ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 14 : งานประลองแห่งเมืองแอรีส
งานประลองแห่งเมืองแอรีส
______________________________________
เสียงตะโกนอื้ออึงดังระงมทั่วตลาดถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ประตูเมืองก็ตาม ขบวนเกวียนและรถม้าที่วิ่งกันขวั่กไขว่ผ่านเข้าผ่านออกอย่างรีบเร่ง
“เค้ามีงานอะไรกันละเนี่ย” เฟย์เนี่ยนถาม เงยหน้ามองป้ายผ้าสีเหลืองที่ขึงไว้กับไม้สองอัน มีข้อความว่า ยินดีต้อนรับสู่แอรีส
“อืม…นั่นสิ อย่าลืมที่สัญญาล่ะ” เกรย์พูด เหลือบตามองเฟย์เนี่ยนที่ห่อเหี่ยวทันควัน
“ใครจะไปรู้เล่าว่าเธอวิ่งเร็วขนาดนั้น” เฟย์เนี่ยนงึมงำ
“ก็ไม่ได้ถาม” เกรย์พูดหน้าตาเฉย สายตากราดมองทั้งชาวเมืองและนักท่องเที่ยวที่เดินวุ่นอยู่ในตลาด
“แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมารน่า” เฟย์เนี่ยนพูดปลอบใจตัวเอง
“แต่แพ้นานๆก็เป็นหมาหัวเน่านะ” เกรย์พูดลอยๆ
“อย่าย้ำได้มั้ยเล่า!!!”
“ว่าแต่เค้ามีงานเทศกาลอะไรกันน้า” เฟย์เนี่ยนถาม
“ไม่รู้สิ” เกรย์ตอบเรียบๆ “ลองไปถามพวกชาวเมืองดูสิ เผื่อจะได้เรื่องบ้าง”
“อือ” เฟย์เนี่ยนรับ ก่อนดึงมือเกรย์ที่คิดว่า ก็เธออยากรู้คนเดียวนิ ให้ไปด้วยกัน
“อืม…พี่ ๆ” เฟย์เนี่ยนเรียกแม่ค้าสาวร้านขายดอกไม้ที่อยู่ใกล้ที่สุดที่กำลังวุ่นอยู่กับการกวาดลานหน้าร้าน (ทั้ง ๆ ที่มันก็สะอาดเอี่ยมดีอยู่แล้ว)
“หือ…” แม่ค้าสาวหันมา เฟย์เนี่ยนเริ่มไม่รู้จะต่อยังไงดี
“เมืองเค้ามีงานอะไรกันเหรอ” เกรย์ถามห้วน ๆ ในใจนึกรำคาญเจ้าคนที่มันเรียกแล้วไปหลบอยู่ข้างหลังเต็มทน
“อ๋อ…เพิ่งมาใหม่สินะ แต่ก็มาได้จังหวะล่ะ นี่น่ะนะเป็นปีแห่งงานประลองเมืองแอรีส ห้าปีมีหน เป็นการแข่งขันเพื่อเกียรติยศศักดิศรีเชียวนะ” พี่สาวบรรยายเป็นฉาก จนเฟย์เนี่ยนอดถามไม่ได้
“แล้วรางวัลละคะ” ท่าทางเจ้าตัวดีจะไม่ห่วงอะไรเลยนอกจากรางวัล
“รางวัลสำหรับผู้ชนะคือป้ายทองคำอาญาสิทธิ์ สามารถใช้ขอความช่วยเหลือได้จากทุกอาณาจักรเชียวล่ะ แล้วยังมีสิทธิ์ถือครองอาวุธในตำนานได้อีกด้วย” เฟย์เนี่ยนหน้ามุ่ย ก่อนดึงตัวเกรย์กลับไป
“มีแต่ของกินไม่ได้ เอาไปทำไมก็ไม่รู้” เฟย์เนี่ยนบ่นพึมพำ พี่สาวร้านขายดอกไม้เริ่มเลือดขึ้นหน้า
“แล้วก็ยังมีเงินรางวัลอีกห้าล้านซิลด์!!!” เสียงตะโกนที่ทำเอาเฟย์เนี่ยนวิ่งกลับมาแทบไม่ทัน
“จริงง่ะพี่” เฟย์เนี่ยนถามแบบอึ้ง ๆ
“จริงสิ…แต่การแข่งขันนี้โหดอย่าบอกใครเชียวนะ วิธีแข่งเห็นว่าเปลี่ยนไปทุกครั้งที่จัดนะ ปีนี้มีคนใหญ่คนโตมาลงแข่งเพียบ แต่อย่างว่า ตั้งแต่เจ้าชายยันกุ๊ยข้างถนนก็มาสมัครกันเพียบอยู่แล้ว” เสียงของพี่สาวที่อธิบายดูเหมือนจะไม่ผ่านหูเฟย์เนี่ยนที่กำลังฝันหวานอยู่เลยแม้แต่น้อย
“หรอคะ” เกรย์รับ แม่ค้าสาวพยักหน้า
“ใช่ ๆ รู้สึกปีนี้ท่านจินไนน์จะลงแข่งด้วย” เสียงพี่สาวร้านดอกไม้เริ่มเคลิ้มฝัน เกรย์เลิกคิ้ว
“จินไนน์ ?”
“ไม่รู้หรอกหรอ…ท่านจินไนน์น่ะเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตระกูลคอร์นเวลลิสต์ เห็นว่าพ่อที่เป็นเจ้าชายและผู้สำเร็จราชการแทนแห่งแอรีสน่ะฝากความหวังไว้ที่ลูกชายคนเดียวมากๆ เลย ท่านจินไนน์เก่งทั้งเพลงดาบทั้งมีความรู้ แถมหน้าตาดีสุดยอด” พี่สาวดูเหมือนจะอยู่ในโลกส่วนตัวไปซะแล้ว
“แต่ก็น่าสงสารเค้านะ” เสียงเริ่มกลับมาสู่ความจริงอีกครั้ง “เห็นเพื่อนที่เคยไปเข้าเฝ้าแล้วบังเอิญไปเจอท่านจินไนน์เข้าเล่าให้ฟัง ว่าหน้าตางี้เย็นชาหาที่เปรียบไม่ได้ เหมือนเด็กเก็บกดน่ะ ถูกพ่อให้ทำโน้นทำนี่ตั้งแต่เด็ก เค้าว่าเหมือนมีกำแพงน้ำแข็งกั้นเป็นชั้น ๆ เลยล่ะ”
“หรอ…” เกรย์ทำท่าครุ่นคิด ขณะที่เฟย์เนี่ยนออกมาจากความฝันอีกครั้ง
“แล้วเค้าสมัครแข่งกันวันไหนล่ะ” เฟย์เนี่ยนถาม พี่สาวร้านดอกไม้ปล่อยก๊ากใหญ่
“เค้าเริ่มสมัครกันวันนี้ ปิดรับสมัครพรุ่งนี้จ้ะ” พอได้ยินแค่คำว่าวันนี้ เฟย์เนี่ยนก็คว้ามือเกรย์วิ่งไปทันที
“โต๊ะรับสมัครอยู่ที่ 11 นาฬิกาของเมืองนะ!!!” เสียงพี่สาวร้านดอกไม้ตะโกนส่ง
@@@@@@@@@@@@
“นี่…ถึงแล้วล่ะตามที่พี่สาวเค้าบอกมา” เกรย์พูดเย็น ๆ ชี้ไปทางเคาน์เตอร์ที่เรียงกันห้าช่อง มีป้ายเขียนว่า โต๊ะรับสมัครผู้เข้าแข่งขัน
“ยังไม่ค่อยมีคนเลยแหะ” เกรย์พึมพำ เหลือบมองเคาน์เตอร์ที่เต็มไปแล้วเสียสี่ อีกที่ยังว่าง พระอาทิตย์เพิ่งจะขึ้น คนจึงยังมาสมัครน้อยอยู่
“ก็ดีนี่ จะได้ไม่ต้องเข้าแถวไง” เฟย์เนี่ยนพูด ยิ้มร่า พลางเดินฉับ ๆ ไปที่เคาน์เตอร์ที่ยังว่างอยู่ทันที
“สมัครเข้าเข่งขันงานประลองแห่งแอรีสเหรอคะ” สาวสวยวัยประมาณยี่สิบต้น ๆ ที่ประจำอยู่ที่เคาน์เตอร์ถามเสียงใส
“อ…เออ ค่ะ” เฟย์เนี่ยนติดอ่างไปเล็กน้อย
“ค่ะ….กติกาการสมัครมีดังนี้นะคะ” เสียงใสพูด พลางยื่นเอกสารให้เฟย์เนี่ยนที่รับมาอ่านดังๆ
“กติกาการสมัครเข้าแข่งขัน แต่ละทีมมีผู้สมัครสามคน สมัครภายในวันที่รับสมัครเท่านั้น ไม่จำกัดอายุ เพศ เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ทางผู้จัดจะไม่รับผิดชอบในการสูญเสียชีวิตและทรัพย์สินใดๆ ทั้งสิ้น…หา!!! มีเสียชีวิตด้วยหรอ” ประโยคสุดท้ายเฟย์เนี่ยนตะโกนขึ้นมาเอง
“อ๋อ…ค่ะ บางปีมีผู้เข้าแข่งขันเสียชีวิต ทางเราจะไม่รับผิดชอบใด ๆ ค่ะ” เคาน์เตอร์สาวตอบยิ้มแย้ม เฟย์เนี่ยนขมวดคิ้ว
“ชั้นว่าที่ควรจะห่วงก่อนตอนนี้น่ะคือสมาชิกในทีมมากกว่านะ” เกรย์พูด เอานิ้วจิ้ม ๆ ไปตรงที่เขียนว่าสาม
“อืม..เออ…ห๋า!!!” เฟย์เนี่ยนสะดุ้งโหยง
“ถ้าจะสมัครเข้าแข่งก็ต้องมีสมาชิกสามคน เรามีกันแค่สองคน” เกรย์พูด “เอาไง ?”
“ถ้าจะส่งจดหมายหายัยเฟย์ไนท์ก็คงไม่ดี…เอาไงดีอ่ะ” เฟย์เนี่ยนพึมพำเสียงอ่อย
“อะไรนะครับ!!!”
ทั้งเกรย์ทั้งเฟย์เนี่ยนหันขวับไปทางต้นเสียงที่เคาน์เตอร์ข้าง ๆ เด็กหนุ่มผมสีฟางยุ่งเหยิงรุ่นเดียวกับพวกเธอในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว ใส่เสื้อกั๊กหน้าตาประหลาด ๆ สีน้ำเงินกับกางเกงสีเดียวกันกำลังเถียงกับเคาน์เตอร์สาวอีกคนที่มีหน้าตาลำบากใจ
“สมัครคนเดียวไม่ได้เหรอครับ!!!” เด็กหนุ่มผมสีฟางถามเคาน์เตอร์ที่เริ่มเหงื่อตก
“เออ…คงไม่ได้หรอกค่ะ ตามกติกาต้องมีสามคนน่ะคะ” เคาน์เตอร์สาวตอบ
“บ้าจริง…อุตส่าห์ได้มาสมัครแท้ ๆ” เด็กหนุ่มเกาหัวยุ่งๆ ทำให้มันยิ่งยุ่งเข้าไปใหญ่
“แล้วจะไปหาอีกสองคนที่ไหนล่ะเนี่ย”
โคร๊ก!!!
“หิวก็หิว…เฮ้อ” เด็กหนุ่มลูบท้องที่กำลังโอดครวญเสียงดังให้สงบเสียงลง
เกรย์กับเฟย์เนี่ยนมองหน้ากัน
______________________________________
เสียงตะโกนอื้ออึงดังระงมทั่วตลาดถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ประตูเมืองก็ตาม ขบวนเกวียนและรถม้าที่วิ่งกันขวั่กไขว่ผ่านเข้าผ่านออกอย่างรีบเร่ง
“เค้ามีงานอะไรกันละเนี่ย” เฟย์เนี่ยนถาม เงยหน้ามองป้ายผ้าสีเหลืองที่ขึงไว้กับไม้สองอัน มีข้อความว่า ยินดีต้อนรับสู่แอรีส
“อืม…นั่นสิ อย่าลืมที่สัญญาล่ะ” เกรย์พูด เหลือบตามองเฟย์เนี่ยนที่ห่อเหี่ยวทันควัน
“ใครจะไปรู้เล่าว่าเธอวิ่งเร็วขนาดนั้น” เฟย์เนี่ยนงึมงำ
“ก็ไม่ได้ถาม” เกรย์พูดหน้าตาเฉย สายตากราดมองทั้งชาวเมืองและนักท่องเที่ยวที่เดินวุ่นอยู่ในตลาด
“แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมารน่า” เฟย์เนี่ยนพูดปลอบใจตัวเอง
“แต่แพ้นานๆก็เป็นหมาหัวเน่านะ” เกรย์พูดลอยๆ
“อย่าย้ำได้มั้ยเล่า!!!”
“ว่าแต่เค้ามีงานเทศกาลอะไรกันน้า” เฟย์เนี่ยนถาม
“ไม่รู้สิ” เกรย์ตอบเรียบๆ “ลองไปถามพวกชาวเมืองดูสิ เผื่อจะได้เรื่องบ้าง”
“อือ” เฟย์เนี่ยนรับ ก่อนดึงมือเกรย์ที่คิดว่า ก็เธออยากรู้คนเดียวนิ ให้ไปด้วยกัน
“อืม…พี่ ๆ” เฟย์เนี่ยนเรียกแม่ค้าสาวร้านขายดอกไม้ที่อยู่ใกล้ที่สุดที่กำลังวุ่นอยู่กับการกวาดลานหน้าร้าน (ทั้ง ๆ ที่มันก็สะอาดเอี่ยมดีอยู่แล้ว)
“หือ…” แม่ค้าสาวหันมา เฟย์เนี่ยนเริ่มไม่รู้จะต่อยังไงดี
“เมืองเค้ามีงานอะไรกันเหรอ” เกรย์ถามห้วน ๆ ในใจนึกรำคาญเจ้าคนที่มันเรียกแล้วไปหลบอยู่ข้างหลังเต็มทน
“อ๋อ…เพิ่งมาใหม่สินะ แต่ก็มาได้จังหวะล่ะ นี่น่ะนะเป็นปีแห่งงานประลองเมืองแอรีส ห้าปีมีหน เป็นการแข่งขันเพื่อเกียรติยศศักดิศรีเชียวนะ” พี่สาวบรรยายเป็นฉาก จนเฟย์เนี่ยนอดถามไม่ได้
“แล้วรางวัลละคะ” ท่าทางเจ้าตัวดีจะไม่ห่วงอะไรเลยนอกจากรางวัล
“รางวัลสำหรับผู้ชนะคือป้ายทองคำอาญาสิทธิ์ สามารถใช้ขอความช่วยเหลือได้จากทุกอาณาจักรเชียวล่ะ แล้วยังมีสิทธิ์ถือครองอาวุธในตำนานได้อีกด้วย” เฟย์เนี่ยนหน้ามุ่ย ก่อนดึงตัวเกรย์กลับไป
“มีแต่ของกินไม่ได้ เอาไปทำไมก็ไม่รู้” เฟย์เนี่ยนบ่นพึมพำ พี่สาวร้านขายดอกไม้เริ่มเลือดขึ้นหน้า
“แล้วก็ยังมีเงินรางวัลอีกห้าล้านซิลด์!!!” เสียงตะโกนที่ทำเอาเฟย์เนี่ยนวิ่งกลับมาแทบไม่ทัน
“จริงง่ะพี่” เฟย์เนี่ยนถามแบบอึ้ง ๆ
“จริงสิ…แต่การแข่งขันนี้โหดอย่าบอกใครเชียวนะ วิธีแข่งเห็นว่าเปลี่ยนไปทุกครั้งที่จัดนะ ปีนี้มีคนใหญ่คนโตมาลงแข่งเพียบ แต่อย่างว่า ตั้งแต่เจ้าชายยันกุ๊ยข้างถนนก็มาสมัครกันเพียบอยู่แล้ว” เสียงของพี่สาวที่อธิบายดูเหมือนจะไม่ผ่านหูเฟย์เนี่ยนที่กำลังฝันหวานอยู่เลยแม้แต่น้อย
“หรอคะ” เกรย์รับ แม่ค้าสาวพยักหน้า
“ใช่ ๆ รู้สึกปีนี้ท่านจินไนน์จะลงแข่งด้วย” เสียงพี่สาวร้านดอกไม้เริ่มเคลิ้มฝัน เกรย์เลิกคิ้ว
“จินไนน์ ?”
“ไม่รู้หรอกหรอ…ท่านจินไนน์น่ะเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตระกูลคอร์นเวลลิสต์ เห็นว่าพ่อที่เป็นเจ้าชายและผู้สำเร็จราชการแทนแห่งแอรีสน่ะฝากความหวังไว้ที่ลูกชายคนเดียวมากๆ เลย ท่านจินไนน์เก่งทั้งเพลงดาบทั้งมีความรู้ แถมหน้าตาดีสุดยอด” พี่สาวดูเหมือนจะอยู่ในโลกส่วนตัวไปซะแล้ว
“แต่ก็น่าสงสารเค้านะ” เสียงเริ่มกลับมาสู่ความจริงอีกครั้ง “เห็นเพื่อนที่เคยไปเข้าเฝ้าแล้วบังเอิญไปเจอท่านจินไนน์เข้าเล่าให้ฟัง ว่าหน้าตางี้เย็นชาหาที่เปรียบไม่ได้ เหมือนเด็กเก็บกดน่ะ ถูกพ่อให้ทำโน้นทำนี่ตั้งแต่เด็ก เค้าว่าเหมือนมีกำแพงน้ำแข็งกั้นเป็นชั้น ๆ เลยล่ะ”
“หรอ…” เกรย์ทำท่าครุ่นคิด ขณะที่เฟย์เนี่ยนออกมาจากความฝันอีกครั้ง
“แล้วเค้าสมัครแข่งกันวันไหนล่ะ” เฟย์เนี่ยนถาม พี่สาวร้านดอกไม้ปล่อยก๊ากใหญ่
“เค้าเริ่มสมัครกันวันนี้ ปิดรับสมัครพรุ่งนี้จ้ะ” พอได้ยินแค่คำว่าวันนี้ เฟย์เนี่ยนก็คว้ามือเกรย์วิ่งไปทันที
“โต๊ะรับสมัครอยู่ที่ 11 นาฬิกาของเมืองนะ!!!” เสียงพี่สาวร้านดอกไม้ตะโกนส่ง
@@@@@@@@@@@@
“นี่…ถึงแล้วล่ะตามที่พี่สาวเค้าบอกมา” เกรย์พูดเย็น ๆ ชี้ไปทางเคาน์เตอร์ที่เรียงกันห้าช่อง มีป้ายเขียนว่า โต๊ะรับสมัครผู้เข้าแข่งขัน
“ยังไม่ค่อยมีคนเลยแหะ” เกรย์พึมพำ เหลือบมองเคาน์เตอร์ที่เต็มไปแล้วเสียสี่ อีกที่ยังว่าง พระอาทิตย์เพิ่งจะขึ้น คนจึงยังมาสมัครน้อยอยู่
“ก็ดีนี่ จะได้ไม่ต้องเข้าแถวไง” เฟย์เนี่ยนพูด ยิ้มร่า พลางเดินฉับ ๆ ไปที่เคาน์เตอร์ที่ยังว่างอยู่ทันที
“สมัครเข้าเข่งขันงานประลองแห่งแอรีสเหรอคะ” สาวสวยวัยประมาณยี่สิบต้น ๆ ที่ประจำอยู่ที่เคาน์เตอร์ถามเสียงใส
“อ…เออ ค่ะ” เฟย์เนี่ยนติดอ่างไปเล็กน้อย
“ค่ะ….กติกาการสมัครมีดังนี้นะคะ” เสียงใสพูด พลางยื่นเอกสารให้เฟย์เนี่ยนที่รับมาอ่านดังๆ
“กติกาการสมัครเข้าแข่งขัน แต่ละทีมมีผู้สมัครสามคน สมัครภายในวันที่รับสมัครเท่านั้น ไม่จำกัดอายุ เพศ เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ทางผู้จัดจะไม่รับผิดชอบในการสูญเสียชีวิตและทรัพย์สินใดๆ ทั้งสิ้น…หา!!! มีเสียชีวิตด้วยหรอ” ประโยคสุดท้ายเฟย์เนี่ยนตะโกนขึ้นมาเอง
“อ๋อ…ค่ะ บางปีมีผู้เข้าแข่งขันเสียชีวิต ทางเราจะไม่รับผิดชอบใด ๆ ค่ะ” เคาน์เตอร์สาวตอบยิ้มแย้ม เฟย์เนี่ยนขมวดคิ้ว
“ชั้นว่าที่ควรจะห่วงก่อนตอนนี้น่ะคือสมาชิกในทีมมากกว่านะ” เกรย์พูด เอานิ้วจิ้ม ๆ ไปตรงที่เขียนว่าสาม
“อืม..เออ…ห๋า!!!” เฟย์เนี่ยนสะดุ้งโหยง
“ถ้าจะสมัครเข้าแข่งก็ต้องมีสมาชิกสามคน เรามีกันแค่สองคน” เกรย์พูด “เอาไง ?”
“ถ้าจะส่งจดหมายหายัยเฟย์ไนท์ก็คงไม่ดี…เอาไงดีอ่ะ” เฟย์เนี่ยนพึมพำเสียงอ่อย
“อะไรนะครับ!!!”
ทั้งเกรย์ทั้งเฟย์เนี่ยนหันขวับไปทางต้นเสียงที่เคาน์เตอร์ข้าง ๆ เด็กหนุ่มผมสีฟางยุ่งเหยิงรุ่นเดียวกับพวกเธอในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว ใส่เสื้อกั๊กหน้าตาประหลาด ๆ สีน้ำเงินกับกางเกงสีเดียวกันกำลังเถียงกับเคาน์เตอร์สาวอีกคนที่มีหน้าตาลำบากใจ
“สมัครคนเดียวไม่ได้เหรอครับ!!!” เด็กหนุ่มผมสีฟางถามเคาน์เตอร์ที่เริ่มเหงื่อตก
“เออ…คงไม่ได้หรอกค่ะ ตามกติกาต้องมีสามคนน่ะคะ” เคาน์เตอร์สาวตอบ
“บ้าจริง…อุตส่าห์ได้มาสมัครแท้ ๆ” เด็กหนุ่มเกาหัวยุ่งๆ ทำให้มันยิ่งยุ่งเข้าไปใหญ่
“แล้วจะไปหาอีกสองคนที่ไหนล่ะเนี่ย”
โคร๊ก!!!
“หิวก็หิว…เฮ้อ” เด็กหนุ่มลูบท้องที่กำลังโอดครวญเสียงดังให้สงบเสียงลง
เกรย์กับเฟย์เนี่ยนมองหน้ากัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น