ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : :: Chapter :: six - ก็แค่... ความฝัน
Chapter :: six :: ก็แค่... ความฝัน
Author :: iMerCutE'z :)
Author Note :: ลืมกันไปแล้วรึยังคะ - -" ไรเตอร์นาม iMerCutE'z ต้องกราบขอัยท่านผู้อ่านทุกท่าน T^T ที่ไรเตอร์คนนี้หายไปนานแสนนาน ... เอาเป็นว่าเดี๋ยวไรเตอร์คนนี้จะขอแก้ตัวตอนท้ายบทละกันนะตอนนี้มาอ่านฟิคกันดีกว่าเน๊อะ ^^
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
" เอาไอติมรสอะไรดีครับ คุณสึนะ.."
" อ่า...ฉันอยากกินรสสตอร์เบอรรี่น่ะ " ท่าทางของคุณสึนะนี่น่ารักตลอดเวลาเลยนะครับ
" ครับ งั้นคุณสึนะรอตรงนี้นะครับ เดี๋ยวผมวิ่งไปซื้อมาให้ ^^ "
" เอ๋...มันจะดีหรอมุคุโร่คุง " ดีสิครับ...เพราะผมเต็มใจ
" ครับ ^^ " พูดจบล่างสูงก็วิ่งออกไปทางรถขายไอติมที่จอดอยู่ สักพักก็หันหลังกลับ...เดินถือไอติม 2 โคนมาหาร่างบาง
" นี่ครับไอติมรสสตอร์เบอร์รี่ของคุณสึนะ " ยื่นไอติมรสสตอร์เบอร์รี่ให้กับร่างบางที่นั่งรออยู่ ก่อนจะนั่งลงเคียงข้างกายของร่างบาง
" แล้วมุคุโร่คุงกินรสอะไรน่ะ ? " นี่...คุณสึนะอยากรู้เรื่องของผมด้วยงั้นหรอครับ น่ารักจังน้า ^^
" กาแฟครับ คุณสึนะอยากลองกินไหมครับ ? " ถ้าอยากลองก็ดีสินะครับ ฟุคุคุ ...นี่ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย -/////-
" เอ๋...ได้งั้นหรอ ? งั้นขอฉันชิมหน่อยนะ ^^ " 0.0 !!! ม...เมื่อกี้คุณสึนะบอกว่าอยากชิมงั้นหรอ ( เออสิ - -" : iMerCutE'z :)* )
" ช..เชื่อครับ " บ้าเอ๊ย ! เสียงจะสั่นทำไมกันเนี่ย ..
" มุคุโร่คุง ป้อนหน่อยสิ~ น๊าา " เฮ้ย ! นี่ผมกำลังฝันรึเปล่า ? นี่คุณสึนะกำลังอ้อนผมอยู่งั้นหรอ !!
" เอ่อ... มันจะดีหรอครับ ? " เย็นไว้ๆ เมื่อกี้เราต้องฟังผิดแน่ๆ
" ดีสิ ! ก็ถ้าฉันเอาช้อนของฉันไปตัก ไอติมของมุคุโร่คุงก็จะต้องเปื้อน แล้วอีกอย่างถ้าฉันตักเองอาจจะตักเยอะเกินไปก็ได้ เพราะฉะนั้น
ให้มุคุโร่คุงป้อนนั่นแหละดีแล้ว ! แฮ่กๆ "
" เอ่อ...ไม่ต้องกั้นหายใจพูดเร็วๆ ขนาดนั้นก็ได้ครับคุณสึนะ " มันยาวและเร็วจนผมฟังแทบไม่ทันเลยหล่ะครับ ... ไม่เห็นจะต้อง
อธิบายอะไรขนาดนั้นก็ได้นี่นา รึว่าคุณ สึนะจะเขิน ...อืม...อาจจะเขินก็ได้เนอะ ^^ แต่...อะไรนะ เขินงั้นหรอ !! ไม่มีทางๆๆ เจ้าบ้ามุคุโร่จะหลงตัวเองเกินไปหน่อยแล้ว คุณสึนะไม่มีทางเขินนายหรอน่า ไม่มีทางคิดไปต่างๆนา จนเผลอเอามือกุมหัวแล้วสะบัดหน้าไป สะบัดหน้ามา ทำเอาร่างบางที่อยู่ข้างๆ ถึงกับงงเลยทีเดียว
" เอ่อ...ถ้ามุคุโร่คุงลำบากใจฉันไม่กินก็ได้นะ "
" เอ๋...ไม่ใช่นะครับ ผมเต็มใจครับ นี่ไงครับเชิญเลยครับ " ทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงน้อยใจของร่างบาง ร่างสูงก็รีบตักไอติมของตนไปจ่อตรงปากของร่างบางทันที
" ขอบคุณนะมุคุโร่คุณ งั้นขออนุญาติหม่ำนะครับ อ้ำ~ " อ่า...คุณสึนนะอย่าทำท่าทางน่ารักบบนั้นสิครับ เดี๋ยวผมก็สติแตกขึ้นมาหรอก TT^TT ( ไม่ต้องทนหรอกมุคุโร่เอ๋ย : คนแต่ง + คนอ่าน )
" อื้ม... ขมนิดๆ แหะ มุคุโร่คุงชอบกินแบบนี้หรอ ? "
" อ่อ...ครับ คือผมไม่ค่อยถูกกับของหวานนะครับ แต่ถ้ามีกาแฟผสมอยู่มันก็พอกินได้ "
" อืม...อย่างงั้นหรอ อืมๆ " เอานิ้วจิ้มที่ปาก นี่คุณกำลังคิดจะทำอะไรสักอย่างอยู่สินะครับ ว่าแต่จะทำอะไรหรอผมอยากรู้จัง
" ทำท่าเหมือนกำลังคิดจะทำอะไรสักอย่างเลยนะครับ "
" เอ๋ !! ป่าวๆ ป่าวนะ เจ้าห่วยสึนะอย่างฉันจะคิดทำอะไรกันเล่า ไม่มีๆๆๆ " ปฏิเสธ งั้นหรอ ? แต่หน้าตาและท่าทางมันไม่ใช่เลยนะครับเนี่ย
" หรอครับ?... แต่ท่าทางของคุณสึนะเหมือนกำลัง เก็บข้อมูลอะไรบางอย่าง " ยิ่งทำแบบนี้มันยิ่งน่าสงสัยนะครับ
" ฮ่าๆ คิดมากไปรึป่าว มุคุโร่คุง ฉันว่าเรารีบกินไอติมแล้วเข้าไปติวคณิตศาสตร์กันเถอะน๊า ฉันไม่อยากสอบตกแล้วหล่ะ "
" ก็ได้ครับ " ครั้งนี้ผมจะปล่อยไปก่อนก็ได้ครับ แต่ครั้งหน้าผมจะเค้นให้ถึงที่สุดเลยหล่ะครับ ! ( เค้นด้วยอะไรอ้ะ ? : iMerCutE'z :)* )
แล้วทั้งคู่ก็ตั้งหน้าตั้งตากินไอติมจนหมดก่อนจะกลับไปติวหนังสือต่อ จนกระทั่งเย็นจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน
.
.
.
* ~ ,, กลั้นอารมณ์ต้องคอยข่มใจไม่ให้รัก มักจะลืมว่าไม่ควรคิดถึงอีกแล้ว ทั้งที่ใจมันยังอยากไปพูดว่ารักเธออยู่ ,, ~ * ( เสียงเมสเซจกะเสียงเรียกเข้าขุดได้อีก ไม่เชื่อไปอ่าน ณ พาร์ค 4 : iMerCutE'z :)* )
1 Message received
ใครส่งข้อความมากันนะ
หยิบเจ้าเครื่องมือสื่อสารมาก่อนจะนั่งลงกับที่นอนนุ่มแล้วเปิดข้อความที่ถูกส่งมาจากใครสักคนอ่าน
+ [ Stuna ] +
วันนี้ขอบคุณมากๆ เลยนะ
ไอติมก็อร่อยมากๆ เลยด้วย ^^
PS. ฝันดีนะมุคุโร่คุง ^0^
อ้ะ... นี่มัน...ความฝันใช่ไหม ? นี่คงเป็นความฝันใช่ไหม ? ... SMS จากคุณสึนะ ...
นี่คุณสังเกตุเห็นผมคนนี้แล้วอย่างงั้นหรอครับ ... ถ้ามันเป็นความฝัน ผมก็ไม่อยากจะตื่นเลยหล่ะครับ ...
ทิ้งตัวลงที่นอนพร้อมกับปิดเปลือกตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน
วันนี้มันเป็นวันที่ผมมีความสุขมาก จริงๆ นะครับ ... มันเอ่อล้น จนผมเหนื่อยเหลือเกิน ... ถ้าวันไหน ผมทนกับความสุขที่เอ่อล้นนี่ไม่ไหว
วันนั้น คุณจะยังยิ้มให้ผม อ้อนผม แบบวันนี้รึเปล่าครับ คุณสึนะ ...
ทรมารเหลือเกิน กับความรักที่ไม่อาจจะสมหวังนี้ ... ทั้งๆ ที่ผมคนนี้ ไม่ควรจะรักคุณ และคุณก็ไม่ควรจะให้ความหวังผมแบบนี้นะครับ
คุณสึนะ
.
.
.
" มุคุโร่คุง ~ ตื่นเถอะเช้าแล้วน๊าา "
" อื้ม... " เสียงคุณสึนะนี่นา ... หึๆ นี่เราคิดถึงคุณสึนะมากจนละเมอเลยหรอเนี่ย นอนต่อดีกว่า
" เจ้าขี้เซา ถ้าไม่ตื่นจะจูบนะ ! "
" 0.0 !!! " ห๊ะ ! อะไรนะ จ....จูบ งั้นหรอ !!
" ว๊าาาา ... ตื่นซะแล้วแหะ ^^ "
" ค...คุณ สึนะ ! " น...นี่มัน ฝันใช่ไหม นี่มันความฝันสินะคุณสึนะจะมาอยู่บ้านเราได้ไง !!!
" ใช่แล้ว มุคุโร่คุงคิดว่าใครหล่ะ "
" ทำไมคุณมาอยู่ในห้องผมหล่ะครับ ? "
" ก็มาปลุกมุคุโร่คุงไป ร.ร. ไงหล่ะ ^0^ ไปๆๆ ไปอาบน้ำเร็วๆ เข้า จะสายแล้วน๊าาา " ว่าแล้วก็ดันหลังร่างสูงเข้าไปในห้องน้ำ
" อาบเร็วๆหล่ะ ^^ " ปัง !
เสียงประตูห้องน้ำปิดลงแต่... ความงงงวยของร่างสูงก็ยังไม่จางหาย นี่มันอะไรกันเนี่ย ? รึว่านี่จะเป็นความฝัน ? เรากำลังอยู่ในความ
ฝันสินะ ! คุณสึนะไม่มีทางมาอยุ่ที่ห้องของเราได้หรอกน่า มุคุโร่เอ๊ยเลิกฝันอะไรลมๆ แล้งๆ ได้แล้ว ตื่นสักที ตื่นเซ่ !!!
ครืด .. . ปัง !
" มุคุโร่คุง ฉันช่วยถูหลังให้นะ ^^ " ม...ไม่จริง !!! ไม่จริงๆๆ คุณสึนะจะไม่มีวันพูดแบบนี้ ไม่ใช่ๆๆๆ
" นี่มุคุโร่คุง " อย่าครับคุณสึนะอย่าเดินมา... อย่าเดินมา ...
หมับ ...
" .. ... . .. . " อะ... คุณสึนะ ... ได้โปรดอย่าทำแบบนี้
" มุคุโร่คุงรังเกียจฉันหรอ " น้ำเสียงเศร้าสร้อยที่ถูกส่งออกมาจากริมฝีปากบางๆ นั่งทำเอาคนร่างสูงที่ยืนหนันหลังให้ร่างบางกอดอยู่
ถึงกลับทนไม่ไหว ผลิกตัวกลับมาหาร่างบาง แต่แล้วนัยย์ตา 2 สี ก็ต้องเบิกกว้างอีกครั้ง เพราะตอนนี้ร่างกายของร่างบางตรงหน้า ไร้ซึ่ง
อาภรณ์ชิ้นใดมาปกปิด เผยให้เห็นผิวเนื้อเนี่ยละเอียดอ่อน นุ่มนิ่มคล้ายกับเด็กทารก
" มุคุโร่คุง " เอ่ยเรียกร่างสูงด้วยน้ำเสียงบางเบาคล้ายกับยั่วยวนให้ร่างสูงตรงหน้าเกิดราคะ.. . ก่อนจะใช้วงแขนเอื้อมขึ้นไปเกี่ยวที่คอ
ของร่างสูงพร้อมกับโน้มตัวขึ้นเคลื่อนดวงหน้าที่อ่อนหวานของตนหาร่างสูง
" ค...คุณ สึนะ อื้มมม .. " จุมพิตที่หวานนุ่มละมุนนี้ มันเป็นเพียงแค่ความฝันหรือ มันเป็นเรื่องจริงกันแน่นะ ... แต่ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่อง
จริงหรือเป็นแค่ความฝันก็ตาม ความอดทนของผมมันถึงขีดสุดแล้วครับคุณสึนะ
" อะ... มุคุโร่คุง จะทำอะไรหรอฮะ "
" ขอโทษครับคุณสึนะ แต่ผมไม่ไหวแล้ว " จบประโยคที่คล้ายจะขออนุญาติ ร่างสูงก็กลายร่างเป็นหมาป่าที่พร้อมจะกินเจ้าแกะน้อย
แสนยั่วยวนตรงหน้า
" มาสิ... มุคุโร่คุง "
" คุณสึนะ !! " ทำไมคุณถึงยั่วยวนเพียงนี้นะครับ ผมขอหม่ำคุณให้หนำใจหล่ะนะครับ
" อ๊า . .. มุคุโร่คุง. . . . "
.
.
.
.
" โร่คุง .. . มุคุโร่คุง ...นี่ตื่นสิ มุคุโร่คุง ~ " ร้องเรียกร่างสูงที่ตอนนี้กำลังนอนหลับฝันหวานอยู่ภายในห้องเรียน
" มุคุโร่คุง อาจารย์มาแล้วนะ !!! "
" อ้ะ !! ... คุณสึนะ .. นี่ผมฝันไปจริงๆ สินะ " นี่ผมคนนี้นอนหลับให้ชั่วโมงเรียนหรอนี่ แถมยังฝันแบบนั้นซะอีกด้วย
" เอ๋ ?? ... ฝันอะไรงั้นหรอ ? "
"ป่ะ...ป่าวครับ ไม่มีอะไร " จะให้บอกหรอครับว่าผมฝันว่าได้ทำอะไรกับคุณ ไม่ไหวมั้งครับ
" หน้านายดูแดงๆ นะ ไม่สบายรึป่าวเนี่ย " ป่าวครับ T^T ผมเขินน่ะที่ฝันถึงคุณแบบนั้น
(- - )( - -)(- - )( - -)(- - )( - -)(- - )( - -) !!
" แน่ใจนะ "
" ครับ แน่ใจ " ขอบคุณที่เป็นห่วงผมนะครับ คุณสึนะ
" นี่ก็พักเที่ยงแล้ว ไปหาอะไรกินกันเถอะนะมุคุโร่คุง "
" ค... " กินข้าวกับคุณสึนะ
ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะเอ่ยปากรับคำ เสียงประตูห้องก็ถูดเปิดออกพร้อมกับเสียงของคนๆ นั้น... คนที่ผมไม่มีทางชนะเขาได้ ...
ครืด .. .
" สึนะ ~ "
" อ๊ะ คุณดีโน่ "
" เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าไงนะ - -+ "
" หวา .. รุ่นพี่ดีโน่ "
" ดีมาก...ไปกินข้าวกันเถอะซือจัง วันนี้มีแต่ของอร่อยๆ นะ ของโปรดนายก็เยอะด้วยแหละ ไปด้วยกันไหมมุคุจัง ^^"
" ไม่หล่ะครับ แล้วก็อย่าเรียกผมว่า มุคุจัง ได้ไหมครับ " ผมแพ้อีกแล้วครับ ... แพ้ให้กับคนๆ นี้อีกแล้ว....คาบัลโลเน่ ดีโน่...
" ผมไปก่อนนะครับคุณสึนะ "
" เอ๋...เดี๋ยว มุคุโร่... "
" ไปกันเถอะ ซือจัง "
" ..... . .. . . .. " นี่ผมหวังอะไรอยู่กัน ... สมเพชตัวเองนัก .. ทั้งๆที่คุณชวนผมแต่ผมไม่สามารถรั้งคุณให้ไปกับผมแทนเขาได้ เพราะผมรู้
ว่าถึงรั้ง คุณก็คงจะไปกับเขา ผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่คุณแอบมีใจให้ ทำไม... ทำไมถึงไม่ใช่ผมนะ ทำไมกัน
.
.
ก็รู้ทั้งรู้ว่าเธอนั้นเฝ้ารอใคร หัวใจฉันเป็นอย่างไรรู้บ้างไหม
ฉันนั้นโง่เอง ที่ไม่เคยมองคนไหน
ฉันนั้นโง่เอง ที่ยังรอเพียงแต่เธอ
ก็รู้ทั้งรู้ว่าฉันต้องรับความจริง ต้องทิ้งเรื่องเธอหยุดใจไม่หวั่นไหว
ฉันร้องไห้ที่ต้องกดความรู้สึกไว้
ฉันรู้ดีว่าต้องเก็บรักไว้คนเดียว
แค่ได้มองเธอทุกวัน ในวันนี้อาจไกลกันเกินจะคว้า
อาจเป็นเพียงโอกาสตอนที่เธอเดินมา ไม่สบตากันเลยฉันก็ยอม
กลั้นอารมณ์ต้องคอยข่มใจไม่ให้รัก
มักจะลืมว่าไม่ควรคิดถึงอีกแล้ว
ทั้งที่ใจมันยังอยากไปพูดว่ารักเธออยู่
แต่สุดท้ายฉันต้อง Crying for you
อยู่ลำพังฉันยัง Missing for you
Baby I love you and waiting for you...
TBC * ~
______________________________________________________________________
อัพๆ อัพแล้วนะจ๊ะ คุณผู้อ่านทุกท่าน T^T รู้สึกว่าพาร์คนี้กะเพลงจะไม่ค่อยเกียวกัน ... แบบว่า ขุดมันมาค่ะ ! เจอเพลงไหนเศร้าๆ ขอ
ขุดมาก่อน 555+
เอาเป็นว่า iMerCutE'z :)* & Mayziiz ~ ได้กลับมาแล้วค่ะ ! หลังจากหลบนี้ไปใช้ชีวิตแบบเด็ก ม.6 มา - - ตอนนี้เรียนจบ ม.6 แล้ว !
สอบเสดหมดทุกอย่างแล้ว เรา 2 คนจึงกลับมาแต่ฟิคต่อค่ะ ! ต้องขอโทษจริงๆ ที่หายไปนาน ( นานเว่อร์! ) ยังไงก็ขอฝากติชมผลงาน
ของเราทั้งคู่ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
PS.1 เจอคำผิดกรุณาแจ้งนะคะ ^^
PS.2 ตอนหน้าไปทวงกะ Mayziiz ~ ค่ะ !
PS.3 เจอกันพาร์ค 8 ค่ะ !!!
PS.4 แฮปปี้เบิร์ดเดย์ย้อนหลังคุณเพื่อนมิ้น นะคะ ^0^
Author :: iMerCutE'z :)
Author Note :: ลืมกันไปแล้วรึยังคะ - -" ไรเตอร์นาม iMerCutE'z ต้องกราบขอัยท่านผู้อ่านทุกท่าน T^T ที่ไรเตอร์คนนี้หายไปนานแสนนาน ... เอาเป็นว่าเดี๋ยวไรเตอร์คนนี้จะขอแก้ตัวตอนท้ายบทละกันนะตอนนี้มาอ่านฟิคกันดีกว่าเน๊อะ ^^
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
" เอาไอติมรสอะไรดีครับ คุณสึนะ.."
" อ่า...ฉันอยากกินรสสตอร์เบอรรี่น่ะ " ท่าทางของคุณสึนะนี่น่ารักตลอดเวลาเลยนะครับ
" ครับ งั้นคุณสึนะรอตรงนี้นะครับ เดี๋ยวผมวิ่งไปซื้อมาให้ ^^ "
" เอ๋...มันจะดีหรอมุคุโร่คุง " ดีสิครับ...เพราะผมเต็มใจ
" ครับ ^^ " พูดจบล่างสูงก็วิ่งออกไปทางรถขายไอติมที่จอดอยู่ สักพักก็หันหลังกลับ...เดินถือไอติม 2 โคนมาหาร่างบาง
" นี่ครับไอติมรสสตอร์เบอร์รี่ของคุณสึนะ " ยื่นไอติมรสสตอร์เบอร์รี่ให้กับร่างบางที่นั่งรออยู่ ก่อนจะนั่งลงเคียงข้างกายของร่างบาง
" แล้วมุคุโร่คุงกินรสอะไรน่ะ ? " นี่...คุณสึนะอยากรู้เรื่องของผมด้วยงั้นหรอครับ น่ารักจังน้า ^^
" กาแฟครับ คุณสึนะอยากลองกินไหมครับ ? " ถ้าอยากลองก็ดีสินะครับ ฟุคุคุ ...นี่ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย -/////-
" เอ๋...ได้งั้นหรอ ? งั้นขอฉันชิมหน่อยนะ ^^ " 0.0 !!! ม...เมื่อกี้คุณสึนะบอกว่าอยากชิมงั้นหรอ ( เออสิ - -" : iMerCutE'z :)* )
" ช..เชื่อครับ " บ้าเอ๊ย ! เสียงจะสั่นทำไมกันเนี่ย ..
" มุคุโร่คุง ป้อนหน่อยสิ~ น๊าา " เฮ้ย ! นี่ผมกำลังฝันรึเปล่า ? นี่คุณสึนะกำลังอ้อนผมอยู่งั้นหรอ !!
" เอ่อ... มันจะดีหรอครับ ? " เย็นไว้ๆ เมื่อกี้เราต้องฟังผิดแน่ๆ
" ดีสิ ! ก็ถ้าฉันเอาช้อนของฉันไปตัก ไอติมของมุคุโร่คุงก็จะต้องเปื้อน แล้วอีกอย่างถ้าฉันตักเองอาจจะตักเยอะเกินไปก็ได้ เพราะฉะนั้น
ให้มุคุโร่คุงป้อนนั่นแหละดีแล้ว ! แฮ่กๆ "
" เอ่อ...ไม่ต้องกั้นหายใจพูดเร็วๆ ขนาดนั้นก็ได้ครับคุณสึนะ " มันยาวและเร็วจนผมฟังแทบไม่ทันเลยหล่ะครับ ... ไม่เห็นจะต้อง
อธิบายอะไรขนาดนั้นก็ได้นี่นา รึว่าคุณ สึนะจะเขิน ...อืม...อาจจะเขินก็ได้เนอะ ^^ แต่...อะไรนะ เขินงั้นหรอ !! ไม่มีทางๆๆ เจ้าบ้ามุคุโร่จะหลงตัวเองเกินไปหน่อยแล้ว คุณสึนะไม่มีทางเขินนายหรอน่า ไม่มีทางคิดไปต่างๆนา จนเผลอเอามือกุมหัวแล้วสะบัดหน้าไป สะบัดหน้ามา ทำเอาร่างบางที่อยู่ข้างๆ ถึงกับงงเลยทีเดียว
" เอ่อ...ถ้ามุคุโร่คุงลำบากใจฉันไม่กินก็ได้นะ "
" เอ๋...ไม่ใช่นะครับ ผมเต็มใจครับ นี่ไงครับเชิญเลยครับ " ทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงน้อยใจของร่างบาง ร่างสูงก็รีบตักไอติมของตนไปจ่อตรงปากของร่างบางทันที
" ขอบคุณนะมุคุโร่คุณ งั้นขออนุญาติหม่ำนะครับ อ้ำ~ " อ่า...คุณสึนนะอย่าทำท่าทางน่ารักบบนั้นสิครับ เดี๋ยวผมก็สติแตกขึ้นมาหรอก TT^TT ( ไม่ต้องทนหรอกมุคุโร่เอ๋ย : คนแต่ง + คนอ่าน )
" อื้ม... ขมนิดๆ แหะ มุคุโร่คุงชอบกินแบบนี้หรอ ? "
" อ่อ...ครับ คือผมไม่ค่อยถูกกับของหวานนะครับ แต่ถ้ามีกาแฟผสมอยู่มันก็พอกินได้ "
" อืม...อย่างงั้นหรอ อืมๆ " เอานิ้วจิ้มที่ปาก นี่คุณกำลังคิดจะทำอะไรสักอย่างอยู่สินะครับ ว่าแต่จะทำอะไรหรอผมอยากรู้จัง
" ทำท่าเหมือนกำลังคิดจะทำอะไรสักอย่างเลยนะครับ "
" เอ๋ !! ป่าวๆ ป่าวนะ เจ้าห่วยสึนะอย่างฉันจะคิดทำอะไรกันเล่า ไม่มีๆๆๆ " ปฏิเสธ งั้นหรอ ? แต่หน้าตาและท่าทางมันไม่ใช่เลยนะครับเนี่ย
" หรอครับ?... แต่ท่าทางของคุณสึนะเหมือนกำลัง เก็บข้อมูลอะไรบางอย่าง " ยิ่งทำแบบนี้มันยิ่งน่าสงสัยนะครับ
" ฮ่าๆ คิดมากไปรึป่าว มุคุโร่คุง ฉันว่าเรารีบกินไอติมแล้วเข้าไปติวคณิตศาสตร์กันเถอะน๊า ฉันไม่อยากสอบตกแล้วหล่ะ "
" ก็ได้ครับ " ครั้งนี้ผมจะปล่อยไปก่อนก็ได้ครับ แต่ครั้งหน้าผมจะเค้นให้ถึงที่สุดเลยหล่ะครับ ! ( เค้นด้วยอะไรอ้ะ ? : iMerCutE'z :)* )
แล้วทั้งคู่ก็ตั้งหน้าตั้งตากินไอติมจนหมดก่อนจะกลับไปติวหนังสือต่อ จนกระทั่งเย็นจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน
.
.
.
* ~ ,, กลั้นอารมณ์ต้องคอยข่มใจไม่ให้รัก มักจะลืมว่าไม่ควรคิดถึงอีกแล้ว ทั้งที่ใจมันยังอยากไปพูดว่ารักเธออยู่ ,, ~ * ( เสียงเมสเซจกะเสียงเรียกเข้าขุดได้อีก ไม่เชื่อไปอ่าน ณ พาร์ค 4 : iMerCutE'z :)* )
1 Message received
ใครส่งข้อความมากันนะ
หยิบเจ้าเครื่องมือสื่อสารมาก่อนจะนั่งลงกับที่นอนนุ่มแล้วเปิดข้อความที่ถูกส่งมาจากใครสักคนอ่าน
+ [ Stuna ] +
วันนี้ขอบคุณมากๆ เลยนะ
ไอติมก็อร่อยมากๆ เลยด้วย ^^
PS. ฝันดีนะมุคุโร่คุง ^0^
อ้ะ... นี่มัน...ความฝันใช่ไหม ? นี่คงเป็นความฝันใช่ไหม ? ... SMS จากคุณสึนะ ...
นี่คุณสังเกตุเห็นผมคนนี้แล้วอย่างงั้นหรอครับ ... ถ้ามันเป็นความฝัน ผมก็ไม่อยากจะตื่นเลยหล่ะครับ ...
ทิ้งตัวลงที่นอนพร้อมกับปิดเปลือกตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน
วันนี้มันเป็นวันที่ผมมีความสุขมาก จริงๆ นะครับ ... มันเอ่อล้น จนผมเหนื่อยเหลือเกิน ... ถ้าวันไหน ผมทนกับความสุขที่เอ่อล้นนี่ไม่ไหว
วันนั้น คุณจะยังยิ้มให้ผม อ้อนผม แบบวันนี้รึเปล่าครับ คุณสึนะ ...
ทรมารเหลือเกิน กับความรักที่ไม่อาจจะสมหวังนี้ ... ทั้งๆ ที่ผมคนนี้ ไม่ควรจะรักคุณ และคุณก็ไม่ควรจะให้ความหวังผมแบบนี้นะครับ
คุณสึนะ
.
.
.
" มุคุโร่คุง ~ ตื่นเถอะเช้าแล้วน๊าา "
" อื้ม... " เสียงคุณสึนะนี่นา ... หึๆ นี่เราคิดถึงคุณสึนะมากจนละเมอเลยหรอเนี่ย นอนต่อดีกว่า
" เจ้าขี้เซา ถ้าไม่ตื่นจะจูบนะ ! "
" 0.0 !!! " ห๊ะ ! อะไรนะ จ....จูบ งั้นหรอ !!
" ว๊าาาา ... ตื่นซะแล้วแหะ ^^ "
" ค...คุณ สึนะ ! " น...นี่มัน ฝันใช่ไหม นี่มันความฝันสินะคุณสึนะจะมาอยู่บ้านเราได้ไง !!!
" ใช่แล้ว มุคุโร่คุงคิดว่าใครหล่ะ "
" ทำไมคุณมาอยู่ในห้องผมหล่ะครับ ? "
" ก็มาปลุกมุคุโร่คุงไป ร.ร. ไงหล่ะ ^0^ ไปๆๆ ไปอาบน้ำเร็วๆ เข้า จะสายแล้วน๊าาา " ว่าแล้วก็ดันหลังร่างสูงเข้าไปในห้องน้ำ
" อาบเร็วๆหล่ะ ^^ " ปัง !
เสียงประตูห้องน้ำปิดลงแต่... ความงงงวยของร่างสูงก็ยังไม่จางหาย นี่มันอะไรกันเนี่ย ? รึว่านี่จะเป็นความฝัน ? เรากำลังอยู่ในความ
ฝันสินะ ! คุณสึนะไม่มีทางมาอยุ่ที่ห้องของเราได้หรอกน่า มุคุโร่เอ๊ยเลิกฝันอะไรลมๆ แล้งๆ ได้แล้ว ตื่นสักที ตื่นเซ่ !!!
ครืด .. . ปัง !
" มุคุโร่คุง ฉันช่วยถูหลังให้นะ ^^ " ม...ไม่จริง !!! ไม่จริงๆๆ คุณสึนะจะไม่มีวันพูดแบบนี้ ไม่ใช่ๆๆๆ
" นี่มุคุโร่คุง " อย่าครับคุณสึนะอย่าเดินมา... อย่าเดินมา ...
หมับ ...
" .. ... . .. . " อะ... คุณสึนะ ... ได้โปรดอย่าทำแบบนี้
" มุคุโร่คุงรังเกียจฉันหรอ " น้ำเสียงเศร้าสร้อยที่ถูกส่งออกมาจากริมฝีปากบางๆ นั่งทำเอาคนร่างสูงที่ยืนหนันหลังให้ร่างบางกอดอยู่
ถึงกลับทนไม่ไหว ผลิกตัวกลับมาหาร่างบาง แต่แล้วนัยย์ตา 2 สี ก็ต้องเบิกกว้างอีกครั้ง เพราะตอนนี้ร่างกายของร่างบางตรงหน้า ไร้ซึ่ง
อาภรณ์ชิ้นใดมาปกปิด เผยให้เห็นผิวเนื้อเนี่ยละเอียดอ่อน นุ่มนิ่มคล้ายกับเด็กทารก
" มุคุโร่คุง " เอ่ยเรียกร่างสูงด้วยน้ำเสียงบางเบาคล้ายกับยั่วยวนให้ร่างสูงตรงหน้าเกิดราคะ.. . ก่อนจะใช้วงแขนเอื้อมขึ้นไปเกี่ยวที่คอ
ของร่างสูงพร้อมกับโน้มตัวขึ้นเคลื่อนดวงหน้าที่อ่อนหวานของตนหาร่างสูง
" ค...คุณ สึนะ อื้มมม .. " จุมพิตที่หวานนุ่มละมุนนี้ มันเป็นเพียงแค่ความฝันหรือ มันเป็นเรื่องจริงกันแน่นะ ... แต่ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่อง
จริงหรือเป็นแค่ความฝันก็ตาม ความอดทนของผมมันถึงขีดสุดแล้วครับคุณสึนะ
" อะ... มุคุโร่คุง จะทำอะไรหรอฮะ "
" ขอโทษครับคุณสึนะ แต่ผมไม่ไหวแล้ว " จบประโยคที่คล้ายจะขออนุญาติ ร่างสูงก็กลายร่างเป็นหมาป่าที่พร้อมจะกินเจ้าแกะน้อย
แสนยั่วยวนตรงหน้า
" มาสิ... มุคุโร่คุง "
" คุณสึนะ !! " ทำไมคุณถึงยั่วยวนเพียงนี้นะครับ ผมขอหม่ำคุณให้หนำใจหล่ะนะครับ
" อ๊า . .. มุคุโร่คุง. . . . "
.
.
.
.
" โร่คุง .. . มุคุโร่คุง ...นี่ตื่นสิ มุคุโร่คุง ~ " ร้องเรียกร่างสูงที่ตอนนี้กำลังนอนหลับฝันหวานอยู่ภายในห้องเรียน
" มุคุโร่คุง อาจารย์มาแล้วนะ !!! "
" อ้ะ !! ... คุณสึนะ .. นี่ผมฝันไปจริงๆ สินะ " นี่ผมคนนี้นอนหลับให้ชั่วโมงเรียนหรอนี่ แถมยังฝันแบบนั้นซะอีกด้วย
" เอ๋ ?? ... ฝันอะไรงั้นหรอ ? "
"ป่ะ...ป่าวครับ ไม่มีอะไร " จะให้บอกหรอครับว่าผมฝันว่าได้ทำอะไรกับคุณ ไม่ไหวมั้งครับ
" หน้านายดูแดงๆ นะ ไม่สบายรึป่าวเนี่ย " ป่าวครับ T^T ผมเขินน่ะที่ฝันถึงคุณแบบนั้น
(- - )( - -)(- - )( - -)(- - )( - -)(- - )( - -) !!
" แน่ใจนะ "
" ครับ แน่ใจ " ขอบคุณที่เป็นห่วงผมนะครับ คุณสึนะ
" นี่ก็พักเที่ยงแล้ว ไปหาอะไรกินกันเถอะนะมุคุโร่คุง "
" ค... " กินข้าวกับคุณสึนะ
ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะเอ่ยปากรับคำ เสียงประตูห้องก็ถูดเปิดออกพร้อมกับเสียงของคนๆ นั้น... คนที่ผมไม่มีทางชนะเขาได้ ...
ครืด .. .
" สึนะ ~ "
" อ๊ะ คุณดีโน่ "
" เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าไงนะ - -+ "
" หวา .. รุ่นพี่ดีโน่ "
" ดีมาก...ไปกินข้าวกันเถอะซือจัง วันนี้มีแต่ของอร่อยๆ นะ ของโปรดนายก็เยอะด้วยแหละ ไปด้วยกันไหมมุคุจัง ^^"
" ไม่หล่ะครับ แล้วก็อย่าเรียกผมว่า มุคุจัง ได้ไหมครับ " ผมแพ้อีกแล้วครับ ... แพ้ให้กับคนๆ นี้อีกแล้ว....คาบัลโลเน่ ดีโน่...
" ผมไปก่อนนะครับคุณสึนะ "
" เอ๋...เดี๋ยว มุคุโร่... "
" ไปกันเถอะ ซือจัง "
" ..... . .. . . .. " นี่ผมหวังอะไรอยู่กัน ... สมเพชตัวเองนัก .. ทั้งๆที่คุณชวนผมแต่ผมไม่สามารถรั้งคุณให้ไปกับผมแทนเขาได้ เพราะผมรู้
ว่าถึงรั้ง คุณก็คงจะไปกับเขา ผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่คุณแอบมีใจให้ ทำไม... ทำไมถึงไม่ใช่ผมนะ ทำไมกัน
.
.
ก็รู้ทั้งรู้ว่าเธอนั้นเฝ้ารอใคร หัวใจฉันเป็นอย่างไรรู้บ้างไหม
ฉันนั้นโง่เอง ที่ไม่เคยมองคนไหน
ฉันนั้นโง่เอง ที่ยังรอเพียงแต่เธอ
ก็รู้ทั้งรู้ว่าฉันต้องรับความจริง ต้องทิ้งเรื่องเธอหยุดใจไม่หวั่นไหว
ฉันร้องไห้ที่ต้องกดความรู้สึกไว้
ฉันรู้ดีว่าต้องเก็บรักไว้คนเดียว
แค่ได้มองเธอทุกวัน ในวันนี้อาจไกลกันเกินจะคว้า
อาจเป็นเพียงโอกาสตอนที่เธอเดินมา ไม่สบตากันเลยฉันก็ยอม
กลั้นอารมณ์ต้องคอยข่มใจไม่ให้รัก
มักจะลืมว่าไม่ควรคิดถึงอีกแล้ว
ทั้งที่ใจมันยังอยากไปพูดว่ารักเธออยู่
แต่สุดท้ายฉันต้อง Crying for you
อยู่ลำพังฉันยัง Missing for you
Baby I love you and waiting for you...
TBC * ~
______________________________________________________________________
อัพๆ อัพแล้วนะจ๊ะ คุณผู้อ่านทุกท่าน T^T รู้สึกว่าพาร์คนี้กะเพลงจะไม่ค่อยเกียวกัน ... แบบว่า ขุดมันมาค่ะ ! เจอเพลงไหนเศร้าๆ ขอ
ขุดมาก่อน 555+
เอาเป็นว่า iMerCutE'z :)* & Mayziiz ~ ได้กลับมาแล้วค่ะ ! หลังจากหลบนี้ไปใช้ชีวิตแบบเด็ก ม.6 มา - - ตอนนี้เรียนจบ ม.6 แล้ว !
สอบเสดหมดทุกอย่างแล้ว เรา 2 คนจึงกลับมาแต่ฟิคต่อค่ะ ! ต้องขอโทษจริงๆ ที่หายไปนาน ( นานเว่อร์! ) ยังไงก็ขอฝากติชมผลงาน
ของเราทั้งคู่ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
PS.1 เจอคำผิดกรุณาแจ้งนะคะ ^^
PS.2 ตอนหน้าไปทวงกะ Mayziiz ~ ค่ะ !
PS.3 เจอกันพาร์ค 8 ค่ะ !!!
PS.4 แฮปปี้เบิร์ดเดย์ย้อนหลังคุณเพื่อนมิ้น นะคะ ^0^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น