คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #51 : The Black Magic Sword : Part 1
ตอนนี้ใกล้จะถึงจุดสำคัญของเรื่องแล้วล่ะครับ นั้นคือของวิเศษอย่างหนึ่งของท่านพ่อ
และหนูกลินก็ต้องการมันเพื่ออนาคตของตนเองครับ >__<
~*~*~*~*~*~*~
“ มีอะไรก็บอกพ่อมาเถอะ ” ลอร์ดเอโอลได้มองยังบุตรชายซึ่งก็ยืนนิ่งพิงผนังหินแกร่ง
มายกลินได้มองเจ้าโนลปาครู่หนึ่ง ก่อนที่จะหันมาสบตาสีนิลของผู้เป็นบิดา
“ ลูกอยากพบท่านอาจารย์เทลคาร์เป็นการส่วนตัวขอรับ ”
ลอร์ดเอโอลถอนหายใจ มือแกร่งก็ยืนกอดอกแกร่งของตน และใช้สายตาคาดคะเน
ร่างเพรียวบางซึ่งอยู่ตรงหน้า...เจ้าลูกคนนี้ ต้องการอะไร...น่าสงสัยพิกล...
“ อดา ได้ไหมครับ ”
พรายหนุ่มผิวคล้ำผู้สูงวัยมากกว่าบุตรชายหลายเท่าตัวพยายามจะฝืนยิ้มตอบ
“ ได้ซิ อิออน พ่อจะห้ามเจ้าทำไมกัน ”
มายกลินจึงเอ่ยคำขอบคุณ และสาวเท้าเดินตามหลังของลอร์ดดาร์กเอลฟ์อย่างกระชั้นชิด
~*~*~*~*~*~*~
ลอร์ดเทลคาร์ยังคงคุกเข่าอยู่หน้าเทวรูปอันงามยิ่งของเทพเจ้าอาวเล เทพวาลาร์แห่งการสร้างพิภพ
และวิศวกรรมทั้งปวง พระพักตร์งามสง่า แกะสลักตามความงดงามแลประณีตอลังการ
สองมือแกร่งก็กุมมือภาวนาไว้แนบแน่น ริมฝีปากหนาพึมพำว่า
“ โอ้ มาฮัล ! โอ้ มาฮัล ! ”
แล้วท่านลอร์ดชาวเนากริมผู้ชราก็ได้ยินเสียงเปิดประตู จึงได้เห็นสองพ่อลูกและเจ้าตุ่นสีดำอีกหนึ่งตัว
“ ท่านเทลครับ ” มายกลินเผลอเรียก
เสียงทุ้มกระด้างจึงตอบกลับ “ เทวสถานแห่งองค์เทพมาฮาลต้องได้รับการละเว้นซึ่ง...”
พรายหนุ่มน้อยก็รู้สึกตัวว่าทำผิดไป และยิ่งสายตาขรึมดุของบิดาแสดงมาให้เขาเห็น
ร่างสูงเพรียวจึงได้คุกเข่าลงกับพิ้น และค่อยๆ คลานไปหาเทลคาร์ ดวงตากลมโตเริ่มหวาดหวั่น
“ ท่านอาจารย์เทลคาร์ ข้ามีความปรารถนาประการหนึ่ง ”
นายช่างใหญ่แห่งโนกร็อดจึงได้ค่อยๆ ลืมตาและหันเหลือบมองใบหน้าเรียวมนของพรายหนุ่ม
“ เคารพองค์บรมครูมาฮัลก่อนซิ ”
มายกลินและโนลปาพยักหน้ารับ ทั้งสองก็หมอบลงกับพรมสีเลือดหมู และเอ่ยคำบูชาเสียงเจื้อยแจ้ว
“ มาฮาล พระผู้สร้างองค์ความรู้และประดิษฐกรรมทั้งปวงบนโลก ขอให้ได้โปรด
รับการคารวะจากข้าพระบาทเถิด ”
เทลคาร์มองด้วยความพึงใจแล้วก็ได้ให้พวกเขาเงยหน้าขึ้น ดวงตาสีเข้มเห็นเอโอลยืนตรงประตู
“ เจ้าไม่เข้ามาเหรอ ? เออร์นิล เอโอล มอเรนเดล ”
ลอร์ดหนุ่มร่างสูงคล้ำก็ส่ายหน้า และคำนับลงหน้าเทวรูปของเทพวาลาร์พระองค์นี้ แล้วจากไป
ทิ้งให้ชาวเนากริมหนึ่ง พรายหนุ่มหนึ่งและตุ่นน้อยอีกหนึ่งตัว
“ พ่อเจ้า ช่างแปลกจริงๆ ตั้งแต่ข้ารู้จัก เขาก็ชอบนิ่งขรึมเช่นนี้ตลอด ”
มายกลินถอนหายใจเบาๆ เพราะว่าท่านพ่อก็เป็นเช่นนี้ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงได้
“ เจ้าต้องการคุยอะไรกับข้าหรือ เอโอลิออน ”
ดวงตาสีนิลแสดงถึงความมุ่งมั่นจับจ้องไปยังชวาลาสีเหลืองนวลสำหรับการบูชาองค์เทวา...สว่างเรืองรอง...
...เทลคาร์ก็สังเกตท่าทางออกได้ ก็รู้สึกว่า เด็กคนนี้กำลังหาทางให้ตัวเองไปให้ไกลจากที่แห่งนี้...
“ ท่านเทลครับ ” ตุ่นสีดำได้กระโดดมาเกาะไหล่แกร่งของร่างล่ำสัน หากความชราได้มาเยือนแล้ว...
ลอร์ดชาวเนากริมลูบหัวของตุ่นน้อยด้วยความเอ็นดู
“ ท่านอาจารย์ครับ ” เสียงขรึมของหนุ่มน้อยดังออกมาจนได้ “ ท่านสร้างตุ่นตัวนี้ให้พูดได้เช่นไรครับ ”
เทลคาร์ก็เงยหน้าคมสันมองเทวรูปอันสูงศักดิ์ “ พระองค์เป็นผู้ประทานพร หนุ่มน้อย ”
“ ท่านตอบไม่ตรงคำถามข้าเลยนะครับ ”
“ก่อนที่ข้าจะเล่าเรื่องเจ้าตุ่นให้ เจ้าต้องการทราบเรื่องตำนานขององค์มาฮาลไหม ? ”
แววตาสีนิลส่องประกายจรัส “ ถ้าท่านจะเล่าก็ได้ครับ ”
“ เทพเจ้ามาฮัล หรือที่ชาวเอลดาร์อย่างเจ้าเรียกว่า อาวเล ทรงเป็นนายช่างโลหะและปรมาจารย์
แห่งการฝีมือทั้งปวง ไม่ว่าจะเป็นงานเล็กงานน้อยหรือสิ่งก่อสร้างใหญ่ที่สุด พระองค์คือผู้สร้าง
หากพระองค์มีศัตรูที่คอยริษยาอาฆาตหนึ่ง คือ ... ”
“ มอร์กอธ จอมปีศาจทมิฬที่ได้ทำลายครอบครัวของเราให้แตกแยก”
ดวงตาสีพิ้นดินคมเข้มตะลึงงัน “ เจ้ารู้จักมัน..”
“ ครับ มารดาของข้าเป็นราชนัดดาองค์หนึ่งของพระเจ้าฟินเว กษัตริย์องค์แรกของชาวโนลดอร์
ซึ่งถูกจอมมารร้ายสังหารอย่างร้ายกาจ และชิงไตรมณีซิลมาริลไปเป็นของตน ”
มายกลินตอบ และก้มหน้านวลผ่องลงบนพรมอันนุ่มละมุนของพิ้นห้อง
“ ว่าแล้วเชียว..”
“ ท่านเทล ทำไมครับ ? ”
“เจ้าหนุ่มน้อย มีรูปลักษณ์ที่งามสง่าสมกับเป็นชาวโนลดอร์ผิดไปจากเอโอลมากนัก
เจ้าทำให้ข้านึกถึงชาวเอลดาร์อีกคนหนึ่งซึ่งมาขอให้ข้าช่วยสร้างอาวุธให้ ก่อนที่เจ้าจะเกิด
เวลาข้าประดิษฐ์งานอะไร ข้าจะนึกถึงอาจารย์ของข้า ท่านกามิล ซิรัค เสมอ
เสียดายจริงที่ท่านไม่มีอายุยืนนานพอจะได้รู้จักเจ้า ”
มายกลินเลื่อนกายขยับใกล้ผู้เป็นอาจารย์ “ ท่านสร้างสิ่งใดให้เขาเหรอครับ และเขาคนนั้นคือใคร ”
“ เขาชื่อคูรูฟิน เป็นโอรสแห่งเฟอานอร์ ”
มายกลินรู้สึกเสียงสะท้อนในใจ...ญาติของนานา...และดินแดนข้างบ้านเราก็เป็นของเขา
“ ข้าสร้างมีดสั้นให้เขา นามว่า อังกริสต์ เหล็กตวัดคม และดาบเล่มหนึ่งนามว่า นาร์ซิล อัคคีจันทรา
และก็หมวกเกราะมังกรเพลิง ซึ่งข้าได้นำไปถวายท้าวอซากาลแห่งเบเลกรอสต์ไปแล้ว ”
“ งั้นเหรอครับ ” มายกลินนิ่งขรึมไปครู่หนึ่ง ทำให้โนลปากระตุกแขนเสื้อเบาๆ
นัยน์ตากลมโตของมันสุกใสไม่แพ้ผู้เป็นนาย “ ข้าอยากให้ท่านเล่าตำนานคนแคระต่อจังเลย ”
ลอร์ดเทลคาร์ก็นิ่งเงียบไป ลมหายใจที่พ่นออกจากจมูกจนเคราสีขาวปลิวสะบัด
“ เมื่อแรกเริ่ม มาฮัลทรงสร้างคนแคระขึ้นมา ในช่วงที่จอมมารเป็็นใหญ่แม้เทพทั้งหลายก็ไม่อาจปรามได้
พระองค์ตั้งพระทัยให้พวกเราคนแคระหรือคาซาด มีความแข็งแกร่งและไม่ถูกครอบงำได้ง่าย
ทรงสร้างบิดาแห่งคนแคระทั้งเจ็ดตนภายใต้เทือกเขาลี้ลับ หากพระผู้เป็นใหญ่ของพวกเจ้า
ทรงพบว่า มาอาลทรงเริ่มสอนให้คนแคระพดภาษาที่ทรงออกแบบให้ ภาษาไม่น่าพึงใจและหยาบกร้าน
เรียกว่า คุซดุล นั้นเอง พระองค์จึงตำหนิมาฮัล เทพของเราจึงกันแสง และจะทุบค้อนทำลายคนแคระทิ้งไป
องค์มหาเทพทรงเมตตา แต่บิดาของคนแคระต้องหลับใหลไปจนกว่าบุตรของพระองค์
จะบังเกิด นอกจากนี้การวิวาทจะเกิดขึ้นระหว่างบุตรขององค์มหาเทพและบุตรแห่งมาฮัลในอนาคต ”
“ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ท่านพ่อของข้าหรอกครับที่อยากจะทะเลาะกับชาวเนากริมอย่างท่าน
เขารักพวกท่านมากกว่าเอลฟ์ซึ่งเป็นเผ่าพันธุ์ของตน และเขาไม่อยากให้ข้าไปไหน
แม้แต่โดริอัธซึ่งอยู่ไม่ไกลเลย หากเขาปิดกั้นข้าและท่านแม่ไว้แต่ในบ้าน ”
นายช่างใหญ่ก็พึมพำ “ พ่อเจ้าเป็นพรายซินดาร์ที่เก่งที่สุดที่ข้ารู้จักมา หนุ่มน้อย แต่...บุตรก็ไม่จำเป็น
ต้องตามรอยเท้าของบิดาเสมอไป เจ้าทำในสิ่งที่ใจเจ้าปรารถนาเถิด และนำวิชาที่ข้าสอนมาไป
ประยุกต์ใช้ให้ดี อย่าให้เกิดผลร้ายต่อตัวเจ้าเอง และผองชนของจ้าก็พอ ”
บุตรแห่งเอโอลก็ตะลึงงัน ทำไมท่านผู้นี้ถึงอ่านใจข้าออกได้ว่าข้าต้องการอะไร ?
ใบหน้าเรียวคมแกมหวานจึงแดงระเรื่อด้วยความปิตียิ่ง และลอร์ดแห่งโนกร็อดก็ยิ้มเล็กน้อย
“ เรื่องเจ้าตุ่นตัวนี้ ” มือแกร่งได้ลูบบนกระหม่อมของโนลปา “ ข้าเห็นมันตายในเหมืองร้างเก่าทางตะวันตก
ก็เลยจะทำศพให้ แต่ว่าพ่อของเจ้าขอไว้เสียก่อน ”
...พ่อของข้าเป็นคนทำให้โนลปาพูดได้เหรอ ?...อดา ท่านมีเวทมนตร์อะไรมากมายขนาดนี้เนี่ย...
“ เจ้ากลับไปหาลอร์ดเอโอลเถอะ เรื่องทำให้เจ้าอ้วนนี้พูดได้ ข้าก็ไม่รู้จริง ๆว่าเอโอลทำได้เช่นไร ? ”
มายกลินจึงรีบคุกเข่าลงหน้าผู้เป็นอาจารย์ และรู้สึกว่าวันนี้ช่างสดใส แม้จะต้องอยู่ในเหมืองมืดก็ตามที
“ ฮานนอนเล ท่านอาจารย์เทลคาร์มากๆเลยครับผม ! ”
เมื่อเทลคาร์มองแผ่นหลังของเอลฟ์หนุ่มน้อยและเจ้าตุ่นอ้วนที่โบกมือลาให้...เขาก็คำนึงบางอย่าง
เด็กคนนี้...คงจะเดินทางไปไกลเกินกว่าที่ข้าคาดคิด และข้าก็คงไม่ได้พบเขาอีกแล้ว...
...มาฮัล...คุ้มครองเขาเถิด ไม่ซิ ! คุ้มครองเจ้าเอโอลด้วย...เจ้าคนนั้นไม่มีทางยอมเด็ดขาด !...
~*~*~*~*~*~
วันนี้ท่านเทลช่าง...เท่มากๆ ตอนหน้ามีเรื่องชวนให้ตามต่อ และกลินคุงก็... มีเรื่องแน่ๆ >O<
ความคิดเห็น