ลาก่อน กรุงเทพ

เขียนโดย May112

(รอโหลดรูปสักครู่)

ฮ่า.. อะไรกันน้อ
เผลอแป้ปเดียว ก็มาถึงเวลานี้ซะแล้ว
เปิดเรียนนน!!
ปีก่อนๆ ตอนนี้คงนั่งอยู่ในคาบเลข
รอคอยเวลาให้ถึงบ่ายสาม จะได้กลับบ้านสักที
ตอนนั้นเหมือนอยู่ในนรกเลย เสียงยัยแก่ที่ผ่านไมค์ช่างน่ารำคาญอะไรปานนี้

แต่น่าแปลกที่ตอนนี้ กลับคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ
ใส่ชุดมัธยมไม่ได้แล้ว จะเข้าไปเรียน เป็นนักเรียนอีกครั้ง
ก็ทำไม่ได้แล้ว..

ตึกที่เรียนมา 6 ปี จะไม่ได้เห็นมันจนชินตาซะแล้ว

โรงเรียนยังคงน่าพิศวงเสมอเลย
ตอนนี้อยากเจอเพื่อนให้พร้อมหน้า พร้อมตาทุกคน
มีโอกาสเป็นไปได้น้อยฉิบหาย
ในขณะที่เราพบเจอ กลับไม่ค่อยใส่ใจเวลานั้นสักเท่าไร

ตอนนี้ทุกคนเป็นไงมั่งนะ ?

พวกเราเดินมาถึงทางแยกที่ต้องให้เลือกระหว่างซ้ายและขวา
ไม่มีการถอยหลัง ไม่มีเวลาให้ตั้งหลักอีก
มีตัวเลือกให้ไม่มาก

498 กิโลเมตร จากกรุงเทพบ้านเกิดที่อยู่มา 18 ปี
นั่งรถไฟ 6-7 ชั่วโมง ด้วยใจที่ขุ่นมัวว่า
เรามาทำอะไรที่นี้
....

จะอยู่ได้หรอ?

ทนลำบากได้หรอ ?

ไม่มีความสะดวกอำนวยความสบาย

แกจะอยู่ได้เหรอ เม?

หึ..ปริญญา 2 ใบ นะเหรอ?
แล้วจะเรียนจบหรือเปล่า?
แค่ใบเดียว เขายังแทบรากเลือดเลยนะ
เสียเงิน เสียทอง ค่ารถสารพัดจิปาถะ เพื่อมายังถิ่นที่ไม่เคยเหยียบ
จะอยู่ได้เหรอเม ?

แล้วงานเขียนนิยาย เวลามิตติ้งนักเขียน งานหนังสือต่างๆ
แกจะมาได้เหรอ จะมีเวลา มีปัญญางั้นเหรอ?
ต้องละทิ้งทุกสิ่ง เสียความสบายหลายๆอย่างๆ
ยอมแลกงั้นเหรอ..

ที่นี้มีอะไร?

มีพระดี คู่บ้าน คู่เมือง
คำถามคือ..
จะมาไหว้เมื่อไรก็ได้

มีก๋วยเตี๋ยวอร่อย ห้อยขา
คำถามคือ..
ไว้มากินเมื่อมาไหว้พระก็ได้

แม้ว่ารสชาติจะสะเด็ด เจ็ดย่านน้ำก็เหอะ -..-
(ดูรูปแล้วข้าพเจ้าอยากกินมาก)

มีรุ่นพี่ที่เทคแคร์ดี มีมหาลัยที่กว้างขวาง เวอ่ร์ อลังการ
แอบหรู แอบพร้อม แอบไฮเทค
มีระบบ ระเบียบในอารมณ์มหาลัยรัฐ
ในขณะที่เลือกอยู่กรุงเทพ ต้องเรียนเอกชน
คงไม่ได้แบบนี้

ติดกระดุมคอบนจนกว่าจะปลดห้องเชียร์
ห้ามติดติ้งจนกว่ารุ่นพี่รหัสจะติดให้
ห้ามใส่กระโปรงสั้น บังคับใส่คัดชู
เป็นเด็กดี เชื่อฟัง และกราบไหว้รุ่นพี่
ห้อยป้ายชื่อเหมือนเด็กอนุบาลตลอดเวลา
ว๊ากเกอร์แหกปากด่าเสียงดัง ขยันทำโทษ

ประสบการณ์ใหม่ สิ่งที่ใฝ่ฝัน
เพื่อนใหม่ที่ได้พบ
ชีวิตที่ต้องอยู่หอ

สิ่งเหล่านี้..
ทำให้เราตัดสินใจ ยอมแลก
เพื่อจะได้มันมา
แม้ต้องเสียอะไรหลายอย่าง

นิยาย ค่อยๆเขียนไป เมื่อไรก็ได้
เรียนไม่ไหว กลับมาเรียนเอกชนมันก็ยังทัน
แต่ประสบการณ์ตรงนี้ คงย้อนกลับมาไม่ได้

ในช่วงเวลา นับจากนี้

ชีวิตข้าพเจ้าก้าวเข้าสู้

รั้ว มน.

เมื่อเวลานั้น ที่อาจล้มลง เดินไปต่อไม่ไหว
อย่าเสียใจนะเม
....

วันนี้มีสุขใจ แต่ต่อไปสักวันคง วุ่นวาย
หากความทุกข์ทนจางหาย อาจจะมองเห็นความสุข อีกครั้ง

จึงทำให้ฉัน ได้เข้าใจ ทุกสิ่งเปลี่ยนผันสักเท่าไร
ฉันจะก้าวเดินต่อไป

อย่าลืมเรื่องราวที่ผ่าน ที่เคยได้เจ็บช้ำ
ยังมีเรื่องราวที่ดี ที่เคยได้จดจำ
เก็บคืนและวันที่ผ่าน ที่เคยได้ปวดร้าว
ยังมีเรื่องราวที่ดี ที่รอให้จดจำ

แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม

25 พ.ค. 50

4,125

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นที่ 41 27 พ.ค. 50 / 02:09

โชคดีเว้ยน้องสาว
ขอให้แกตั้งใจเรียน ประสบความสำเรจอย่างที่ตั้งใจ
แล้วรีบออนเอมให้ได้ล่ะ คิดเถิงงงง

ChiChaiMonchan 27 พ.ค. 50 / 08:35

อ้าว พี่เมย์ขึ้นม.6ไม่ใช่หรอ
เมื่อปีที่แล้วพี่อยู่สีม่วงนี้ค่ะ
รู้สึกว่าจะห้อง4-6เนี่ยแหละค่ะ
แล้วไหงไปมหาลัยแล้วล่ะค่ะ
งงจัง

PS. ๏:.เปลี่ยนรูปบ่อย รำคาญไม๊ ? .:๏

fah_moji 27 พ.ค. 50 / 10:47

...ชีวิตก็มีดีมีร้ายต่างกันไปเนอะ....

ความคิดเห็นที่ 44 27 พ.ค. 50 / 11:42

อืม........ม ก่อจงสู้ต่อไป
เราก่อเหมือนกัลล์
มาอยู่สงขลานครินทร็เขตตรัง
........เด็กไกลบ้าน...............;
ว่างๆก่อadd+msn มาคุยกันก่อได้

ความคิดเห็นที่ 45 27 พ.ค. 50 / 14:14

สู้ต่อไปน่ะค่ะพี่เม

เป็นกำลังใจให้

อย่าเพิ่งท้อน่ะค่ะ

ความคิดเห็นที่ 46 27 พ.ค. 50 / 14:28

สู้ๆ นะคะพี่เม
พิษณุโลกมีที่เที่ยวเยอะ <=o= อ้าวอินี่ จะชวนเค้าเที่ยวเรอะ เค้ามาเรียนนะโว๊ย>
อย่าลืมไปท็อปแลนด์พลาซ่านะค้า

เอแคลร์เด็กดีแต่ปาก(บอน) 27 พ.ค. 50 / 15:11

ขออออ อย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอ แม้จะร้องไห้ จงลุกขึ้นสู้ใหม่ จุดหมาย ไม่ไกลเกินจริง

สู้ๆนะพี่เม ยังไงก้อยังมีแฟนคลับหลายๆคนที่คอยอ่านนิยายพี่เมเอาใจช่วยเสมอนะ

PS. รักบ้านโพรงกระต่าย Mintie Rabbit Team รักโลกเวทมนตร์ Potter Story Web รักบ้านสีไวน์ Petty Smile Club รักบ้านคุกกี้ Patcha.net

ความคิดเห็นที่ 48 27 พ.ค. 50 / 15:56

อยากให้เรื่องฝากจูบเคียงใจนายบอดี้การ์ด พระ-นางของเรื่องอย่าเพิ่งรักกันเร็วอ่ะ อ่านไม่มันสสสสสส์ เลยอดอ่านความกวนทีนของเป็นหนึ่งต่อเลยงิ เสีย บรมมะ มู้ดโหมดดดดด แต่ก็เป็นกำลังใจในนะเคอะ รักเจ๊เมนะ จุฟฟฟ

doraninyo 27 พ.ค. 50 / 20:24

อย่าท้อนะพี่เม สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้พี่เมเสมอ

ชีวิตเราก็ต้องมีอะไรเปลี่ยนมั่งเนอะ คนเรามักจะกลัวการเปลี่ยนแปลง

แปนก็กลัว :] ใครๆก็กลัว

ยังไงก็ค่อยๆปรับตัวไปนะคะ มีกำลังใจจากมุมเล็กๆตรงนี้เสมอค่ะ

รักค่ะ

ปอลิ่ง ,, พี่เมได้เป็น "เด็กหอ" แล้วนา จะมี "รักป่วนๆ" มั้ยน้อ :D

PS. JPan รัก JFranco

ความคิดเห็นที่ 50 27 พ.ค. 50 / 20:49

เป็นเด็ก มอนอ เหมือนกาน ไว้เจอกานนะ

badbadtzna 27 พ.ค. 50 / 22:52

สู้ๆ สู้ตายนะเจ๊เอ๋ย - -*

เป็นเด็กมหา'ลัยแล้วก็ต้องสู้ๆ สู้ตายเจ้าค่า - -*

PS. รักวุ่นๆ ของพวกเขาจะทำให้คุณยิ้มได้ ... หรือไม่ก็ขำได้ (หรือเปล่า) เข้ามาได้ไม่กัดหรอก http://my.dek-d.com/badbadtzna/story/view.php?id=232797 มาช่วยๆ กันเลย

GaBoZyui 29 พ.ค. 50 / 17:06

อ่านแล้วรู้สึกเศร้า ยุ้ยยังไม่ได้เข้ามหาลัย แต่ว่า ปีนี้จะเป็นปีสุดท้าย ที่เราจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาในกลุ่ม 15 คน
รู้สึกเศร้าตั้งแต่ตอนเปิดเทอมแล้วล่ะ เปิดเทอมแป๊บเดียวก็ปิด ถึงจะยังอยู่โรงเรียนเดียวกัน แต่ก็คงไม่เจอกันบ่อยนัก
เฮ้อ~ ขอเห็นด้วยกับโต๋ ^____^ ไม่เป็นไรหรอกป้าเม ถึงป้่ากับเพื่อนจะไม่ได้เจอกันทุกวันจ-ศ เหมือนเมื่อก่อน แต่ก็คงจะได้เจอกันบ้าง โทรหากันก็ได้ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ ^____^ So kiSS สนุกมาก ออกเมื่อไหร่จะไปช่วยอุดหนุนแล้วดองไว้นะ (ก็มันสอบพอดีอ่ะ) งานเขียนน่ะ ทุกคนรอป้าเมเสมอเลย ออกมาเมื่อไหร่ก็จะมีคนอ่านเหมือนเดิม เชื่อว่ามันไม่ลดน้อยลงค่ะ มากขึ้นด้วยซ้ำ เพราะความคิดถึงยังไงล่ะ >___< สู้ๆ นะ ม.นเรศวร รู้สึกเพื่อนพี่สาวยุ้ยก็ไปอยู่นั่นเหมือนกัน

PS. '+' ข้าพเจ้าส่งนิยายเข้าพิจารณาที่สนพ.แจ่มใส ยังไงก็เชิญไปวิจารณ์ได้นะ จะขอบคุณมากๆ โอ๊ย! ตื

Foamza 31 พ.ค. 50 / 12:35

เจ๊เมสู้ๆน้า ^^

PS. http://my.dek-d.com/Foamza/story/view.php?id=244920 ก็อปไปอ่านกันเถิดคนดี -[]-

FalleN_Angel507 31 พ.ค. 50 / 20:22

สู้ๆน้าพี่เมย์ ^^

PS. http://my.dek-d.com/Writer/story/view.php?id=274944เมื่อนายสเกตท์ตัวแสบเพลย์บอยเรียกพี่ต้องมาง้องอนยัยโอลีฟ ผู้หญิงที่นิ่งราวกับน้ำแข็ง แถมหยิ่งอีกต่างหาก เรื่องวุ่นๆจึงเกิดขึ้นจะเป็นอย่างไรต่อไป

-:- pomerac -:- 1 มิ.ย. 50 / 09:58

เจ๊เมสู้เค้า

เข้ามาอ่านหลายรอบแล้วแต่ลืมเม้น

เป็นเด็กมหา'ลัย แล้วอย่าลืมเอาประสบการณ์ดีดีมาฝากนะค่ะ

*** อย่าดองนิยายนานนะ

PS. *** ฝากนิยายเรื่อง รักนี้แด่ พี่ชายด้วยนะ เข้ามาเยี่ยมไอดีเค้าด้วยนะค่ะ ***

bow_aui 1 มิ.ย. 50 / 13:49

ดีค้ะพี่เมมคือแบบนู๋ตามลิ้งมาจากเปงหนึ่งน้า55อยากถามว่าพี่เมเอารุปที่ถ่ายลงไดยังงัยหรอรบกวนพี่เทช่วยไปบอกที่ไอดีทีน้ะขอบคุงล่วงหน้าน้าอิอิ

PS. เต้นอยุนัยผับอย่ามาจับ อย่ามาถูถู อย่ามาจับ อย่ามาอู้ววอู้วว

w-inds 1 มิ.ย. 50 / 21:24

เขียนง่าย ได้ใจความ ลึกซึ้ง จนทำให้เราคิดว่าอีกไม่นานเราคงจะเป็นคล้ายๆ แบบนี้เมื่อจบ ม.6

PS. อากาศร้อนแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

prim-prim 2 มิ.ย. 50 / 16:41

พี่เมสู้ๆนะ อย่าท้อนะคะนิยายของพี่ปริมจะอ่านทุกเรื่อง รักพี่และนิยายของพี่เสมอ

icefar 3 มิ.ย. 50 / 00:18

ชอบรูปรางรถไฟจัง ถ่ายเองหรือเปล่าเหงาๆคิดถึงบ้านจัง มาเรียนไกลบ้านก็คิดถึง พออยู่บ้านบางทีเฉยๆไม่ได้รู้สึกอะไร แต่เวลาห่างไปเหงาจัง สู้ๆอดทนให้ช่วงเวลานี้ผ่านไป ให้เวลามันเเล้วทุกอย่างจะดีขึ้น

Thelittlefinger 3 มิ.ย. 50 / 12:15

แง....
เจ๊อ่านแล้วอยากร้องไห้...

แต่... นังเม...
อยากบอกว่า... เธอไปเรียนนะ ไม่ได้ไป__ (ปี๊ป) =_=^

คิดถึงเธอและเป็นหนึ่งเสมอ แล้วเราเจอกันนะ หุหุ >3<

PS. *~TheLittleFinger~* :: 99% ของคนซื้อ โอมเพี้ยง! อลวนรักแม่มดจอมป่วน มาอ่านหน้าตาดีขึ้น!!

< 1 2 3 4 >