คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #53 : The Black Magic Sword : Part 3
งานฉลองต้อนรับว่าที่ราชาคนแคระคนใหม่แห่งโนกร็อดอย่างนึกไม่ถึงสำหรับมายกลิน
คนแคระทั้งหลายต่องพากันจัดเนื้อย่างและเหล้าคนแคระชั้นเลิศมาวางบนโต๊ะใหญ่
ตะเกียงนับร้อยดวงส่งแสงสว่างไปทั่วห้องโถงอันยิ่งใหญ่อลังการสมเป็นเผ่าพันธุ์ผู้สร้างงาน
คนแคระจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังสาละวนกับการร้องรำทำเพลงพลางดื่มเหล้าเบียร์กันอย่างสนุกสนาน
พลางยกเบียร์มาเชิดชูดื่มให้แด่องค์ชายธอริน ซึ่งนั่งประจำมุมหน้าสุดของโต๊ะ
หากจะไม่ค่อยรู้สึกดีเท่าไรก็เห็นจะเป็นมายกลินและโดรอนนี่แหละ พวกเขาไม่ชินเอาซะเลย !
“ พวกเจ้าน่าจะลองชิมนะ หนุ่มๆ ” เอโอลยกจอกเบียร์ใหญ่มาวางไว้ตรงหน้า
มายกลินก็ส่ายหน้าไปมา “ ไม่เอาล่ะ อดา ข้าไม่อยาก...”
“ ชิมดูซิ บุตรแห่งเอโอล เบียร์เนี่ยข้าอุตส่าห์กลั่นมาอย่างดีเลยนะ ” คนแคระคนหนึ่งว่า
และเขาก็มองมายังโดรอน “ กินดูซิ พ่อหนุ่มคนดี มันห๊อมหอมมาก ”
“ ไม่หรอกท่าน ข้ายังคอไม่แข็งพอ กลัวจะเมาแอ๋ ”
แล้วเสียงหัวเราะหนึ่งก็ดังขึ้น “ พ่อว่าลองหน่อยก็ดีนะลูก มันอร่อยนะ ”
ขนาดท่านซาร์นเองก็ดื่มไปเสียหลายจอก และมีอาการเริ่มเมา...
“ โธ๋ ! อดา ” โดรอนทักท้วง จนมายกลินเองก็อยากทักท้วงท่านพ่อ
มือแกร่งกระด้างของเอโอลก็ได้ตบไหล่ของพรายหนุ่มน้อยทั้งสองคนดังลั่น
“ ไม่เห็นเป็นไร แม่ๆ ของพวกเจ้าก็ไม่ได้อยู่ที่นี้ ทำตัวให้สนุกกันหน่อยเซ่
งานฉลองทั้งที ไม่ได้จัดกันได้บ่อยนะ รู้ไหม ? ฮ่าๆ ”
เสียงหัวเราะดังลั่นของลอร์ดเอโอล ทำให้มายกลินกับโดรอนสบตากันอย่างลังเล
“ นายน้อย...ข้า...”
“ เราจิบกันพอเป็นพิธีก็ได้นี่นา พี่รอน ”
พรายหนุ่มผู้รับใช้ก็พยักหน้ารับหนึ่งที ทั้งคู่ก็ยกถ้วยเบียร์เหล็กมาทำเป็นยกดื่ม
ท่ามกลางเสียงเต้นรำและทานอาหารกันอย่างครื้นเครง...
~*~*~*~*~*~*~
เจ้าชายธอรินซึ่งได้ดื่มเบียร์อย่างสุภาพสมเป็นสายเลือดขัตติยะแห่งชาวเนากริม
ดวงตาสีเทาหม่นก็พบว่า ตัวเองกำลังมองพรายหนุ่มน้อยสองคนอีกด้านหนึ่งที่ไกลของโต๊ะ
( โต๊ะงานเลี้ยงมันก็ต้องใหญ่มากเป็นเรื่องธรรมดา ) อย่างสนอกสนใจ
พอดีนั้นเองฟิลีและคิลี สองแสบก็กำลังเมาได้ทีเช่นกัน พวกเขาคล้องคอกันมาคำนับ
“ องค์ชาย เอิ๊กก สนพระทัยในดอกไม้สีขาวแสนงามจากป่านันเอลม็อธไหม เอิ๊กก ”
คิ้วเรียวได้รูปของธอรินก็ขมวดลง ใบหน้าคมสันจึงหันมาคู่นี้
“ ดอกไม้สีขาว เจ้าหมายถึง...” สายตาคมกริบดังเหยี่ยวมายังร่างเพรียวนั้น “ มายกลินหรือ ? ”
“ พระองค์ก็...เอิ๊กก...ต้องสนอยู่แล้วซิ เอลฟ์หนุ่มน้อยแบบนั้น น่าเชยชมมาเป็นคู่ครองนะ เอิ๊กก ”
เจ้าชายเนากริมเม้มริมฝีปากแน่น “ พวกเจ้าเนี่ย ? ทำไม ”
หากความคิดหนึ่งก็พุ่งขึ้นในจิตใจของธอริน แทนที่จะตวาดใส่ กลับให้คิลีซึ่งเมาแอ๋น้อยกว่า
เล่าเรื่องของพรายหนุ่มผู้นั้น คิลีก็ได้ทีขี่แพะไล่ เพราะว่าเขาก็อยากจะแก้เผ็ดเจ้าเด็กคนนั้น
“ หนุ่มน้อยคนงามนั้น เป็นลูกแท้ๆ ของท่านเอโอลครับ เขาฝึกงานกับท่านเทลคาร์มาตั้งแต่ตัวเท่าเอวของเรา
ตอนนี้สูงใหญ่กว่าพวกเราไปแล้ว แต่ว่าหน้าตาก็น่ารัก น่ารักเหมือนดอกไม้สีขาว เอิ๊กก กะม่อม..”
….ใช้คำว่า สวยงามจะดีกว่า เจ้าเอลฟ์หนุ่มคนนี้ดูมีราศีจับตา เขาเป็นลูกของดาร์กเอลฟ์ได้เช่นไร...
...ผิวขาวนวลดังหิมะ ใบหน้าเรียวสะอาดสะอ้าน และมีความงามแบบชาวโนลดอร์ไม่ใช่ซินดาร์ซะหน่อย...
“ แล้วเจ้าเด็กผมเงินหยักศก หน้าตาเอาเรื่องนั้นล่ะ ”
คิลีก็ตอบว่า “ โอ้ยย ! เป็นเด็กในบ้านท่านลอร์ดเอโอล แต่ว่าหมอนั้นไม่ได้มาฝึกงานที่นี้ ไปอยู่โดริอัธหลายปี
หน้าตาพอดูได้นะครับ ถ้าไม่ติดว่าผิวเข้มไปซะหน่อยอ่ะ ”
...กิริยาของเขาคงได้รับการอบรมมาจากอาณาจักรนั้นจริงๆ อือม...คงเป็นพวกพลธนู...
...ข้าสังเกตได้จากเรียวแขนทั้งสองข้างนั้นออก...เรียวได้รูปและแข็งแกร่งเข้าที...
บุตรแห่งเอโอลก็สังเกตว่า สายตาสีเทาของเจ้าชายคนแคระนั้นมามองอย่างพินิจพิเคราะห์...
คิดว่าทางที่ดีที่สุด ควรจะรีบกลับเข้าห้องพักจะดีกว่า
เจ้าโนลปาได้มากระซิบว่า “ อยู่ต่อเถอะ กลับพร้อมกับนายท่าน ”
มายกลินก็พบว่า ลอร์ดเอโอลกำลังหัวเราะยกใหญ่ และซาร์นเองก็หัวเราะตามนายอย่างเบิกบาน
คนแคระพากันร้องเพลงภาษาคุซดุลกันอย่างสนุกสนาน และตีกลองดังไปมา
ขณะที่โดรอนดูเหมือนจะเคลิบเคลิ้มและฟุบลงกับโต๊ะ...พี่รอน ! คออ่อนจริงนะ !...
“ ข้าว่าเราปลีกตัวไปตอนนี้จะดีกว่า โนล ”
เสียงดังสนั่นก็ยังคงดังลั่นต่อไป พรายหนุ่มน้อยผมดำรีบก้าวช้าๆ ในพ้นสายตาคนอื่นออกจากห้องโถง
หากว่าไม่พ้นสายตาของเจ้าชายคนแคระผู้มาเยือน !
~*~*~*~*~*~*~
บุตรแห่งท่านหญิงขาวกำลังเดินทางกลับไปยังที่พัก โดนผ่านถนนและบันไดอีกสองแห่ง
แล้วเขาก็ต้องพบเจ้าสองอันธพาลตัวแสบนั้นคือ “ ฟิลี กับคิลี ”
“ ว่าไงจ๊ะ พ่อหนุ่มคนสวย ! ”
มายกลินสะดุ้งสุดใจ แต่ว่าผ้าหยาบสีดำก็ได้มาคลุมหน้าเขาและเจ้าโนลปา ดังฟลุ้บ !
และอะไรบางอย่างทำให้หายใจติดขัด และสลบไปอย่างไม่ทันตั้งตัว...
….แสงสีทองกระพริบเข้าตา แสงตะวันเหรอ ? แสงแห่งความอบอุ่น...
….เสียงหัวเราะกังวานจากใครกัน เสียงเพลงของสตรีนางหนึ่งที่ไม่ใช่ท่านแม่...
...เสียงของใคร คาเลนก็ไม่ใช่...หรือว่าพี่หญิงอิดริล...
...ดวงหน้าของนางคงสวยงามไม่ใช่เล่น...กลิ่นหอมหวนของดอกไม้นานาพันธุ์...
...พรายสาวผู้งดงามและมีเรือนผมสีทอง และรอยยิ้มพิมพ์ใจของนาง...
...ข้าอยากพบนางจังเลย...พี่สาวของข้า...
ความเย็นก็มาประคบบนเรียวหน้าด้านซ้าย และน้ำเสียงทุ้มขรึม “ มาคุยกับข้าซิ บุตรแห่งเอโอล ”
ดวงตาสีเหล็กกล้ากลมโตจึงเบิกกว้างขึ้น คนตรงหน้าเขาคือ ธอริน เนากลาดัวร์ !
~*~*~*~*~*~
โอ้ยๆๆๆๆๆ ฟินนนนนน ~!!! กลินคุงจะเสร็จพ่อคนแคระไหมเนี่ยยยยยยย (? )
ความคิดเห็น