป็นคนร่าเริงแจ่มใส ไม่ดื่มเหล้าเมามาย
พอมาตอนนี้กลับกลายเป็นคนละคน
“มันก็พูดยากนะแก
บ้างทีคุณพ่ออาจจะกำลังมีเรื่องต้องคิดก็ได้”
จันทรสม์คิดในทางที่ดี ไม่อยากให้เพื่อนต้องคิดมาก
“ฉันก็ถามแล้วนะ
แต่คุณพ่อบอกไม่มีอะไรท่าเดียวเลย”
“ท่านก็คงไม่อยากให้แกคิดมากนะ
แกเลิกคิดฟุ้งซ่านได้แล้ว ถ้าคุณพ่อพร้อมคงจะบอกเองนั้นแหละ
อย่าพึ่งไปเซ้าซี้ให้มากความเลย ท่านจะยิ่งเครียดมากขึ้นเข้าใจไหม”
“ค๊าคุณป้า
แล้วแกเป็นยังไงบ้าง”
“นี่แกรู้ไหม
ฉันทำงานที่นี่โคตรเหนื่อยเลย และก็โคตรเหงามากด้วย”
ปลายเสียงเศร้าสร้อยไม่มีใครอยากจะคบหาด้วยสักคน มีแต่คนหาว่าเธอสร้างเรื่องป่วนตลอด
“ก็หาเพื่อนสิค่ะ”
อ้อมเดือนบอกยิ้มๆ
“ไม่มีใครอยากคุยกับฉันเลย
แกก็รู้ว่าฉันมีแกเป็นเพื่อนคนเดียว” มนุษย์ป้าโอยครวญ
“เอาน่าเดี๋ยวก็มีเองนั้นแหละ
แล้วทำงานเป็นไงบ้าง” อ้อมเดือนปรับน้ำเสียงเล็กน้อย พลางถามถึงงานใหม่ที่เพื่อนพึ่งได้เมื่อไม่นานมานี้
“มาทำงานอาทิตย์แรกก็เจอแจ๊คพอร์ตเลยสิ”
ป้าแว่นตื่นเต้น เห็นเป็นเรื่องสนุกทำเอาคนฟังพลอยอยากจะรู้ไปด้วย
“ยังไง
เล่ามา”
“คืองี้นะ...”
จันทรสม์เริ่มเล่าให้เพื่อนฟัง อ้อมเดือนชมเพื่อนรักเป็นระยะ
เรื่องเจาะข้อมูลคนอื่นขอให้บอก เพื่อนคนนี้ทำได้สบายมาก ดีกรีเกียรตินิยม
และยังเป็นโปรแกรมเมอร์สาวที่หาตัวจับยาก น่าแปลกที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก
“งั้นแค่นี้นะ
ฉันต้องรีบนอน พรุ่งนี้ต้องบินแต่เช้า”
“บิน?
จะไปไหน”
“ต่างประเทศ”
มนุษย์ป้าไม่อยากคิดถึงวันรุ่งขึ้นที่เธอถูกเรียกตัวให้ต้องเดินไปดูงานกับท่านประธานสุดหล่อที่ต่างประเทศกว่าหนึ่งอาทิตย์เต็ม
นี่เขามีเรื่องอะไรกับเธอหนักหนา ตั้งแต่เอาเอกสารเรื่องทุจริตเข้าไปให้วันนั้น
เขาให้คนตามติดเธอไม่ห่าง จะหายใจยังต้องมองรอบตัวก่อนว่าจะทำอะไรผิดไหม
‘ช่วยเขาแล้วตัวเองลำบาก
ไม่น่าไปช่วยเขาเลย...’
“ทำงานได้ไม่เท่าไหร่ก็ได้ออกต่างประเทศ
ไม่ธรรมดานะยัยป้า” อ้อมเดือนแซวไปตามสาย เพื่อนคนนี้เป็นคนเก่งมีความสามารถ
ไม่แปลกที่ทำงานได้ไม่ถึงอาทิตย์จะได้รับโอกาสออกไปดูงานต่างประเทศ
“ของมันแน่อยู่แล้วจ๊ะ
เดี๋ยวฉันต้องวางแล้วนะ ไว้ฉันจะโทรหาใหม่ คิดถึงแกนะ”
“ฉันก็คิดถึงแกเหมือนกัน”
อ้อมเดือนวางสายจากเพื่อนไปครู่ใหญ่แล้วแต่ร่าบางยังนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม
ดวงตาทอดออกไปสุดลูกหูลูกตา ปล่อยจิตใจให้ล่องลอยไปไกลแสนไกล
พลางถอดถอนหายใจออกมายืดยาว
ร่างบนเก้าอี้ริมสระห่างไปไม่ไกล
แอบมองหญิงสาวอยู่นานตั้งแต่เธอก้าวเข้ามา ก่อนลุกขึ้นก้าวเดินมาหาและนั่งลงเก้าอี้ที่ว่างข้างร่างบาง
“ทะเลคงเศร้าใจแย่ที่คนสวยมานั่งถอนหายใจใส่แบบนี้”
“คุณนั่นเอง”
“มีเรื่องไม่สบายใจหรือครับ”
“ไม่สำคัญอะไรหรอกค่ะ”
บอกชายหนุ่มออกไป ทั้งที่ใบหน้ายังคงมีแววกลั้นกลุ้มไม่หาย
“นี่ก็เย็นมากแล้ว
ถ้าคุณไม่มีธุระต่อ…” โดมินิคลองเกริ่นชวน แต่ยังไม่ทันได้พูดจบก็ถูกหญิงสาวเอ่ยอย่างรู้ทัน
“จะชวนฉันไปดินเนอร์เหรอคะ”
“ถ้าคุณไม่รังเกียจ”
“...ของฟรีฉันไม่พลาดอยู่แล้ว
อีกชั่วโมงเจอกันที่ภัตตาคารค่ะ”
“อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกันครับ”
“เจอกันค่ะ
ไปนะคะ”
ร่างบางผละลุกขึ้นเดินจากเพื่อนใหม่ที่เจอบนเรือลำใหญ่
กลับไปยังห้องพัก วันนี้เธอได้ทานของอร่อยอีกแล้ว ถ้ายัยป้ารู้เข้ามีหวังเต้นแร้งเต้นกาเป็นแน่
รายนั้นยิ่งบ้าผู้ชายหล่อเอาใจเก่งอยู่ด้วย
โดมินิคยิ้มตามร่างบางไปด้วยความรู้สึกหลอกหลาย
แต่มีสิ่งหนึ่งที่มันเริ่มจะชัดเจนขึ้นทุกวันๆ ตั้งแต่วันที่ได้พบเธอครั้งแรก
ถึงตอนนี้เขามั่นใจและเรียกได้เต็มปากว่ามันคือ ‘ความรัก’
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ลิ้งก์ ดาวน์โหลด EBook : ราคา 59 บาท (ช่วงนี้จักโปรโมชั่น)
** รีบๆ ไปจัดการก่อนหมดโปร! **
--> https://www.mebmarket.com/ebook-อุ้มรักรัฐภพ-Men-Of-Lions <---
ฝากกด ติดตาม / คอมเมนท์ เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า ^^
ติดตามข้อมูลข่าวสารได้ที่... ---> เฟชบุ๊คแฟนเพจ : Raniya.writer
** ขอบคุณทุกกำลังใจและการสนับสนุนทุกช่องทาง รวมถึงการติดตาม คอมเม้นท์ ที่มาเพิ่มแรงฮึดให้ไรท์ตัวอ้วน
ขอบคุณมากๆ จากใจค่ะ ^___^
ความคิดเห็น