คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเรียนที่1: คุณหนูนิสัยเสีย
แคร้ง เสียงช้อนส้อมวางลงไม่เบานัก แต่ก็ยังอยู่ในมารยาทของผู้ดีครบทุกประการ
การกระทำดังกล่าวทำให้หัวหน้าพ่อบ้านที่ยืนอยู่ข้างหลังยืนมองอย่างหวาดหวั่นกับอารมณ์ที่ไม่สามารถคาดเดาได้
“ลองพูดใหม่อีกทีสิค่ะ ลุงสมหวัง!! หึหึ มีมี่คิดว่า น่าจะมีอะไรที่เข้าใจผิดนะค่ะ”น้ำเสียงแหลมสูงตอนท้ายเชิงคำถามอย่างไม่สบอารมณ์ เอ่ยต่อพ่อบ้านที่อยู่คู่ตระกูลเธอตั้งแต่เธอยังไม่เกิด
“อย่างที่กระผมได้ชี้แจงคุณหนูไปแล้ว เรื่องนี้เป็นคำสั่งโดยตรงจากนายท่านนะขอรับ กระผมไม่สามารถช่วยเหลืออะไรคุณหนูได้จริงๆ ขออภัยขอรับ”หัวหน้าพ่อบ้านเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบในใจอดเป็นห่วงคุณหนูที่ตนเลี้ยงดูมาบ้าง แต่แม้จะเห็นใจคุณหนูแต่ทว่า คงถึงเวลาแล้ว ที่จะดัดนิสัยคุณหนูคนสวยของเขาแล้วจริงๆ
ก็คุณหนูคนนี้ของเขานะ นิสัยเสียยิ่งกว่าอะไรเสียอีก!!! ก่อนจะถอนหายใจกับสีหน้าที่คุณหนูของเขาชักขึ้นมาแล้วโวยวาย
“ลุงมันไร้ประโยชน์สิ้นดี!! ชิ ไปได้แล้ว!!! ”ฉันโวยวายด้วยอารมณ์ ก่อนจะสะบัดไปอีกทาง คำตอบของลุงสมหวังมันช่วยอะไรคนสวยอย่างฉันไม่ได้สักอย่าง!!
อย่างที่บอก คุณหนูของเขา นิสัยเสียจริงๆ!!
หากย้อนเวลาไปก่อนหน้านี้ไม่นานก็พอจะอธิบายเรื่องราวต่างๆได้บ้าง
ณ ห้างดังใจกลางกรุง…
สาวสวยหุ่นสะโอดองค์อย่างฉันกำลังนั่งสวีทหวานชื่นกับคู่ควงคนล่าสุด ในร้านกาแฟชื่อดังของห้าง
แต่กลับถูกขัดจังหวะโดยเสียงเรียกเข้าของแฟนหนุ่มของฉัน ระหว่างรอกาแฟที่กำลังจะมาเสิร์ฟ
“ผมขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อนนะครับ ลูกค้าน่ะครับ^_^”แฟนหนุ่มของฉันพูดโดยไม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วเดินออกไปนอกร้าน ด้วยท่าทีลุกลน
“ค่ะ ^^ ”ฉันยิ้ม ก่อนจะส่งสายตาหวานเชื่อมให้ พร้อมกับแอบภูมิใจในความขยันของเขา แม้เขาจะไม่ได้รวยอะไร แต่เขาก็มีความขยันรู้จักทำงานตั้งแต่หนุ่มๆ ด้วยความซื่อสัตย์และไฟหนุ่มในตัวเขาละมั้ง ที่ทำให้คุณหนูอย่างฉันชอบ และตกลงคบกับเขา
แต่ไม่นานเครื่องดื่มของเราสองคนก็ถูกนำมาเสิร์ฟ
ตายจริง แฟนของฉันยังไม่กลับมาเลย ด้วยกลัวว่าแฟนหนุ่มที่ออกไปคุยธุระอาจจะหิวน้ำ ฉันจึงจัดการจ่ายเงินก่อนจะเดินออกมาเพื่อตามเขา สองมือถือถ้วยกาแฟด้วยสภาพทุลักทุเล เหมือนคนไม่เคยบริการคนอื่น แต่เพราะความเป็นห่วงจึงทำให้ฉันทำเพื่อเขา ^_^
เออยู่ไหนกันน๊า โอ๊ะเจอแล้ว มาแอบยืนอยู่หน้าห้องน้ำนี้เองง~>O<
ฉันค่อยๆแอบเดินย่องๆไปข้างหลังของเขา กะจะเซอร์ไพร์สเหมือนในหนังเกาหลีที่มีนางเอกแอ๊บแบ๊วเสร่อไปข้างหลังแล้วดูน่ารักแบบนั้น
แต่รองเท้าหัวแหลมของพราด้าก็ต้องชะงัก เมื่อบทสนทนาเฮงซวยได้ผ่านเข้าหูของฉัน
“ตอนนี้ติดงานอยู่จ้า โอ๋ๆ จริงๆนะคนดี ไม่มี ไม่มีหรอกคร๊าบบบ สาวที่ไหนจะสวยสู้ที่รักได้ละจ๊ะ”
“…O_O”ห๊ะ !?
“โธ่ ก็รู้อยู่แล้วว่าผมรักคุณแค่คนเดียว ^O^”
“…”
“จ้า บายครับ รักนะครับ จุ๊บๆ”แฟนหนุ่มสารเลวของฉันบอกลากับโทรศัพท์มือถือด้วยน้ำเสียงหวานบาดหู
หน้าฉัน =o=^
หึหึ หันมาสิ แกไม่ตายดีแน่!!!
ขวับ และมันก็หันมาสมใจฉันจริงๆ
“ทำหน้าประหลาดจังนะค่ะ^_^”
“อ่า มีมี่จ๋า มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย>O< ตกใจหมดเลยยย ปลอบผมหน่อยๆๆ ใจหายใจคว่ำเล๊ยย”แฟนฉันยิ้มกะล่อน ก่อนจะคว้ามือฉันมาแนบแก้มแล้วส่งสายตาหวานอย่างที่เคยทำมาให้ หลังจากหยิบกาแฟไปจากมือฉัน
“ก็ไม่นานหรอกค่ะ แต่ก็…”ฉันเว้น เมื่อเห็นแฟนของฉันกลืนน้ำลาย
“พอจะได้ยินไอ้ประโยคปลิ้นปล้อนสารเลวของแกไงล่ะ!!! ”ไม่ทันขาดคำ มือทีแนบแก้มก็จัดการบิดแก้มมันจนเขียวก่อนที่จะคว้าหลุยส์มัลติตบที่แก้มอีกข้างมันเพื่อสลัดมือของฉันให้หลุด
พลั่ก!!!
“โอ๊ย !! มะ..มี” ก่อนที่ไอ้สารเลวข้างหน้าฉันจะพูดอะไรซ้ำ ส้นเข็ม3นิ้วของพราด้าก็กระทุ้งท้องของผู้ชายตอแหลเต็มแรง ทำให้เขาล้มลงไปนอนด้วยความจุก
ซ่า!! ก่อนจะคว้ากาแฟจากมือของมันมาสาดใส่หน้าเพื่อความสะใจ[ส่วนแก้วของฉันยังอยู่ในมือ แพงกว่าของไอ้ผู้ชายเฮงซวยตรงหน้า!?] ตอนนี้เป็นเพียงซากเครื่องดื่มไร้ค่าที่สาดบนหน้าต่ำๆของผู้ชายเลวๆ
“อ๊าก! ทำอะไรเนี่ย มีมี่!” อดีตคู่ควงตวาดด้วยความโมโห พร้อมกับมือที่ปาดกาแฟออกจากหน้า
“อย่าสะเออะเอาปากเน่าๆของนายมาเรียกชื่อฉันอีก !! ”ฉันแว๊ดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยามพร้อมกับสายตาดูถูก
“เหอะ สูงเหลือเกินนะ คิดว่ารวยแล้วทำได้ทุกอย่างหรอครับ!?”อีกฝ่ายก็เริ่มไม่พอใจ
“ว่าไงนะ!”
“คิดว่าที่ผมยอมคบกับคนนิสัยแย่ๆอย่างคุณนี้เพราะรักเหรอ เพ้อไปแล้วมั้งคุณหนูคนสวย แต่นิสัยห่วยแตกอย่างคุณนะ ไม่มีใครเค้าจริงใจหรอก!!” ฝ่ายชายแสดงสีหน้าสะใจเมื่อเห็นใบหน้าที่เปลี่ยนไปของผู้หญิงตรงหน้า แต่ทว่าระหว่างที่เขากำลังจะลุกขึ้นมานั้นเอง
“คนอย่างนาย อย่าอยู่เลย!!”ฉันไม่ยอมพูดเปล่าเขวี้ยงกาแฟที่อยู่มือของฉันใส่หน้ามัน ไม่สงไม่สนราคามันแล้ว พร้อมกับคว้ากระถางต้นไม้ตกแต่งหน้าห้องน้ำที่วางข้างๆยกขึ้นสูงเตรียมจะทุ่ม
“O[]O||| เห้ย!! จะทำอะ…. โครม!!!!!!!!!! อ๊ากกกกกกกกกกก” ไม่ทันขาดคำ กระถางก็ถูกทุ่มใส่หัวมันอย่างสุดกำลังของฉัน ก่อนที่ฉันจะคว้ารองเท้าเหยียดหมื่นแล้วขว้างใส่มันตามทันที น่าจะเรียกว่าเฉาะซะมากกว่านะ
=W= หึหึหึ
แฮ่กๆ หลังจากที่ฉันทุ่มของรอบตัวใส่มันแล้ว กระนั้นไอ้ผู้ชายข้างหน้าฉันก็ยังมีลมหายใจอยู่ ถือว่ามันอึดใช้ได้แฮะ= =”
แต่ดูท่ามันจะไม่ให้เวลาฉันหอบหายใจแม้แต่น้อย หลังจากมันเห็นว่าฉันไม่มีอาวุธแล้วมันก็เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับกระชากข้อมือฉันอย่างแรง
“หนอย!! นังนี่ คิดหรอว่าคนอย่างกุจะไม่ทำร้ายผู้หญิง ”ก่อนที่มันจะเงื้อมือขึ้นตบฉัน
ด้วยไหวพริบที่ชาญฉลาดในการเอาตัวรอดก็สั่งให้ฉันตะโกนขึ้น
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยค่า!!!!! มันจะฉุดหนู!!!!! ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้คนโรคจิต ปล่อยนะ ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!! ” เพราะว่ามันเลือกมายืนหลบมุมหน้าห้องน้ำทีคนไม่ค่อยผ่าน ทำให้ไม่มีใครเห็นว่าฉันเป็นคนเริ่มก่อน ฉันจึงโกหกได้อย่างแนบเนียน
โฮะๆ ช่วยไม่ได้ นายเลือกตรงนี้เองนะยะ!!
และด้วยความที่พี่น้องประชาชนมีใจเป็นอันหนึ่งเดียวกัน จึงเกิดไทยมุงเพียบอย่างไม่ต้องสงสัย
“เห้ย ไอ้เลวทำไรผู้หญิงว่ะ”หนึ่งในพลเมืองดีก็ตะโกนด่า ก่อนที่จะมีน้ำเสียงหนุนลง ตอนที่ผู้ชายเฮงซวยยังมึนกับเหตุการณ์ตรงหน้า[หนึ่งในสาเหตุที่มึนอาจเกิดจากกระถางที่ฉันทุ่มหัวมันก็ตามที] ฉันก็ใช้โอกาสนั้นสลัดมือมันแล้วหลบฉากออกไปรวมกับกลุ่มไทยมุง
แน่นอน….มันก็โดนเตะไปโรงพัก ไม่สิ โรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อยเพราะโดนกระทืบจากเหล่าชาวบ้านผู้แสนดี
โฮะ โฮะ โฮะ โฮะ และมันก็สะใจคุณหนูอย่างฉันซะด้วยสิ
เกิดเป็นผู้หญิงสวยมันก็ดีอย่างนี้แหละ!!!
ความคิดเห็น