คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [OS] Behind the scene
Behind the scene
Pairing : Mino x Taehyun
Author : mmmandmmm
SoYou X JunggiGo - 썸(Some) ft. Lil Boi
รายการวินเน่อทีวีกำลังดำเนินการถ่ายทำมาถึงตอนที่สามแล้ว ตอนนี้สมาชิกวงวินเนอร์และทีมงานรายการวินเนอร์ทีวีอยู่ที่โอซาก้าประเทศญี่ปุ่น ซึ่งได้รับเกียรติให้มาเล่นเป็นวงเปิดคอนเสิร์ตให้กับรุ่นพี่ในค่ายที่สมาชิกวงวินเนอร์เองนับถือมากๆ ทุกคนในวงต่างตื่นเต้นและดีใจกันสุดๆ
หลังจากที่ถ่ายรายการมาทั้งวันแล้วตอนนี้ผมและสมาชิกรวมตัวกันอยู่ในห้องของโรงแรมซึ่งเป็นที่ที่ให้พวกเราได้พักผ่อนหลังจากการทำงาน ถึงแม้ว่าเหน็ดเหนื่อยบ้างแต่พวกเราก็เต็มใจที่จะทำงานให้ดีที่สุดโดยไม่มีใครท้อ พวกเราได้ทำงานเป็นทีมเดียวกัน ได้อยู่ด้วยกัน และพวกเราทุกคนก็สนิทกันมากขึ้นด้วย เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากจริงๆ
ผมกำลังนั่งรับประทานมื้อดึกกับพวกฮยองในวง พวกเราทุกคนกินกันไปคุยกันไป ผมรู้สึกทุกครั้งเวลาที่พวกเรานั่งล้อมวงกินอะไรด้วยกันแล้วก็พูดคุยกันไป มันเป็นอะไรที่อบอุ่นจริงๆ
" อันนี้อร่อยมากอ่ะ "
จินอูว่าพลางคีบซูชิในจานอันที่ตัวเองชิมไปเมื่อกี๊โชว์ให้สมาชิกรอบโต๊ะดู ก่อนที่เพื่อนๆจะลองคีบมาลิ้มรสกันบ้าง
" เห้ยอร่อยจริง " มิโนเออออห่อหมกไปด้วย ในชีวิตมิโนมีอะไรที่ไม่อร่อยบ้าง เรื่องของกินน่ะ
และในขณะที่สมาชิกในวงกำลังพูดคุยกันเพลินๆ ก็มีข้อความลับส่งเข้ามาในโทรศัพท์ของแทฮยอน มือเรียวยกโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านซึ่งสมาชิกทุกคนก็ต่างก้มหน้าก้มตากินไม่ได้มีใครสนใจ มีแต่มิโนที่เหลือบตามามองแว๊บนึงตอนที่ไฟสว่างบนหน้าจอโทรศัพท์แต่เขาเองก็ไม่ได้เอะใจอะไร
ทีมงาน: แทฮยอนกลับมาที่ห้องหน่อย บอกเพื่อนๆว่าจะมาพักผ่อนนะ
ผมอ่านข้อความนี้จบก็ลุกเดินออกจากห้องมาเงียบๆ ซึ่งพวกพี่ๆก็ต่างแยกย้ายกันทำนู้นทำนี่อยู่แล้ว เดินออกมาเลยก็คงไม่มีใครสงสัยอะไร
ผมเดินฮัมเพลงและเดินมาที่ห้องของตัวเอง(ที่อยู่กับซึงยุน)อย่างอารมณ์ดี ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ข้างหน้ากล้อง พูดคุยกับกล้องนิดหน่อยก่อนจะกระโดดตบออกกำลังกาย เนื่องจากช่วงนี้กินมื้อดึกแทบจะทุกวัน ซึ่งทีมงานส่งข้อความมาอีก บอกว่าเห็นหมดว่าผมทำอะไรอยู่? ไม่ว่าจะร้องเพลงหรือกระโดดอกกำลังกาย
เมื่อผมเข้ามาที่ห้องของพี่ๆทีมงานหลังจากที่ถูกเรียกมานั้น ผมก็ได้มาเห็นด้วยตัวเองว่าพวกทีมงานเห็นว่าเราทำอะไรได้จากกล้องที่ติดไว้จริงๆ55555555555555555555 และตอนนี้ผมก็กำลังนั่งดูพวกฮยองผ่านจอทีวีอยู่...
" พวกเขายังไม่ได้เดทกันใช่ป้ะ " มิโนที่นั่งอยู่บนเตียงถามพี่จินอูขึ้นในขณะที่กำลังนั่งจดจ่อกับละครในจอคอมพิวเตอร์
" ยังๆ เขายังไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย "
" แล้วเขาจูบกันยัง " คราวนี้ซึงฮุนเป็นฝ่ายถามบ้างหลังจากเดินออกมาจากห้องน้ำ
" ยัง แต่คิดว่าน่าจะเร็วๆนี้ "
" โอ่ยยยยยยยยยยจะจูบแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ "
" โอ่ยทำไงดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อร๊างงงงงๆๆๆๆๆๆ "
" 55555555555555555555555555555555555555555 " ผมและทีมงานหัวเราะออกมาในขณะที่นั่งดูปฏิกิริยาพวกติ่งซีรี่ย์เกาหลี มิโนฮยองเว่อตลอดอ่ะ และอย่าให้ได้อยู่กับซึงฮุนเชียวสองคนนี้แม่งโคตรโอเวอร์แอคติ้งกับทุกสิ่ง
" ในวงผมเป็นคนพูดน้อยๆอ่ะ แล้วก็ไม่ได้น่ารักสดใสเหมือนที่มักเน่ควรจะเป็น .. ผมก็เลยคิดว่าอาจจะทำให้พวกฮยองรู้สึกอึดอัด.... "
ผมพูดใส่กล้องที่กำลังถ่ายผมอยู่ข้างหน้า ทีมงานบอกให้พูดไปตามที่ผมคิด ผมเป็นน้องเล็กของวงที่ไม่ค่อยยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่ค่อยพูดเท่าไร ส่วนใหญ่จะชอบคิดคนเดียวมากกว่า บางครั้งผมก็เลยกลัวว่าพวกพี่ๆอาจจะรู้สึกอึดอัด ผมเป็นคนที่มีความคิดอยู่ในหัวตลอดแต่ก็ไม่ค่อยได้พูดมันออกมาให้ใครฟัง แต่กับพวกฮยองนี่ผมก็รู้สึกว่าผมคุยได้กับทุกคนนะ ไม่มีใครทำให้ผมรู้สึกอึดอัดเลย แต่ว่าผมนี่แหละที่จะเป็นฝ่ายทำพี่ๆให้เขาอึดอัดมากกว่า...
" ผมเลยจะออกไปที่ร้านอาหารครับ แล้วจะทำเป็นว่าทำกระเป๋าตังหาย ก็เลยไม่มีเงินจ่ายค่าอาหาร แล้วก็จะขอความช่วยเหลือจากสมาชิกทีล่ะคน "
" ฮือออออออออออผมว่าไม่มีคนออกมาหาผมแน่เลยอ่ะ.... "
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หลังจากที่ผมวางแผนการที่จะแกล้งพวกฮยองกับทีมงานเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ผมและทีมงานก็พากันออกมาที่ร้านอาหารแถวๆโรงแรม ที่จะใช้ในการซ่อนกล้องครั้งนี้ ซึ่งก่อนจะออกมาผมส่งข้อความหาซึงยุนเพราะว่าฮยองเขาพักห้องเดียวกับผม ผมบอกว่าจะไปอาบน้ำ แต่จริงๆคือผมหนีออกมาที่นี่ต่างหาก
" แทฮยอนเดี๋ยวเริ่มส่งข้อความหาทีล่ะคนเลยนะ ใครก่อนก็ได้แล้วแต่นาย "
หลังจากที่ทีมงานจัดอุปกรณ์ที่จะใช้ในการถ่ายทำและซ่อนกล้องไว้ตามตำแหน่งต่างๆเรียบร้อย พี่ผู้กำกับรายการก็เดินมาบอกผมให้เริ่มแผนการได้เลย
ตอนนี้ผมตื่นเต้นมากๆ หัวใจผมเต้นรัวสุดๆ ถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกกลัวเหมือนกัน กลัวว่าจะไม่มีใครออกมาหาผมเลยสักคนT_T แต่ผมก็อยากแกล้งฮยองอยากเห็นปฏิกิริยาของแต่ล่ะคน ดังนั้นผมจะทำให้เนียนที่สุดเลย55555555555
" เห้ย พี่ซึงยุนส่งข้อความมาหาผมครับ ส่งมาว่า นัมแทฮยอน อยู่ไหนอ่ะ? "
" 5555555555 แต่ผมจะไม่ส่งกลับไปตอนนี้ครับ "
เพราะคนที่ผมอยากให้มาคนแรกคือ พี่ซงมินโฮ
Taehyun: ฮยอง ทำอะไรอยู่?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ในขณะที่ผมกำลังเดินเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ภายในห้องพักหลังจากที่สมาชิกร่วมวงแยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัว หน้าจอมือถือก็ปรากฎข้อความของใครบางคนผ่านแอพลิเคชั่นชื่อดังที่กำลังฮิตอยู่ในขณะนี้
Taehyun: ฮยอง ทำอะไรอยู่?
นัมแทฮยอนนั่นเองที่เป็นคนส่งมา ผมตกใจเล็กน้อยที่อยู่ๆก็ส่งมาหาผมตอนดึกดื่นแบบนี้ เพราะนี่เราเพิ่งจะแยกกันไม่นานเอง ผมลงไปนั่งที่เตียงและพิมพ์ข้อความตอบกลับไป
Mino : พวกนายมีอะไรรึเปล่า ?
Taehyun: ผมรู้สึกอึดอัด เลยออกมาสูดอากาศอ่ะฮยอง..
Taehyun: ผมสั่งอาหารและดื่มนิดหน่อย แต่ว่าทำกระเป๋าตังหายเลยไม่มีเงินจ่ายอ่ะ
โอ้ย น้องแทฮยอนเป็นอะไรอีก................
ทันทีที่ซงมินโฮอ่านข้อความจบ ร่างสูงก็เอามือจับที่กระเป๋ากางเกงเพื่อที่จะหากระเป๋าตังค์แต่ก็ไม่พบ ในหัวมีแต่ความกังวล ที่ห่วงที่สุดคือกลัวแทฮยอนจะดื่มจนเมารึเปล่าจะคิดอะไรฟุ้งซ่านอีกรึเปล่า มินโฮลุกขึ้นเดินไปเดินมาใช้ความคิดสักพักโดยที่ใบหน้ายังคงไม่ละจากหน้าจอโทรศัพท์ที่ยังคงเปิดหน้าต่างแชทของนัมแทฮยอนเอาไว้ สักพักหนึ่งข้อความก็เด้งขึ้นมาอีก
Taehyun: ฮยอง อย่าบอกใครนะ
Mino: ห้ะ ? - -
Mino: นี่ออกไปคนเดียวหรอ
Mino: ทำไมออกไปไม่บอกใครล่ะ - -
Taehyun: ผมขอโทษ.. แต่ฮยองช่วยออกมาจ่ายเงินให้หน่อยได้ไหม..
โอ่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยทำไมทำแบบนี้ คิดมากแล้วเป็นงี๊อีกแล้ว ทำไมทำอะไรไม่ปรึกษาใคร ถ้าทีมงานจับได้แทฮยอนจะโดนดุแค่ไหนไม่อยากจะคิด ผมควรทำยังไงกับไอ้เด็กคนนี้ดี
ร่างสูงลุกขึ้นเดินไปเดินมาโดยใช้ความคิดอีกครั้ง ในขณะเดียวกันนั้นซึงยุนก็เข้ามาพอดี ยิ่งทำให้มิโนกดดันเข้าไปใหญ่ เรื่องนี้ถ้าบอกคนอื่นไปเดี๋ยวจะพากันกังวลอีก เลยตัดสินใจไม่บอกใครแล้วกัน
" อ่าว " ซึงยุนเอ่ยขึ้นมาด้วยความแปลกใจหลังจากที่เข้ามาแล้วไม่พบแทฮยอน
" แทฮยอน? " มินโฮหลุดปากถามออกไป ชิบหายละเหมือนร้อนตัวเลยสัส โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
" ไม่อยู่อ่ะ "
" อ่าว แล้วอยู่ไหนอ่ะ? " จินอูเป็นคนถามขึ้นบ้าง
" ไม่รู้ ที่มานี่นึกว่าแทฮยอนอยู่ที่นี่ไง "
"................"
แล้วทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ ทั้งหมดในนี้มีเพียงคนเดียวที่รู้ว่านัมแทฮยอนอยู่ไหน คนๆนั้นก็คือซงมินโฮที่เดินถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก ร่างสูงเดินไปหยิบกระเป๋าตังที่วางอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะยกโทรศัพท์ออกมาพิมพ์ข้อความหาแทฮยอนอีกครั้ง
Mino: ตอนนี้อยู่ไหน ข้างหน้าใช่ไหม แล้วต้องจ่ายเท่าไร?
" โอ้ยแล้วแทฮยอนอยู่ไหนเนี่ย " มินโฮเสยผมขึ้นพร้อมกับถอนหายใจทำเป็นถามหาแทฮยอนขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากที่เห็นว่าซึงยุนยังคงไม่ยอมออกจากห้อง
" ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน .... ฉันถามว่าเขาอยู่ไหน เขาอ่านแต่ไม่ตอบอ่ะ " ซึงยุนตอบกลับมาทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
Taehyun: หมื่นเยนอ่ะฮยอง.. ผมอ่านผิดนึกว่าพันเยนอ่ะT_T
Mino: - - อะไรนะ?
โอ่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยทำไงงงงงงงงงดี ทำไมนัมแทฮยอนเป็นแบบนี้ มินโฮล้มตัวลงนอนยกมือก่ายหน้าผากอย่างเหนื่อยใจ ที่เหนื่อยหน่ายนี่ไม่ใช่เรื่องเงินค่าอาหารหรืออะไรแต่เป็นเพราะนิสัยของน้องคนเล็กของวงต่างหาก ที่ชอบคิดอะไรคนเดียวแล้วก็ทำอะไรไม่บอกใคร นิสัยคนหัวดื้อที่แก้ไม่หาย ห่วงที่สุดคือความคิดของไอ้เด็กนี่แหละ ไม่มีใครรู้ว่านัมแทฮยอนคิดอะไรอยู่ เป็นเด็กที่คิดเยอะจริงๆ เป็นบ้ารึไงจะคิดอะไรนักหนา โว่ย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
" 5555555555555555555555555555555555555 " ผมระเบิดหัวเราะออกมาอีกครั้งหลังจากที่ได้ยินทีมงานบอกว่าพี่มินโฮล้มตัวลงนอนก่ายหน้าผากอยู่ตอนนี้ คงจะเสียดายเงินรึเปล่า ฮยองเขาจะเอามาซื้อรองเท้าแต่ต้องเอามาจ่ายค่าอาหารให้ผมT_T โถ่ฮยองผมขอโทษษษษษษษษษษษ
" พี่มินโฮจะมาหาผมไหมนะ ? "
" ผมว่าเขาไม่มาแน่เลยอ่ะ....อ่า ทำไงดี T_T "
โอ่ยแล้วทำไมผมต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วย ทำไมผมคิดว่าตัวเองต้องเสียใจด้วยถ้าพี่มินโฮไม่มา.. ทำไมผมต้องคาดหวังว่าพี่จะมาด้วย......... โอ่ยถ้าไม่มา ผมคงรู้สึกเสียใจแปลกๆ ..
มาหาผมเถอะนะ ฮยอง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
" อ่าว จะไปไหนอ่ะ "
จินอูเอ่ยปากทักแต่คนที่ถูกถามไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เพียงแต่จ้องไปที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือ แล้วก็เดินออกจากห้องไปโดยสวมกางเกงขายาวและเสื้อกันหนาวสีดำโดยดึงฮูทขึ้นมาครอบหัวเอาไว้ลวกๆ
" แทฮยอน มินโฮกำลังมาแล้วนะๆๆๆๆ "
สิ้นสุดเสียงพี่ทีมงานคนนึง ทีมงานบางคนก็รีบวิ่งไปหลบหลังร้านอาหาร พี่ที่ถือกล้องคอยถ่ายสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นก็ไปหลบตามซอกตามมุมโต๊ะต่างๆ
หัวใจผมเต้นรัวยิ่งกว่าเดิมอีก พี่มินโฮมาหาผมจริงๆหรอ... ผมดีใจนะ แล้วผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าพี่มินโฮจะทำยังไงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ดังนั้นผมจะเล่นให้เนียนที่สุด ห้ามหลุดโดยเด็ดขาด!
ผ่านไปไม่กี่นาที เสียงใครบางคนกำลังเดินลงบันไดมาตามทางเข้าของร้านอาหารที่ผมนั่งอยู่ เสียงนั้นดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ผมชะโงกหน้าดูผ่านหน้าต่างก็เห็นใบหน้าของคนคุ้นเคยกำลังเดินเข้ามาทางนี้
" ฮยอง.. "
"............."
" อ่า ผมขอโทษ "
" เป็นเหี้ยอะไรอีก "
ทันทีที่ร่างสูงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า ก็เอ่ยปากขึ้นมาพร้อมกับสีหน้าเย็นชา อีกแล้ว สีหน้าแบบนี้อีกแล้ว ปกติมินโฮเป็นคนที่ขี้เล่นเป็นคนตลก สนุกสนาน อัธยาศัยดี เข้ากันได้ดีกับทุกๆคนในวง
แต่ถ้าเกิดมีเรื่องอะไรวุ่นวายให้กังวลใจ หรือมีใครทำสิ่งที่ไม่ถูกต้องหรือออกนอกขอบเขต ใบหน้าก็จะเปลี่ยนไปทันที แววตาที่เย็นชากับใบหน้าจริงจังที่มาพร้อมกับคำพูดจาตรงๆห้วนๆ และตอนนี้เราก็ได้เห็นมันอีกครั้ง
" อ่า ผมขอโทษจริงๆ... "
"................"
" ผมแค่รู้สึก.. อึดอัด ฮยองนั่งก่อนสิ "
คำพูดมากมายหายไปหมดเมื่อเห็นคนตรงหน้าร้องไห้ มินโฮพยายามใจเย็นลงและคิดหาวิธีพูดให้อีกคนใจเย็นลงด้วย
" ไม่นั่งแล้ว เราต้องกลับกันแล้วนะ "
มินโฮเคยทำให้แทฮยอนโกรธครั้งนึง ตอนยังแข่งในรายการวิน ตอนนั้นมิโนพลั่งปากพูดออกไปโดยไม่ได้คิดก่อน เพราะด้วยความที่เป็นคนไม่ชอบอะไรวุ่นวายแล้วในตอนนั้นก็มีหลายๆอย่างมากดดัน ในใจอยากจะทำทุกอย่างให้เสร็จไวๆ แต่ก็มีทางเลือกไม่มาก จนทำให้ความรู้สึกในหัวมันสับสนไปหมด
หลังจากวันนั้นมามินโฮก็ใจเย็นมากขึ้น เมื่อเราผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะมากๆทำอะไรก็ต้องคิดมากๆเหมือนกัน การรักษาความสัมพันธ์ของทุกคนในวงเป็นสิ่งที่สำคัญ เพราะถ้าสมาชิกในวงเหนียวแน่นเป็นหนึ่งเดียว ผลงานที่เราต้องทำร่วมกันก็จะออกมาดีที่สุด
แต่คนที่ทำให้เป็นห่วงความรู้สึกมากที่สุดก็คงไม่พ้นคนตรงหน้าเนี่ยแหละ น้องเล็กตัวดีของวงเนี่ยแหละ
" แค่แปปเดียวนะ นั่งก่อน "
ร่างสูงถอนหายใจพลางนั่งลงตามที่อีกคนขอ นัมแทฮยอนก็เริ่มพูดอะไรออกมาตามบท สำเนียงและน้ำเสียงติดๆขัดๆดูเหมือนคนดื่มมาจนเมา
" จริงๆแล้วที่ผมออก.. มาที่นี่ เพราะผมรู้สึกอึดอัด.. มาก ผมเครียดอ่ะ "
"..............."
" ตั้งแต่ผมมาที่นี่ ผมคิดว่าผมทำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ "
" อะไรที่ทำไม่ได้? "
" ก็เนี่ย ..แค่เรื่องสั่งอาหารเนี่ย ผมยังสับสนเลย "
" เรื่องสั่งอาหารหรือจ่ายเงินมันไม่ใช่ปัญหาแล้วตอนนี้ ฉันไม่สนใจหรอก "
" แต่ผม.. "
" ไม่สนด้วยว่าราคาเท่าไร "
"............."
" เข้าใจเรื่องที่ฉันจะพูดไหม แทฮยอน "
" อือ ผมเข้าใจ "
" คือตอนนี้ เรา .. เห้อ "
ซงมินโฮถอนหายใจออกมารอบที่ล้าน พยายามคิดหาวิธีคุยให้ดีที่สุด .. เพื่อไม่ให้ทุกอย่างมันบานปลาย เพื่อไม่ให้คนตรงหน้าคิดอะไรฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้
" ผมรู้สึกขอบคุณจริงๆนะ ที่พี่ออกมา "
มินโฮไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพียงแต่นั่งมองหน้าคนตรงหน้าเงียบๆ อยากให้รู้ว่ายังมีใครคอยรับฟังอยู่ อย่าคิดอย่าทำอะไรคนเดียว อย่ารู้สึกสับสนคนเดียวอีกจะได้ไหม ขอเพียงแค่เปิดใจ ระบายความรู้สึกออกมา ซงมินโฮคนนี้แหละที่พร้อมจะรับฟังปัญหาและพร้อมจะอยู่เคียงข้างตลอด
" เอาจริงๆผมส่งข้อความหาพี่คนแรกเลย ผมคิดว่าพี่จะไม่ออกมา อ่า.. แต่พี่ก็.. ออกมาหาผม ผมดีใจจริงๆนะ แต่เอาเถอะ ผมแค่ เอ่อ.. รู้สึกอึดอัด เลยออกมา และพี่.. ฮือ ก็ออกมา ..หาผม "
มินโฮยังคงนั่งฟังไอ้เด็กนี่พูดอะไรออกมาติดๆขัดๆ ใบหน้าเรียวๆแดงก่ำไม่รู้เพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์หรือเพราะร้องไห้เมื่อกี๊ นี่ออกมาดื่มคนเดียวได้ยังไง นึกแล้วมันน่าโมโหตรงนี้แหละ นัมแทฮยอนเริ่มพูดออกมาเยอะมากแถมยังพูดจาไม่รู้เรื่องอีก โอ้ยอยากจะยกโทรศัพท์มาถ่ายคลิปเก็บไว้ โมเม้นนี้นานๆทีจะได้เห็น โคตรน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกก
" แทฮยอน เดี๋ยวก่อนนะ คือตอนนี้เราออกมาไม่ได้บอกใคร "
" จริงๆแล้วผมแค่อยากรู้ว่าพี่จะออกมารึเปล่า คือความจริงผมไม่ได้ทำกระเป๋าตังหายหรอก.. " อยู่ๆแทฮยอนก็พูดขึ้นมาด้วยสำเนียงคนปกติแล้วก็ยิ้มออกมาด้วยหน้าตาเจ้าเล่ห์
" .....นี่เรื่องเหี้ยอะไรเนี่ย ? "
" สิ่งที่ผมจะบอกพี่คือ อ่า พี่ออกมาที่นี่ ฮืออออ ผมประทับใจมากT________T "
คนตรงหน้าเอามือปิดหน้าปิดตาพลางบิดตัวเขินอายอ้อนแอ้นสุดชีวิต โอ้ยน่ารักมากแต่อยากถีบ อะไรวะอะไรเนี่ยมินโฮเริ่มงงแล้ว พูดจาไปๆมาๆ แปลกๆจนมินโฮเริ่มมองไปรอบๆร้าน
" มีกล้องซ่อนป้ะเนี่ย "
" ไม่มีกล้องหรอก .. คือผมอยากจะบอกพี่ ผมอึดอัดอ่ะ " และนักแสดงนัมก็เปลี่ยนบทมาดราม่าอีกครั้ง
สัส........-_-
" แทฮยอน คือตอนนี้นะ เราออกมาโดยไม่ได้รับอนุญาต "
".............."
" และฉันก็ไม่ค่อยชอบเท่าไรนะ แต่ก็เข้าใจความรู้สึกนาย แต่นายก็ต้องเข้าใจด้วยว่าตอนนี้เรากำลังถ่ายรายการทีวีอยู่ แต่นายออกมาที่นี่ แถมไม่บอกใครอีก คือมันไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้อง "
โหยนี่แหละสเน่ห์ของพี่ลีดเดอร์คนเก่า เวลาจริงจังคือจริงจัง ไม่ชอบออกนอกกฎเกณฑ์แล้วก็ไม่ชอบคนที่ทำอะไรไม่ถูกต้องเอาซะมากๆ
อดีตลีดเดอร์ซงมินโฮเท่สุดๆ..
" ครับ ผมว่าผมตัดสินใจผิด.. "
" เห้อ "
" ตอนนี้เราก็โดนถ่ายอยู่ "
"................."
" กล้องก็ยังตามเราอยู่ตอนนี้ "
"................."
สิ้นสุดเสียงเฉลยของนัมแทฮยอนพี่ตากล้องก็ปรากฎตัวออกมาพร้อมกับทีมงานบางคน
" 55555555555555555555555555555555555 สนุกอ่ะ สนุกจังเลย "
ทุกๆคนหัวเราะออกมาเสียงดังราวกับสะใจมากที่แกล้งมินโฮสำเร็จ มินโฮยังคงนั่งอยู่ท่าเดิม นั่งยิ้มมองคนตรงหน้าที่หัวเราะกลิ้งสะใจที่ได้แกล้งตัวเขาอยู่
" อะไรเนี่ย "
" 555555555555555555555555555555555555ออกมาเลยครับ "
น้องนัมแทฮยอนระเบิดหัวเราะพลางเรียกพี่ๆทีมงานออกมาให้หมด มีการชี้กล้องให้ดูด้วยนะว่าซ่อนอยู่ตรงไหน สนุกมากใช่ไหมมาแกล้งนี่สนุกมากใช่ไหม โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
" 55555555555555555555555555555อะไรวะ โอ่ย.... น่าโมโหอ่ะ "
" 555555555555555555555555555555555 "
" เขาเก่งจริงๆนะเรื่องแบบนี้อ่ะ5555555555555555 " มินโฮพูดใส่กล้องพลางชี้ไปที่แทฮยอนตัวดีที่แกล้งเขาเมื่อกี๊
โหยอีห่า น้องนัมโคตรเนียน ....................
Mino: ร้ายนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
เสร็จแล้วครับ ภารกิจการถ่ายทำวินเนอร์ทีวีอีพีสาม จบไปแบบสวยงามและยังคงตราตรึงอยู่ในใจผมมากๆ ฮยองทุกคนออกมาหาผมหมดเลย T_____T ยกเว้นพี่ซึงฮุน เพราะผมแกล้งไม่ทัน เขาดันหลับไปก่อน รอคราวหน้าต้องโดนจัดหนักแน่ๆ55555555
วันนี้เป็นวันที่ผมรู้สึกประทับใจมากจริงๆ พี่ๆในวงเป็นห่วงความรู้สึกผม ถึงขนาดเลือกที่จะโกหกทีมงานเพื่อที่จะออกมาหาผม และยอมสละเงินหมื่นเยนเพื่อผมอีก ตอนนี้ผมรู้สึกผิดจริงๆที่ตอนแรกผมคิดว่าจะไม่มีใครออกมาเลยสักคน ผมอยากขอบคุณฮยองทุกๆคนมากๆ อ่า.. ผมซาบซึ้งมากๆเลยจริงๆนะT_T
ผมจะจำวันนี้ไปจนวันสุดท้ายของชีวิตเลยล่ะครับ
ขณะนี้นาฬิกาบอกเวลาว่าตีสองกว่าแล้ว นัมแทฮยอน จินอู ซึงยุน และทีมงานกำลังพากันเดินกลับมาที่โรงแรมเพื่อแยกย้ายกันพักผ่อนหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ
ร่างโปร่งเปิดโทรศัพท์มือถือขึ้นมาก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้กับข้อความของใครบางคน
Mino: ร้ายนะ
Taehyun: อะไร ทีมงานล้วนๆเลยเรื่องนี้555555555555 ผมไม่เกี่ยวว
แทฮยอนพิมพ์ข้อความตอบกลับไปด้วยใบหน้าที่ยังไม่ได้หุบยิ้มเลยแม้แต่นิดเดียว ในเวลาดึกดื่นจนแทบจะเรียกได้ว่าเกือบจะเช้าตรู่แล้วถนนหนทางยังคงมีรถยนต์บ้างประปราย แสงสีมากมายจากตึกรามบ้านช่องสาดส่องไปทั่วบริเวณ นัมแทฮยอนสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ ชอบจังเลยบรรยากาศแบบนี้ ได้อยู่กับสมาชิกในวงเป็นอะไรที่อบอุ่นจริงๆ
" ตลกจินอูฮยองว่ะ เข้าไปทำไมในมินิมาร์ท5555555555555555555555 " ซึงยุนเปิดประเด็นขึ้นมาในระหว่างที่พวกเรากำลังเดินไปด้วยกัน
" เออจริง ใส่สลิปเปอร์ออกมาด้วยนะ ตลก555555555555555555555 "
" หลงด้วยเว้ย55555555555555555555555 น่ารักอ่ะ ไปไหนก็หลง อย่างเซ่อ "
จินอูยิ้มขำๆออกมากับประโยคของซึงยุนที่กึ่งชมกึ่งด่าเขา ไม่รู้จะรู้สึกดีใจดีไหม ตั้งใจหลงที่ไหนแค่เป็นคนไปไหนแล้วไม่เคยจำทาง ทั้งๆที่ไม่ได้หลับนะ มองทางตลอดแต่ก็จำไม่ได้อยู่ดีว่ามาจากทางไหน ขนาดที่เกาหลีบ้านเกิดเมืองนอนยังหลง
Mino: ขี้โม้
" จะว่าไปแทฮยอนอย่างเนียนอ่ะ "
" สุดๆ ดีนะผมเห็นพี่ตากล้องพอดี เขาหลบไม่ทันอ่ะ55555555555555555555 "
ทุกๆคนหัวเราะออกมากับบทสนทนาของซึงยุนที่สร้างสีสันให้ระหว่างทางกลับบ้านนี่เป็นอย่างดี แทฮยอนเงยหน้ามาขำบ้างแต่ก็ยังคงไม่ละสายตาจากหน้าจอมือถือ
Taehyun: อะไร ไมไม่นอน ซึงฮุนฮยองหลับไปแล้วน่ะ
Mino: ก็รออยู่
ครับ..............
ผมกับพี่มิโนมักจะคุยกันผ่านในนี้บ่อยๆ แล้วมิโนฮยองก็ชอบเป็นแบบนี้ ชอบพิมพ์อะไรแบบนี้ ผมไม่สามารถรู้ได้เลยว่าอันไหนเล่นอันไหนจริงจัง พี่มิโนเป็นคนชอบทีเล่นทีจริง ทั้งในนี้และก็ต่อหน้า ที่เขาเล่นๆกับผมนี่เขาก็ชอบเล่นกับทุกคนด้วยเพราะเขาเป็นคนเข้ากับคนง่าย ถ้าเขามากอดผม เขาก็จะเดินไปกอดจินอูฮยองด้วยเหมือนกัน พี่เขาชอบทำแบบนี้ จนผมไม่รู้เลยว่าเขาคิดกับผมยังไงกันแน่ ....
บางครั้งผมก็รู้สึกไม่ชอบใจเวลาเขามาทำอะไรแบบนี้ ผมอยากจะผละออกหรืออยากจะดันตัวเขาออกไปไกลๆ หรือไม่ผมก็จะเดินหนีตีตัวออกห่างเข้าไว้ ผมทำทุกอย่างตรงข้ามกับความรู้สึกที่แท้จริง ..
เพราะผมไม่อยากจะหวั่นไหวไปมากกว่านี้
Taehyun: รอพี่จินอูหรอ
Mino: รอเธออ่ะแหละ
T__________T
ตีสามแล้วครับ
ผม ซึงยุนและพี่จินอูบอกขอบคุณทีมงานและต่างแยกย้ายกันเข้าห้องพักของตัวเอง เมื่อเข้ามาถึงในห้องผมก็กระโดดลงมาที่เตียงทันทีหลังจากเมื่อยล้ามาทั้งวัน
อ่า สบายจังเลยยยยยยยยยยยยย
" นี่จะไม่อาบน้ำเหรอ "
" อาบดิ่ ไปอาบก่อนเลย " ผมตอบซึงยุนกลับไปพลางหยิบโทรศัพท์มานอนเล่นบนเตียงอีกครั้ง
Taehyun: มินโฮ
Mino: อะไร
Mino: เรียกฮยองสิวะ
Taehyun: เออ55555555555
Mino: น้องนัม
ผ่านไปเพียงแค่หนึ่งนาทีได้ ซึงยุนก็ออกมาจากห้องน้ำมาด้วยสภาพนุ่งผ้าขนหนูครึ่งตัวกับหยดน้ำที่เกาะตามลำตัวบวกกับผิวขาวๆ หุ่นพี่ซึงยุนนี่ดีมากๆจนเรียกได้ว่าเพอร์เฟ็คเลย รูปร่างสูงผอมแขนขายาวผิวขาวจัดๆแบบนั้น จนบางครั้งมันก็ทำให้ผมรู้สึกอิจฉา
" วิ่งผ่านน้ำป้ะวะ "
" ก่อนออกไปหานาย ฉันอาบแล้วเว่ย นี่อาบผ่านๆพอเปลืองน้ำ5555555555555555 "
" อี๋ ซกมก "
" นอนเตียงเดียวกันป้ะล่ะ " หยอดมาไม่ได้จริงจังหรอก ตามประสาซึงยุน ขี้หยอดทุกคน ตอนไปอัดรายการวิทยุก็ไปหยอดยูอินนานูน่าเขา อย่างกะล่อนอ่ะ
Taehyun: ซึงยุนชวนนอนเตียงเดียวกันอ่ะ
Mino: เหรอ
Taehyun: งือ น่าสน
Mino: เออเดี๋ยวคืนนี้จะปล้ำพี่จินอูเหมือนกัน
โว่ย55555555555555555555555555555555555555555
แทฮยอนวางโทรศัพท์ไว้ขี้เกียจตอบแล้วเบื่อ ต้องไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวซึงยุนดุพรุ่งนี้ต้องตื่นมาทำงานอีก
หลังจากผ่านไปไม่นาน แทฮยอนอาบน้ำพร้อมกับแต่งตัวด้วยเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นสบายๆที่พร้อมสำหรับจะนอน เมื่อเดินออกมาจากห้องก็ปิดไฟทุกดวงเหลือเพียงแต่ไฟดวงเล็กตรงประตูทางเข้าไว้ ซึงยุนหลับไปแล้วหลังจากที่เหนื่อยเพลียกันมาทั้งวัน
Mino: อ่าว อ่านไม่ตอบ
Mino: หลับยัง
Taehyun: ยัง เพิ่งอาบน้ำมา
Mino: นี่ทุกคนเขาหลับหมดแล้ว
Taehyun: เออเหลือเราสองคนเนี่ย
Taehyun: นอนกัน
เหลือบตาดูนาฬิกาในโทรศัพท์ ตีสามสี่สิบห้านาทีแล้ว ง่วง หนังตาจะปิด ร่างโปร่งซุกตัวในผ้าห่มนอนรอใครบางคนตอบข้อความกลับมาแต่ก็ไร้วี่แวว ไม่มีการตอบรับใดใด หรือพี่มินโฮอาจจะหลับไปแล้ว ?
นัมแทฮยอนปิดหน้าจอโทศัพท์และนำไปวางไว้บนโต๊ะเล็กๆที่วางไว้ชิดกับเตียง ก่อนจะขยับผ้าห่มกระชับร่างกาย แต่ก่อนที่ร่างโปร่งจะหลับตาลงนั้นสองสายตาก็เหลือบไปเห็นใครบางคนยืนกอดอกพิงกำแพงอยู่
ไอ้สัส
เกือบกรี๊ดแล้ว
โอ้ยหัวใจจะวาย ทำไมมาไม่ซุ่มให้เสียง อีคนนี้นี่ชักจะบ้าขึ้นทุกวันT_T
ร่างสูงก้มหน้าลงพิมพ์อะไรบางอย่างในโทรศัพท์ สักพักนึงไฟในหน้าจอโทรศัพท์ของอีกคนก็สว่างขึ้น นัมแทฮยอนลุกขึ้นมานั่งลงกับเตียงก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาเปิดข้อความดู
Mino: คิดถึง
แทฮยอนไม่ได้พิมพ์อะไรตอบกลับไป แต่เงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของข้อความที่ส่งมาแทน ซึ่งมินโฮเองก็มองหน้าเขาอยู่แล้วเช่นกัน ไม่มีรอยยิ้มใดๆปรากฎอยู่บนใบหน้าของคนที่ยืนอยู่ นัมแทฮยอนมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้นที่กำลังจับจ้องมาที่ใบหน้าของเขาเหมือนกัน แว๊บนึงที่เขาเองรู้สึกได้ถึงความจริงจังที่ใครอีกคนพยายามจะสื่อออกมาทางสายตา แต่อีกวินาทีต่อมาก็รู้สึกไม่แน่ใจขึ้นมาซะอย่างนั้น..
Taehyun: มาทำไม
มันจะมากไปแล้ว ซงมินโฮต้องการอะไรกับเขากันแน่ ทำไมชอบทำแบบนี้.. ทำไมชอบทำให้คิดไปไกล ความจริงซงมินโฮคิดยังไงช่วยบอกที บางครั้งก็อยากจะเชื่อ บางครั้งก็เหมือนมีอะไร แต่สิ่งที่เขาทำต่อมาก็เหมือนไม่มีอะไร
Mino: อยากเห็นหน้าเฉยๆ
แต่ก่อนที่อีกคนกำลังจะพิมพ์ข้อความตอบกลับไป คนตรงหน้าก็เดินเข้ามาคว้าข้อมือให้ลุกขึ้นเดินตามไปเสียก่อน
ซงมินโฮดันคนตรงหน้าให้ยืนชิดผนังจนถอยหลังหนีไปไหนไม่ได้ ภายในห้องมีเพียงความเงียบจนได้ยินเสียงหัวใจชัดเจน แสงไฟจากหลอดไฟดวงเล็กที่พอจะทำให้ทั้งคู่เห็นแววตาของกันและกัน นัมแทฮยอนคิ้วขมวดกันเป็นปม จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจความรู้สึกคนตรงหน้าอยู่ดี ซงมินโฮจ้องเข้าไปในแววตาที่สับสนคู่นั้นก่อนที่จะขยับใบหน้าเข้าไปประทับบนริมฝีปากนุ่ม จากสัมผัสที่อ่อนโยนแปรเปลี่ยนเป็นร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ
นัมแทฮยอนกลั้นเสียงงืมงำในลำคอสุดชีวิต มีแต่เพียงเสียงลมหายใจแรงๆเท่านั้นที่พอระบายออกมาได้ มือเรียวกำที่ชายเสื้อของคนตรงหน้าแน่น เวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้วไม่รู้ รู้เพียงแต่ว่าอีกฝ่ายยังไม่ยอมถอนจากการพันธนาการใดๆทั้งสิ้น อยู่ๆก็อยากจะหยุดหายใจไปเสียดื้อๆ หัวใจเต้นแรงจนแทบระเบิดออกมา
เกลียด
ทำไมแบบนี้ทำไม
เกลียดหัวใจตัวเองที่เผลอคิดอะไรไปไกล เกลียดความสับสนที่มีอยู่ตอนนี้
ใครๆต่างก็คิดว่านัมแทฮยอนเป็นคนที่เดาความรู้สึกยากที่สุดในโลก แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าสำหรับแทฮยอนแล้ว ซงมินโฮที่เข้าได้ดีและสร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคนนั้น แทฮยอนไม่เคยเดาความรู้สึกของคนตรงหน้าได้เลย ไม่สามารถรู้ได้ว่าแท้จริงแล้วมินโฮกำลังคิดอะไรอยู่...
รู้สึกเหมือนจะตาย
หลังจากที่อีกคนค่อยๆถอนจูบออก ซงมินโฮยิ้มให้และยกมือยีหัวก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ ปล่อยให้ใครอีกคนรู้สึกสับสนในใจจนอยากระเบิดตัวเองออกมา อยากจะตบหน้ามินโฮสักทีแบบในละคร แต่ไม่รู้ทำไมมือไม้มันไร้เรี่ยวแรงแบบนี้........
เกลียดอ่ะ
คนบ้า
Mino: ฝันดีนะ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Talk
.___________.
จบแบบค้างๆไหมทำไมมิโนไม่ปล้ำไปเลย จะได้รู้ว่ารวักจริงหวังแต่ง
55555555555 รอเรื่องหน้ากันน้าาาาาาาาไม่รู้ว่าภาคต่อหรือเรื่องใหม่เลย(?)
ห่างหายกันไปนานนนนไม่รู้จะมีใครรอฟิคเราไหมน้ออออ
555555555555555555555อย่าถือสาเรา เราขี้มโน
คือฟิคเรื่องนี้แต่งมาจากเรื่องจริงนะคะเชื่อเราเถอะ
555555555555555555555555555555555555555555555555
หลอกกกกกนะ แต่งมาจากจินตนาการล้วนๆ คำว่ามินัมมันพลั่งพลูมากช่วงนี้
รอวินเน่อเดบิ้วจนขนงอกแล้ว
แต่เราก็จะรอต่อไป
รอฟิคภาคต่อของคิดคิสด้วยนะ คาดว่าเร็วๆนี้(มั้ง)
วินเน่อไม่เดบิ้วเราไม่แต่ง
55555555555555555555555555555555555555คิดถึงเพื่อนๆทุกคนนะคะ
เม้นๆกันเยอะๆน้าาาาาาาา
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ความคิดเห็น