คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : Stardusk & Shadow : Part 4
กลับมาอัพแล้วครับ ค้างไปนานเป็นอาทิตย์เลย ไรเตอร์นิสัยเสียยยยย !!!
และก็บทนี้เป็นข่าวดีเชียวล่ะ ^___^
~!~!~!~!~!~!~
เสียงม้าควบดังกระซอกแผ่นใบไม้แห้งซึ่งใกล้เข้ามาถึงคฤหาสน์สีดำ ทำให้สองพ่อลูกผละจากการโอบกอด
“ อดา มีใครมาบ้านเรา ? ”
พรายหนุ่มร่างสูงใหญ่จึงเดินไปยังหน้าคฤหาสน์แล้ว เขาก็ได้ทราบทันที เพราะซาร์นบอกเขาแล้วว่า
จะเข้าไปนครสหัสคูหา เพื่อพาบุตรธิดาทั้งสองคนกลับมาเยี่ยมบ้านป่า ซึ่งก็ผ่านมาหลายปีแล้ว
ดวงตาสีนิลเปล่งประกายของมายกลินก็ได้เห็นพรายหนุ่มร่างสูงผิวสีคล้ำในชุดสีเขียวเข้ม
กำลังโอบกอดกับแม่เลนเวนด้วยความสุขใจ พร้อมกับเด็กสาวอีกคนหนึ่งในชุดกระโปรงสีน้ำตาลอ่อน
คล้องแขนของนายซาร์นผู้เป็นบิดา ดวงหน้าของนางดูสดใสมีชีวิตชีวานัก
“ โอ้ ! ลูกรัก โดรอน แม่ดีใจจริงๆ ที่เจ้ากลับมา ” มือเรียวของเลนเวนวางบนโหนกแก้มของพรายหนุ่ม
แล้วจูบแก้มทักทายทั้งสองข้าง ดวงตาสีอำพันใสของนางแวบวับด้วยความยินดียิ่ง
“ ขอรับ นานา ”
เด็กสาวก็วิ่งมาโอบกอดผู้เป็นมารดาเช่นกัน “ นานา ข้าคิดถึงท่านจังค่ะ ”
เลนเวนก็หัวเราะ พลางลูบผมเปียสีเงินอมน้ำตาลของบุตรี ก่อนที่จะหอมแก้มนาง
“ คาเลน ลูกแม่เป็นสาวแล้ว แถมยังเรียบร้อยมากด้วย สมกับที่ไปอยู่ในวังมาจริงๆ ”
พอซาร์นได้เห็นผู้ปกครองแห่งป่านันเอลม็อธ พร้อมกับบุตรชายร่างโปร่งในชุดสีดำ
“ นายท่าน นายน้อย ” เขาก็รีบคำนับลง ทำให้ภรรยาและบุตรทั้งสองค้อมศีรษะตาม
ลอร์ดเอโอลก็ผุดรอยยิ้มขึ้น “ ซาร์น เจ้ากลับมาแล้วซินะ และก็...”
เขามองยังพรายหนุ่มซึ่งเคยเป็นเด็กชายที่วิ่งเล่นอยู่ในบ้านของเขา บัดนี้กลายเป็นพรายหนุ่มร่างสูง
เรือนผมสีเงินอมน้ำตาลหยักศกมัดรวบสายรัดสีน้ำตาล เขาอยู่ในชุดเครื่องแบบสีเขียวเข้ม
ปักตราสัญลักษณ์ของอาณาจักรโดริอัธไว้เบื้องอกซ้าย พร้อมกับกระบอกของธนูไว้เบื้องหลัง ดูน่าภูมิฐานนัก
แล้วพรายสาวอีกนาง ก็อยู่ในชุดของนางกำนัลสีน้ำตาลอ่อน มือเรียวเล็กมีกำไลประดับไว้ทั้งสองข้าง
นางประดับศีรษะด้วยใบเมเปิ้ลเล็กๆ น่าเอ็นดู และมีตราสัญลักษณ์ของพระนางเมลิอันบนแขนเสื้อของนาง
...พวกเขาเติบโตขึ้นแล้ว และก็ได้ไปรับใช้องค์ราชาธิงโกลจริงๆ ด้วยซินะ...
“ ท่านลอร์ดแห่งนันเอลม็อธ ขอทำความเคารพท่านขอรับ ”
เอโอลก็ยิ้มให้กับกิริยาของพรายทั้งสอง และกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี
“ โดรอนและคาเลน บุตรแห่งผู้รับใช้ของข้า ข้ายินดีต้อนรับพวกเจ้ากลับบ้าน ”
พรายหนุ่มก็แตะมือเรียวของตนบนหน้าอกและผายมือแกร่งออกอย่างสุภาพ
หากนัยน์ตาสีเงินก็ได้มองยังร่างสูงโปร่งในชุดสีดำ เขาจำไม่ยากหรอกว่าคนนี้คือใคร
“ พี่โดรอน ! ข้าดีใจที่ท่านกลับมา ”
น้ำเสียงทุ้มใส พร้อมกับรอยยิ้มสวย รอยยิ้มเล็กๆ น่ารักที่มีลักยิ้มทั้งสองข้างบนโหนกแก้มสีขาว
...นายน้อยของเขา เติบโตเป็นบุรุษแล้ว ร่างสูงไล่เลี่ยเช่นเดียวกับเขา เรือนผมสีดำซึ่งจำได้ว่า
ยาวประบ่า ตอนนี้ก็ยาวพอที่จะมัดรวบริบบิ้นสีน้ำตาลได้ ใบหน้าของเขา....
แม้ว่าโดรอนจะได้ไปอยู่ในโดริอัธ เคยได้ชมความงามของเจ้าหญิงลูธิเอน ผู้งดงามที่สุดในพิภพก็ตามที
...หากว่าเขาก็มิได้เสน่หานางหรอก นางสูงศักดิ์เกินกว่าพรายสามัญชนอย่างเขาจะอาจเอื้อม...
...และที่สำคัญ เขาเองก็รักคนๆ หนึ่ง อยู่ในใจมากตั้งแต่เด็กแล้ว เมื่อจากกันไปนานหลายปี...
นายน้อยก็กลายมาเป็นชายหนุ่มที่รูปงาม...งามจนกระทั่งเขายังต้องกลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ได้เลย...
“ ท่านลอร์ดมายกลิน ” เขาค้อมศีรษะลงอย่างนอบน้อม
“ พี่โดรอน และก็คาเลน ข้าดีใจที่กลับมานะ รู้ไหม ? ” เมื่อริมฝีปากบางได้กล่าวมาดังนี้
คาเลนก็รู้สึกว่า นางกำลังหน้าแดงระเรื่อขึ้น นางนึกแค่ว่า นายน้อยก็คงจะเหมือนเคย...
เป็นเด็กผู้ชายผมดำ หน้าตาน่ารัก และก็ชอบร้องไห้บ่อยๆ อยู่กับแต่เจ้าตุ่นสีดำ
ตอนนี้ซิ เวลามันเปลี่ยนไปแล้ว...นางเองก็มองเขาด้วยความชื่นชมในใจ...นายน้อยค่ะ...
“ นายน้อยค่ะ คาเลนคนนี้ดีใจที่ได้พบกับท่านค่ะ ”
มายกลินก็ตอบว่า “ ข้าก็เช่นกัน ” ดวงตาสีนิลแสดงถึงความสบายใจนัก
วันนี้เขาได้ใช้เวทของท่านพ่อได้ และก็เพื่อนในวัยเด็กที่ไม่ได้พบกับมาหลายสิบปีกลับมา !
~!~!~!~!~!~
พี่โดรอนและน้องคาเลน กลับมาแล้ววววว ~!!!
ความคิดเห็น