อักบล็อคคราวนี้ ไม่มีอะไรมาก แฮ่ะๆ เอาภาพที่ลงจากมัลติพายมาใช้ต่อ..>_<
ตอนช่วงประมาณกลางเดือนกรกฏาที่ผ่านมา บ.ก. ก็ได้บอกข่าวว่า จะปิดรับต้นฉบับ
ของงานเดือนตุลาสิ้นเดือนนี้ เมก็เหวอกินไปเลย เพราะว่ายังไม่ได้ทำนิยายสักหน้า
แถมช่วงนั้นเป็นเวลาแห่งการสอบ mid term ด้วย เลยไม่รู้จะเอาเวลาที่ไหนมาทำ
แต่โชคช่วยยย >O< ช่วยมากมายก่ายกอง เพราะว่าที่คณะเรียนของเม
จัดงานครอบรอบ 40ปี ประวัติศาสตร์
เด็กๆ เลยเลื่อนตารางสอออกไป กลายเป็นหยุดฟรีทั้งอาทิตย์ เยเย่
เมื่อมีเวลา เมก็เอามาเป็นเวลาปั่นนิยายเนี่ยละ 55+ Aus-Boy เลยจบได้ภายใน 1 อาทิตย์
ปั่นงาน 16 ชม. ทุกวัน (เวลาที่เหลือคือนอน T^T) ทรหดมาก วันหลังไม่เอาแบบนี้แล้ว
แต่เพราะ Aus-Boy คือนิยายเรื่องนึง ที่เมมีโอกาสไปในสถานที่นั้นจริงๆ
เวลาเขียนถึงที่นั่น.. รู้สึกคิดถึงจับใจเลยแฮะ
ฉาก สถานที่.. ตัวละคร พวกเขามีอยู่จริง..
คิดถึงเพื่อนๆ ชาวไทยที่ไปด้วยกัน เมเป็นคนมีเพื่อนน้อย เลยรู้สึกว่าโชคดีจัง
ที่ได้มีเพื่อนตั้งยี่สิบว่าคน..
แต่เหมือนว่าความสัมพันธ์ของพวกเรา ถูกจำกัดอยู่ในขอบเขต 1 เดือนนั้น..
เมื่อทุกอย่างจบ.. พวกเราก็แยกย้ายกันไป
พอไม่ได้เจอกันอีก.. ทุกอย่างก็ค่อยๆ เลือนหายไป
โฮมสเตย์ที่เคยไปอยู่ด้วย ครูที่สนิทสนม พวกเขาก็เช่นกัน..
เขาก็จะมีนักเรียนใหม่ๆ มาให้สอน มีเด็กจากชาติอื่นมาพักอาศัย
และเมก็จะเป็นเพียงแค่หนึ่งในความทรงจำสั้นๆ ของพวกเขา..
และพวกเขาก็จะกลายเป็นแค่หนึ่งในความจำเล็กๆ ของเมเช่นกัน
เวลาเปลี่ยนได้ทุกอย่าง ละลายได้ทุกความสัมพันธ์..
สิ่งที่หลงเหลือมีแค่ความคิดถึง.. และเรื่องราวที่ไม่สามารถหมุนย้อนมันกลับไปได้อีกแล้ว
เพราะพวกเราต้องพุ่งตรงไปข้างหน้า ทิ้งสิ่งที่ผ่านมาไว้ด้านหลัง..
ยังจำวันนั้นได้มั้ย..
Give Way... บอกทางซิ
Where is the place so save not single tear.. ที่ไหนคือที่ที่ฉันจะไม่ต้องหลั่งน้ำตาอีกแล้ว
ใต้ฟ้าสีครามนี้.. เธออยู่ที่ไหน Where are you..
เธอจะไปแห่งใด..
แล้วอะไรคือความหมายของชีวิตกันแน่..
หรือ..
The higher it is.. ยิ่งสูง
The colder it gets.. ยิ่งหนาว..
we share for each other :) และเรื่องราวที่เราร่วมแบ่งปันกัน..
whem the sun shine.. เมื่อดวงอาทิตย์ส่องฉาย
we Shine together.. เราจะสว่างไสวเคียงข้างกัน
หรือ
..... หากเรายืนอยู่บนพื้น ไม่มีวันที่เราจะตกลงมาเจ็บ
Boyboyboyboy.. we're are F4 thailand Oop!! sorry F5!! Lol.. >_<
สุดท้าย..
เชื่อเถอะว่าไม่มีตลอดกาล Not forever..
มีแค่.. พวกเราจะอยู่ด้วยกันนานเท่าไรเท่านั้นเอง ..
Far Away
ความคิดเห็น
เป็นธรรมเนียมหรือเปล่า :(
เจ้าของบล๊อคต้องเม้นเองก่อน แฮะๆๆ
ภาพสวยมักกกก
สู้ต่อไปค่ะ
ชอบรูปอ่ะพี่เม
รูปสวยจ้า
ชอบรูปที่เมกระโดดจัง
คิดถึงนะ อ่านออสบอยแล้ว
เป็นการทำงานที่สุดยอด
อยากถ่ายได้อย่างP'เมบ้าง
แต่ก็แอบซึ้งเหมือนกัน
กับข้อความที่เขียนไว้ใต้ภาพ
ทำไมพี่เมกับพี่โมถึงได้ถ่ายรุปสวยจริงๆเลย
อยากถ่ายให้เก่งบ้างอ่า
ทำยังไงอ่า
อยากเป็นๆๆ
ภาพสวยมากจ้า *O*
ชอบประโยคที่ What is life?
รูปภาพก็อาทๆดีนะคะ ^^
จบได้สวย ^ ^
รูปงามเหมือนเดิม รออ่านผลงานใหม่นะจ๊ะ
ชอบประโยคปิดท้ายจังเลย (ตามประสาคนไม่เชื่อในคำว่าตลอดกาล 55+)
แต่เราจะติดตามผลงานของเมไปนาน ตราบเท่าที่เมย์ยังเขียนออกมาให้เราอ่านนั่นแหละ ^^
รออ่าน aus-boys งานหนังสือชิมิ ^O^
ข้อความที่พิมพ์มาแต่ละตัว
ก็ความหมายได้กินใจเสียจริง
นับถือค่ะ
เหมือนกับสูญเสียคนที่เรารักเลยอะ
อัพเรื่อยๆนะคะ
รูปก็สวยมากๆ
ซึ้งค่ะ แอบเศร้าตามเลย
ภาพสวยมากเลยค่ะ
^^
: i like the one that written ... " who is on the ground is not in danger of the fall "
: coz is like what i always think that ' no one can knock me down ,, i'm already on the ground ' ... :p
Aus is so cold now .... damn damn cold!!
เศษเสี้ยวความทรงจำที่ค่อยๆเลือนหายไปตามกาลเวลา
แต่จริงๆแล้วพี่ก็ไม่ได้ลืมไม่ใช่เหรอคะ
เพราะทุกครั้งที่นึกถึงที่นั่น ผู้คน สถานที่ และเหตุการณ์ต่างๆที่เคยทำร่วมกัน แม้จะไม่ชัดเจน แต่พี่จะไม่ลืมหรอกค่ะ
ถึงจะไม่ได้ติดต่อกันแต่นั่นยังดีกว่าติดต่อกันแล้วมีความทรงจำที่ไม่ดีมาทับความทรงจำดีๆในช่วงนั้น...เอ่อ...ลืม..-_-
ปล. ชอบเพลงKnock You down อ่ะTT^TT
ปล.สองรูปข้างล่าง(ที่มีมะนาวอ่ะ) คืออะไร น่ากินจัง ^v^